คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : รีไรท์: กักขัง (100%)
ตอนที่ ๔
กักขัง
ในตอนเช้าที่พระพายถูกปลุกโดยคนตัวโตเพื่อตื่นมาทำงานตั้งแต่เช้า ไก่ยังไม่ขันเลยด้วยซ้ำ ติณฑ์พาพระพายมาที่กระชังปลาที่เขาเพาะเลี้ยงสำหรับขายไว้ โดยเขาสั่งให้พระพายนำกระสอบอาหารของปลานั้นไปหว่านให้มัน
ทางที่ใช้เดินค่อนข้างอันตรายนิดหน่อยต้องอาศัยการทรงตัวอย่างดี พระพายถือถุงกระสอบไปเล็กโปรยไปให้ปลาต่างรุมกินอาหารอย่างน่ากลัว
ร่างเล็กของพระพายคิดว่าถ้าตนตกลงไปนี่คงเหลือแต่กระดูกแน่ ๆ
หลังจากให้อาหารปลาเสร็จ คนเจ้าคำสั่งก็พาเขาไปให้อาหารไก่ที่เล้า โดยโดนบังคับให้เค้าเขาไปเอาไข่ไก่ที่มีแม่ไก่ที่ถ้าเค้าหยิบมันพร้อมจิกเบ้าตาทันที ร่างเล็กของพระพายกระชับตะกร้าแน่น
"เอาวะ สู้ก็สู้" พระพายย่องไปหาแม่ไก่ที่กำลังกกไข่อยู่ มือบางหยิบไข่ทีละใบใส่ตะกร้าอย่างใจเย็น ตาก็มองที่แม่ไก่ตลอดเวลา ในใจภาวนาว่า ' อย่าจิกกันนะ เจ้าไก่ ' แต่ก็สำเร็จที่ไก่ให้ความร่วมมือกับเขาดีมาก เมื่อเสร็จแล้วติณฑ์ก็ใช้ให้พระพายทำอาหารให้เขาทานเช้านี้ โดยเมนูที่เค้าจะทำก็คือ ไข่พะโล้ และ ผัดผัก ก่อนจะวางเสิร์ฟให้นายหัวที่พร้อมจะแยกเขี้ยวใส่เขาตลอดเวลา
“ตักข้าวใส่จานละก็ไปนั่งทานให้พ้นๆ ตาฉันด้วยแล้วกัน อ้อ แล้วก็แต่งตัวดี ๆ จะพาไปซื้อเสื้อผ้า " ติณฑ์ออกคำสั่งเขา พระพายเบะปากด้วยความหมั่นไส้ เขาก็ไม่ได้อยากร่วมโต๊ะกินข้าวกับคนพรรคนั้นหรอก
“ครับ " พระพายถือจานข้าวออกไปนั่งทานที่ชิงช้าหน้าบ้าน ลมทะเลที่พัดเอ่ยๆ กลิ่นของทะเลทำให้พระพายรู้สึกดีไม่ใช่น้อยแต่จะดีกว่านี้ถ้าไม่ได้อยู่ในสถาการณ์ที่น่าลำบากแบบนี้
ในตอนสาย ๆ ติณฑ์พาพระพายไปขึ้นเรือที่จะเข้าเมืองไปซื้อเสื้อผ้าที่ตลาดนัด หลังจากจอดเรือเสร็จเขาก็พาร่างเล็กมายังร้านเสื้อผ้าในตลาด พระพายเลือกของที่จำเป็นมาพอสมควรก่อนจะโดนคนตัวสูงลากกลับแต่เผอิญติณฑ์ต้องแวะทำธุระในเมืองก่อน
“รออยู่ตรงนี้ ถ้าคิดหนี แล้วฉันจับได้ นายเตรียมตัวได้เลยอาโป " ติณฑ์ขู่
“ผมจะหนีไปไหนได้ละคุณ เงินผมก็ไม่มีติดตัวสักบาท " พระพายบอก
