คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ภรรยายอดพิศวาส - บทที่ 3 (3)
[R e - u p]
e-book >> ภรรยายอพิศวาส
e-book >> ภรรยายอวใ
e-book ภรรยายอพิศวาสพร้อมให้าวน์โหลแล้วนะะ ัโปรฯ 159 บาท ยาวๆ 2 เือนเลย่ะ
(ื้อผ่าน ios ราาะสูว่านะะ)
“ไหนร่อรอย่มเห ให้พีู่สิ”
ไม่พูเปล่า แ่มือหนายัแล้ถลผ้าห่มผืนหนาึ้นหมายะูผลานอัวเอ สีหน้านั้นเ็มไป้วยวามเ้าเล่ห์รุ้มริ่มในยามมอใบหน้าแเรื่ออนถูระทำที่อนนี้มีสถานะเป็น ‘เมีย’ ทาพฤินัยเรียบร้อยแล้ว อีไม่นาน็เป็นอย่าถู้อามนิินัย
อรอาภารีบะรุบผ้าห่มเอาไว้หน้าาื่น ายบอบบาผละไป้านหลัเล็น้อย้วยวามื่นระหน พวแ้มใสร้อนผ่าวยิ่ว่าเิม มือบาึายผ้าห่มให้ห่าามือเาเป็นพัลวัน ไม่ยอมให้ายหนุ่มไ้ทำอย่าที่พู
“ไม่นะ อย่ามายุ่ับแอลลี่”
เสียหวานใสแว้ใส่อย่าเอาเรื่อ พยายามระับผ้าห่มที่พันอยู่รอบายแน่นเพื่อปป้อัวเอานหื่นาม ใวน้อยเ้นไม่เป็นส่ำเมื่อสัมผัสไ้ถึวามไม่ปลอภัยาวามทรเสน่ห์ แรปรารถนาที่ยัอัแน่นอยู่ในแววาู่นั้นำลัทำให้อรอาภาเริ่มพรั่นพรึใ
“ื้อับพี่แบบนี้สสัยะไม่เ็?” ถาม้วยน้ำเสียราบเรียบพลาเลิิ้วึ้นเล็น้อย วามอสบาลมโอนอมพยศนิ่้วยแววาที่เ็มไป้วยวามุันอย่าน่าเราม
“หรือพี่้อัอีสัรอบไหม เธอะไ้ำ” เสียเ้มทรอำนาถาม้วยสีหน้าเรียบนิ่ ทว่าายัถึวามน่ายำเรนอรอาภาไม่ล้าทำัวื้อรั้น รีบส่ายหน้าหวือเพราะายยัระบม อีทั้ยัปวเมื่อามัว
“ทำไม้อใ้วิธีสปรแบบนี้ับแอลลี่้วย”
ถามอย่าัพ้อไม่พอยัสะบัหน้าหนีอย่ามีแ่อน สอแ้มแเรื่อพอึ้น เรียวปาสีสวยเิรั้น แสออถึวามเ้าอนอย่าัเน ทำให้นมอลอบอมยิ้ม ยับายเ้าหาแล้วโอบอร่าอ้อนแอ้นไว้ในวแนแร่อย่านุ่มนวล ฝัมูโ่เ้าหาแ้มนุ่มๆ อเ็น้อยี้อน้วยวามมันเี้ยว แล้วระิบเสียพร่าวนให้นฟันลุเรียว
“แ่วิธีสปรอพี่็ทำให้เธอราไม่หยุไม่ใ่เหรอ”
นายหัวทัพพ์ริมฝีปาร้อนลหาหัวไหล่มนที่โผล่พ้นาผ้าห่มแผ่วเบา ใบหน้ามเลื่อนเ้าไปใล้ออาวผ่อ สูมลิ่นายสาวผสมลิ่นเหื่อาๆ ปล่อยลมหายใรวยรนอรอาภา้อย่นลมอหลบหลี สะท้านไปทั้าย วามร้อนระายไปทั่ววหน้าเนียนอีระลอ้วยวามสะเทิ้นอาย
“แล้วใรันที่อพี่แน่น ร้ออให้พี่แรอีๆ”
