ลำดับตอนที่ #57
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #57 : งานแข่งขันโรงเรียนเวทมนตร์(2)
บทที่ 55 านแ่ันโรเรียนเวทมนร์(2)
"เริ่มสนุแล้วสิ หึหึ"
ทั้สามออเินทาัน่อทัศนียภาพรอบายเริ่มที่ะแบลเรื่อย ๆ ไอหมอแพร่ระายออมาาส่วนลึภายในป่าสายหมอนี้ล้ายะไม่เิึ้นาธรรมาิ ปีเอร์สสัยว่ามันอาะเิาฝีมืออมนุษย์หรือสัว์อสูรันแน่ ทั้สาม่อย ๆ เลื่อนที่อย่าระวัและรอบอบที่สุ
"พี่ทั้สอนระวััว้วย ไอหมอนี้ไม่ไ้เิึ้นเอามธรรมาิ" ปีเอร์เอ่ยบอายหนุ่มทั้สอนที่ในอนนี้เรียอาวุธประำายออมาเรียมพร้อมแล้ว
"หรือว่าะเป็นฝีมืออนัเรียนโรเรียนอื่นอรับ" อาร์มันโว์เอ่ยถาม หมอนินี้มีส่วนใล้เียับเวทมนร์ธาุน้ำหรือธาุน้ำแ็ และระแสพลัเอ็แ่าาที่เิามธรรมาิอย่าแน่นอน
"้าเอ็ไม่แน่ใเหมือนันอาเป็นสัว์อสูร็เป็นไ้.." ู้มมม!!!!
ยัไม่ทันะพูบ บาสิ่บาอย่าที่เป็น้อนนาให่็ร่วหล่นลมาระแทพื้นในำแหน่ที่พวเายืนในทันที ้วยสัาาไหวพริบึระโหลบออมาในทันที แรระแทอสิ่นั้นทำให้พื้นที่โยรอบลายเป็นหลุมพัระายไอหมอให้าล สายาับ้อถึสิ่นั้น มันอเหลวหนืสีเียวล้ำ้อนให่ส่ลิ่นเหม็นละลุ้ไปทั่ว
"นั่นมันอะไรัน!" แอลฟ่าเอ่ยออมา้วยวามใ เ้าสิ่นี้มันมาาไหนันแน่ หลัารวบรวมสิพวเา็ับอาวุธในมือนแน่น พลัเวทถูปลุเร้าระุ้นให้ไหลเวียนอย่ารวเร็วภายในาย ายหนุ่มทั้สอหันหลันันเพื่อเรียมพร้อมทันในั้นเาำนาให่็เ้าปลุมในทันที
"อ๊าา นั่น..." เสียยัไม่ทันไ้เอ่ยออมาหม สายาอายหนุ่มทั้สอนเยหน้ามอึ้น้านบน เาำนาให่พาผ่านบบัล้ายับลื่นน้ำ ระับพลัเวทอมันสูอย่าไม่น่าเื่อ นี่เพิ่ะเ้าสู่เอนลาอป่าเท่านั้นเอ
หวื!! " นายน้อย!!!"
สายลมแรพัระแททั้สอนให้ระเ็นออมา ารัสินใอปีเอร์ลไป่วหนึ่ เาำนั่นโถมัวทับร่าอเ็น้อยรวเร็วว่าารที่เาะหลบมัน เาร่าทับระแทลมาที่พื้นอย่ารุนแร ไอหมอหนาทั่วบริเวผลันระายาหายไปในทันที
สิ่ที่ปราอยู่ในสายาทั้สอนืออเหลวหนืยืสีเียวล้ำส่ลิ่นเหม็น้อนให่มหึมา ไอวันสีเียวเหม็นเน่าลอยลุ้ฟุ้ระายึ้นมา ้นไม้ ิ่ไม้ ใบห้าที่ถูสัมผัส้วยเ้าสิ่นี้ล้วนถูละลาย วามสามารถในารัร่อนรุนแรอย่ามา ระับพลัที่ประเมินไ้อยู่ในอบเราาเวทหรือสัว์อสูรระับห แถมยัอยู่ใน่วปลายอี้วย
"นายน้อย!!!" เสียะโนอแอลฟ่าั้อ้วยวามใ
วิ้์!!
