คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 1 ลูกกวางแสนซื่อ | 2
“ินสิ
เอาไว้อิ่มแล้วเรา่อยุยันเรื่อธุระอันที่เิเธอมาวันนี้”
“่ะ ะ...ุให่”
ยาหยีอึอัับารเรียื่อเา เธอไมุ่้นินอะไรเลย
แม้ะุ้นเยันทาหมายและอีเมลมาเป็นระยะเวลานาน็าม ลอเวลาที่ิ่อัน
เาเล่าเรื่ออัวเอเพียแ่เป็นนัธุริ
มีมาราเป็นนไทยและมีบิาเป็นนอเมริัน
เาเล่าเรื่อนี้เมื่อสามปี่อนนี้เอพร้อมับำถามว่าถ้าเรียนบมัธยมปลาย เธออยาะไปเรียน่อที่อเมริาไหม
เายินีะส่เธอเรียนสูที่สุเท่าที่้อาร
และะให้เธอพัอยู่บ้านาิทาพ่ออเา สะวี
แ่ยาหยีปิเสธไปทาอีเมล
เธอมอว่า่าประเทศเป็นเรื่อไลัวเินไป
ะว่าไปวันนี้เาเรียเธอออมาเอันเพื่อุยเรื่ออะไรันนะ
สาวน้อยรับประทานอาหารไป้วย รุ่นิัวลไป้วยนิ้วเรียวมวมุ่นไม่ลาย
เหมือนอีฝ่ายะสัเเห็น
และพยายามให้เธอผ่อนลายล้วยารเาะระิ่ทอเหลือเรียบริรเ้ามาสั่ไวน์แรสเลิศประอบมื้ออาหาร
ไม่นานนับริรสาว็ถือวไวน์ในถัน้ำแ็เ้ามาวาบนโ๊ะอาหาร
ยาหยีไม่เยเห็นารเสิร์ฟไวน์มา่อน เธอแอบิว่า็รินใส่แ้วให้เหมือนเวลานแถวบ้านรินเหล้าัน
สาวน้อยเยหน้าึ้นมอามมือเรียวสวยอบริรที่ำลัับอวอย่าระวั่อนเ็้นวที่เปื้อนน้ำเย็น้วยผ้าหนาสีาว้วยิริยาสุภาพ
บริรสาวหันลาไวน์ไปทาไอศูรย์ รอนเาพยัหน้าึวาวไวน์ไว้บนโ๊ะแล้วใ้เรื่อมือนาเล็ลัษะล้ายมีพัระาษฟอยล์ห่อฝาวอย่าล่อแล่ว
่อนใ้สูรอี้านเปิุอร์ออวาไว้บนโ๊ะ านั้น็ถือโนวไวน์้วยมือเียว
รินใส่แ้วรหน้าไอศูรย์เพีย้นแ้ว
ัหวะะโนารเสิร์ฟูนุ่มนวลน่ามอนยาหยีมอเพลิน
รู้ัวอีทีสายา็หลุาบริรหันไปมอไอศูรย์ เห็นเาับัว้านอแ้วไวน์ยึ้นมอแล้วหมุนแ้วเล็น้อย
าอไวน์ไหลเป็นสายามอบแ้วสะท้อนแสไฟและสะท้อน้าในแววาอสาวน้อยวัยุน ยาหยีมอเพลิน
เผลอยิ้มนิๆ ้วยวามิว่าเมื่อเาถือแ้วนั่นไว้ แววาอเาูอ่อนโยนเป็นพิเศษ
ายหนุ่มยแ้วึ้นรมู
หลับาสูมแล้วิบอย่าละเมีย เานิ่ไปไม่นาน็วาแ้วไวน์ลแล้วพยัหน้าให้บริรรินไวน์เพิ่มให้เา
รวมถึรินเผื่อแผ่มาถึแ้วทรสูรหน้ายาหยี้วย
เมื่อบริรวาวไวน์ใส่ถัน้ำแ็ไว้เหมือนเิมและออาห้อไปามำสั่อไอศูรย์
ายหนุ่ม็ถือแ้วไวน์อเาเินมาหยุยืนอยู่้าๆ เ้าอี้อยาหยี
เมื่อ 'ูบ' ทำให้มึนเมา
เมื่อ 'เา' ทำให้หลรัรั้แล้วรั้เล่ามิรู้วาย
ิ่อนัเียน
ความคิดเห็น