เจ้าสาว แสนพยศ

ตอนที่ 11 : แอบรัก

ตอนที่ 10

แอบรัก

“เอ๊ะ...ไอ้...”

ทำท่าว่าจะกระโจนเข้าไปผลักอก แต่กลับเซแซดๆ จนเกือบล้มหน้าคะมำหัวทิ่ม เพราะคู่กรณีหลบฉาก ก่อนจะเดินหนีไปเลิกสนใจใยดี

พอตั้งหลักได้ กลีบปากหยักสวยก็ด่าเป็นสลุต แช่งชักหักกระดูก ก่อนจะหมุนตัวกลับไปที่รถของตัวเอง ค้นหากุญแจในกระเป๋ากุกกักอยู่ครู่หนึ่ง

“อยู่ไหนเนี่ย? โอ้ย! หายไปไหนแล้ว วุ้ย”

 แทบจะเทกระเป๋าราคาแพงเพื่อค้นหา ก็พอดีว่าคว้าเจอเสียก่อน จึงดึงพวงกุญแจออกมาเปิดล็อกแล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่ง

ใบหน้าเรียวรูปไข่แดงก่ำด้วยฤทธิ์ของเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ที่สั่งมาแก้กลุ้มสะบัดไปมา

“เราไม่เมาหรอก...ไม่เมา ขับรถได้อยู่”

ยกสองมือขึ้นตบที่สองข้างแก้มแปะๆ ไม่มีคนเมาที่ไหนยอมรับว่าตัวเองเมาทั้งนั้น ก่อนจะหมุนกุญแจสตาร์ทเครื่อง แล้วขับออกไปสู่ถนนใหญ่ ดวงตาพร่าลายเห็นแสงไฟวิบวับ พยายามกะพริบตาถี่ๆ แล้วเบิ่งถ่างดวงตาให้กว้างๆ เข้าไว้ ทั้งๆ ที่รู้สึกหนักที่ศีรษะ และความง่วงงุนอย่างหนักก็เข้าโจมตี

เท้าก็เหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วขึ้นทุกขณะ มือเย็นชื้นเพราะแอร์คอนดิชันเนอร์จับพวงมาลัยเอาไว้แน่นแสนแน่น บอกตัวเองว่าต้องพารถคันนี้ไปให้ถึงบ้านโดยเร็วที่สุด เพราะสภาพร่างกายเริ่มจะไม่ไหวแล้ว

มินิคูเปอร์เริ่มส่ายๆ ปัดๆ ขับไม่ตรงเลนส์ เพราะสายตาไม่ประสานสามัคคี หัวสมองก็สั่งการณ์เชื่องช้าลง กระทั่งแสงไฟสว่างจ้าจากหน้ารถอีกคันหนึ่งสาดเข้ามาเต็มสองตา

“ว้าย...”

กลีบปากสวยหวีดร้องเสียงหลง สองมือที่จับพวงมาลัยเอาไว้แน่น ก็กระชากหักหลบเพื่อพาตัวเองไปให้พ้นวิถีการปะทะ หากว่ากลับเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดเช่นกัน เพราะล้อรถเบี่ยงเข้าหาขอบทางและกระแทกอย่างแรงมีผลทำให้เสียหลักไปปะทะกับเสาไฟฟ้าที่อยู่ข้างทาง

เสียงโครมดังสนั่นก้องลั่นอยู่ในหู พร้อมกับถุงลมนิรภัยอัดกระแทกเข้ามาที่ลำตัวส่วนหน้าอย่างรุนแรงจนสติที่เหลืออยู่น้อยนิดดับวูบลงไป

การทำงานที่เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ามาทั้งวัน และทุกวัน เพียงแค่ได้ทานอาหารอร่อยๆ ให้อิ่ม อาบน้ำให้ร่างกายสะอาดหอมฟุ้งแล้วทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม ก็คือสวรรค์ และการชาร์จพลังงานชั้นเยี่ยม

หากว่าค่ำคืนนี้ไม่เหมือนเช่นคืนที่ผ่านมา เพราะคำพูดของคุณ พเยาว์ผู้เป็นย่ายังตามเข้ามากวนจิตกวนใจ และทำให้เขาต้องกลับมาคิดใคร่ครวญและทบทวนบางอย่าง

