ฝึกวาดการ์ตูน (กับบ่าวเบิ้ม)

ลำดับตอนที่ #13 : งานก๊อป ก๊อปปี้งาน (ตามที่เคยเขียนบอกไปว่าให้ทดลองก๊อปในบทความ)

มาลองนึกดูตอนนี้ ผมจำได้ว่าเคยเขียนว่า ให้ผู้สนใจเขียนการ์ตุฯ ลองก๊อปปี้งานของคนอื่นดูสักแผ่นสองแผ่น เอาชนิดที่ว่า ให้เหมือนมากที่สุด ผมเองก็มีทำอยู่นิดหน่อย ก็เลยถือโอกาศนี้เอามาให้คนสนใจได้ชมกัน



แอร์เกียร์ภาพนี้ เสร็จค่อนข้างสมบูรณ์ แต่กระดาษที่ใช้วาดของผม จะเล็กกว่าต้นฉบับจริงของญี่ปุ่นเกือบเท่าตัวครับ



ซามูไร พเนจร สองรูปนี้ เขียนไม่เสร็จครับ จากรูปข้างบน เส้นสปีดในเสื้อถือว่าเผา เพราะของจริงเส้นจะเรียบร้อย เนื่องจากใช้เคิฟ(ไม้บรรทัด) แต่ผมลากสดเลย 555


เบอร์เซิอร์กภาพนี้ ยังไม่เสร็จเช่นกัน (ตัดเส้น) ยังไม่ได้ใส่รายละเอียดบนกำแพง และเส้นสปีด





จากนี้เป็นภาพที่ร่างด้วยดินสอ ก่อนจะตัดเส้นครับ


ถ้าสังเกตุให้ดีๆ จะเห็ฯว่าตนร่างภาพ จะพยายามร่างให้มันละเอียดพอๆกับตอนตัดเส้น มันจะช่วยได้หลายอย่าง






สุดท้ายของบทความนี้ อยากจะบอกถึงเหตุผลที่ให้น้องๆ พี่ๆก๊อปงานคนอื่นแบบนี้ เพราะอยากให้จดจำ และศึกษาวิธีการใช้เส้น

ที่อยากบอกในบทนี้คือ อยากให้น้องๆ พี่ๆที่สนใจศึกษางานด้านนี้ ลองหา การ์ตูน ที่เป็นฉบับที่พิมที่ญี่ปุ่น มาดูสักเล่มสองเล่ม (เอาเรื่องที่มันเจ่มๆนะ) เพราะการได้ดูงานแบบนั้น จะทำให้เราอัพเดตตัวเองทันเขาได้เร็วขึ้นครับ (ผมแนะนำ แอร์เกียร์ ตุลาการทมิฬ bastars) เลือกเล่มล่าสุดด้วยนะ  
(เมืองไทยหาซื้อได้หลายที่ครับ ผมรู้จักอยู่แค่ที่เดียวคือ Kinokuniya เซ็นทรัลเวิลด์(ฝั่ง isitanครับ) แต่หลังสือค่อนข้างแพงมากมาย อย่างต่ำเล่มละ 171บาท เพราะงั้นไม่แนะนำให้ซื้อแบบบ้าคลั้ง เกรงใจตังค์ตัวเองบ้าง



ส่วนหนึ่งที่สำคัญ คือการศึกษา และเรียนรู้วิธีการใหม่ๆ การนำเสนอใหม่ๆ จะเป็นสิ่งสำคัญต่อจากนี้ครับ  ทุกท่านต้องเรียนรู้กับการนำเสนอให้กับผู้บริโภค ต้องเสนอ ความสดใหม่ตลอดเวลา เพราะฉะนั้น ท่านต้องเรียนรู้งานคนอื่นให้มากๆ อย่าหยุดนิ่ง ถึงจะสามารถไปรอดในสายทางนี้ อยากให้ผู้สนใจในสายงานนี้เข้าใจว่า ตลาดการ์ตูนของคนไทย ในเมืองไทยยังเล็กมาก ถึงมากที่สุด เมื่อเทียบกับตลาดการ์ตุณญี่ปุ่นในไทย เพราะค่าตอบแทนที่ยังต่ำ จึงทำให้นักเขียนหลายๆคนผลิตงานที่เป็นคุณภาพออกมาได้ไม่เต็มที่ เหตุเพราะการสนับสนุนงานของคนไทยกันเองยังน้อยมาก นักเขียนส่วนใหญ่จึงต้องทำงานให้พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ต้องแข่งกับเวลา เมื่อเที่ยบกับวงการการ์ตุฯในญี่ปุ่น เกาหลี ที่การบริโภคการ์ตุฯของเขาเอง เยอะพอให้นักเขียนคนหนึ่ง สามารถรวมลูกทีม เพื่อผลิตงานดีๆออกมาให้ทันคนอ่านได้ อย่างมีคุณภาพ

ตรงนี้อยากยกตัวอย่างง่ายๆสักข้อ

อย่างแอร์เกียร์ ทีมงานที่ทำภาพอย่างเดียว มีถึงแปดคนนี่ยังไม่รวมถึงคนหาข้อมูลต่างๆ แต่เทียบกับนักเขียนไทย ที่ต้องเขียนด้วยตัวเองคนเดียวซ่ะส่วนมาก เพราะค่าต้นฉบับไม่พอจ้างลูกมือ แล้วยังต้องมาเร่งกับเวลา งานเลยยังออกมาไม่เต็มเหนี่ยวสักเท่าไหร่