<ลานเรื่องสั้น, 3> - เปลือยสวาททาสพรหมจรรย์

ลำดับตอนที่ #23 : ตอนที่๑๘ นี่ชีวิตหรือละคร

“คุณพร้อมเหรอ?”

“ต้องพร้อมสิ”

“แต่ถ้าคุณไป พวกนั้นอาจจะพูดอะไรให้คุณเสียใจนะ”

“ทุกคนพูดให้กำลังใจผม ทำเพื่อผมขนาดนี้ ผมยังจะมัวอ่อนแอได้ยังไง ผมพึ่งทุกคนมาพอแล้ว ต่อไปนี้ผมต้องเป็นที่พึ่งให้ลูกสาวบ้าง ไม่ว่าความจริงเขาจะเป็นลูกใคร แต่ผมเลี้ยงเขามาจนโต ผมก็คือพ่อ ยังไงผมก็จะปกป้องชื่อเสียงและอนาคตของลูกไม่ให้คนอื่นมาพูดจาทำร้ายอีก”

“พี่ไม่เคยอ่อนแอในสายตาแคนดี้นะ เจอเรื่องที่มันแย่แบบนั้นก็เข้าใจได้อยู่”

คนอ่อนแอคืออะไร การเจอเรื่องเลวร้ายแล้วทำใจกลับมาไม่ได้แปลว่าอ่อนแองั้นหรือ การอ่อนแออาจเป็นสาเหตุที่ทำให้คนชั่วอยากรังแก แต่ไม่มีใครผิดที่อ่อนแอ เพราะไม่มีใครอยากมีสภาพเช่นนั้น เราไม่สมควรไปต่อว่าใคร ถ้าตอนที่เขาเจอปัญหา จะอ่อนแอหรือเข้มแข็งเราก็ไม่เคยช่วยเหลือ

“ใช่ คนมันไม่ได้โดนกับตัว ก็พูดได้ว่าให้สู้”

“นั่นสินะ คนที่ไม่ได้เจอกับตัว มันจะพูดประโยคสวยหรูให้ตัวเองเก่งยังไงก็พูดได้ แต่จะว่าไป การเจอเรื่องเลวร้าย ขอแค่อดทนที่จะมีชีวิตอยู่ มีเหตุผล มีความหวัง ฉันเชื่อว่าสักวันเราจะผ่านมันไปได้” กณิศจับมือกรรลองให้กำลังใจ สายตาของเธอบ่งบอกว่ากำลังคิดถึงใครบางคน

“คุณนิดเคยเจอเหรอครับ?”

หนุ่มแว่นพูดแทรก หญิงสาวหันไปมองแขนข้างที่ขาดของตัวเองนิ่ง

“ตอนฉันเด็กกว่านี้ ฉันก็เคยอยู่ในความรู้สึกที่สิ้นหวัง คิดว่าทุกอย่างต้องแย่ลงไปอีก แต่มีใครคนหนึ่งช่วยดึงฉันขึ้นมา ฉันถึงรู้ว่าโลกยังมีความหวังอยู่เสมอ การที่ฉันได้รับโอกาสนั้น ทำให้ฉันก็อยากให้คนอื่นเหมือนกัน และฉันก็หวังว่าอีกหน่อยคุณกรรลองจะทำเหมือนที่ฉันทำ”

“แน่นอนครับ ขอบคุณนะครับนิด ขอบคุณนะครับทุกคน”

“รีบไปแต่งตัวหล่อ เตรียมออกข่าวเถอะครับ แต่หล่อยังไงก็เกรงใจผมบ้างนะ”

“ครับ คุณกิต”

“คุณกรรลองนี่ นอกจากจะหน้าตาดี ยังพูดความจริงอีกนะครับ”

......................................................................................................................................................