ดวงตาเรียวยาวบนใบหน้าขาวสะอาดไร้เลนส์ของแว่นมาปิดบังเช่นปกติลืมโพลงค้างมองเพดานห้องสีขาวอมฟ้าสบายตาที่มีผลทำให้รู้สึกง่วงนอน และหลับลงได้อย่างสงบในทุกคืน หากในเวลานี้กลับไม่เป็นเช่นนั้น

‘ย่าหมายถึง มองน้องอย่างที่ผู้ชายมองผู้หญิงน่ะ ตะวันเคยคิดแบบนั้นบ้างหรือเปล่า’

คำพูดของคุณพเยาว์ลอยเข้ามาในห้วงความคิด

ทุกคนเข้าใจมาตลอดว่า แพทย์หญิงวิยะดา หรือคุณหมอวุ้นเส้น แฟนสาวที่คบหากันมาร่วมสิบปีและเพิ่งเลิกลากันไปได้เกือบสองปี คือคนรักคนแรกและคนเดียวของเขา

ไม่เคยมีใครรู้ว่า เขาตกหลุมรักเด็กหญิงคนหนึ่งตั้งแต่ตอนเธออายุห้าขวบ เด็กหญิงที่กอดเขาเอาไว้แน่น ในมือหนึ่งถือตุ๊กตาหมีเก่าๆ เจ้าหล่อนร้องไห้สะอึกสะอื้นปานว่าหัวใจจะขาด ในวันที่สูญเสียทั้งบิดาและมารดาไปพร้อมกัน ด้วยวัยเพียงแค่ห้าขวบ ซึ่งถือว่ายังเยาว์และอ่อนเดียงสาอย่างเหลือเกิน

สภาพน่าเวทนาสงสาร น้ำตาลูกโตที่ร่วงเผาะจากดวงตากลมใหญ่อันแสนบริสุทธิ์จนนองใบหน้าเล็กเรียวรูปไข่บีบเค้นหัวจิตหัวใจของเขาอย่างเหลือเกิน ความสงสารแปรเปลี่ยนเป็นความอาทรอ่อนโยนห่วงใย บอกกับตัวเองว่าเขาจะต้องดูแลเธอ และทำให้เธอกลับมายิ้มและหัวเราะอย่างสดใสให้ได้อีกครั้ง

แม้จะเห็นนินไพลินมาตั้งแต่เกิด เขาเอ็นดูรักใคร่เธอ ด้วยหน้าตาน่ารักน่าชัง และความช่างฉอเลาะออเซาะ แต่ความรู้สึกที่เขามีให้เด็กหญิงเปลี่ยนแปลงไปในครั้งนั้น ตอนที่เธออายุห้าขวบ และเขาอายุได้สิบห้าปี กำลังเติบโตและรู้จักความรักเป็นครั้งแรก...และมันก็เป็นความรักที่แสนจะบริสุทธิ์ใจ

เขาดำรงตนเป็นพี่ชายที่ดีตลอดมา และก็คิดว่าจะทำตลอดไป แต่การเติบใหญ่เปลี่ยนแปลงทางสรีระที่ยิ่งฉายชัดความสวยสะเจ้าเสน่ห์ทั้งรูปร่างหน้าตาของเด็กหญิงตัวจ้อย ทำให้เขาหยุดคิดแค่นั้นไม่ได้

เขาเฝ้ามองเธอเติบโตอย่างชื่นชมและมีความสุขลึกๆ อยู่ในใจ โดยที่ไม่มีใครรู้ และพยายามห้ามปรามเก็บกดความรู้สึกที่คิดว่ามันไม่ถูกต้องเอาไว้ในใจคนเดียวตลอดมา

และวันนี้คำถามของคุณพเยาว์ได้กลับมาเปิดเปลือยความคิดนั้นให้ออกมาโลดแล่นมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

แต่เขาจะเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงออกไปได้ยังไงกัน ในเมื่อก็เห็นอยู่ว่านินไพลินคบหากับผู้ชายหลายคน และไม่เคยมองเขาเป็นอื่นไปได้

“เฮ้อ.....” 

^^ ชอบก็เม้นต์ด้วยนะคะ อย่าลืมกดให้กำลังใจกันนะคะ ^^

^^ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ^^

^^ ติดตามไรท์ และผลงานเรื่องอื่นๆ กดตรงนี้ เลยค่า ^^