เพลย์บอยร้อนรัก

ตอนที่ 4 : บทที่ 3 - ภาพติดตา! ( 50% )

นิยายเรื่องนี้จะลงจำหน่ายในรูปแบบของ E-Book ผ่านทางเว็บ MEB ในวันที่ 6 มีนาคม 2561 นะคะ ราคาเพียงแค่ 99 บาทเท่านั้นจ้า

บทที่ 3

ภาพติดตา!

        “มีแฟนหรือยังครับ”

        คำถามที่สร้างความหวาดหวั่นให้กับร่างบาง อัญชันยอมรับว่าตกใจไม่น้อยที่ได้ยินคำถามแบบนี้ออกมาจากปากของดาราที่โด่งดังที่สุดแห่งยุค เลือดในกายสาวสูบฉีดเป็นเท่าตัว ไม่ใช่เพราะเขินอายหรืออะไร แต่เป็นเพราะรู้สึกหนักใจที่ตัวเองกำลังเข้าสู่ช่วงวิกฤต หญิงสาวยังอยากทำงานอย่างมีความสุข ยังไม่อยากมีเรื่องให้ทุกข์ใจใดๆ

          แต่ดูเหมือนว่านิกโคลิคจะหาความเดือดร้อนมาให้เธอเสียแล้ว…
          “ว่าไงครับ มีแฟนหรือยังครับ” เสียงเข้มไม่ยอมเลิกรา บอกแล้วว่าเขามันเป็นพวกอยากได้อะไรแล้วต้องได้

          “คือว่า…” เสียงหวานอ้ำอึ้ง หัวสมองตื้อตันไปหมด

          “อาการแบบนี้แสดงว่ามีแล้วใช่ไหมครับ”

ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก ถึงไม่ได้ยินจากปากของเธอ เขาก็รู้โดยสัญชาตญาณว่าผู้หญิงตรงหน้าต้องมีหวานใจเป็นตัวเป็นตนแล้ว

          ถ้าไม่มีน่ะสิแปลก สวย น่ารักครบเครื่องแบบนี้ผู้ชายหน้าไหนจะกล้าปล่อยให้เธอโสดมาถึงมือคนอื่น

          “ใช่ค่ะ ฉันมีแฟนแล้ว”

          อัญชันรีบสมอ้างไปทันที มาคิดๆ ดูแล้วให้เขารู้ว่าเธอมีแฟนก็ดีเหมือนกัน นิกโคลิคจะได้ไม่ต้องแสดงท่าทีเกี้ยวพาราศีเธอ ร่างบางหวังที่จะได้ทำงานอย่างสบายใจ

          “ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ถือ” คนพูดยิ้มกว้าง

          “อะไรนะคะ?” อัญชันขมวดคิ้วไม่เข้าใจ

          “ถึงคุณจะมีแฟนแล้วผมก็ไม่แคร์ครับ เพราะผมต้องการจีบคุณไม่ได้จีบแฟนของคุณ”

          คำตอบแสนราบเรียบของร่างสูงทำเอาสาวเจ้าเหวอทันที…

          “แต่ฉันมีแฟนแล้วนะคะ” หญิงสาวยืนยันอีกครั้ง

          “แล้วไงครับ?” นิกโคลิคถามหน้าตาย

          “คุณไม่ควรยุ่งกับคนที่มีแฟนแล้ว ไม่ใช่หรือคะ?” คนตัวเล็กเอียงคอถาม

          “ใช่ครับ” เสียงเข้มตอบ เรียกรอยยิ้มให้บังเกิดแก่ริมฝีปากอิ่ม แต่นาทีต่อมารอยยิ้มที่มีก็พลันหายไป “แต่นั่นมันสำหรับคนอื่น ใช้ไม่ได้กับผม”

          อัญชันไม่อยากจะเชื่อว่าเขากล้าเดินหน้าดับเครื่องชนขนาดนี้

          “สำหรับผมแล้วการมีแฟนไม่ใช่ปัญหาใหญ่ คุณจะจริงจังกับคนๆ เดียวไปทำไมกัน ทำไมไม่ลองคบคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยๆ เพื่อพิจารณาและเลือกคนที่ดีที่สุดให้เหลือเป็นคนสุดท้าย” นิกโคลิคพูดไปตามที่ตนรู้สึก

          เขาไม่เคยเห็นชอบด้วยกับประโยคที่ว่า ‘มีแฟนแล้วห้ามนอกใจ’ ทำไมจะทำแบบนั้นไม่ได้ในเมื่อยังไม่ได้แต่งงานกัน ถ้ายังไม่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีภรรยากันโดยสมบูรณ์แบบ คนทุกคนย่อมมีสิทธิ์เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเองไม่ใช่หรือ?

