คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ภรรยายอดพิศวาส - บทที่ 7 (2)
[R e - u p]
e-book >> ภรรยายอพิศวาส
e-book >> ภรรยายอวใ
e-book ภรรยายอพิศวาสพร้อมให้าวน์โหลแล้วนะะ ัโปรฯ 159 บาท ยาวๆ 2 เือนเลย่ะ
(ื้อผ่าน ios ราาะสูว่านะะ)
เนื้อหา cut อามีบา่วที่าหายนะะ
ผลอารอทนเฝ้ารอมาลอยี่สิบว่าปีอนายหัวทัพพ์็ือารไ้มีอรอาภาอยู่ในอ้อมแนในอนนี้…
“ฮื้อ!”
เสียราแผ่วและายอ้อนแอ้นที่เริ่มยับทำให้นายหัวทัพพ์หลุาภวั์อวามิ นัยน์าู่มยัเฝ้ามอนที่บิายไปมาอย่าเียร้านอย่าเอื้อเอ็นู ่อยๆ ลายวแนเพื่อให้หิสาวไ้ยับัวไ้สะว เปลือาบอบบาเริ่มยับยุยิแล้ว่อยๆ เปิึ้นอย่า้าๆ และภาพแรที่อรอาภาลืมาึ้นมาพบ็ือใบหน้าหล่อเหล่าอสามี
“อรุสวัสิ์้ะเมียพี่”
นายหัวทัพพ์ยับใบหน้าเ้าไปุมพิหน้าผาเลี้ยเลาเบาๆ เพื่อรับอรุ ่อนึใบหน้าลับัเิมแล้วมอสบาลมโ้วยแววาที่เ็มไป้วยวามอ่อนโยน
สัมผัสแรอารลืมาึ้นมาในยามเ้าทำให้อรอาภารู้สึอุ่น่านไปทั้ใ เธออมยิ้ม ะพวแ้มับสีระเรื่อ ไม่วายเสหลบามู่นั้น้วยวามเอียอาย นายหัวทัพพ์นห่ามในโหมผู้ายอบอุ่นและอ่อนโยนทำให้ใอเธอถูสั่นลอนอย่ารุนแร
“พะ…พี่ทัพพ์”
อรอาภาเรียสามี้วยน้ำเสียะุะัเมื่อฝ่ามือหนาโอบที่แผ่นหลับอบบานั้น่อยๆ ลาไล้ลอย่าเื่อ้านนอ่อนามายลุเรียวราว ยิ่เมื่อสัมผัสไ้ถึบาอย่าที่ร้อนผ่าวุนันอยู่บริเวหน้าท้อยิ่ร้อนวูบวาบไปทั้าย นี่เาิะหื่นใส่เธอแ่เ้าเลยหรือไรัน
“หือ”
ายหนุ่มอบรับในลำอ มือ็ไม่หยุารรุรานายนุ่มละมุน ลาไล้่ำลเรื่อยๆ นถึสะโพลมลึแล้วเล้าลึเบาๆ อย่าปลุเร้าพลาเบียิายเ้าหา ลมหายในั้นเริ่มร้อนผ่าวเพราะเลือร้อนที่ำลัพลุ่พล่าน เพียแ่ไ้ใล้ิ แะ้อและสูมลิ่นายหอมอ่อนๆ วาม้อาร็ถูปลุระุ้นึ้นอย่า่ายาย
“พี่ทัพพ์ ไม่เอา ปล่อยแอลลี่นะ”
หิสาวประท้วทั้พยายามันายให้ออห่าเพื่อเอาัวรอ ทว่าสามีลับระับอ้อมแนแน่นึ้นเรื่อยๆ นเรือนายอเธอเบียิับเรือนายแร่ที่อุมไป้วยมัล้าม ใบหน้าออรอาภายิ่ร้อนเห่อมาึ้นว่าเิม
“อย่าิ้น ถ้ายัอยาลาเียอยู่”
เสียทุ้มิะแปร่ปร่าระิบเือนอยู่เหนือหน้าผามน แล้วแ้มุมพิลมาามรอบหน้าสวยหวานนมาถึแ้มนวลแระเรื่อ ลอเลียสูมวามหอม ปล่อยลมหายใร้อนรวยรินร มิหนำ้ำฝ่ามือร้อนผ่าวยัสอแทรผ่านายระโปรเพื่อสัมผัสเนื้อแท้ที่แสนะนุ่มละมุน นุนอนัวสวยออรอาภาเลิึ้นสู มือน้อยรีบะรุบมือหนาอสามีเอาไว้อย่าทันท่วที่อนที่เาะทำให้สิอเธอแระเิไปมาว่านี้ เพราะแ่โนสัมผัสนิๆ หน่อยๆ เธอ็ร้อนรุ่มและไม่เป็นัวอัวเอแล้ว