ใครว่าเขาจะไม่หนีในเมื่อมีโอกาสเขาก็จะทำ
หลังจากพ้นหลังคนใจร้ายไปแล้วพระพายจึงคิดหาทางหนี ดวงตาสอดส่ายไปมาเพื่อหาคนช่วยแต่แล้วก็ต้องเจอร่างคุ้นตาของใครคนหนึ่งที่พระพายรู้จัก ร่างเล็กรีบสาวเท้าไปหาอย่างร้อนรนทันที
เขาจะต้องไปให้พ้นจากนรกนี่ให้ได้
“คุณมาร์ค " พระพายตะโกนสุดเสียงเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ก็ไม่ทันระวังร่างของคุณมาร์คหายไปไหนก็ไม่ทราบ พระพายรู้สึกหมดหวังทันที
ให้ตายเหอะ
พระพายเดินตามหามาร์คไปทั่วตลาดแต่หาเท่าไหร่ความหวังที่จะรอดยิ่งไม่มี
จักรที่ลงมาหาเพื่อนจากกรุงเทพเรื่องคดีของน้องชายของตนเกี่ยวกับเหตุจูงใจในการฆ่าตัวตายของน้องชาย จักรยื่นคลิปวิดีโอในมือถือให้กับเพื่อนรักเป็นภาพเคลื่อนไหวของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังร่อนตัวอยู่บนตัวของชายหนุ่มในท่ากิจกรรมบนเตียงอย่างถึงพริกถึงขิง
ติณฑ์ถือโทรศัพท์แน่น ถ้าแก้วนี่แหลกคามือได้คงแหลก เส้นเอ็นที่ขมับปูดจนเห็นได้ชัด
“ขอบคุณมึงมากนะจักร" ติณฑ์วางมือถือของเพื่อนลงกับโต๊ะอย่างแรง ก่อนจะเดินไปหาพระพายที่ตอนนี้ร่างสูงยิ่งโมโหหนักเข้าไปอีกเมื่อไม่เจอร่างเล็ก แต่สายตาก็ดันไปเห็นร่างคุ้นตา ติณฑ์เดินเข้าไปกระชากแขนให้กลับเกาะทันที โดยการโยนร่างของพระพายลงเรือ พระพายไม่เข้าใจตอนแรกก็เหมือนจะดี ตอนนี้องค์ลงอีกแล้ว
“มึงไปไหน กูบอกให้รอตรงนี้" ติณฑ์ตะคอกใส่หน้าพระพาย พร้อมบีบข้อแขนจนผิวขาวๆของพระพายเป็นรอย
“คุณติณฑ์ผมเจ็บนะครับ" พระพายเบ้หน้าเมื่อติณฑ์บีบแขนเขาอีกครั้ง กระดูกเขาจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ติณฑ์ไม่ฟังร่างบางเลยสักนิดพอถึงเรือที่พาไปเกาะพระพายถูกเท้าหนาถีบให้ขึ้นเรือ
พระพายตอนนี้น้ำตาคลอเบ้า เขาทำอะไรผิดหนักหนา ทำไมคนใจยักษ์ ใจมารคนนี้ถึงทำเหมือนกับเขาไม่ใช่คนเลยสักนิด
“มึงไม่ต้องมาสำออย น้ำตาของมึงลบล้างความผิดไม่ได้เลยสักนิด ไอ้อาโป " ติณฑ์โยนถุงเสื้อผ้าใส่หน้าพระพายก่อนจะเดินไปที่ขับเรือเพื่อกลับเกาะ มึงเตรียมเจอนรกที่แท้จริงซะ อาโป ที่ผ่านมามันแค่ของเล่น...
