<ลานเรื่องสั้น, 3> - เปลือยสวาททาสพรหมจรรย์

ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่๑๐ ลวงชายหมายหลอก

สองสาวกอดรัดกัน ลูบเรือนกายอย่างถนอม

เมื่อความรักในอกมากจนล้น การอยากสัมผัสกายของคนที่รักย่อมเป็นเรื่องธรรมดา แม้หลายคนอาจมองว่าผิดธรรมชาติที่ผู้หญิงจะมีความรักแบบคู่ชีวิตให้กับผู้หญิงด้วยกัน และอาจนึกไปถึงเรื่องในมุ้ง ซึ่งทั้งสองสามารถตอบได้ทันทีว่า สัมผัสอันเปี่ยมรักและใส่ใจของคนข้างกายเหนือกว่าชายคนนั้นหลายเท่า

ยังข้องใจว่าทำไมผู้ชายจำนวนมากถึงได้หลงผิด

มิ้งรู้สึกรังเกียจ เหตุใดเธอถึงเคยรักหน่องได้ ครั้นนึกได้ว่าเขากับคนในอ้อมกอดยังจดทะเบียนสมรสกัน ก็หงุดหงิดขึ้นจนได้ เปล่า ไม่ใช่เรื่องอดีต แต่เป็นปัจจุบัน ที่คนที่เธอรักกับมีพันธะกับผู้ชายที่เธอเกลียด มิ้งอยากครอบครองหญิงสาวโดยไม่ต้องมีชื่อของใครห้อยไว้เกะกะอารมณ์

“พี่คะ”

“ว่าไง?”

“หนูอยากให้พี่หย่ากับเขา”

“ทำไมถึงอยากล่ะ?”

“เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบถูกต้อง หนูเชื่อว่าพี่ไม่รักเขา แต่ก็จะได้ไม่มีชื่อคนนั้นมาให้รำคาญ ไปไหนเราก็จะได้เดินจูงมือกันแบบแฟนทั่วไปไงคะ” มิ้งกลั้นใจพูด ไม่อาจเดาได้ว่าอีกฝ่ายจะบอกอย่างไร มุกดานิ่งไปครู่หนึ่ง แทนที่จะหงุดหงิดกับยิ้มหวาน จับปอยผมทัดหูและลูบบ่าขาวเนียน

“หึงพี่เหรอคะ?”

“ก็...”

“บอกมาเถอะว่าหึงเหรอ?”

“หึงสิคะ มากด้วย”

“จะหึงทำไม? ยังไงพี่ก็เป็นของมิ้งคนเดียวอยู่แล้ว?” มุกดาโอบกอดแน่นกว่าเดิม “ที่ผ่านมา พี่ไม่หย่าเพราะห่วงหน้าตาทางสังคมกับเรื่องเงิน แต่ตอนนี้พี่รู้แล้วว่า การได้อยู่กับคนที่พี่รักต่างหากที่สำคัญ ส่วนเรื่องเงิน ถ้าไม่เอาก็คงเรียกว่าหญิงแกร่ง แต่ถ้าเอามาได้ก็ต้องเรียกว่าหญิงเก่ง”

“หมายความว่ายังไงคะ?”

“พี่ทนมาตั้งหลายปี ถ้าหย่ากัน แบ่งสินสมรสแค่นั้น พี่ว่าพี่ไม่พอ” จริงอยู่ที่เธอไม่ได้เป็นคนหารายได้ แต่ถ้านึกในแง่ที่ว่า เงินที่หน่องให้มาเป็นค่าจ้างในการจ้างหญิงสาวคนหนึ่งมาทำร้ายจิตใจด้วยคำว่ารัก “ใจจริงอยากจะจูงมือกันไปเที่ยว อาจจะไปต่างประเทศ คงต้องมีเงินไว้ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์”

คำพูดย่อมไม่ได้โป้ปดแต่อย่างใด

“แล้วพี่จะทำยังไง?”

“พี่ก็จะเอาเงินนั่นมาเป็นของเรานะสิคะ แต่มิ้งต้องช่วยพี่นะ เพราะเรื่องนี้ยังไงพี่ก็ต้องการให้มิ้งช่วย” หญิงสาวกุมมืออีกฝ่ายแน่น ชัดเจนในความรู้สึกที่มีให้กัน แต่เรื่องอะไรจะยอมออกมาตัวเปล่า เธอต้องการเงินมาเริ่มต้นชีวิตใหม่กับความรักครั้งใหม่ ด้านเด็กสาวก็พยักหน้า

“หนูจะช่วยพี่ค่ะ”

“เพื่อเรา”

......................................................................................................................................................

“แหม พี่หน่องคะ”

“อยากได้อะไรอีกล่ะ?”

