NC

คำเตือนเนื้อหานิยาย

นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหานิยาย

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    กรงรักเถื่อนสวาท [รีไรท์+รีอัพ]

    ลำดับตอนที่ #25 : บทที่ 9.2 - ศึกชิงนาง

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.99K
      21
      24 ม.ค. 62


















    เม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ





    บทที่ 9

    ศึกชิงนาง






             “อร่อยไหมครับ?

            เสียงเข้มเอ่ยถามหลังเห็นหล่อนทานเค้กในจานจนหมดเกลี้ยง พิมพ์ชนกยิ้มกว้างก่อนตอบเสียงใส

            “มากๆ ค่ะ ฉันไม่ได้ทานเค้กที่อร่อยสุดๆ แบบนี้มานานแล้ว”

            ว่าแล้วก็นึกถึงสมัยที่พ่อกับแม่ยังอยู่ ทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ท่านทั้งสองจะพาเธอไปทานข้าวนอกบ้าน ไปเที่ยวเล่นตามประสาเด็กน้อย ชีวิตครอบครัวในตอนนั้นมีความสุขเหลือเกิน หากย้อนเวลากลับไปได้คงจะดีไม่น้อย

            “ขอบคุณมากนะคะที่พาฉันออกมาเปิดหูเปิดตา ตั้งแต่อยู่ที่นั่นฉันก็ไม่ได้ไปไหนเลย” พิมพ์ชนกว่าแล้วยิ้มแห้งๆ

            ออสตินพยักหน้าพลางลูบแก้วกาแฟในมือไปมา

            “พี่ชายผมคงหวงคุณมาก ปกติควงสาวกี่คนๆ ก็ไม่เห็นจะเป็นแบบนี้” ออสตินจงใจพูดถึงบรรดาสาวๆ ของลูเซียโน่ให้พิมพ์ชนกหวั่นไหว ซึ่งมันได้ผล

            แม้รู้ว่าก่อนหน้าที่เธอจะเข้ามาเขาคงมีสัมพันธ์ทางกายกับสตรีนับไม่ถ้วน แต่พอตกเป็นของเขาแล้ว หัวใจก็พลันเจ็บแปลบเมื่อจินตนาการว่าเขาสัมผัสร่างกายผู้หญิงคนอื่น

            เธอเป็นโรคบ้าอะไรเนี่ย น่าหงุดหงิดชะมัด

            “เขาต้องการเอาชนะมากกว่าค่ะ” พิมพ์ชนกว่าไปงั้น คำบอกรักของเขายังคงตราตรึงในหัวใจ มันลึกซึ้งจนเธอหลงละเมอไม่รู้จาง

            “ว่าแต่คุณเถอะค่ะ งานทางนู้นโอเคใช่ไหมคะ?” สาวเจ้าเปลี่ยนประเด็น ไม่อยากคุยเรื่องชายอีกคนกับเขา

            ใบหน้าออสตินเคร่งขรึมกว่าเก่ายามนึกถึงสิ่งที่ลูเซียโน่กระทำกับตน

            “มีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่ายังเคลียร์ไม่ลงตัว” พิมพ์ชนกใคร่รู้

            “ไม่มีอะไรครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี” เขาตอบพลางฝืนยิ้ม แล้วเธอก็ส่งยิ้มตอบอย่างมีไมตรีจิต

            หารู้ไม่ว่ารอยยิ้มอ่อนหวานบวกกับนัยน์ตาสดใสส่งผลให้หัวใจของออสตินเต้นไม่เป็นจังหวะ

            “ดีจังเลยค่ะ ฉันอยู่ทางนี้ก็เอาใจช่วยคุณอยู่เหมือนกัน ป้าพุดซ้อนเล่าว่าคุณทุ่มเทกับงานชิ้นนี้มาก ฉันขอให้ทุกอย่างสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีนะคะ”

            ร่างบางจริงใจทุกถ้อยคำ ออสตินไม่เคยสัมผัสความรู้สึกแบบนี้มาก่อน การที่มีใครสักคนส่งยิ้มให้มันดีแบบนี้นี่เอง

            “พี่ชายผมโชคดีจังเลยนะครับที่ได้คุณไปครอบครอง” เขาอิจฉา เขายอมรับ

            ทว่าสาวเจ้าแก้มแดง ครอบครองงั้นหรือ? ดวงตากลมโตช้อนมองใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่าย ออสตินยิ้มมุมปากอย่างรู้ทันความคิดของเธอ

            “ไม่ต้องอายหรอกครับ ผมรู้ว่าอะไรเป็นอะไร”

            สวยปานนางฟ้าพร้อมด้วยแสนดีเยี่ยงนี้อีกฝ่ายคงไม่ปล่อยให้เหลือรอด หนำซ้ำยังรักยังหวงปานจะกลืนกิน ผู้ชายด้วยกันมองออกว่าพิมพ์ชนกมีความสำคัญต่อลูเซียโน่มากเพียงใด