หลังจากที่คนใจร้ายลากเขากลับไปยังเกาะ พระพายทั้งโดนกระทำทั้งโดนทุบ ตี จนบอบช้ำไปหมด เขาปวดไปจนทั่วตัว เขาทำอะไรผิดหรอ ทำไมทำเหมือนเขาไม่ใช่คนพระพายถูกคนงานบนเกาะหามเข้าไปช่วยกลับไปยังบ้านพักที่คนใจร้ายใช้ขังเขา
หลังจากที่คนงานพาเขามานอนร่างกายของเขาเจ็บไปหมด น้ำตารื้น เขาคิดถึงพ่อกับแม่ของเขาเหลือเกิน พระพายนอนงอตัวด้วยความเจ็บปวดใบหน้าและลำตัวมีแต่รอยเขียวช้ำ โชคดีที่มีไม้มาทำแผลให้เขา
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมนายหัวถึงทำกับคุณแบบนี้” ไม้เอ่ยถามขึ้นเมื่อกำลังทำแผลให้ร่างเล็ก
“ฮึก เราไม่รู้ ไม้พาเราหนีได้ไหม” ร่างเล็กของพระพายยกมือทั้งสองข้างพนมมือขอความช่วยเหลือคนที่อายุน้อยกว่าตน
ไม้ทำท่าลำบากใจเล็กน้อย เขาไม่รู้จะช่วยให้ผู้ชายคนนี้ไม่โดนนายหัวของตนทรมานจนตาย พระพายถอนหายใจไม่มีใครช่วยเขาได้นอกจากเขาจะตายถึงจะสาแก่ใจเขา
ทางด้านติณฑ์หลังจากซ้อมร่างกายของพระพายเขาก็มานั่งดื่มเหล้า เขาเกลียดผู้ชายคนนี้เป็นคนน่ารังเกียจที่เขาเกลียด ติณฑ์ดื่มแอลกอฮอร์ไปไม่รู้กี่แก้วต่อกี่แก้วเพื่อระบายความคับแค้นในใจ
ภายในห้องของเขามีแต่เศษแก้วที่ตัวเขาเองเป็นคนเขวี้ยงมันทิ้งเองกับมือ หลังจากที่แอลกอฮอล์เข้าสู่ร่างกายร่างสูงนึกถึงคลิปที่เห็นอาโปกำลังร่อนเอวบนตัวผู้ชายคนหนึ่งทำให้เขาเขวี้ยงแก้วในมือทิ้งก่อนจะมุ่งตรงไปยังบ้านพักที่นักโทษพักอยู่
พระพายที่กำลังนอนอยู่กลับต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงสะเดาะแม่กุญแจ พระพายคิดว่าเป็นไม้ที่อาจจะลืมของไว้ตอนที่มาทำแผลเขาก็เป็นได้จึงข่มตาหลับต่อ จนกระทั่งรู้สึกถูกถกผ้าแพรที่เขาใช้ปกคลุมร่างกายเวลานอน พระพายลืมตาขึ้นมาก่อนจะตกใจลุกขึ้นมาและผลักร่างสูงจนเซไปข้างหลัง
“คุณเข้ามาทำไม จะทำร้ายอะไรผมอีก ฮึก” พระพายแหกปากถามเขาโกรธ เขาก็เป็นคน
“ทำอย่างที่มึงทำกับผู้ชายทุกคนไง” ติณฑ์พูดจบก็ปรี่เข้าหาร่างเล็กก่อนจะขึ้นคร่อมเอาไว้
พระพายดิ้นหนีแต่ถูกแขนแกร่งกดร่างกายไว้ให้ติดกับฟูก ร่างสูงก้มใบหน้าลงมาบดขยี้ริมฝีปากอย่างจาบจ้วง ริมฝีปากเล็กๆของพระพายปิดไม่ให้ปากหนาลิ้มรสรสชาติในโพรงปาก
ติณฑ์ดูดดึงริมฝีปากของคนใต้ร่างจนรู้สึกถึงเลือดที่ริมฝีปากของร่างบาง พระพายปิดริมฝีปากแน่นจนติณฑ์เริ่มโมโหก่อนจะใช้มือหนาบีบมากและสอดลิ้นหนาเข้าไปในโพรงปากของพระพายจนเตลิด...
CUT
twitter:@_Ggifift96
ความคิดเห็น