ลำดับตอนที่ #70
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #70 : ก่อนวันรับสมัคร
บทที่ 68 ่อนวันรับสมัร
พวเาลทะเบียนเพื่อเ้าร่วมารประลอ และไ้รับแผ่นป้ายที่มีัวเลเียนอยู่มาหนึ่แผ่น ที่พัแห่นี้่อน้าึ้นื่อในเมือหลวออาาัรรามเหมัน์ ที่พัที่มีธรรมเนียมปิบัิที่พิเศษว่าที่อื่น ไม่ใ่แ่เพียผู้พัมีเินอย่าเียว็สามารถพัไ้ แ่ะ้อเป็นผู้ที่แ็แร่อี้วยึะมีสิทธิ์เ้าพัในสถานที่แห่นี้
้วยธรรมเนียมปิบัินี้เอทำให้ผู้นที่รู้เรื่อนี้ี หรือสัรผ่านที่นี่เป็นประำะหลีเลี่ยไม่เ้าพัยัสถานที่แห่นี้ ันั้นแล้วผู้นที่ะเ้าพัส่วนให่ะเป็นนัเินทาที่เพิ่มาที่แห่นี้เป็นรั้แร และหาที่พัไม่ไ้เท่านั้นพวเาทั้สามนเินมานั่ที่โ๊ะมุมหนึ่อร้านเพื่อรอเรียหมายเล รรรมารสนามะทำารสุ่มหมายเลเพื่อึ้นไปสู้้านบน และหาใรที่นะู่แ่ไ้ห้าน็ะไ้พัในที่แห่นี้
"หมายเลห้า ับ หมายเลสามสิบสี่ ึ้นมาบนเวทที" รรมารประำสนามเอ่ยเรียหมายเลเสียั
หิสาวแ่าย้วยุลุมยาวัวให่ เป็นุนสัว์ฟูหนานุ่มป้อันวามหนาวออาาัรแห่นี้ไ้เป็นอย่าี หิสาวผมสีน้ำาลยาวสัส่วนเว้าโ้ึูยั่วยวนสายาอบรราายหนุ่ม เินึ้นมาบนเวที ระับารบ่มเพาะอัศวินเวทั้นสี่
อีมุมหนึ่อเวทีประลอเป็นายรูปร่าสูให่ำยำ วามสูอเามาว่าหิสาวอยู่ส่วนหนึ่ ท่อนบนเปลือยเปล่าเผยแฝอที่อัแน่น้วยมวลล้ามเนื้อ ท่อนล่าเป็นาเหนััมันสีำแวววาวระับารบ่มเพาะอัศวินเวทั้นห้า ใบหน้าอันหื่นระหายับ้อไปทาหิสาวเบื้อหน้า อารประลอือห้ามใ้อาวุธและห้าม่อสู้ับถึีวิเ็า
"เริ่มารประลอไ้!!!" เสียอรรมารบอเริ่มารประลอ
ทั้สอระเบิพลัเวทออมา ละออแสสีแส้มที่ถูวบแน่นาระแสพลัเวทในอาาศปราึ้นรอบายอทั้สอน เป็นที่ทราบแน่ัแล้วว่าทั้สอนือผู้ใ้เวทไฟหรือเวทอัีแน่นอน วแหวนเวทนาเล็ปราึ้นที่มืออายำยำทั้สอ้า เปลวเพลิลุไหม้ึ้นที่มือทั้สอ่อนะพุ่ออไปเบื้อหน้า พิาราาวามรุนแรอเปลวไฟน่าะอยู่ในระับห้า
บทเวทที่ายำยำใ้ออมาน่าะเป็นบทเวทระับลาทั่วไป หมัอันแ็แร่ที่ถูส่แรามวลล้ามเนื้อแนอันหนัแน่นพุ่รให้หน้าอหิสาว อาศัยัหวะและไหวพริบหิสาวหลบออทา้าน้ายอย่าิวเีย ายำยำนนี้น่าะถนัารโมีในระยะประิ
พริบาัหวะหลบหิสาวนนี้เร่เร้าพลัเวทไปที่เท้าทั้สอ้า่อนที่วแหวนเวทธาุไฟะปราึ้น เพลินาเล็ถูุึ้นที่ปลายเท้าทั้สออนาแล้วระเบิออ แรระเบินั้นส่ให้ร่าอนาพุ่เ้าประิ้านใ้อายำยำ มือวาปราวแหวนเวทธาุไฟสอว้อนทับัน
ู้มมม!!!
