คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เชลยรักจอมเถื่อน - บทที่ 4 (1)
E-book เลยรัอมเถื่อน
ลิ > เลยรัอมเถื่อน หรือ get it now ไ้เลย่ะ
มีโปรฯ 179 บาทถึ 31.03.2021 นะะ หมโปรฯ าย 229 บาท่ะ
“อบนัหรือไอวัามัน”
ถาม้วยน้ำเสียห้วนัอย่าพาลๆ
หลัาเินไปล็อประูและเินลับมาพร้อมับถอเสื้อสูทราาแพออาัวแล้วเหวี่ยทิ้ลบนพื้นอย่าไม่แยแส
ภายในห้อนอนว้าที่วันนี้ถูแ่้วยุหลาบหลาสีสันนูอ่อนหวานและส่ลิ่นหอมละมุนไปทั่วเริ่มมีวามุรุ่น
“เาให้มาพาย็้อรับไว้่ะ”
พิมพ์เพทายเม้มปาเมื่อเริ่มสัมผัสไ้ถึวามุรุ่นในัวสามี
ทำไมในยามที่เอ่ยถึพ่อเลี้ยิห์เาถึ้อมีวามรุ่นโรธนานั้น้วย
พ่อเลี้ยรันแสยะยิ้ม ฮึ!
ให้มา็้อรับไว้อย่านั้นหรือ แ่เาไม่้อารให้ ‘เมีย’
ัวเอรับสิ่อาผู้ายนอื่น
เ้าอร่าสูปรี่เ้าไปหาภรรยาที่ยืนอยู่บริเวปลายเียแล้วประาศร้าว้วยน้ำเสียห้วนัอย่าไม่สบอารม์
“แ่ันรัเีย
อย่าเอาออมันมาแปเปื้อนพื้นที่ส่วนัวอัน!”
มือหนาแย่ล่ออวัามือภรรยาแล้วโยนทิ้ออไปนอหน้า่าอย่าแม่นยำ้วยสีหน้าโรธั
ไม่สนว่าสิ่อที่อยู่ภายในนั้นะมีมูล่ามามายเพียใ
ในเมื่อมันเป็นอานที่เาเลีย ็ย่อมไร้่าไร้ราา ไม่วรนำมาให้แปเปื้อน
“พ่อเลี้ยรัน!”
หิสาวอุทานเสียหล มอามทิศทาที่อวัถูโยนลไปอย่าอึ้ๆ
ไม่ิว่าพ่อเลี้ยรันะลายเป็นนอันธพาลและไร้เหุผลถึเพียนี้
“อาลัยอาวร์อวัหรือเ้าอมันันล่ะ
แ่เสียใ้วยนะ เธอเป็นเมียันแล้ว
ไม่มีสิทธิ์ไปอ่อยไอ้พ่อเลี้ยิห์มันอีแล้วละ”
เพียะ! เพียะ!
บำพูหยามเหยียนั้น
ฝ่ามือบอบบา็สะบัใส่ใบหน้ามล้ามอเาแทบะทันที้วยวามโมโห
วาลมโแ็ร้าวึ้นเพราะวามโรธรุ่นที่วิ่เ้ามาปะทะาย
พิมพ์เพทายไม่มีทายอมให้เาูถูศัิ์ศรีวามเป็นลูผู้หิอเธอโยไร้ารโ้อบ
“นัฬะ หยาบาย ถ้าพายเป็นแบบนั้นริๆ
็หย่าันไปเลยสิ!”
บริภาษและท้าทาย้วยน้ำเสียระ้า
มือบอบบาำสั่นระริำเ้าหาันแน่น
ะเท้าเรียว้าวถอยไป้านหลัเมื่อพ่อเลี้ยรันเริ่มย่าายเ้ามาใล้
ใบหน้าที่เ็มไป้วยวามเรี้ยวราอเาำลั่มวัให้เธอหวาลัวนใสั่น
“หย่าอย่านั้นเหรอ ฮึ!”
