เจ้าสาว แสนพยศ

ตอนที่ 33 : ยัยนี่เป็นใคร

  ตอนที่ 32

ยัยนี่เป็นใคร

หากว่าคำพูดนั่นไม่ได้ส่งผลใดๆ ต่อคนที่ถูกมองว่าเป็นรองกว่า แต่กลับทำเอาหญิงสาวที่ข้างๆ ทำหน้าไม่ถูกกันเลยทีเดียว

“อันดาจำลุงตะวันไม่ได้หรือลูก หนูยังเคยขี่คอคุณลุงเล่นตอนไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์ แถมยังติดแจเลย พอส่งลุงหมอขึ้นเครื่องกลับเมืองไทย เราน่ะร้องไห้ขี้มูกโป่งเชียว”

นิดาหันไปถามลูกสาว ที่ทำท่านึกๆ อยู่นาน

“นั่นมันก็หลายปีแล้ว ตอนนั้นอันดายังตัวกระเปี๊ยกอยู่เลย”

หมอพงศ์ภวัตแย้ง

“ก็ไม่ได้เจอกันมาหลายปี ก็คงลืมๆ กันไปบ้างแหละ แต่เชื่อว่ามีคนหนึ่งไม่ลืมนายแน่ๆ”

อิทธภาคเอ่ยเปรยๆ

และเมื่อนินไพลินเงยหน้าจากเด็กหญิงขึ้นมา ก็เห็นหญิงสาวเซ็กซี่ผิวสีน้ำผึ้ง แต่งตัวเปรี้ยวปรี๊ดเสื้อเกาะอกสีขาวที่แทบปิดบังความอะร้าอร่ามของทรวงอกอวบอิ่มไว้แทบไม่มิด และกางเกงยีนส์สั้นเสมอหูขาดๆ เดินปรี่เข้ามา

“เฮลโลพี่ตะวัน โอ๊ย! คิดถึง”

เจ้าหล่อนโบกมือทักทาย ก่อนจะโผเข้ากอดร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอแน่นทีเดียว

ดูเหมือนว่าหมอพงศ์ภวัตเองก็ทำตัวไม่ถูกเช่นกัน เขาหน้าเก้อแดงก่ำ แต่การปล่อยให้ผู้หญิงคนอื่นกอดนานอย่างนั้นทำให้ภรรยาตัวจริง เริ่มควันออกหู

“พอแล้วยัยแอน ไม่เห็นหรือไงว่าเมียเจ้าตะวันก็ยืนอยู่ข้างๆ นั่น”

 อิทธิภาคดุน้องสาว ที่ทำตัวฝรั่งจ๋าจนเคยชิน

เจ้าหล่อนจึงผละออก ก่อนจะหันมามองเธอด้วยแววตาประหลาดใจ แล้วฉายยิ้มสดใสเข้าใส่

“นี่หรือคะเจ้าสาวของพี่ตะวัน...ว้าว! น่ารักจัง อุรุราภาค่ะ เรียกสั้นๆ ว่าแอนนี่ก็ได้ เป็นน้องพี่อิทและเป็นแฟนคลับนัมเบอร์วันของพี่หมอสุดหล่อ”

เจ้าหล่อนว่าออกมาหน้าตาเฉย แล้วยื่นมือมาให้เธอจับ

นินไพลินหน้าเจื่อนนิดๆ ก่อนจะยื่นมือไปจับด้วยเป็นมารยาท

ไม่รู้ว่าแม่สาวเปิ๊ดสะก๊าดนางนี้มาจากไหนกัน?