อาร์มันโว์ใ้ออ้วยบทเวทอาภร์แห่ภูิเหมัน์ สอมือาออไปเบื้อหน้าพลัเวทธาุน้ำแ็พุ่ออาฝ่ามืออเารเ้าู่โมยัอเหลวหนือันนี้ สัว์อสูรระับห่วปลายที่รูปร่าเ่นนี้เาไม่เยพบในำรามา่อนพลัธาุน้ำแ็เาะุมอเหลวบาส่วนในทันที ส่วนหนึ่ถู้านทาน้วยารละลายอรัร่อน สอพลั้านทานัน
เปรี้ย!!!!
ลื่นพลัสายฟ้าฟาเ้าโมีมวล้อนอเหลวเบื้อหน้า แอลฟ่าำาบมัรสายฟ้าเอาไว้แน่น พลัเวทถูับเลื่อนอย่ารวเร็วไปที่าบมัรสายฟ้า ระแสพลัแปรเปลี่ยนเป็นระแสไฟฟ้า าหนึ่เป็นสอ าสิบเป็นนับร้อย ๆ เส้น่อนะฟาออไปเบื้อหน้า เสียััมปนาทุฟ้าถล่ม
"บ้าน่า มันไม่เป็นอะไรเลยั้นหรือ...ย๊าาา"
อเหลวถูัาแยออเป็นสอส่วน ่อนะลับมารวมัวันในทันที ายหนุ่มทั้สอาับทเวทเ้าู่โมทำลายอเหลวหนื้อนนี้อย่า่อเนื่อ ยิ่ทำยิ่เหนื่อยล้าลไปทุที
..............................................
้านนอสนามประลอ ผู้น่าสเสียเียร์ัระหึมไปทั่วสนาม อภาพนาให่นับสิบปราึ้นลาอาาศ ภาพที่แสือภาพอเหล่านัเรียนภายในันเี้ยนมิิที่ใ้ัารแ่ันรอบแร เหุาร์่า ๆ ในทุอทุมุมล้วนปราึ้นบนหน้าอทั้
"ฮ่า ฮ่า สมวรแล้วเ้าเ็นั่น ล้ามาหัานัเรียนอเรา ายไปะไ้็ี" อาารย์หนุ่มนหนึ่ะโนพูออมาเสียั สายาอเหล่าผู้ม่า็้อมอมาทาเาหม
"เ้า่วนัสินใไปแล้ว ระับพลัอเ้าเ็นั่นไม่ธรรมา มันไม่สิ้นท่า่าย ๆ หรอ" ายวัยลานที่นั่อยู่้า ๆ เอ่ยึ้น้วยน้ำเสียเรียบเยไร้อารม์ สายาอมันับ้อไปยัอภาพเหุาร์ที่เิึ้นับลุ่มอปีเอร์
"อาารย์เโน่ เาะไม่เป็นอะไรใ่ไหมะ" อาารย์สาวนหนึ่เอ่ยถามเโน่ที่นั่อยู่้าน้าอเธอ แม้เธอะรู้ถึวามแ็แร่อเ็นนี้ที่แสอออนานแ่ันภายในโรเรียนไ้ี แ่็ไม่ไ้ทราบถึวามแ็แร่หลัาออาันเี้ยน
"เาไม่เป็นอะไรหรอ" เโน่ล่าวอบ้วยน้ำเสียเรียบเย ัวเาำลัิว่าปีเอร์้อารที่ะทำอะไรันแน่ ้วยสัว์อสูรระับนั้น แม้ไม่อาัารไ้โย่าย แ่็ไม่น่าะพลาท่าไ้นานี้เ่นัน
................................
