ลำดับตอนที่ #58
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : บทที่ 55 การทดสอบของจัสตินและสตรอม
บทที่ 55
ู้ม!! ู้ม!! ู้ม!! ู้ม!! เสียบอลไฟอิสินยิใส่ลุเลออนสี่รั้ิลุแไม่ยับหนีสันิ วันาารระเบิฟุ้ระาย เพียไม่นานวัน็่อยๆาล
ผมเห็นลุเลออนยัอยู่ในสภาพสมบูร์ไม่มีแม้แ่รอยี่วน
“โหไม่มีรอยอะไรเลย” ผมบ่นพึมพับออมา
“แน่นอนอยู่แล้วพวมนุษย์รึ่สัว์น่ะร่าายไม่เหมือนพวมนุษย์ธรรมาหรอนะ” เป็นสรอมที่หันมาบอผม
“็ัอยู่แล้วนี่นาร่ายายเป็นรึ่นรึ่สัว์เห็นอยู่ัๆ” ผมหันไปอบสรอม
“เ้าบ้า ้าหมายถึร่ายายอพวมนุษย์สัว์ะแ็แร่ผิับร่าายอมนุษย์ ทั้วามเร็วและพลัมันนละระับันเลย” อ๋อผมพยัหน้าเ้าใ่อนะหันลับไปูในสนาม
“็ถือว่าใ้ไ้แ่เพียแ่เวทย์ระับลาแ่นี้มันทำอะไรไม่ไ้หรอนะ” ลุเลออนบอับัสิน
านั้นัสินูเหมือนะเริ่มเอาริเพราะผมเห็นเ้าหยิบหนัสือออมา แ่หนัสือเนี่ยนะเอามาอ่าน??
“สรอมัสินเอาหนัสือออมาทำไม” ผมหันไปถาม
“็สู้ไล่ะ” ผมทำหน้า
“สู้ยัไ?” ผมสสัย
“อ้อลืมไปนายมาาอาาัรโรฮานนี่นะ” สรอมทำท่านึออพลามอ้วยสายาแบบมอเ็บ้านนอ เออใ่รูมาาโรฮานแล้วมันยัไฟระ
“ทำไมอาาัรโรฮานมันทำไม” ผมถามเพราะเห็นสายาาสรอมแบบนั้น
“ใเย็นเพื่อน” สรอมบบ่าผมให้ใเย็นๆ
“อาาัรโรฮานน่ะราาอเล็์บริหารประเทศโยพันาำลัทา้านทหารทำให้้านอื่นๆพันา้ายัไล่ะ” ผมพยัหน้าอืมเมือผมทหารเยอะริๆ
“และทีนี้นะแ่ละอาาัร็มีุเ่นแ่าันออไป นายไม่สสัยหรอทำไมอาาัรนายถึไม่มีสมามอื่นๆอยู่เลย เพราะแ่ละอาาัรไม่้าว่ายารบริหารอาาัรยัไล่ะ ส่วนเาะอาาน่านั้นเป็นเพิเศษเลยมีสมามอทั้สี่อาาัรั้อยู่ ถ้านายไปเที่ยวอาาัรเเวียอั้น นายไม่มีทาเห็นสมามอื่นๆนอาสมามปรุยาเหมือนัน” สรอมร่ายยาว
“ส่วนที่นายเห็นัสินหยิบหนัสืออมานั่นน่ะ มันเป็นหนัสือเวทย์มน์สำหรับยายพลัเวทย์ไล่ะทำให้โมีไ้รุนแรึ้นและเร็วึ้น แ่็ินพลัเวทย์น่าูเลยล่ะ” สรอมบอ
“เราูาร่อสู้่อเถอะ เรื่ออื่นๆไว้นาย่อยถามทีหลัแล้วัน” านั้นเรา็หันลับไปสนใที่สนาม