            แต่ใครสนกัน ต่อให้เธอตกเป็นของชายอื่นอีกสักสิบคนก็ไม่แคร์ ถ้าเขาอยากได้ซะอย่าง

            “อย่าทำหน้าเหมือนโลกกำลังจะถล่มแบบนั้นสิครับ” ออสตินว่าแล้วหัวเราะ นึกเอ็นดูหล่อนเสียเต็มประดา

            “ฉันแค่

            พิมพ์ชนกเงียบไปยามเห็นผู้หญิงกลุ่มหนึ่งใส่ชุดนักศึกษาเดินหยอกล้อเล่นกันอย่างสนุกสนาน แววตากลมโตมองด้วยความอิจฉาระคนปลาบปลื้ม ออสตินมองตามก็รู้โดยสัญชาตญาณว่าเธอกำลังคิดสิ่งใดอยู่

            “อยากเรียนต่อหรือครับ?” เสียงเข้มเอ่ยถาม

            “คะ” พิมพ์ชนกตื่นจากภวังค์ “คงไม่มีโอกาสหรอกค่ะ” หล่อนตอบเสียงอ้อมแอ้ม คนฟังรู้สึกสงสารระคนเห็นใจ

            ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงได้สวมใส่ชุดอันมีเกียรตินั้นแล้ว อุตส่าห์สู้ทำงานเก็บเงินสำหรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ใครจะคิดว่าชีวิตจะผลิกผันต้องมากลายเป็นนางบำเรอให้มาเฟียอย่างเขาคนนั้น

            “ทำไมล่ะครับ ถ้าห่วงเรื่องค่าใช้จ่ายผมว่าไม่น่ามีปัญหานะ ลองคุยกับพี่ชายผมสิ”

            ออสตินเสนอแนะ ทว่าสาวเจ้ากลับส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม

            “ไม่ได้ผลหรอกค่ะ”

            “ทำไมครับ?

            “ฉันเคยลองขอแล้วแต่เขาไม่อนุญาต”

            พิมพ์ชนกนึกย้อนไปถึงวันนั้น

     

            คุณลูเซียโน่คะ

             เสียงหวานเรียกชื่อเขา คนที่กำลังยิ้มตาพราวจ้องใบหน้าละมุน

            ว่าไง?

            เขาถามเสียงนุ่ม อดไม่ได้ที่จะหอมเรือนผมสลวย แม้จะผ่านบทรักกับเธอมาจนนับครั้งไม่ถ้วนเขาก็ยังหลงใหลเรือนร่างอรชรนี้อยู่ดี

            ฉันเอ่อ ฉัน คือว่าฉันขอ ขอ พิมพ์ชนกพูดไม่ออกเสียนี่

            อยากขออยากได้อะไรพิมพ์ชนก พูดมาเลย ฉันให้เธอได้ทุกอย่างอยู่แล้วพอเขายืนยันเช่นนี้ร่างบางก็ยิ้มกว้าง

            ฉันอยากเรียนต่อค่ะ

            ใบหน้าคมคายที่เปี่ยมสุขหุบยิ้มทันควัน

            ฉันมีมหาวิทยาลัยในใจแล้ว ถ้าคุณ หล่อนยังพูดไม่ทันจบคนตัวโตก็ตัดรอนเสียงเข้ม

            ไม่ให้เรียน!

            แววตาของเขาร้อนรุ่ม เรื่องอะไรจะปล่อยเมียเด็กแสนหวานไปเรียนในที่ที่มีแต่พวกวัยรุ่นหน้าละอ่อน อายุอานามไล่เลี่ยกันเกิดไปถูกอกถูกใจกันขึ้นมาแล้วเขาจะทำยังไง

            ทำไมคะ? ไหนบอกว่าให้กันได้ทุกเรื่องไง

            พิมพ์ชนกน้ำตารื้น กอดกระชับผ้านวมผืนหนาที่ปกคลุมร่างกายเปลือยเปล่าแน่น

            แก้วแหวนเงินทองอยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา แต่เรื่องกลับไปเรียนต่อ รวมถึงเรื่องปล่อยเธอให้เป็นอิสระอย่าได้ริมาขออีกเป็นอันขาด!

            ลูเซียโน่ชี้หน้าสั่งดุดัน ไม่สงสารอีกฝ่ายแม้จะมีน้ำตารินไหล

            คนใจร้าย!

            พิมพ์ชนกตัดพ้อเสียงเครือ หันหลังนอนตะแคงหนีหน้า

            อย่ามาทำตัวเป็นเด็กๆ นะพิมพ์ชนก หันกลับมาคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้! ลูเซียโน่หัวเสีย

            ไม่คุย!!!

            หล่อนตวาดกร้าว ร้องห่มร้องไห้ประดุจญาติผู้ใหญ่เสียก็ไม่ปาน ลูเซียโน่ทำตัวไม่ถูก แต่ถ้าจะให้เขาเอาใจโดยการสนับสนุนความต้องการของเธอนั้นอย่าฝัน!

            พิมพ์ชนกทั้งสวยทั้งน่ารักปานนี้ใครจะกล้าปล่อยให้คลาดสายตา!!!