เาถามเสียเหี้ยมลอไรฟันะสาวเท้าเ้าหา้วยสีหน้าถมึทึ
เพียไม่ี่้าว็สามารถประิัวและับร่าอ้อนแอ้นในุเ้าสาวยาวรุยรายเหวี่ยึ้นไปบนเียอย่าไร้วามปรานี
แล้วยืนมอ้วยแววาอันน่าลัว พิมพ์เพทายะ้อไ้รับบทเรียนอย่าสาสมที่ล้าบหน้าผัวอย่าเาไม่พอ
ยับัอาพูเรื่อหย่าในืนเ้าหอ
“เธออย่าิว่าะไ้หย่าับัน่ายๆ”
“รี๊! ไอ้นป่าเถื่อน”
พิมพ์เพทายรีร้อ้วยวามใพร้อมทั้ลนลานหนี้วยวามหวาลัวนน้ำาลอเบ้า
ใสั่นระรัว ทว่า็เป็นไปอย่าทุลัทุเลเมื่อวามยาวและน้ำหนัอุเ้าสาวแบบเาะอ่าเป็นอุปสรร
“ใ่! ันมันป่าเถื่อน
และเธอ็ำลัะเป็นเมียนป่าเถื่อนอย่าัน
ไม่มีทาที่ันะหย่าแล้วปล่อยให้เธอไปมีผัวใหม่หรอ!”
“ไม่นะ พายไม่ยอม”
ใบหน้าีเผือส่ายไปมา
หยน้ำาเม็โร่วเผาะระทบสอแ้ม
แนเรียวยึ้นโอบอัวเออย่าปป้อทั้ถอยรูไป้านหลันิับหัวเีย
วาไหวระริ้วยหยน้ำามอหาทาหลบหนี
อนนี้สามีอเธอไ้ถูปีศาร้ายเ้ารอบำนาสิไปแล้ว
“ไม่ยอม็ะทำให้ยอม”
พ่อเลี้ยรันเพิเย่อหยน้ำาที่ร่วหล่นแม้ทำให้ใระุวูบ
มือหนาปลระุมเสื้อเิ้
ทว่าเมื่อไม่ทันใ็ระานระุมระเ็นระอนเลื่อนพื้น
ายเสื้อแบะออว้านเผยให้เห็นแผอระ้าสีแทนเ็มไป้วยมัล้าม
ทำเอานมอใเ้นแร แ้มแระเรื่อ ่อนผวาเฮือเมื่อเา้าวึ้นมาบนเียเิารไหวยวบ
แล้วยับเ้ามาหาอย่าุาม
มุมปาหยัอพ่อเลี้ยหนุ่มยึ้นเป็นรอยยิ้ม
เมื่อเห็นสภาพอลูวาัวน้อยน่าสสาร
แน่นอนว่าราสีห์อย่าเาไม่ิมอบวามเมา
มือหนาุ้อเท้าเรียวแล้วระาให้นอนราบับฟูนุ่มที่ถูโปรย้วยลีบุหลาบสีแส
ััร่อมทับไว้้วยเรือนายำยำ
ลใบหน้าทรเสน่ห์ลแล้วทาบทับริมฝีปาร้อนับริมฝีปาสีหวาน
ออแรบยี้้วยวามิบเถื่อนามแรอารม์
“ฮื้อ! อ่อย!”