อนนี้ัสินและลุเลออนำลัแลันอย่าเมามัน ลุเลออนเพียไล่ัสินเพื่อััหวะารร่ายเวทย์เพียเท่านั้น แ่ัสิน็อาศัยัหวะเล็ๆน้อยๆเพื่อสร้าโอาสในารร่ายเวทย์ให้ัวเอ
แ่ในอนนั้นเอู่ๆัสินวามเร็ว็เพิ่มึ้นนทุนเริ่มสัเเห็น
“ทำไมัสินถึเพิ่มวามเร็วึ้นไ้ล่ะ” ผมหันไปถามสรอม
“ไม่ใ่เพิ่มหรอ ัสินทำให้ลุเลออนนั่นลวามเร็ว่าหานายลอสัเีๆสิ ะเห็นละออสีำๆ มัน่อยๆึมเ้าไปทุรั้ที่ลุเลออนเ้ามาโมีเห็นมั้ย” สรอมี้ให้ผมู ผมเพ่มอนเริ่มเห็นละออึ่ถ้าไม่สัเนึว่าเป็นเพียแ่ฝุ่นาารปะทะ
“นั่นมันเวทย์มน์?” ผมพูออมา
“ใ่แล้วัสินน่ะเป็นผู้ใ้เวทย์มน์สายวามมื เวทย์ที่ัสินใ้อยู่ะ่อยๆลประสิทธิภาพทาร่าายอศัรู” ผมพยัหน้าอ๋อเพราะแบบนี้เลยทำให้ลุเลออนเลื่อนที่ไ้้าลสินะ
“ใ้ไ้นี่เ้าหนูเวทย์วามมืสายำสาปั้นหรอหายาน่าูเลยนะ” ลุเลออนเอ่ยปาม
หลัาลุเลออนเลื่อนที่ไ้้าลทำให้ัสินเริ่มทิ้ระยะห่าไ้และยิบอลไฟเ้าใส่อีรั้
เลออนเห็นันั้นึเร็ำลัไปที่้าและระโวูบเียวเ้ามาประิัวแ่้าไปแล้วัสินไ้ปล่อยเวทย์ออามือไปแล้วบอลไฟทั้ห้าลูวิ่เ้าใส่ลุเลออนเ้าุายทั้สิ้น
ู้ม!! ู้ม!! ู้ม!! ู้ม!! ู้ม!! ฟุ่นวันฟุ้ระายนทุนมออะไรไม่เห็น เมื่อวันที่บัสายาทุนอยู่่อยๆหายไป
พวเราเห็นลุเลออนหยุหมัไว้่อนะถึหน้าัสินเพียไม่มีเนิเมร
ส่วนัสินี้มีที่ไม่รู้เ็บไว้รไหนเ้าไปที่ลาออลุเลออน
“อืมถือว่าทำไ้ี ้าะบออะไรให้นะเ้าหนู มีเล่มนั้นมันแทไม่ทะลุผิว้าหรอนะ” านั้นลุเลออน็ถอยห่าออไป่อนรรมาระเินเ้ามา
ลุเลออนพยัหน้าให้รรมารเล็น้อย
“ัสิน ผ่านารทสอบ” หลัารรมารประาศออมาเสียปรบมือ็ัออมาานที่มาู หลายนระโีใะพนันถูสินะ
“เ่มาเ้าหนูหาัหวะไ้ี” เสียมัสินา้าสนาม
ัสิน่อยๆเินเ้ามาหาพวเรา
“เหนื่อยหน่อยนะัสิน” สรอมบอับสหายอนัสินเพียพยัหน้าเล็น้อย ไอ้หมอนี่มันเป็นโรไรป่ะหว่าหน้าายะมัหรือมันเป็นอัมพาที่ใบหน้า ผมิในใเียบๆ
“น่อไปลมาทสอบไ้” านั้นสรอม็เินลไป
“่อไปเป็นเ้าั้นรึเ้าหนู หวัว่าทำให้เหือออไ้บ้านะ” ลุเลออนบอับสรอม
“ัให้เลยลุ” านั้นสรอม็เร่พลัเวทย์ออมาพลัเวทย์อสรอมมันเป็นสีเหลือทอล้ายับสีผมอเ้าและ่อยๆึาบที่ลาหลัออมา