“ก็อยากได้กระเป๋าใหม่ กับเสื้อผ้าด้วย นะคะ ซื้อให้หน่อยนะคะ”

“พี่ซื้อให้ แต่ก็ต้องมีอะไรให้พี่คุ้มทุนบ้างล่ะ” หน่องคว้าตัวสาวใหม่ข้างกายด้วยความปรารถนา พาไปซื้อของแต่งกายราคาแพง หมดไปหลายแสน ทั้งรูดบัตรแบบไม่มีความเกรงใจ หน่องค่อนข้างตระหนกเพราะพักหลังหญิงสาวที่เข้ามาเรียกร้องเงินทองมากกว่าเก่า แต่ก็คิดว่าเป็นเพราะตัวเองรวยขึ้น

เขาหารู้ไม่

“ค่ะ คุณผู้หญิงจะให้หนูทำอะไร บอกหนูมาค่ะ”

“ก็ตามที่คุยกัน ขอให้ได้มาก แบ่งคนละครึ่ง”

“คุณผู้หญิงพูดจริงนะคะ ถ้าจริงนี่หนูจะรีบขอแน่ค่ะ”

“จริงสิ ถ้าหาข้อมูลให้ฉันได้ รับรองมีให้อีก”

เมียน้อยคนใหม่ของหน่อง ที่ความจริงเป็นผู้หญิงขายบริการธรรมดา แต่ถูกมุกดาจ้างมาใส่ชุดนักศึกษาเนินอกทะลัก ก็ทำให้ความหื่นกระหายถูกปลุกได้ไม่ยาก เดิมทีถ้าหาลูกค้าเองก็คงยากที่จะหาได้รวยเท่า แต่ครั้งนี้มีคนแนะนำลูกค้าให้ถึงที่ ทั้งชวนเพื่อนที่ขายอยู่ด้วยกันมาช่วยอีกแรง

เท่านั้นยังไม่พอ คุณผู้หญิงที่จ้างเธอ นอกจากจะสวยสง่ายังใจถึง ให้เงินค่าจ้างเรียบร้อย ถ้าไปอ้อนขอซื้ออะไรมาได้แบ่งกันคนละครึ่ง หญิงบริการมีหรือจะปล่อยโอกาสหลุดไป ถ้ายากได้เงินเพิ่มก็แค่มอมเขาสักหน่อย ถามข้อมูล รหัสบัตรที่เคยมี หรือเรื่องที่คิดว่าจะนำมาใช้ต่อรอง

การแสดงละครหลอกคนที่คิดว่าตัวเองเก่งย่อมเป็นเรื่องง่าย

กว่าจะรู้ตัว เงินก็หายไปอยู่ในกระเป๋าภรรยาแต่ง

“มุกดา! เอาเงินผมคืนมา!”

“คุณเป็นอะไรของคุณเนี่ย? เงินอะไร?” มุกดาทำหน้าซื่อแม้อยากจะหัวเราะเสียให้ปวดฟัน คนเราหนอ ตอนหลอกเขาก็เห็นเป็นเรื่องน่ายินดำนำไปโอ้อวดกับเพื่อน แต่ตอนโดนหลอกกลับโมโหเป็นเรื่องใหญ่แทบจะเตะก้านคอ ถ้าเอาใจเขามาใส่ใจเราสักนิดคงจะคิดได้ว่าตัวเองก็ไม่ควรทำ

“คุณส่งผู้หญิงพวกนั้นมาหลอกผมใช่ไหม?”

“ผู้หญิงไหน?”

“ก็... เมียน้อยผม”

“ฉันเป็นเมียหลวง ฉันเนี่ยนะจะหาเมียน้อยให้คุณ?”

“ฉันไม่รู้นะคะ”

“ตอแหล ผมรู้หมดแล้ว คุณกับเมียน้อยผมมีอะไรกัน ทุเรศเป็นบ้า เกิดเป็นผู้หญิง มีผัวก็ถูกแล้ว ได้กันเองจะมาสู้ผู้ชายได้ยังไง คิดเหรอว่าจะแน่? หรือว่าลืมว่าตัวเองเคยเป็นเมียผมเหมือนกัน?” ชายโฉดหน้าแดง กระชากเรียวแขนด้วยแรงโทสะ เขวี้ยงลงกับพื้นหมายจะเข้าไปปล้ำ

“หยุดนะ!”