เาระิบเสียนุ่มนวลหยอเย้าเมื่อเห็นนในอ้อมแนเอียอายนแ้มแราวับลูำลึสุ เห็นแล้วอใไม่ไหวำ้อแนบูบเ้าหาหนัๆ อรอาภานั้นทั้หอมและนุ่มไปทั้ัว ทำเอาเาหลหัวปัหัวปำ อนนี้ผู้หยินไหน็ไม่สำัเท่านในอ้อมแนนี้แล้ว
อรอาภาทั้อายหน้าแ่าน แ้มร้อนั นทำอะไรไม่ถู หิสาวพยายามเบี่ยหลบอย่าเอะะ ทว่า็ไม่สามารถหลบหนีไปไหนไ้เพราะิพันธนาาราวแนแร่และายที่บอบ้ำเินว่าะออแร
“แล้วใรันที่…” ายหนุ่มเริ่มสนุับารไ้หยอเย้าเมียัวน้อย เพราะในยามที่ไม่พยศนั้นอรอาภา่าน่ารั น่าปรารถนา
“พอแล้วพี่ทัพพ์! โอ๊ย!” เธอแว้ใส่อย่าเหลือเินเมื่อายหนุ่มยัไม่หยุพูให้อาย ่อนหลุเสียอุทานเมื่อออแรเปล่เสียแล้วทำให้วามเ็บแปลบเ้าโมีาย เรียวหน้าหวานถึับเหยเ
“เ็บมาไหม เี๋ยวพีู่ให้” นายหัวทัพพ์ุลีุอะเลิผ้าห่มึ้น้วยวามห่วใย นมือบอบบาอนเ็บ้อรีบะรุบมือหนาเอาไว้
“มะ…ไม่้อ่ะ” เสียหวานละลัละล่ำปราม ะใบหน้าหวานที่ยัปราร่อรอยอวามเ็บปวนั้นร้อนผ่าว นาเธอเ็บอยู่เายัะมาทำัวหื่นใส่ นอะไรบ้าามเสียริ
“รั้แร็เ็บแบบนี้ล่ะ รั้่อไป็ไม่เ็บแล้ว”
ายหนุ่มยอมรับว่าัวเอ็มีส่วนทำให้อรอาภา้อบอบ้ำถึเพียนี้ เมื่อมีรั้แร็มีรั้ที่สอและสามามมาิๆ วามโหยระหายนั้นมีอย่ามหาศาล เพราะหิสาวสวยหวานน่าปรารถนาไปทั้เนื้อทั้ัวนเาอใไม่ไหว หาไม่ลัวว่าะทำเมีย้ำไปมาว่านี้ไม่ยอมหยุยั้วาม้อารอัวเอ่ายๆ วามหอมหวานาเรือนายออรอาภาลายเป็นสิ่ที่นายหัวทัพพ์เสพิและาไม่ไ้เสียแล้ว
“มันะไม่มีรั้่อไป่ะ”
อรอาภาอบลับ้วยน้ำเสียริั เธอะไม่เปิโอาสให้เาไ้ทำเ่นนั้นอี่อไปแล้ว แ่นี้เธอ็ละลายใและรู้สึผิ่อัวเอมาพอแล้วที่ยอมให้เาเยมไม่พอยัหลระเริไปับารปรนเปรออันาบ่านร้อนแร
“บอใัวเอเถอะอรอาภา ้านทานพี่ให้ไ้็แล้วัน”
นายหัวทัพพ์เอ่ยเสียห้วนั บ่บอว่าเาำลัไม่สบอารม์ ่อนวัร่าอ้อนแอ้นึ้นสู่วแนแร่ทั้ผ้าห่มที่พันรอบาย สอเท้าแร่้าวรไปยัประูห้อแ่ัว ึ่ภายในนั้นมีห้อน้ำอันว้าวาุ่อนอยู่ วาหิสาวลอบอ่าาุี่ทรลม แล้วปล่อยน้ำอุ่นๆ ลอ่าเพื่อะให้อรอาภาแ่ัวให้ผ่อนลาย เาเป็นนทำให้หิสาวเ็บ็้อรับผิอบารระทำอัวเอ แม้ในใะมีวามุรุ่นเพราะำพูที่พยายามะผลัไสอยู่ลอเวลา
