ลูกสาว-ลูกชายที่น่ารัก

ลำดับตอนที่ #3 : {Fic Toriko}... ความรักที่ไม่มีอยู่จริง ....[ส่งตัวละครค่ะ]

“ ตัวฉันไม่สามารถเข้าใจและรับรู้เรื่องความรู้สึก ความรัก สีสันของส่วนหนึ่งของสิ่งมีชีวิต.... ”

“ ....แต่เมื่อเห็นใบหน้าของคุณแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมศิลปะที่เรียกว่า ‘ความตาย’ ได้เลยค่ะ”

“ โรงละครของฉันที่มีคุณเป็นตัวแสดงหลักจะเริ่มแล้วล่ะค่ะ ”

ชื่อ : เฟรย่าโนะ โดโนเวน l Freya no Donoven

ชื่อเล่น : คุโระ

ความหมาย :

-เฟรย่าโนะ = ผู้เป็นที่รัก , โดโนเวน = ความมืด , คุโระ = สีดำ

หมายถึง ผู้เป็นที่รักแห่งความมืด

อายุ : 17 ปี

เพศ : หญิง

รสนิยามทางเพศ : ทุกเพศ

สาย : ชายหญิง

สัญชาติ : อังกฤษ-ญี่ปุ่น

ลักษณะภายนอก : เรือนผมสีดำรัตติกาลยาวเลยแผ่นหลังเล็กน้อย คาดที่ขาดผมสีดำไว้บนหัว ดวงตาสีม่วงเป็นประกาย ผิวขาวเนียนดุจหิมะ  สวมแหวนไว้ที่มือซ้ายนิ้วกลาง สูงประมาณ 157 CM

อาวุธ : ร่มที่ถูกดัดแปลนโดยโดโนแวน  ทำมาจากวัสดุดีเยี่ยมสามารถกันกระสุนได้

สัตว์เลี้ยง : ชิโรเอะ จิ้งจอกสองหางที่พบกับโดโนเวนโดยบังเอิญและขอให้เธอทำพันธสัญญาด้วยเพราะรู้สึกถูกชะตา โดยการวาดสัญลักษณ์ที่ถือเป็นคำมั่นหรือคำสัญญาบนหัวของชิโรเอะพร้อมกับตั้งชื่อให้ ซื่อสัตย์ต่อโดโนเวนมาก ขี้หวงสุดๆ ขี้งอน กินจุมากๆ ระดับความยากคือ 15

 

เซลล์กรูเม่ต์: แวมไพร์ผู้กินความฝันและเลือดเป็นอาหาร แวมไพร์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ผุ้คนในอดีตต่างหวาดกลัวกัน มันทำให้เธอต้องคอยหลบและหลีกเลี่ยงการใช้เซลล์กรูเม่ต์นี้เพื่อไม่ให้ผู้คนต่างหวาดกลัว เมื่อใช้พลังจะทำให้โดโนเวนมีเขี้ยวที่แหลมคมออกมา หูและเล็บที่เหมือนกับคนปกติจะกลับกลายเป็นเล็บของแวมไพร์ทันที! ความสามารถทุกอย่างจะที่เป็นพื้นฐานจะมีมากกว่าปกติถึง 2 เท่า

สถานะ : เชฟ

ลักษณะนิสัย : โดโนเวน ภายนอกมีลักษณะนิสัยที่ดูขี้อาย ไม่มั่นใจในตัวเอง แต่จริงๆแล้วเธอเป็นคนนิ่ง เงียบขรึม พูดน้อยสามารถนำคำได้แต่เห็นแบบนี้ก็ดูแลเอาใจใส่ทุกคนนะ ด่าเจ็บพอสมควรแต่จะด่าเท่าที่จำเป็นจริง มีความซาดิส(?)ซึนเดเระอยู่ในตัวแต่เธอไม่รู้ตัว มักจะพูดนำหน้าชื่อคนอื่นว่า ‘ท่าน’

ประวัติ :

Part I [ 10 years old ]