ตัวเธอเองไปเรียนที่อเมริกามาตั้งห้าปี ก็ยังไม่เคยทำตัวฝรั่งจ๋าเป็นม้าดีดกระโหลกแบบนี้เลย...เสียภาพพจน์สาวไทยหมด

“นี่น้องนิน นินไพลิน ภรรยาพี่จ๊ะ”

 หมอพงศ์ภวัตแนะนำอย่างเป็นทางการอีกครั้งหนึ่ง

“พี่อิทเล่าว่าทั้งสองคนเพิ่งแต่งงานกันหรือคะ? ยินดีด้วยจริงๆ นะคะ คุณนินที่ได้ผู้ชายที่ดีที่สุดในโลกไปเป็นสามี ว่าแล้วแอนก็แอบจะงอนพี่ตะวันไม่ได้ ก็ไหนแอนจองแล้วไงคะ ว่าขอยื่นใบสมัครเป็นเจ้าสาวเบอร์หนึ่ง”

หันไปค้อนกับคุณหมอไม่จริงจัง

คนฟังชักหงุดหงิดขึ้นมานิดๆ เธอยืนหัวโด่อยู่ทั้งคน แม่สาวเปิ๊ดสะก๊าดนี่ก็ยังหว่านเสน่ห์ใส่สามีเธอหน้าตาเฉย ไม่มีเกรงอกเกรงใจกันเลย

“เลิกเพ้อได้ละยัยแอน เราน่ะหมดสิทธิ์แล้ว และที่มานี่ เจ้าหมอควงเมียมาฮันนิมูนดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์”

อิทธิภาคปรามน้องสาว

“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ได้ตัวก็ขอเก็บไว้มองให้กระชุ่มกระชวยหัวใจก็แล้วกันนะคะ เพราะแอนถือคติว่า ชายหนึ่งคือดวงใจ ชายทั่วไปคือกำไรชีวิต ไม่ได้ตัวไม่ได้หัวใจ พี่ตะวันก็เป็นกำไรชีวิตให้แอนก็แล้วกัน โอเคไหม?”

 ว่าแล้วก็เข้าเกี่ยวแขนชายหนุ่มหน้าตาเฉยๆ

โอเคหรือไม่โอเค ไม่ควรถามคนกลาง แต่น่าจะถามคนที่มีสิทธิ์มีเสียงว่าเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอย่างเธอมากกว่านินไพลินนึกอย่างเคืองๆ แต่ยัยแอนนี่ก็คล้องแขนกึ่งลากสามีของเธอเดินไปโน่นแล้ว

“พี่อิทเพิ่งเข้าซื้อหุ้นของที่นี่ ส่วนแอนทำหน้าที่เป็นผู้จัดการดูแล ระหว่างที่พี่ตะวันพักอยู่ที่นี่ แอนจะดูแลพี่เป็นพิเศษนะคะ ไม่ต้องห่วง”

นินไพลินตาปริบๆ มองตามทั้งสองคนไป เจ้าหล่อนหน้ามึนคนนั้นได้ยินไหมที่อิทธิภาคบอกว่า หมอพงศ์ภวัตมาฮันนิมูนกับเมีย ไม่ได้มาเที่ยวคนเดียวอย่างหนุ่มโสดตัวเปล่าเล่าเปลือยเสียเมื่อไหร่กัน

“ฮะฮ่า...ยัยแอนนี่ก็คลั่งเจ้าหมอไม่เลิก อย่าไปถือสาเลยนะครับน้องนิน เจ้าตะวันน่ะเป็นปั๊บปี้เลิฟของเขา น้องสาวพี่ ก็เพ้อๆ บ๊องๆ อย่างนี้แหละ แต่ไม่มีพิษมีภัยอะไร ไว้ใจได้”

อิทธิภาคบอกให้เธอสบายใจขึ้น

แต่ไม่เลย นินไพลินไม่ได้รู้สึกสบายใจขึ้นมาแม้แต่นิดเดียว แม้ริมฝีปากจะพยายามฉีกยิ้ม หน้าตาจะพยายามไม่ขมวดย่นให้คนอื่นรู้ว่าเธอกำลังไม่พอใจ ที่จู่ๆ ก็มีผู้หญิงที่ไหนมาฉกสามีของเธอไปต่อหน้าต่อตา แล้วจะมาบอกว่าให้เธอไว้ใจ...ไว้ใจผู้หญิงไวไฟอย่างนี้นะหรือ?