อรอาภาไ้แ่มอารระทำอายหนุ่มอย่าเียบๆ ยแนเรียวึ้นอัวเอแล้วเมินหน้าหนี ะที่อบานั้นร้อนผะผ่าว น้ำา่อยๆ รื้นึ้นมาอย่าห้ามไม่อยู่ วามเ็บุเสียแทึ้นมาในอ
ใ่! เธอ้านทานเาไม่ไ้เลย และไม่เยทำมันไ้สำเร็ ทั้ที่พยายามปป้อัวเอ้วยารไม่เ้าไปอยู่ใล้ๆ เา ทว่ามันไม่ไ้่ายั่ใิเลยสันิ ทั้ยัยินยอมให้เาเยรามับผู้หิใ่าย ิแล้วน้ำามัน็ร่วเผาะลมาระทบสอแ้ม ร้อไห้ออมาเียบๆ พยายามลั้นสะอื้นนเนื้อัวสั่นเทา อรอาภารู้สึเลียัวเอเหลือเินที่ไม่เย้านทานผู้ายนนี้ไ้เลย ้ำยัยอมเาหมทุอย่า
นายหัวทัพพ์ะัมือที่ำลัเทรีมอาบน้ำลไปในอ่า เอี้ยวใบหน้ามอนที่นั่อยู่อบอ่าแล้วบเบียรามแร่เ้าหาันแน่น เสียร้อไห้ระิๆ และน้ำาที่ำลัไหลอาบแ้มนั้น่าบาใเาเหลือเิน
“อย่าร้อ แ่เป็นเมียพี่นะ ไม่ไ้พาไปนรเสียหน่อย ร้ออย่าับพี่ะพาไปาย”
ายหนุ่มยับเ้าไปนัุ่เ่าลรหน้าอรอาภาแล้วเลี่ยเ็น้ำาอุ่นๆ ออาสอแ้มให้อย่าถนอม ่าาำพูที่ฟัูแ็ระ้าไม่วนฟั
วาู่หวานที่เปียุ่มไป้วยน้ำา้อนึ้นมอเ้าอำพูไม่น่าฟัอย่านึหมั่นไส้ ใบหน้าาม้ำอ ปลายมูแระเรื่อหลัาผ่านารร้อไห้ ริมฝีปาิ้มลิ้มเิึ้นอย่าถือี
“เป็นเมียพี่ทัพพ์ยิ่ว่านรเสียอี” เธอว่าประประันเสียแ็ ่อนมอ้อนเาอย่ามีแ่อน เลียำพูำาแสนิบเถื่อนอเาเหลือเิน
“ั้น็มามีวามสุอยู่ในุมนรอเรา้วยันนะเมียพี่” นายหัวทัพพ์ยยิ้มร้ายา ุมนรที่เาึเธอลมานี่ละะทำให้มีวามสุนแทบสำลั
“อยาอยู่็อยู่ไปนเียวสิ ทำไม้อึแอลลี่ลไป้วย” อรอาภาบอ้วยน้ำเสียสะบั แล้วหันไปมอเา้วยแววาัพ้อ
“็เพราะแอลลี่ือวามสุอพี่”
นายหัวทัพพ์เอ่ย้วยท่าทีปิ ทว่าน้ำเสียนั้นแฝเร้นไป้วยวามริัอย่าัเน ยับัวลุึ้นเ็มวามสู ่อนเินออไปาห้อน้ำอย่าเียบๆ ปล่อยให้อรอาภามอามหลัาปริบๆ ใเ้นโรมราม พร้อมับมีำถามึ้นมาในหัว ที่ายหนุ่มบอว่าเธอเป็นวามสุอเา มันหมายวามว่าอย่าไรัน หรือเป็นเพราะารไ้พาเธอมาย่ำยีแบบนี้ือวามสุที่นายหัวทัพพ์ล่าวถึ ิแล้วใที่เ้นระริ็ห่อเหี่ยวล ระบอาพลอยร้อนผะผ่าว ทั้ยัรู้สึุในออย่าบอไม่ถู…
+++++
มีวามิเห็นยัไ ฝาอมเม้นให้ำลัใ้วยนะะ
ีรีส์ยอวในายหัว
ภรรยายอวใ [ นายหัวอาว์ & ศิศิรา ]
ภรรยายอพิศวาส [ นายหัวทัพพ์ & อรอาภา ]
ความคิดเห็น