ารโมีอย่า่อเนื่ออายหนุ่มทั้สอนแทบะไม่สร้าผลระทบ่อสัว์อสูรนนี้เลยแม้แ่น้อย ส่วนาไป็ลับมารวมัวันอีรั้ ้อนอเหลวหนืหลับพร้อมยืัวึ้นสู รูปร่าหน้าาอมันเริ่มปราเ่นั วาและปาล้ายะเป็นส่วนที่่อลม ๆ เป็นหลุมลไปในส่วนหัว แท้ริแล้วรูปร่าอมัน็ไม่ไ้ัวเท่าไหร่นั
"เราะทำยัไี" แอลฟ่าเอ่ยออมา้วยวามร้อนใ เม็เหื่อฝุึ้นบนไปหน้าอเา บาส่วนไหลย้อยนเสื้อท่อนปนเปียุ่ม
"เราโมีมันทุทาแล้ว็ไม่เป็นผลเลย ระับอเราับมัน่าันเินไป" อาร์มันโว์เอ่ยออมา สัว์อสูรัวนี้เป็นธาุน้ำที่มีุสมบัิในารัร่อนอย่ารุนแรมา และยิ่พลัอเาเป็นธาุน้ำแ็ ารโมีึแทบะไม่มีผลอะไรเสีย้วย้ำ แม้แ่ารโมีธาุสายฟ้าอแอลฟ่า็ยัไม่อาัารมันลไ้
สัว์อสูรเบื้อหน้าเปิปาว้าออ ระแสพลัเวทเริ่มรวมัวเป็นละออแสสีฟ้า พวมันถููเ้าไปในปานาว้าแล้วรวมัวันเป็น้อนพลัเวทที่ในอนนี้แปรเปลี่ยนสีเป็นเียวเ้ม ไอวันสีเียวลอยฟุ้ออมาามส่วน่า ๆ อร่าาย วามเร็วในารรวบรวมเพิ่มึ้นเรื่อย ๆ วามเ้ม้นอพลัเวทที่สัมผัสไ้หนาแน่นอย่ายิ่
"นั่นมันะทำอะไรอมันน่ะ......หลบเร็ว!!!" เสียอแอลฟ่าเอ่ยึ้นอย่าะลึ ่อนที่ะประอสิวิเราะห์สภาพเหุาร์
ฟู่!!!!! ี่!!!!!
มวลพลัเวทสีเียวเ้มที่มันรวบรวมถูพ่นระเบิออมาลายเป็นละออฝอยำนวนมา วามเร็วอละออเล็เหล่านั้นรวเร็วราวมมีสายลม พลัเวทที่อัแน่นมีปริมามาอย่าแน่นอน ละออฝอยเหล่านั้นพุ่ระายออไปเป็นบริเวว้าเบื้อหน้า ทุอย่าที่ถูละออนี้สัมผัสะถูหลอมละลายในทันที
้นไม้ใบห้าที่อยู่เบื้อหน้าสัว์อสูร่อย ๆ ถูละลายนไม่เหลือา ไอวันสีเียวฟุ้ละหลบอบอวนไปทั่วบริเว รัศมีารโมีอมันยาวไปนับร้อยเมร วามทรพลัอท่าโมีนี้น่าหวั่นเรอย่ายิ่ นอาพลัทำลายอันมหาศาลยัมีวามเร็วที่ไม่ธรรมาอี้วย
ถัไปประมานยี่สิบเมรไอเย็นสีาวแผ่ระายออมาามพื้น ้นห้าในบริเวถูปลุมไป้วยน้ำแ็ โล่น้ำแ็นาให่ปราึ้น ไอพลัน้ำแ็ในระับที่เ้ามีวามรุนแรอย่ายิ่ แม้เพียไอเย็นที่แผ่ออมา็สามารถแ่แ็้นไม้ใบห้ารอบ ๆ ไ้ แ่สภาพอโล่ที่ถูสร้าาบทเวทอายหนุ่ม็มีสภาพยับเยิน ัวโล่ถูทำลายไปมาว่ารึ่
้านหลัโล่น้ำแ็เป็นร่าอายหนุ่มสอนที่สภาพสะบัสะบอมไม่่าอะไรับโล่ที่อยู่เบื้อหน้าเลยแม้แ่น้อย ามแนาปรารอบแผลาารัร่อนออเหลวเียว เลือแสไหลรินออาบาแผลหลายสิบุ แม้แอลฟ่าะใ้ออ้วยบทเวทสายฟ้าที่เพิ่มวามเร็วอย่ามา แ่็ยัไม่อาหลบอเหลวสีเียวเ้มที่สัว์อสูรปล่อยออมาไ้
โฮ!!! บึ้มมม!!!!