กรรลองจำเป็นต้องพูดความจริง

“สวัสดีค่ะ เป็นเกียรติกับทางเรามากที่ได้สัมภาษณ์คุณกรรลอง” นักข่าวยกมือไหว้นักแสดงหนุ่ม นักข่าวคนนี้ร่วมงานกับณีรนุชบ่อยและเธอก็แนะนำมา อย่างน้อยก็คงต้องเกรงใจเขาอยู่บ้าง “ตอนนี้ก็อย่างที่ทราบกันว่า แฟนคลับกับทุกคนก็ให้ความสนใจเรื่องของคุณกับอดีตภรรยา”

“ครับ”

“ความจริงแล้ว คุณมีชู้ไหมคะ?”

“ผมไม่เคยมีชู้ครับ”

“กับผู้หญิงที่ชื่อเค้กล่ะคะ?”

“นั่นเป็นเรื่องที่ผมรู้สึกผิดมาก เพราะผมกับเค้กเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเรียน เราบริสุทธิ์ใจต่อกัน ถ้าถามเรื่องที่ผมคิดว่าผมผิดล่ะก็คือเรื่องนี้ ผมยอมรับว่าตอนนั้นผมนึกไม่ออกว่าผมควรทำยังไง เพราะพูดอะไรก็โดนด่า แต่นี่เป็นปัญหาของผม ไม่ใช่ของเพื่อน ผมผิดที่ปล่อยให้เพื่อนโดนด่าด้วย”

“แล้วคุณเค้กว่ายังไงบ้างคะ?”

“เขาเป็นเพื่อนที่ดี เข้าใจผม”

“งั้นเรื่องที่ปองขวัญมีชู้ล่ะคะ?”

“ทุกอย่างที่ผู้ชายคนนั้นพูดเป็นความจริงครับ แต่ผมขอไม่ลงรายละเอียดเรื่องนี้ เพราะมันไม่มีประโยชน์ที่จะแฉกันไปมา ผมไม่ได้มาเพื่อด่าเขาหรือเอาคืนใคร ผมมาเพื่อปกป้องตัวเองกับคนที่ผมรัก” กรรลองเอ่ยหนักแน่น เขารู้ว่าหลังจากห่างสังคมไม่นาน เขาประหม่าเหมือนเข้าวงการใหม่

“ก็คือ?”

“ลูกสาวผม”

“ไม่ใช่ลูกชู้เหรอคะ?”

“เธอเป็นลูกสาวผมครับ ไม่ว่าใครจะถูกหรือผิดยังไง แต่เธอไม่ได้ทำอะไรผิดแน่นอน ผมอยากขอร้องทุกคนว่า การที่จะพูดหรือแสดงความคิดเห็นอะไร อย่าคิดแค่ตัวเองรู้สึกสะใจ แต่ต้องคิดด้วยว่าคนฟังจะรู้สึกยังไง ลูกหลานเขาโตมาจะรู้สึกยังไง ผมไม่ต่อความยาวกับเรื่องนี้ ผมพอครับ”

“คุณกรรลองมีอะไรอยากบอกทุกคนไหมคะ?”

“ก็ขอบคุณทุกคนที่รักและเชื่อมั่นในตัวผมครับ ขอบคุณที่คอยช่วยเหลือจนผมกลับมายืนด้วยตัวเองได้” น้ำเสียงนุ่มนวลขึ้นเมื่อเอ่ยประโยคถัดไป “พราว ต่อไปนี้พราวอาจจะได้ยินคนพูดอะไรที่ไม่ดี หรือมีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป แต่สิ่งที่เปลี่ยนไม่ได้คือการที่พ่อเป็นพ่อของพราว พ่อรักพราวนะคะ”

......................................................................................................................................................