“พี่ทัพพ์็ปล่อยแอลลี่สิ”
อรอาภา้อนวหน้าหวานึ้นมอสามี แ้มนวลทั้สอ้านั้นแเปล่ปลั่ ่อนหายใสะท้านแล้วัริมฝีปา้วยวามรัวนเมื่อมือหนาสอผ่านเ้าไปใน… หาเายัไม่หยุรุรานมีหวัเธอ้อยอมพ่ายแพ้ให้แ่วาม่ำอนี้แน่ๆ
“ฮื้อ! พี่ทัพพ์”
ประท้วเสียแผ่ว ายนั้นเร็สะท้านและร้อนรุ่มเพราะสัมผัสอันหวามไหว ลีบปาสีหวานเม้มแน่นึ้นเพื่อสะลั้นเสีย…อันน่าอาย มือไม้ที่ใ้ห้ามเริ่มะอ่อนแร วาู่หวานที่เริ่มปรือ่ำมอสบามอย่าเว้าวอน ให้เาหยุารรุรานแสนหวามนี้เสียที
“้อารพี่เหรอ”
เาถามะสัมผัสลึึ้มาึ้นนเ้าอายสะท้านเฮือ วาู่มมอลีบปาสีหวานที่เม้มแน่นาปรอย อยาะใ้ริมฝีปาอัวเอบยี้ให้มันแยออาันแล้วำแรลิ้นเ้าไปเสาะหาวามหวานภายใน
“มะ…ไม่่ะ”
อรอาภารีบส่ายหน้าหวือเม้มเรียวปาเ้าหาันแน่นนแทบ้ำ แนบแ้มอันร้อนัับแผอำยำพลาหอบหายใแรเมื่อายถูรุรานมาึ้นเรื่อยๆ นแทบไร้แร่อ้าน อีทั้ยัไม่ล้าิ้นแร เพราะบาอย่าที่เรี้ยวรามันำลัื่นัวและร้อนระอุมาึ้นเรื่อยๆ
“อย่าโห แอลลี่้อารพี่”
“มะ…ไม่่ะ แอลลี่ไม่้อาร”
ปิเสธเสียสั่น ปิเปลือาลแน่น้วยวาม… อรอาภารู้สึว่าอุหภูมิในร่าายมันร้อนึ้นเรื่อยๆ อย่าไม่มีท่าทีว่าะหยุ เ่นเียวับารรุรานแสน่ำออสามีที่ำลัะทำให้เธอาใ …
“อย่าปิเสธเลย ร่าายอเธอำลัอบสนอพี่”
ายหนุ่มระุยิ้มร้าย… ส่มอบวามวาบหวามรับอรุให้แ่ภรรยา…
“ฮือ…ยะ…หยุรัแแอลลี่ไ้แล้ว”
อรอาภาหายใหอบ ่อนะสะท้านเฮือเมื่อเลียวลื่นอวาม่านหวิวถาโถมเ้าใส่ เธอปิเปลือาแน่น ิปลายเล็บลหาแผ่นท้อแร่เมื่อสัมผัสาเาถูเร่เร้าให้ถี่ระั้น ่อนเร็สะท้านไปทั้ายแล้วทรุฮวบลอย่าหมแร วามรู้สึล้ายลอยล่ออยู่บนปุยเมแล้วถูระาลสู่พื้นิน ลีบปาสีมพูระเรื่อเผยอึ้นหอบหายใแร ใบหน้าหวานแ่านและร้อนเห่อ
นายหัวทัพพ์ยยิ้มอย่าพึพอใ แม้ายะรวร้าวและทรมาน ปลายนิ้วแร่เยามนอน้าายึ้นอย่านุ่มนวล อาารเอียอายอย่าเป็นธรรมาิ้วยารเสหลบาอภรรยานั้นทำให้ายหนุ่มอใไม่ไหว ฝัมูโ่มและริมฝีปาร้อนเ้าหาแ้มแปลั่แรๆ ลอเลียับผิวหอมรุ่น้วยวามลุ่มหล ปล่อยลมหายใร้อนรวยร ฝ่ามือร้อนผ่าวยัโรมรันเรือนายาวผุผ่อ้วยวามหลใหล นุนอนัวสวยออรอาภาเริ่มไม่อยู่ในสภาพเิม
“ปล่อยแอลลี่ไ้แล้ว”