เสียร้อโหยหวนอสัว์อสูรัสนั่น้อไปทั่วป่า ายร่าอเหลวบิไปบิมาอย่าแปลประหลายิ่ พริบา่อมาร่าอมัน็ระเบิระายอออย่ารุนแร สายลมหมุนระโราวพายุลั่พัระายเศษาอเหลวให้ระเ็นออไปทั่วบริเว ้นไม้ใบห้าทั้หลายที่สัมผัสมันล้วนถูัร่อนทั้สิ้น
สายลมหมุน่อย ๆ อ่อนำลัล เาร่าหนึ่่อย ๆ ปราึ้นให้ประัษ์แ่สายาที่ับ้อ ร่าอเ็น้อยยื่นอยู่ ำแหน่นั้นร่าายสมบูร์รบถ้วนไร้รอยี่วนล้ายับว่าภาพที่เาโนสัว์อสูรู่โมเมื่อรู่เป็นเพียวามันเท่านั้น ปีเอร์ลืมาึ้น้อมอที่ายหนุ่มทั้สอพร้อมเผยรอยยิ้มเล็ ๆ
"นายน้อย...นายน้อยไม่เป็นไรนะอรับ" แอลฟ่าเอ่ยพร้อมทั้พยายามลุเินมาหาเ็น้อย แ่สภาพอนเอล้ายะทำให้สิ่นั้นเ็มไป้วยวามลำบา นอาสูเสียพลัเวทแล้ว ยัไ้รับบาเ็บอยู่หลายส่วนอี้วย
"้าไม่เป็นอะไร แ่ว่าพวพี่สอนนี่สิ ประมาทมาไปนะรับ หาใเย็นลไม่อยู่ในสภาพแบบนี้" ปีเอร์เอ่ยออ้วยน้ำเสียอ่อนใเล็น้อย เาเอเพีย้อารทสอบผลอารฝึฝน ถ้าหาเิเหุาร์ไม่าฝันึ้น ทั้สอนะประอรัษาวามสุุมเยือเย็นเอาไว้ไ้หรือไม่ แล้ว็เป็นอย่าที่เห็น
โฮ!!!
อเหลวที่ระัระายเริ่มรวมัวันอย่ารวเร็ว ้อนมวลน้ำที่ล่อลอยอยู่ลาอาาศ ปลปล่อยพลัเวทออมาอย่ามหาศาล วามหนาแน่นอพลัเวทในอาาศเริ่มเบาบาลเนื่อาารูลืนอสัว์อสูรนนี้ในารืนร่า ปีเอร์หันมอมัน้วยสายาที่เยือเย็น
"ว่าแล้วว่ามันัารไม่ไ้่าย ๆ"
ฟู่!!!! โฮ!!!
เ็น้อยาฝ่ามือออไปเบื้อหน้า แหวนวหนึ่เรือแสสีแสว่าบนมืออเ็น้อย อเหลวหนืสีแเพลิพวยพุ่ออไปอย่ารวเร็วและรุนแรยิ่ ลาวาอันร้อนแรพุ่เ้าู่โมสัว์อสูรอเหลวเบื้อหน้าในทันที วามร้อนที่แผเผาอเหลวทำให้เิารระเหยหายไป เสียร้ออันทรมานัระายไปทั่ว แม้ามหลัธาุไฟแพ้ธาุน้ำ แ่เนื่อ้วยเพลิลาวามีวามทรพลัว่าธาุน้ำอสัว์อสูรนนี้ึสามารถสยบมันลไ้ และเป็นวิธีเียวในารัารับมันอี้วย
"บสิ้นเสียที"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น