พิมพ์เพทายประท้วเสียอู้อี้
ปิริมฝีปาแน่นไม่ยอมให้เารุรานแม้เ็บแปลบ ใ้แรอันน้อยนิิ้นรนัืน
มือบอบบาทุบสะเปะสะปะไปบนเรือนายแร่ ทั้พยายามันแผอแร่
เท้าเล็ทั้ถีบทั้ถอทว่าไม่ประสบผลสำเร็เลยสันิ
มิหนำ้ำารทำเ่นนั้นยัทำให้เธอเริ่มอ่อนแร
แม้หิสาวะพยายามสะบัใบหน้าหนีารรุราน
ทว่าพ่อเลี้ยรัน็ามไปมอบโทษทั์ให้อย่าไม่ลละ
ฝ่ามือหนาสอเ้าไปใ้ศีรษะไ้รูปแล้วรึไว้รอรอวามรุ่นโรธที่ถูระบายลบนลีบปานุ่ม
ยิ่หิสาวิ้นลุลััืนายหนุ่มยิ่อยาเอานะ บูบลหาอย่าระแทระทั้น
ไม่สนว่าเรียวปาบานั้นะอ้ำ
“ปล่อยนะ!”
พิมพ์เพทายประท้วทันทีที่เรียวปาเป็นอิสระ
น้ำาลอ้วยวามเ็บับาร้อรอรับอารม์ิบเถื่อนอสามี ำปั้นเล็ๆ
ทุบระรัวลบนอแร่้วยวามอสู
แ่ลับถูมือหนารวบเอาไว้เหนือศีรษะทุยสวยนไร้ทาสู้
“ไม่ปล่อยโว้ย
เธอเป็นเมียันและ้อเป็นอันนเียวเท่านั้น พิมพ์เพทาย!”
“ไม่! พายะไม่เป็นอุ”
“็ลอูว่าะเป็นไ้ไหม”
เาประาศร้าว้วยน้ำเสียทรอำนาประบุมพิลหาอีรา
บเล้าอย่าหนัหน่วนพิมพ์เพทายยอมพ่ายแพ้
เปิริมฝีปาให้เาใ้เรียวลิ้นร้อนเ้าไปรุล้ำภายในโพรปานุ่ม
านั้นวามแ็ระ้า็ถูละลาย้วยวามอ่อนหวาน ูบอเาูื่มและเรียร้อ
ทั้ยับารให้พิมพ์เพทายอบสนอ แม้เอะะทว่าลับสร้าวามพึพอใให้ไม่น้อย
ทำเอาวามร้อนในายพลุ่พล่านมายิ่ึ้น
ูบอเาร้อนแรและาบ่านเนินนานนหิสาวแทบาอาาศหายใ
พ่อเลี้ยรันรอบรอเรียวปานุ่มละมุนอย่าเอาแ่ใ ประาศวามเป็นเ้าอวามหวาน่ำแ่เพียผู้เียว
ายหนุ่มป้อนวามวาบหวามให้ภรรยาเลิบเลิ้มามนสิ้นฤทธิ์
ึยอมปลพันธนาาร้อมือเล็ทั้สอ้าให้เป็นอิสระ
่อนผละห่าเพื่อเปิโอาสให้หิสาวไ้หายใ
ะที่ลมหายใอเานั้นเริ่มะร้อนรุ่มเพราะวาม้อารที่ำลั่อำเนิึ้นในาย
“ปล่อยพาย…” เธอประท้วทั้ที่หอบหายใสะท้าน
ใบหน้าหวานร้อนเห่อ
“ยัะื้ออีนะพาย”
วามุันมอภรรยาที่นอนหอบหายใระทวยอยู่ใ้ร่า
เรียวปาบวม้ำที่เผยอึ้นหายในั่น่ายั่วยวนในมอเหลือเิน
“ุมันนใร้าย พายเลียุ” ะโนใส่หน้าเาไม่เรลัวอำนาแม้ะเป็นรอ
ะที่อบานั้นร้อนผ่าว ใอ้ำับารระทำอันแสนเถื่อน
“ี! ยิ่เลียันยิ่อบ”
ำว่า ‘เลีย’
าปาภรรยานั้นไม่่าาเื้อเพลิั้นีที่รารลบนเปลวไฟให้โหมระหน่ำรุนแรึ้น