กระแสกลับมาเข้าข้างฝั่งกรรลองทันที

“เห้อ กว่าจะได้กลับไปส่องหญิงแบบสบายใจ”

ก่อนหน้านี้ ประกิตทนเห็นความตอแหลของฝั่งตรงข้ามไม่ได้จนต้องเจาะข้อมูลเอาความจริงมาลงอินเทอร์เน็ต แต่ที่มาช้าเพราะกำลังยุ่งกับธุระที่สำคัญกว่าอย่างเรื่องการเมืองต่างประเทศอย่างขัมน์อรัญอยู่ พอว่างก็รีบทำ แน่นอนว่าเขาก็ไม่คิดจะให้ถึงขั้นพังไปข้าง อย่างไรก็มีเด็ก

ปองขวัญขอมาพบเขา เธอไม่บีบน้ำตาแต่ดวงตาแดงก่ำบ่งบอกว่าผ่านอะไรมา พอสถานการณ์เปลี่ยนเธอก็ไม่มีอำนาจต่อรองอีก อย่างน้อยการที่กรรลองยังยอมรับพราวขวัญเป็นลูกก็ทำให้ชื่อเสียงเธอไม่แย่ลงกว่าที่เป็นอยู่ หญิงสาวบอกความจริงว่าพราวขวัญเป็นลูกของเขา ตอนนั้นพูดเพราะอยากเอาเงิน

ปัณณรัตน์แอบตรวจดีเอ็นเอให้ ผลคือเป็นพ่อลูกกันจริง

กรรลองรับพราวขวัญกลับมาอยู่ในความดูแล พยายามทำให้เด็กหญิงเข้าใจความจริง ปองขวัญหายออกไปจากหน้าสื่อ และหายออกไปจากชีวิตของพ่อลูก ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ดี เพราะบางคนมีอยู่ก็คงก่อแต่เรื่องเดือดร้อน เสียหายหรืออับอาย ครอบครัวจึงกลับมาเป็นครอบครัวอีกครั้ง

ผลงานที่ทุกคนช่วยกันสร้างกำลังโด่งดัง

กรรลองเป็นที่รู้จักในความสามารถจากงานที่เป็นความฝันของตัวเอง อาจจะเป็นเรื่องที่เข้าใจยาก แต่ชีวิตจริงของบางคนอาจเข้าใจยากกว่าอีก กรรลองเห็นความตั้งใจนั้นออกมาให้จับต้องได้ มันเป็นคนละความรู้สึกกับตอนที่คนชอบเขาที่เป็นบุคคล การชอบในผลงานให้อะไรอีกแบบ

ในเรื่องร้ายยังมีเรื่องดี อย่างน้อยคือการเจอเพื่อนที่ดีและคนรักที่ดี

......................................................................................................................................................

หลายเดือนต่อมา

“ทางช่องเขาบอกว่าจะทำละครเรื่องเปลือยสวาททาสพรหมจรรย์ต่อ”

“แล้วเรา?”

“เท่าที่ฉันไปคุย เห็นว่าเป็นเรื่องฝาแฝดของปกรณ์กับนางเอกคนใหม่ เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ฉันคงมารับเชิญ มาบ่อยไม่ค่อยได้ด้วย ลูกติด สามีก็ติด เหนื่อย ไม่มีใครกล้าห้ามก็จริง แต่กลับบ้านทีแต่ละคนแย่งกันลาก” ณีรนุชยักไหล่ “นางเอกของเรื่องคงไม่ใช่ฉันแล้วนะ เสียใจไหมคะ?”

“ก็นิดนึงแหะ”

ณีรนุชกับกรรลองรับส่งบทกันดี เป็นนักแสดงดังทั้งคู่ ละครก็น่าจะกระแสดีด้วย ซึ่งนั่นก็หมายถึงเงินที่จะมากขึ้น ที่สำคัญคือนิสัยใจคอ ความมีวินัย สุภาพ อีกทั้งการที่ณีรนุชเคยอยู่ข้างกรรลองตอนเกิดเรื่องก็ทำให้เขาประทับใจ สามีของเธอก็ไม่เคยมานั่งเขม่นหึงหวงให้รำคาญ

“แต่ถ้าคุณรู้ว่านางเอกใหม่เป็นใคร ต้องดีใจแน่นอน”

“ทำไม? เล่นเก่งเหรอ?”