วันไฟฟุ้ลบไปทั่วเวทีประลอ วาอผู้นที่รายล้อมอยู่รอบเวทีเบิว้า้วยวามใ ภาพเหุาร์ทุอย่าเิึ้นอย่ารวเร็วมานยาที่สายาอนทั่วไปะมอทัน แ่็มีบานที่สามารถมอเห็นสิ่ที่เิึ้นไ้ หนึ่ในนั้นือพวอปีเอร์ สิ่ที่เิึ้นือ มือวาอหิสาวาออนปราวแหวนเวทสออัน้อนัน วหนึ่่อำเนิเปลวเพลิวหนึ่วบอัแน่นนใล้เียับสภาวะระเบิอัระแทหน้าออายำยำอย่าั หิสาวนนี้ล้ายลับผ่านารฝึฝนมาอย่าโโน
"นั่นมัน...ายนนั้น"
"ล้มลไปแล้ว...เิอะไรึ้น"
เสียเอะอะโวยวายอผู้นในสนามัึ้นเมื่อฝุ่นวันาล ร่าอายำยำนอนแน่นิ่ออยู่ที่พื้น รอยไหม้ปราึ้นที่ลาหน้าออย่าัเน หิสาวันาึ้นเล็น้อยแล้วมือวาเท้าเอวพร้อมเผยรอยยิ้มเล็น้อย วาแวววาวใสเป็นประายไร้ึ่วามรู้สึัวลหรือสิ่ใราวับว่าาร่อสู้เมื่อรู่ไม่ไ้สร้าวามลำบาอันใให้แ่นาเลยแม้แ่น้อย
แ่าร่อสู้อนาหาไ้รอพ้นาสายาอปีเอร์ ที่ับ้ออยู่ลอเวลา ทัษะาร่อสู้ทีู่ล้ายะไม่มีอะไร แ่ลับ้อนวามแยบายในารใ้และแบ่สมุลพลัไ้ีเินว่าะเป็นผู้ใ้เวททั่วไปหรือทหารรับ้า วามสามารถอเธอนนี้ล้ายลับว่าะไ้รับฝึฝนให้ใ้ในาร่อสู้อย่าเียวเท่านั้น ไม่แน่ว่าเธออาะเป็นนออาาัรใอาาัรหนึ่็เป็นไ้
"หมายเลห้าเป็นฝ่ายนะ....น่อไป หมายเลสิบสอึ้นมาบนเวที!!" รรมารสนามประาศัยนะพร้อมทั้เรียหมายเลถัไปึ้นมาบนเวทีในทันที
ายหนุ่มผมสีน้ำเินเ้มวาสีฟ้ารามเปล่ประาย ผิวพรราวนวลราวับอิสรีผู้าม ร่าายสูำยำเล็น้อยแ่าย้วยุสีน้ำเินัาวทับ้วยผ้าลุมไหล่นสัว์สีำเ้ม หน้าอวาิราสัลัษ์สีทอบาอย่าเอาไว้้าวึ้นมาบนเวที้วยสีหน้าไร้อารม์
"เริ่มไ้!!!"