ปาร้อนรุ่มประบุมพิลหาอีราอย่าลทั์
รัแปานุ่มแสนอ้ำอย่าไร้วามนุ่มนวล
ส่วนฝ่ามือร้อนนั้น็เริ่มสัมผัสไปามเรือนายนุ่มละมุนอย่าาบ้ว
ไม่สนเสียประท้วและแริ้นรนัืน
ุเ้าสาวราาแพระยับถูปลอย่า่ายายแล้วโยนล้าเียอย่าไม่ไยี
มือหยาบร้านลูบไล้ฟอนเฟ้นามายนุ่มลื่นประุแพรไหม
ะุมพิอเานั้นแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานและร้อนแรึ้นามลำับ
พิมพ์เพทายสะท้านับสัมผัสนั้น
เธอพยายามผลัันเรือนายำยำให้ออห่าทว่าเรี่ยวแร็เริ่มหมไป
เนื้อัวร้อนผะผ่าวราวับยืนอยู่้าอเพลิ ระบบารทำานในร่าายะััน ลุ่มหลไปุมพิแสนหวามราวับนละเมอ
ะที่ใบหน้านั้นร้อนเห่อและแ่ำไม่่าาผิวายที่ถูฝ่ามือหนาลาไล้ไปแทบทุสัส่วนนปั่นป่วนไปหม
“พายเ็บ…”
หิสาวประท้วเสียแผ่วแล้วเบือนใบหน้าไป้าน้าเมื่อเาผละห่า
เรียวปาอเธอบวม้ำและเ็บแปลบไปหมาารรุรานอสามี
สะเทิ้นอายเมื่อายเือบะเปลือยเปล่าอยู่ใ้ร่าอเา
เมื่อวามุรุ่นลระับล
พ่อเลี้ยรันึรับรู้ว่าัวเอรัแภรรยามาเพียใ
เรียวปานุ่มนั้นทั้แและบวมเ่อ ระนั้น็น่าปรารถนาเหลือเิน
เพราะวามหวานล้ำอโพรปา่ำเริ่มทำให้เาิอิใ
“เ็บ็ำไว้ว่าอย่าื้อับันอี”
พ่อเลี้ยหนุ่มระิบบอิแ้มหอมรุ่น
ิเสียนลมหายใร้อนรวยรินรพานทำให้เ้าอแ้มใสั่น
วาู่หวานหันมามอประสานับวามที่แฝเร้นไป้วยประายบาอย่าแล้วพยายามเบี่ยัวหลบหนี
“พายไม่อยาอยู่ใล้นป่าเถื่อน”
เธอัพ้อ
ทั้หวาหวั่น่อแรปรารถนาที่อัแน่นอยู่ในแววามทรเสน่ห์
ไอร้อนาเรือนายแร่นั้นทำให้รู้สึร้อนผ่าวในาย นัยน์าสีน้ำเินอมเทาอายหนุ่มล้ายมีมนร์สะให้เธอยอมสยบอยู่ภายใ้บัาอเาอย่า่ายาย
“ันะใล้…”
ายหนุ่มล่าว้วยน้ำเสียยเนิบนาบพลาสอมือเ้าไปใ้แผ่นหลัแบบบาแล้วปละอบราเียร์แบบเาะอให้หลุออาันอย่าำนา
ใบหน้ามล้ามแ่ำนั้นายแววอวามรุ้มริ่มะ้มลระิบ้าใบหูเล็้วยน้ำเสียแพร่า
“และะใล้ให้มาว่านี้…”
*****
เ็ีลเนื้อหาไ้เท่านี้นะะ เี๋ยวโนแบน่ะ >///<
อ่านแล้วมีวามิเห็นยัไ ฝาอมเมน์ให้ำลัใัน้วยนะะ
อบุสำหรับาริาม่ะ / อัยย์าา
e-book พร้อมโหลแล้วนะะ
ลิ > เลยรัอมเถื่อน หรือ get it now ไ้เลย่ะ
มีโปรฯ 179 บาทถึ 31.03.2021 นะะ หมโปรฯ าย 229 บาท่ะ
ความคิดเห็น