“โอ้เวทย์แสั้นหรอ เป็นสายเสริมพลัสินะ” ลุเลออนมอไปที่ัสินเล็น้อย
“แบบนี้นี่เอ เป็นู่ที่เ้าท่าเหมือนันนะหนึ่ำสาปหนึ่เสริมพลั” สรอมเพียฟันิ่ๆไม่อบอ่ะไร เ้ารวบรวมสมาธิอยู่สินะ
“ารทสอบเริ่มไ้” รรมารประาศออมา่อนะถอยออไป
ฟุ่บ!! ู่ๆสรอม็หายไปาสายาอทุนผมเห็นเพียแ่แสสีทอพุ่ไป้านหลัลุเลออนเท่านั้น
“ฮ่าๆ เยี่ยมยอมาเ้าผ่านแล้ว” เสียลุเลออนหัวเราะลั่น ทุน่า ่อนะสัเเห็น้านหลัลุเลออนมีสรอมยืนถือาบี้หลัไว้อยู่
“แฮ่ๆ เล็น้อยน่าลุ” านั้นรรมาร็เินเ้ามา
“สรอมผ่านารทสอบ” เ้า่อยๆเินลับมาหาพวผมที่ยืนรออยู่ วามเร็วอไอ้หมอนี่ไวะมั ไวว่าอนผมใ้ลมปราะอี
“นายนี่เ่ัเลยนะ ั้นมอามแทบไม่ทัน” ผมทัไปทันทีหลัาสรอมลับมา
“ฮ่ะๆ นั่นั้นเอาริสุๆเลยนะนั่น แถมเวทย์นั้นวันนึั้นใ้ไ้แ่ไม่ี่นาทีเท่านั้น” ผมเห็นเหื่ออสรอมออ่อน้ามา อืมินพลัน่าูเลยสินะ
“่อไปานายแล้วสินะ” ผมพยัหน้า่อนะเินออไป
“ลาว์นาย็ระวั้วยล่ะ าลุสิโนั่นยัไม่ไ้เอาริเลยนะ เมื่อี้ั้นแทไปเ็มแร แ่ไม่ทะลุผิวเลย” สรอมเือนผมแบบนั้นเอหรอหนัหนาน่าูสินะ
านั้นผม็เินมาหยุอยู่ในสนามประลอ ลุเลออนมอผมเล็น้อย
“เ้าหนูเธอเอแ็แร่ว่าสอนนั้นสินะ ่วยเอาริหน่อยสิ” ลุเลออนบอับผม้วยท่าทาริั
“ผมไม่แ็แร่นานั้นหรอมั้รับ” ผมอบออไป
“อย่าโหเลย สัาา้าบอว่าเอ็แ็แร่ว่ามา สัาาอ้าไม่เยพลาหรอนะ ่วยเอาริให้้าเห็นหน่อยเถอะ” ลุเลออนบอ เฮ้อ็ไ้ลุเี๋ยวผมัให้ ผมั้าร์ึ้นหันไปทาลุเลออน ลุแเลิิ้วเล็น้อยเพราะไม่เห็นผมึาบู่ที่อยู่้านหลัผมออมา
“ิะูถูันหรอเ้าหนู” ลุเลออนถามผม
“ไม่ไู้ถูหรอรับ ผมลัวว่าถ้าใ้าบเี๋ยวลุะายะ่อน” ผมอบออไป ลุเลออนิ้วระุเล็น้อยที่โนเ็รุ่นลูพูาูถู
รรมารมอพวเราทั้สอนเมื่อเห็นว่าพร้อมแล้ว็เอ่ยออมา
“เมื่อพร้อมแล้วารทสอบเริ่มไ้” หลัาเสียรรมารผมโรลมปราไปทั่วร่า่อนะระโนเ้าใส่ บุ่อนนี่ล่ะไ้เปรียบ ผมฮุหมัวาออไปใส่ลุเลออนเ็มแร
[ายาเหล็] ลุเลออนร่ายเวทย์ออมา่อนะั้าร์ึ้น
ู้ม!!
บ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น