"บทเวทระับลา ธาุน้ำแ็ : ระสุนหอน้ำแ็" วิ้์ วิ้์ วิ้์ ฟิ้ว
ระแสพลัเวทถูึูมารวมันนลายเป็นละออแสสีฟ้ารามำนวนมา ่อนะ่อรูปร่าวบแน่นเป็น้อนน้ำแ็ทรยาวปลายแหลมนับสิบอันล่อลอยอยู่ลาอาาศ บนเวทอายหนุ่มที่อาศัยเพียารสะบัมือวาไปมาราวับเ้นระบำวาแนออไปเบื้อหน้าหอน้ำแ็พุ่ออไปอย่ารวเร็วราวระสุนปืนให่้วยวามแบอลานประลอแห่นี้ทำให้ระยะห่าอหิสาวับหอน้ำแ็่อน้าใล้ัน
"บทเวทระับลา ธาุไฟ : โล่อัี!" ฟู่ๆๆ
อ๊า
สอมืออหิสาวายื่นออไปเบื้อหน้า วแหวนเวทธาุไฟปราึ้น่อนะลายเป็นเพลิไฟหมุนวนเป็นวลมล้ายโล่หอน้ำแ็พุ่นโล่เปลวไฟแล้วระเหยหายไป แ่้วยำนวนอหอน้ำแ็และระับพลัธาุที่่าัน หอน้ำแ็บาส่วนพุ่ทะลวโล่ไฟปะทะเ้าับร่าอหิสาว หัวไหล่ แน และาอเธอถูหอน้ำแ็บานเลือไหลย้อยลมา ร่าอหิสาวทรุนั่ลับพื้น
"ยอมแพ้ะ" ายหนุ่มเอ่ยออ้วยน้ำเสียเย็นาเ่นเียวับสายาที่มอมา
หิสาวัฟัน้วยวามรู้สึับแ้นับารูถูอายหนุ่ม บาแผลแม้ไม่ลึมาแ่หอน้ำแ็็สร้าบาแผลหลายแห่ามร่าายอนา อึใฮึสู้ยืนึ้นอย่ารวเร็ว สอมือรวบรวมละออแสสีแแสเป็นวแหวทเวทสีแส้มึ้นที่มือทั้สอ่อนะนำทั้สอมือมาประบันเพื่อรวมพลัอวแหวนเวทสีแส้ม
"บทเวทระับลา ธาุไฟ : วิหเพลิ!!" ฟิ้วว
เปลวเพลิ่อำเนิรูปร่าั่วิหนาลาัวหนึ่โบระพือปีพุ่ทะยานแผเผามวลอาาศที่พุ่ผ่าน วามร้อนที่แผ่ระายออมาาัวอวิหเพลิทวีวามรุนแรมาึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าอายหนุ่มไร้ึ่วามรู้สึและอารม์ใ ๆ มือวาาออไปเบื้อหน้า วแหวนเวทสีฟ้ารามปราึ้นมาทันในั้นเอ
"บทเวทระับลา ธาุน้ำแ็ : ไอเย็นเยือแ็!!" ฟู่ๆๆๆๆ
ไอวันสีาวพวยพุ่ออไปเบื้อหน้าออาวแหวนเวทสีฟ้าราม วันาวเปล่ประายระยิบระยับระทบับแสไฟ ไอวันาวปลปล่อยไอเย็นอันหนาวเหน็บออมา พวยพุ่รเ้าปะทะับวิหเพลิในทันที ร้อนเย็นปะทะัน่อให้เิไอระเหยาวพวยพุ่ฟุ้ระายนรอบลุมทั่วลานประลอ
อ๊า
เสียร้อ้วยวามเ็บปวัออมาท่ามลาไอวันาวเหล่านั้น เพียพริบาร่าอหิสาว็ระเ็นออมาาลานประลอไปไลหลานเมร เพื่อนในลุ่มอนารีบวิ่เ้าไปุอาารอนาในทันที ปีเอร์สะบัมือเล็น้อยสร้าสายลมอ่อนพัพาไอวันาวในาไป ายหนุ่มยืนสบนิ่บนลานประลอไร้ึ่บาแผลใ ๆ บนร่าาย
"หมายเลสิบสอเป็นฝ่ายนะ....หมายเล่อไป หมายเลสิบ" รรมารเอ่ยประาศัยนะพร้อมบอหมายเลถัไป
หมายเลสิบเป็นหมายเลอลุ่มปีเอร์สายาอปีเอร์วามอไปรอบร้านแห่นี้ สถานที่แห่นี้ะไม่ใ่เพียที่พัธรรมาเสียแล้ว แ่ะเป็นทีุ่มนุนอลุ่มหรืออบุล่า ๆ ามโ๊ะามลุ่มมีนนัุ่นนุมันหลายนบานมีระับารบ่มเพาะที่สูพอสมวร บาอยู่ในระับอัศวินเวท บาอมเวท และมีส่วนน้อยเป็นระับราาเวท