เธอเอ่ยโยไม่ยอมมอหน้าเา รู้สึไม่ปลอภัยเอาเสียเลยเมื่อยัถูััไว้ในอ้อมแนอุ่นนเือบร้อน
“ยัเ้าอยู่เลยะรีบไปไหนัน”
เสียพร่าระิบิแ้มนุ่มพลาลูบไล้เล้นลึายนุ่มละมุน้วยวามลุ่มหลลั่ไล้ ะปารุ่มร้อน่อยๆ ไ่ลมาเรื่อยๆ นสามารถรอบรอริมฝีปาิ้มลิ้มที่โหยหาไ้สำเร็ บเล้าอย่านุ่มนวลนหิสาวแย้มริมฝีปาึ้นรับลิ้นร้อนสาให้เ้าไปเสาะหาวามหวานล้ำภายในโพรปานุ่ม เี่ยวระหวัสลับูึเรียวลิ้นเล็ ราระหึ่มในลำอ้วยวามพึพอใเมื่อไ้รับารอบสนออย่าเอะะ แม้ผ่านผู้หิมาอย่าโโน แ่ลับไม่มีใรทำให้เาแทบลั่ไ้เท่านไร้เียสาอย่าอรอาภาเลย ายหนุ่มื่ม่ำับวามหวานหอมาเรียวปาอภรรยานพอใแล้วึผละห่า นอนอร่าแน่น้อยนิ่ๆ นลมหายใลับืนสู่ปิ
“ไปอาบน้ำัน วันนี้พี่้อไปทำานแล้ว”
เายับัวลุึ้นแล้วสะบัผ้าห่มออาาย ้อนอุ้มร่าอ้อนแอ้นที่อยู่ในสภาพเ็ี่บาาบาใึ้นสู่วแนแร่อย่า่ายาย วันนี้ายหนุ่มมีประุมเรื่อโราร่อสร้าโรแรมห้าาวในเรือวรารุลแห่ใหม่อนเ้าโมเ้า อนนี้เพิ่ะเ็โมรึ่ยัมีเวลาอีถมไป
“พี่ทัพพ์อาบ่อน เี๋ยวแอลลี่่อยอาบ แอลลี่ไม่ไ้รีบไปไหน”
อรอาภาส่ายหน้าหวือพลาใ้มือบอบบาันแผอว้าเอาไว้เพื่อปราม เรียวหน้าหวานนั้นยัแปลั่้วยวามเอียอาย ลมหายใยัไม่เ้าที่ีนั แ่ห้ามไม่ทันเสียแล้วเมื่อร่าอรรอเธอถูอุ้มเินไปยัห้อน้ำที่่อนอยู่ในห้อแ่ัวอย่ารวเร็ว ไม่ถึสอนาที้วย้ำ ็ถูปล่อยให้ยืนบนพื้นห้อน้ำเย็นเียบ
“อาบ้วยัน เสียเวลาหน่อย แ่ประหยัน้ำ” ายหนุ่มให้เหุผลแล้วยิ้มอย่ามีเลศนัยะวาามอทั่วเรือนายแสนยั่วยวนอนรหน้า
“พี่ทัพพ์!”
เสียหวานแหวลั่น ไม่เพียเพราะใับำพูแสนำวม แ่ยัรวมถึารระทำอเา้วย วาู่หวานเบิว้ามอุนอนัวสวยที่ลายเป็นเศษผ้าอยู่แทบเท้า เพราะถูนหื่นระาทีเียวนาหวิ่นิมือ อรอาภาแทบอยาร้อไห้ เธอื้อมันมาาร้านุั้นในื่อัาอัฤษและเพิ่ะหยิบมาใส่เป็นรั้แร
“พี่ทัพพ์! ุนอนแอลลี่แพนะ” ยัมีระิระให่วุนอนัวสวย ทั้ที่สภาพร่าายอนนี้มีเพียั้นในัวิ๋วและำลัถูมอาเป็นมัน
“มันะแพแ่ไหนัน เี๋ยวพี่ื้อให้ใหม่สิบัวเลย แ่เอาแบบที่พี่อบนะ”
นายหัวหนุ่มว่าอย่าใป้ำ แล้วรั้เรือนายแสนเย้ายวนเ้ามาแนบิาย ลใบหน้าลประบุมพิอย่าูื่ม ไม่เปิโอาสให้เมียัวน้อยไ้ปิเสธหรือัืนารอาบน้ำแสนวาบหวามาเาไ้
+++++
มีวามิเห็นยัไ ฝาอมเม้นให้ำลัใ้วยนะะ
ีรีส์ยอวในายหัว
ภรรยายอวใ [ นายหัวอาว์ & ศิศิรา ]
ภรรยายอพิศวาส [ นายหัวทัพพ์ & อรอาภา ]
ความคิดเห็น