นึกว่าผู้หญิงที่ไม่กลัวปีนต้นงิ้ว จะมีแต่ยัยนัฐิกานต์ กับยัยเนตรชนก หากเวลานี้เธอกลับเจอยัยเหนือ...ที่มาเหนือเมฆกว่าอย่างแอนนี่ หรืออุรุราภา

ชิ...ปั๊บปี้เลิฟ รักแรกอย่างนั้นนะหรือ?

สองคนนั่นไปเป็นรักแรกของกันตั้งแต่เมื่อไหร่? เธอเองก็สนิทกับพี่ตะวันมาแต่เด็ก ไม่เคยเห็นรู้ เรื่องที่เขาไปเป็นปั๊บปี้เลิฟของใครมาก่อนเลย

สายตาไม่ไว้วางใจ มองตามหลังร่างทั้งสองที่เดินไปด้วยกันด้วยอารมณ์เดือดปุด เธอกับเขามาฮันนิมูน แต่ตอนนี้สามีกับถูกสาวอื่นฉกตัวไปเสียแล้ว

^^ ชอบก็เม้นต์ด้วยนะคะ อย่าลืมกดให้กำลังใจกันนะคะ ^^

^^ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ^^

สำหรับเรื่องนี้ ผู้เขียนจะอัพอีก ประมาณ 5 ตอนนะคะ

ใครอยากฟินเฟร่อฉบับเต็มรีไรท์ พร้อมกับเพิ่มตอนพิเศษ

 สามารถคลิกซื้อได้ที่ลิงค์ด้านล่างเลยค่า ^^

เจ้าสาวแสนพยศ วชิราภา www.mebmarket.com เมื่อคุณหมอสุดหล่อต้องวางเข็มฉีดยา มากำราบคนดื้อ  รักษาคนรั้น เพราะดันตกหลุมรักสาวน้อยพันธุ์แสบ***********“นี่ต่างหากที่เรียกว่าจูบ และนี่ก็ไม่ใช่จูบแรกของเรา”อุ้งนิ้วหัวแม่มือเกลี่ยเบาๆ บนริมฝีปากนุ่ม“ที่เราแต่งงานกัน ทั้งที่รู้ว่าไม่ถูกต้อง แต่ในเวลานั้นพี่ไม่คิดถึงอะไร...ไม่ว่าเหตุผลหรือเรื่องถูกผิด ขอให้ได้นินเป็นเจ้าของพี่”ปลายจมูกโด่งจรดลงที่พวงแก้มนุ่มแล้วลากต่ำลงมา ริมฝีปากอุ่นร้อนก็ระบัดระบายลงบนใบหน้า วางแขนแกร่งเข้าสวมกอดร่างบางเอาไว้ สัมผัสเย็นชืดจากกายเปียก ทำให้เธอสะท้านในทีแรก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นร้อนรุ่ม หัวใจดวงน้อยสั่นรัวแรง เรี่ยวแรงเหมือนถูกสูบหายเข้าไปในลมหายใจของผู้ชายตรงหน้า เนิ่นนานเหลือเกินที่จุมพิตพร่างพรมบนใบหน้า ก่อนจะจบลงที่การบดคลึงเบียดเคล้าบนริมฝีปากนานเสียจนทรงกายเอาไว้ไม่อยู่ร่างใหญ่ที่ขยับเข้ามาใกล้ แผ่ไออุ่นจากกายผ่านผิวกายที่ยังชุ่มชื่น หากเพียงครู่เดียวก็ผ่าวร้อนเสียจนเธอหนาวสั่นราวกับจะจับไข้

และขอฝากนิยายรัก ครบรส เข้มข้น ผลงานของไรท์ อีกเรื่องนะคะ 
วิวาห์จำแลงรัก อัพทุกวันเช่นกันค่า ^^

กดลิงค์ได้เลย