าาราาร์อปีเอร์ นบาลุ่มที่นั่อยู่ในร้านแห่นี้อาเป็นหน่วยานหรือหน่วยปิบัิออาาัร่า ๆ หรือหน่วยเ็บ้อมูลอะไรบาอย่า็เป็นไ้ ันั้นเาึส่อาร์มันโว์ึ้นไปประลอแทน ายหนุ่มทั้สอนยืนประันหน้าันบนลานประลอ แววาและสีหน้าที่ไร้ึ่อารม์อทั้สอนทำให้บรรยาาศโยรอบที่หนาวเย็นยิ่เย็นัวลไปอีหลายส่วน
"เริ่มารประลอไ้!!!" ฟู่ๆๆๆๆ
สิ้นเสียประาศอรรมารายหนุ่มผมน้ำสีเินเปิาู่โมในทันที ไอวันสีาวอันเยือเย็นพวยพุ่ออามือวาอเาพุ่รไปยัอาร์มันโว์วามรุนแรอธาุน้ำแ็มายิ่ว่าอน่อสู้เมื่อรู่เสียอี ไอวันาวฟุ้ลบอบอวนไปทั่วลานประลอ พื้นหินเบื้อล่าเริ่มเาะุม้วยน้ำแ็สีฟ้าใส ผู้นโยที่ยืนมอยู่รอบลานประลอเริ่ม้าวถอยทีละนิาไอวามเย็นที่แผ่ระายออมา
"ายนนั้นทำเินไปอีแล้ว อยาใหู้่่อสู้แ็ายหรือยัไัน....เ้าะไม่ไปห้ามเาไว้อย่าั้นหรือ" หิสาวร่าเล็ที่นั่ินอาหารห่าไปไม่ไลพูสนทนาับายรูปร่าให่โำยำร้าม
"เหอะ เหอะ ถ้านนนั้นไ้สู้แล้วะเ้าไปหยุไม่ไ้แล้วแหละ" ายรูปร่าให่โำยำเอ่ยออมา้วยน้ำเสียไม่ไ้ริัอันใ
ฟิ้ววววว
ทันในั้นเอสายลมหนาวอันรุนแร็พัโหมระหนำไปทั่วทั้ร้าน แ่ะรุนแรที่สุบนสนามประลอ ลมแรที่ปะปน้วยหิมะาวอันหนาวเหน็บพัวนหมุนรอบลานประลอแห่นี้ ไอวันาวอายหนุ่มผมน้ำเสียสลายหายไปในทันที วแหวนเวทปราึ้นที่้านหลัอาร์มันโว์ สายลมหนาวพัระหน่ำู่โมายหนุ่มผมน้ำเินในทันที วาที่เริ่มายแววะลึเผยออมา ายหนุ่มนนี้เป็นถึผู้ใ้เวทน้ำแ็ระับหออาาัรแห่นี้ ัวเาเอย่อมเ้าใถึอานุภาพอเวทน้ำแ็อนี
แ่สายลมหิมะอันหนาวเย็นอายหนุ่มเบื้อหน้าลับทำลายมันลไ้ในพริบา นั่นหมายวามว่าระับพลัธาุอายหนุ่มรหน้าย่อม้อสูว่านเออย่าแน่นอน น้ำแ็เริ่มเาะุมที่าทั้สออายหนุ่มผมสีน้ำเิน วาทั้สออเพื่อนเาเบิว้าอออย่าประหลาใ ารที่น้ำแ็เาะุมแล้วเ้าถึัวอายผมน้ำเินไ้แสว่าผู้ใ้เวทน้ำแ็ที่เป็นู่่อสู้มีระับพลัธาุมาว่าอย่าไม่้อสสัย
ฟิ้วววว เพล้ ๆ ๆ
หิมะที่บินลอยมาับสายลมแรเริ่มที่ะ่อรูปร่าลายเป็นเ็มน้ำแ็อันเล็ ๆ ามวาม้อารออาร์มันโว์ เาสะบัมือเพียเล็น้อยพวมันเหล่านั้น็พุ่รไป้านหน้าอย่ารวเร็ว ายหนุ่มผมสีน้ำเินยแนทั้สอึ้นมาไว้ันไว้เบื้อหน้า วแหวนเวทปราึ้นแล้วลายเป็นโล่น้ำแ็สีฟ้าใสออมาป้อัน เสียอเ็มน้ำแ็ระทบับโล่น้ำแ็ราวับเสียอาบเหล็ระทบ
ทุรั้ที่เ็มน้ำแ็ระทบับโล่น้ำแ็ พวมันะแระายออแล้วละอออมันะเาะุมไปบนโล่น้ำแ็ ละออหิมะสีน้ำเินเ้มแผ่ระายราวับราไม้เลื้อยพันอย่ารวเร็วไปบนโล่น้ำแ็ วามหนาวเย็นเินประมาอพิษมัรน้ำแ็เริ่มแสผลออมา
เพล้!