“มึงเป็นเมีย อย่าคิดจะสู้กับกู”

“ฉันไม่ใช่เมียแกอีก”

“กูจะให้มึงเป็นอีกรอบ” พลางตบเข้าอีกฉาด หน่องมองต่ำ ไม่มีการให้เกียรติผู้หญิงหรือเพศที่แตกต่าง มิ้งได้ยินเสียงรีบวิ่งมาอีกคน เธอรักและหวงมุกดามาก ชายที่เป็นได้แค่สามีเก่าอย่าคิดจะกลับมาแย่งไป เพราะมุกดาเป็นคนรักของเธอ ที่จะดูแลกัน ไม่ยอมให้ใครถูกทำร้ายแน่

“อย่าทำอะไรพี่มุกดานะ”

“มึงก็อยากด้วยเหรอ?”

ในเวลานี้ หน่องเหมือนถูกครอบงำด้วยอสุรกาย ไม่มีศีลธรรม ตรงเข้าจะขย้ำหญิงสาวไม่มีความเห็นใจในความเป็นมนุษย์ด้วยกัน ชายหนุ่มฉีกกระชากเสื้อผ้าตบตีหลายครั้ง มุกดากรีดร้องเรียกให้คนมาช่วย แม้จะเคยเป็นสามีภรรยา แต่การเห็นเขาในมุมโหดร้ายมีแต่นึกรังเกียจมากขึ้น

มุกดาเอื้อมไปหยิบปืนในตู้ ยิงโดยไม่เหลือความสงสาร

แต่ทำไมต้องสงสารคนที่ทำตัวเองเล่า

“โอ๊ย! มึงยิงกูเหรอ?” หน่องเอามือกุมแผลร้องบ้าง ความเจ็บแล่นเข้าทั่วร่างกาย เขาพยายามจะลุกแต่ด้วยบาดแผลทำให้ถูกมุกดาฟาดเข้าล้มลง หมดสภาพจะทำร้ายใคร มิ้งได้จังหวะรีบเข้าไปกอดคนรัก สายตาของทั้งคู่มองกันบ่งบอกว่าเป็นความตั้งใจที่จะหลอกล่อหน่องมาถึงที่

“คุณทำร้ายร่างกายพี่มุกดา จะข่มขืนฉันด้วย”

“ยังไงก็ ไปแก้ตัวเอาเองนะคะ”

......................................................................................................................................................

ยังไม่ต้องถึงชั้นศาล สังคมก็ช่วยตัดสิน

หน่องกลายเป็นชายเลว ใช้กำลังทำร้ายร่างกายภรรยา รวมถึงคุกคามทางเพศเด็กสาวอีกคน คนรู้ข่าวไม่ว่าจะเป็นเพศไหนต่างก็เห็นว่าเป็นพฤติกรรมที่น่ารังเกียจ ข่าวลงแทบทุกสำนักและความคิดเห็นก็เอนไปทางเดียวกันคือด่าทอชายหนุ่ม ชาวบ้านธรรมดาอดไม่ได้ที่จะแสดงความคิดเห็น

“ไอ้นี่ไง ที่ออกข่าว”

“เหรอ?”

“ใช่ ทุเรศเนอะ”

“แต่เห็นว่าถึงจะสู้คดีหรืออะไรไป ก็ไม่น่าจะเหลืออะไรแล้วนี่”

“สมควรนะ ต้องเอาไปให้ผัวมันอ่าน จะได้ไม่กล้า”

ชายหนุ่มไม่เหลืออะไรตามที่พวกนั้นพูด หลังจากสู้คดี แต่ก็แพ้ในเรื่องการทำร้ายร่างกายและคุกคามทางเพศ เรื่องอื่นแทบไม่มีความหมาย เงินเหลือมาถึงเขานิดหน่อย ในขณะที่อดีตภรรยาอยู่อย่างสุขสบาย และยังคบหาอยู่กับผู้หญิงอีกคนของเขา ทั้งคู่สดใสกว่าที่เคยอยู่กับเขาหลายเท่า

“จะอ้อนอะไรคะ?”

“อืม พี่มุกดา หนูว่าเราไปเที่ยวที่นั่นอีกเถอะค่ะ”

“ถ้าอยากไปก็ไปอีกสิคะ”

“งั้นเดี๋ยวหนูไปเตรียมของนะ”

“แต่ก่อนอื่น ลืมอะไรไหม?” หญิงสาวโอบเอวอีกฝ่าย จูบเข้าด้วยความเสน่หา คนอายุน้อยกว่าได้แต่เขินแล้วกลับเข้าไปในบ้าน หยิบขนมหวานกินอย่างอร่อย แต่ความหวานนั้นคงไม่เท่าวาจาที่ทั้งคู่มอบให้แก่กันอย่างจริงใจ ไม่มีการหลอกลวงและพร้อมจะหยุดเพื่ออยู่ข้างกัน

อดีตสามีได้แต่มองด้วยความเจ็บปวด

ตอนนั้นที่โดนยิง มันเป็นบริเวณที่เขาใช้งานบ่อยกว่าสมองอีก