     

            พอนึกย้อนแล้วพลันเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจ หรือในสายตาเขาหล่อนมีค่าแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น ไม่เหมาะที่จะได้รับความรู้ไว้ประดับตัว

            นั่นสินะ ผู้หญิงที่ซื้อได้ด้วยเงินจะไปมีศักดิ์ศรีอะไร

            “คุณพิมพ์ชนก” ออสตินตกใจที่เห็นร่างบางร้องไห้ เธอไม่ได้อยากอ่อนแอแต่ห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลไม่ได้จริงๆ  

            “นี่ครับ” เขาส่งผ้าเช็ดหน้าประจำกายยื่นให้กับเธอ

            “ไม่ดีกว่าค่ะ”

            “รับไว้เถอะครับ ผมไม่ชอบเห็นน้ำตาของใคร” โดยเฉพาะน้ำตาของคุณ

            ประโยคหลังเขาเก็บงำไว้ข้างใน ไม่กล้าพูดให้เธอรู้

            “ถ้าคุณอยากเรียนต่อจริงๆ อ้อนวอนขอร้องเขาสิครับ ผมรู้จักพี่ชายของผมดี ถ้าคุณใช้ลูกอ้อนเดี๋ยวเขาก็ใจอ่อน”

            ออสตินเอาบัดทัดฐานของตัวเองเป็นที่ตั้งมากกว่า ถ้าเป็นเขาคงทำใจยากที่จะปล่อยเนื้อหวานเข้าสู่ดงไพร แต่ถ้าหญิงสาวรู้จักใช้เสน่ห์ที่มีมัดใจผู้ชาย มีหรือที่ลูเซียโน่จะไม่อ่อนระทวย ให้แข็งดุจหินปานใดก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับมารยาหญิงทั้งนั้น

            “คุณคิดว่าฉันควรทำแบบนั้นหรือคะ?” พิมพ์ชนกเริ่มคล้อยตาม

            “ครับ คุณควรทำ” ออสตินยืนยันหนักแน่น

            “แต่ฉันอ้อนใครไม่เป็น” หล่อนว่า คนฟังหลุดขำ “มันน่าตลกมากหรือคะ?” สาวน้อยมองค้อน

            “ขอโทษครับ”

            ชายหนุ่มยกมือลุแก่โทษ นั่นสินะ ใสซื่อเพียงนี้คงไม่เคยออดอ้อนชายใด เฮ้อ ยิ่งคิดก็ยิ่งอิจฉาพี่ชาย ทำไมไม่เป็นเขาที่ได้ครอบครองแม่ตัวเล็ก

            “ถ้าไม่อ้อนก็ต้องฝ่าฝืนคำสั่งไปเลยครับ”

            พอมีโอกาสให้ยุเขาก็ไม่พลาด ดวงตากลมโตเบิกกว้าง

            “ไม่กล้าหรอกค่ะ กลัวถูกดุ” เธอก้มหน้างุด

            ลูเซียโน่ร้ายกาจจะตายไป หล่อนไม่กล้าเอาชีวิตไปเสี่ยงแบบนั้นหรอก เกิดเขาบ้าทำอะไรขึ้นมาก็เจ็บตัวฟรีเปล่าๆ

            “อยากเรียนก็อยากเรียนนะคะ แต่ลองเขาห้ามแล้วฉันก็ไม่กล้าขัด”

            ออสตินพยักหน้าเข้าใจ พิมพ์ชนกคงกลัวลูเซียโน่ไม่น้อย หล่อนเป็นคนเดียวที่ใกล้ชิดเขามากที่สุดในเวลานี้ อีกฝ่ายคงแสดงท่าทีร้ายกาจออกมาขู่ไว้มากเพื่อตัดแข้งตัดขานกน้อยไม่ให้คิดต่อต้าน

            เขาเชื่อว่ามันต้องเป็นเช่นนั้น













    คุยกันหน่อยนะคะ

            ตอนหน้ามีดราม่านะจ้ะ บอกเลย T^T  

            อัพให้อ่านเป็นตัวอย่างก่อน E-Book จะวางจำหน่ายประมาณ 50% ของเนื้อเรื่องนะคะ ฝากติดตามด้วยน้า

            อัพนิยายทุก จ - และ หยุดอัพวันอาทิตย์นะคะ

            เม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เก๋าด้วยน้าตะเอง จุ๊บๆ











     

    ฝากนิยาย E-Book ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ

    รับรองว่า แซ่บ สนุก จ้า

    กดเข้ามาที่ลิ้งค์นี้เลยค่ะ จะเจอนิยายทุกเรื่องของเพื่อนแพง

    โปรโมรชั่นนิยายทุกเรื่องลดราคาเหลือเพียง 62 บาท เท่านั้นจ้า รีบไปโหลดกันเด้อ

    https://www.mebmarket.com/index.php?action=SearchBook&page_no=1&type=tab_all&search=%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B9%81%E0%B8%9E%E0%B8%87





     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×