เสียแระายอโล่น้ำแ็ัึ้น เ็มน้ำแ็พุ่เ้าปะทะเ้าับร่าอายหนุ่มผมน้ำเินทันที สอแนยึ้นมาปป้อใบหน้าาารโมี ส่วนอร่าายที่เ้าปะทะับเ็มน้ำแ็ราวับนำเนื้ออนเอไปนาบับ้อนน้ำแ็อันหนาวเหน็บ วามเ็บปวาวามเย็นอันรุนแรอพิษน้ำแ็เริ่มส่ผล่อร่าายอายหนุ่มนนี้ แม้ร่าะห่อหุ้ม้วยพลัเวท็มิไ้่วยอันใมามายนั
"้า...้าอยอมแพ้!!" ายหนุ่มผมน้ำเินเอ่ยออ้วย้วยวามล้ำลืนฝืนทนในศัิ์ศรีอนเอ เพื่อนอเาทั้สอนวาเบิว้า เ่นเียวับปาที่อ้าออ้วยวามะลึว่าเพื่อนที่เลียวามพ่ายแพ้ยิ่ว่าสิ่ใะเอ่ยยอมแพ้ทำลายศัิ์ศรีอัวเอเ่นนี้ หาเาไม่ยอมแพ้แล้วละ็ ัวเาเออาะายาารถูแ่แ็็เป็นไ้
"หมายเลสิบเป็นผู้นะ..." รรมเอ่ยประาศ
ฟิ้วว
"นี่อะไร.." เสียอายหนุ่มผมสีน้ำเินเอ่ยถามเมื่อายหนุ่มเบื้อหน้าโยนยาหนึ่เม็มาให้ับเา เม็ยาสีแส้มเปล่ประายเล็น้อยบ่บอถึวามบริสุทธิ์ระับที่เ้า ยาเม็นี้เป็นยาที่อาร์มันโว์อให้ันนาร์ปรุมันึ้นมาให้ับเา
"ยา้านวามหนาวเย็น" อาร์มันโว์เอ่ยอบ้วยน้ำเสียราบเรียบและหลบาลไร้ึ่อารม์บนใบหน้า ัวเาเอทราบีถึวามร้ายาอพิษมัรน้ำแ็ แม้เมื่อรู่อน่อสู้เาะใ้ออเพียน้อยนิาทั้หม็าม แ่ว่าพิษ็ือพิษ มันอาะส่ผลร้ายามมา็เป็นไ้ ้วยปริมาพิษอันน้อยนิ ยาเม็นั้นพอที่ะสลายพิษออไ้
ายหนุ่มผมสีน้ำเินเผยแววาประหลาใเล็น้อย เม็ยาระับนี้นับว่าหายายิ่ับนายทหารั้นผู้น้อยเ่นเา ลิ่นอายอสมุนไพรหอมลอยึ้นมาอย่าอ่อน ๆ เพียแ่มลิ่นอมัน็ทำให้เลือลมสูบีและอุหภูมิร่าายสูึ้นมาเล็น้อยแล้ว เานำมันเ้าปาและเินลาเวทีโยไม่พูอะไร เล็น้ำแ็อพิษมัรน้ำแ็่อย ๆ ละลายไปาอุหภูมิภายในที่สูึ้นับไล่พิษออมา
"หมายเลสี่สิบสอึ้นมาบนเวที" รรมเอ่ยเรียลำับหมายเลถัไป
ายรูปร่าอ้วนท้วมสูให่เินึ้นมาบนเวทีอย่าเื่อ้า พร้อมทั้ระเบิพลัเวทออมาเป็นำนวนมา ใบหน้าอวบอ้วนพร้อมแ้มที่ห้อยย้อยลมาสั่นระเพื่อม ระับารบ่มเพาะอัศวินเวทั้นเ็ สร้าแรันไปทั่วบริเวรอยยิ้มปราบนใบหน้าอเา
"เริ่มารประลอไ้!!"