          “คุณนิกโคลิคคะ ฉันรู้นะคะว่าคุณเป็นพวกเพลย์บอยตัวพ่อของวงการ แต่ฉันไม่คิดว่าคุณจะบ้าถึงขนาดอยากเคลมคนที่มีเจ้าของแล้ว มันจะไม่มากไปหน่อยหรือคะ?” หญิงสาวที่ฟังมานานทนไม่ไหว

          ไม่อยากเชื่อว่าจะมีมนุษย์ที่ต่ำตมถึงขนาดไม่รับรู้ว่าสิ่งไหนถูกหรือผิด เขานั้นทั้งเพียบพร้อมไปด้วยหน้าตา ชื่อเสียง เงินทอง ชีวิตรายล้อมไปด้วยสตรีสาวสวยมากมาย คนที่โสดๆ ทำไมไม่ไปยุ่ง ไม่ไปจีบ จะมาเที่ยวตื้อคนที่มีแฟนอยู่แล้วเพื่ออะไรกัน

          “ตรงไหนที่ว่ามากหรือครับ มนุษย์เราจิตใจอ่อนไหวยิ่งกว่าอะไรในโลก คุณจะแน่ใจได้ยังไงว่าคุณจะซื่อสัตย์ต่อแฟนของคุณได้ตลอดเวลา” ร่างสูงย้อนถาม

          และเป็นคำพูดที่สร้างความเดือดดาลให้กับหญิงสาว

          “กรุณาอย่ามาดูถูกหัวใจของฉันค่ะคุณนิกโคลิค ถ้าฉันบอกคุณว่าฉันมีแฟนแล้วนั่นก็หมายความว่า ฉันมีแฟนแล้ว และไม่คิดจะคบซ้อนหรือปันใจให้ชายอื่น เข้าใจไหมคะ!” คนตัวเล็กใส่เป็นชุดด้วยอารมณ์ร้อนเมื่อถูกดูถูกคุณค่าความเป็นคน

          นิกโคลิคไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกได้แต่ยืนนิ่งแล้วแสร้งมองนั่นนี่ไปเรื่อย เดี๋ยวก่อน… ตอนนี้เหยื่อกำลังโกรธอยู่ รอให้เหยื่ออยู่ในสภาวะอารมณ์ที่ปกติเสียก่อน รับรองว่าเขาจะไม่ให้เสียชื่อเพลย์บอยตัวพ่อเลย!

          “นิกคะ คุยกับใครอยู่น่ะ”

          เสียงแหลมเป็นเอกลักษณ์ดังขึ้นจากทางด้านหลัง นิกโคลิคกัดปากระคนเหนื่อยใจ ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่ามันเป็นเสียงของใคร

          “พี่แจ็คบอกว่าคุณหายเข้ามาในห้องแต่งตัวตั้งนานแล้ว ทำไมยังไม่ออกไปอีกคะ” หญิงสาวสวยดุจนางฟ้ารีบปรี่เข้ามายืนควงแขนชายหนุ่มราวกับต้องการแสดงให้รู้ว่าตนนั้นเป็นเจ้าของ

          อัญชันมองภาพตรงหน้าแล้วพาลเอือมระอา ผู้ชายแบบนี้ไม่เห็นจะมีอะไรน่าแย่งตรงไหน มีดีแค่หล่อ ดัง รวย แต่หาความจริงใจไม่มี

          “นี่ใครคะ?” น้ำเสียงห้วนเอ่ยถาม แววตาที่มองสาวน้อยหน้าหวานนั้นไม่เป็นมิตร

          เวลานี้เธอไม่ไว้ใจผู้หญิงทุกคนที่คิดเข้ามายุ่งกับนิกโคลิค!

          “สไตล์ลิสต์ของกองน่ะครับ เพิ่งมาทำงานวันนี้เป็นวันแรก” เสียงเข้มทำหน้าที่เป็นคนแนะนำ

          “สวัสดีค่ะ” อัญชันยกมือขึ้นไหว้หญิงสาวตรงหน้า คนถูกทำความเคารพเบ้ปากใส่

          “ฉันขอตัวก่อนนะคะ”

          เหมือนรู้ดีว่าตนไม่เป็นที่โปรดปรานของใครอีกคนร่างบางจึงได้โอกาสปลีกตัวเพื่อแยกจากทั้งคู่ สายตาของชายหนุ่มมองตามหญิงสาวที่ดูปราดเดียวก็รู้ว่าเธออายุน้อยกว่าเขาหลายปีนัก รอยยิ้มบางเบาผุดขึ้นบนริมฝีปากหยัก ไม่รู้เลยว่าอาการที่ตนเผลอแสดงออกมากำลังตกเป็นเป้าสายตาของคนข้างกาย

          “คุณมองนังเด็กนั่นทำไมคะนิก!” กอหญ้าไม่พอใจที่คู่ขาคนสำคัญแลให้ความสนใจผู้หญิงคนอื่น

          แถมยังมีศักดิ์ต่ำกว่าเธอ!

ฝากกดถูกใจแฟนเพจด้วยนะคะ จะได้ติดตามผลงานกันง่ายขึ้นเน้อ ><

Friend_Ship & เพื่อนแพง

ฝากนิยาย E-BOOK ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ ^^