“ไม่แน่ใจ แต่สวยน่ารัก อาจจะรักกันนอกจอก็ได้”

“ไม่มีทาง”

“พูดจริงเหรอคะพี่กรรลอง?” เค้กจูงคะนึงนิจเข้ามานั่งด้านข้าง หันไปมองดาราสาวกับคนทั้งห้องอย่างรู้กัน “พอดีเขาติดต่อมาให้แคนดี้ลองมาแคสเพราะเข้ากับบท เห็นว่าพี่เป็นพระเอกนะเนี่ย เค้กถึงบอกให้แคนดี้ลองไป แต่ถ้าพี่ไม่อยากก็ไม่ว่ากันค่ะ ของแบบนี้แล้วแต่สมัครใจ”

“งั้นพี่คงต้องบอกว่าสมัครใจมาก”

คะนึงนิจเริ่มรักกรรลองในกองถ่ายเปลือยสวาททาสพรหมจรรย์ ในวันนี้เธอกลายเป็นนางเอกของเขาทั้งในจอและนอกจอ กรรลองไม่เอาอดีตมาทำร้ายปัจจุบัน เขากล้าพูดกับทุกคนว่าเธอเป็นคนที่เขารักและตัดสินใจถูกต้องที่จะขอมาเป็นคู่ชีวิต ดูแลกันและกันจนแก่เฒ่า

เขาดีใจที่ตอนนั้นรับเล่น

“แต่งงานกับพี่นะ”

แทนคำตอบ คะนึงนิจสวมแหวนที่เขาให้

ทั้งคู่แต่งงานกันอย่างเรียบง่าย แต่ก็ออกข่าวเกือบทุกช่อง พราวขวัญก็เข้ากับ ‘แม่’ ได้ตั้งแต่เจอ หญิงสาวเป็นคนอารมณ์ดีและรักเด็ก จึงไม่มีปัญหาแม่เลี้ยงใจร้ายกับลูกเลี้ยงกวนตีนให้ชาวบ้านนินทา ตรงข้ามแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงยังสนิทกันจนเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ในตัวของมันเอง  

พราวขวัญบ่นอยากมีน้อง แต่กรรลองกับคะนึงนิจเห็นว่าอยากจะช่วยกันดูแลลูกคนเดียวไปก่อน เพราะเป็นการยากที่จะห้ามปากพวกคนไร้มารยาทด้านนอก คะนึงนิจอยากทำให้เด็กหญิงได้รับความรักความอบอุ่นจากครอบครัวอย่างเต็มเปี่ยม จากนั้นมีน้องให้อีกกี่คนก็ไม่มีปัญหา

ฝนตกครั้งนี้ อาจเป็นโชคชะตา แต่เขากับเธอก็ได้มาอยู่ด้วยกัน

ครอบครัวพร้อมใจเดินทาง หมาก็คงไม่สามารถมากัดอีก

พวกเขาจะจำเรื่องราวที่ดีต่อกัน ที่เธอกับเขาไม่เคยทอดทิ้งกันจนได้เคียงคู่

ความงามจะอยู่ตราบเท่าที่ความรักยังอยู่และเป็นหลักของชีวิต

กรรลองกอดเอวคะนึงนิจ พราวขวัญที่กำลังวิ่งเล่นกระโดดเข้ามานั่งตรงกลาง เด็กหญิงกอดแขนพ่อกับแม่คนละข้าง บางครั้งเด็กก็ไม่ได้โง่จนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร พราวขวัญรู้ว่าเธอมีพ่อที่รักและปกป้องเธอจากคนใจร้าย และมีแม่ที่มีรอยยิ้มแสนหวานกับอ้อมกอดที่จะถนอมเธอเช่นกัน

“เปิดช่องไหนคะคุณแม่?”  

“ช่องที่เป็นละครของพ่อกับแม่ดีกว่าค่ะ”