"บทเวทระับสู ธาุไฟ : ทะเลเพลิ!!" ฟิ้ว! ฟู่ๆ
เปลวเพลิพวยพุ่ไหลออมาาวแหวนเวทที่อยู่้านหลัอายอ้วนท้วมเบื้อหน้า เปลวเพลิลุลามอย่ารวเร็วนโอบล้อมบนลานประลอทันที เมื่อรู่เป็นพายุหิมะอันหนาวเย็น รั้นี้ลับเป็นทะเลเพลิอันร้อนแร ผู้นรอบลานประลอ้อเินถอยออมาทันทีเพื่อหลบให้พ้นวามรุนแรอธาุไฟระับหอันทรพลัาายอ้วนท้วม
ทั่วทั้ร่าอมันลุไหม้้วยเปลวเพลิที่มันสร้าึ้นมา เพลิพุ่เ้าไปโอบล้อมรอบายออาร์มันโว์ วามรุนาไฟระับหนับว่าไม่ธรรมา วามรุนแรอมันเพียพอะหลอมละลายาบเหล็ไ้อย่าไม่ยาเย็นอันในั ใบหน้าออาร์มันโว์ยันิ่สบไร้ึ่อารม์
"บทเวทระับสู ธาุน้ำแ็ : อาภร์แห่ภูิเหมัน์!" วิ้์!
อาร์มันโว์เอ่ยบทเวทออมาเสียเบา ในเมื่อฝ่ายร้ามใ้บทเวทระับสู เา็ให้เียริ้วยารใ้บทเวทระับสูเ่นเียวันผ้าลุมสีาวที่สร้าาละอออธาุน้ำแ็ถูรอบ้วยพลับา ๆ สีน้ำเินเ้มอพิษมัรน้ำแ็ ายหนุ่มเพียสะบัมือเล็น้อยเปลวเพลิที่ลุไหม้ทั่วลานประลอลับถูแ่แ็ในพริบา ร่าอ้วนท้วมเอ็เ่นเียวัน เพียแ่ราวนี้เาไม่ไ้ใ้พลัอพิษมัรน้ำแ็ปะปนเ้าไป ไม่เ่นนี้ายอ้วนท้วมนนี้้อายอย่าแน่นอน
เพล้!
อาร์มันโว์สะบัมือเล็น้อยเพื่อทำลายน้ำแ็ ายร่าอ้วนท้วมล้มว่ำหน้าลับพื้นอย่าหมสภาพ รรมารสนามประาศถึัยนะและเิู่่อสู้นถัไปในทันที แู่่่อสู้ที่เหลือออาร์มันโว์็ถอนัวอยอมแพ้ในทันทีเ่นัน อานุภาพอพลัน้ำแ็ที่พวเาไ้เห็น็พอะบอไ้ราว ๆ แล้วว่าไม่ธรรมาอย่าแน่นอน
ันั้นแล้วพวปีเอร์ึไ้เ้าพัยัที่พัแห่นี้ในทันที สายาหลาหลายู่ับ้อไปทาลุ่มอปีเอร์ น่าแปลอย่ายิ่เมื่อเห็นเ็น้อยเินนำายหนุ่มทั้สอน ฝีมืออายหนุ่มอาร์มันโว์นับว่าไม่ธรรมาเลยทีเียว เป็นไปไ้หรือไม่ว่าเ็น้อยนนั้นะเป็นลูหลานอุนนาั้นสู พวเา่า็บิอย่าหลาหลายแ่มุม ในอนนี้ปีเอร์้อารที่ะพัผ่อนเพื่อเรียมพร้อมสำหรับารสมัรในวันพรุ่นี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น