เด็กสาวผมสีรัตติกาลนั่งนิ่งงันภายใต้แสงจันทร์ที่ทอแสงสะท้อนลงมาปรากฏให้เห็นภาพสองบุคคลที่นอนราบอยู่กับพื้นหญ้าที่เปื้อนไปด้วยของเหลวสีแดงสด กลิ่นคาวที่ฟุ้งกระจายไปทั่วชวนกระอักกระอวนกลับไม่มีผลอะไรกับเด็กสายผมสีรัตติกาลคนนี้

นัยต์ตาอเมทริสต์หรี่ลงเหลือบมองบุคคลสองคนตรงหน้าเล็กน้อย ฉายแววให้เห็นถึงความน่ารังเกียจและเกลียดชัง มือเล็กยกขึ้นในมือนั้นมีมีดที่เปื้อนไปด้วยของเหลวสีแดงที่ได้แทงบุคคลทั้งสองไปไม่ถึงนาที ลิ้นเล็กแลบออกมา เลีย ของเหลวนั่นอย่างไม่รังเกียจเมื่อเลียจนแน่ใจว่ามีดในมือนั้นสะอาดแล้ว

ลิ้นเล็กเลียปากตัวเองเก็บเกี่ยวความคาวของของเหลวนั้นให้ได้มากที่สุดก่อนจะยันตัวขึ้นท่ามกลามสายลมที่พัดโบกสะบัดมาด้วยความบังเอิญก่อนจะเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย

“ นี่สินะที่เรียกว่า……‘ความตาย’ ”

“ รู้สึก…..ดีจริงๆ ราวกับศิลปะชั้นเลิศ ”

เสียงใสของเด็กสาวพึมพำไปเรื่อยราวกับคนเสียสติแต่ใบหน้ายังคงนิ่งเฉยทำเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นและหายไปท่ามกลามแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมาอย่างไร้ร่องรอย  เช้าวันรุ่งขึ้นมีคนพบศพสามี-ภรรยาคู่หนึ่ง…..พร้อมกับมีประกาศข่าวออกมาว่า ‘ลูกของสามี-ภรรยา’ คู่นี้หายไปอย่างไร้ร่องรอย นักประกาศข่าวต่างให้เหตุผลตรงกันว่า ลูกของสามี-ภรรยาคู่นี้อาจจะทนไม่ไหวที่จะต้องโดนทรมานจึงตัดสินใจฆ่าแล้วจากไป

Part II อาหาร [ 15 years old ]

จิ๊บ~ จิ๊บ~ เสียงของนกร้องเป็นสัญญาณเตือนว่านี่คือยามเช้าตรู่ หญิงสาวนาม           ‘เฟรย่าโนะ โดโนเวน’ ปรือตาขึ้นมาพร้อมกับปรับแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมากระทบกับใบหน้าและแยงนัยต์ตาของเธอ โดโนเวนใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวมาได้ 5 ปีแล้ว โดโนเวนยันตัวลุกขึ้นยืนยืดเส้นยืดสายเสร็จก็อ้าปากหาววอดโดยมีมือป้องปากเอาไว้อยู่

โดโนเวนย่อตัวหยิบร่มที่วางพาดพิงกับต้นไม้ใหญ่ที่เธอใช้เป็นที่นอนเมื่อคืนนี้ก่อนจะกระโดดขึ้นบนกิ่งไม้และโดดไปยังกิ่งไม้อีกต้นหนึ่งอย่างรวดเร็วราวกับนินจา เรือนผมสีรัตติกาลปลิวไปตามสายลมด้วยความเร็วที่ไม่อาจมองเห็นทันด้วยความสามารถพื้นฐานของมนุษย์ กึก….ฝีเท้าของเธอหยุดชะงักเสียงดื้อๆ  นัยต์ตาสีอเมทริสต์เปรยตามองไปทางด้านซ้าย

“ เห๋~? ”

            โดโนเวนร้องอุทานออกมาเบาๆเล็กน้อยกับภาพตรงหน้า บุรุษที่ท่าทางดูเหมือนว่าจะเป็นนักล่าอาหารที่หยิ่งผยองและน่าเกรงขามกำลังปล้นบุรุษอีกคนที่ดูเป็นคนไม่มีฐานะดีอะไรนัก ด้วยความที่โดโนเวนรู้สึกหิวกระหายตั้งแต่เมื่อวานซืนเธอจึงกระโดดลงจากต้นไม้และเดินเข้ามาหาอย่างเงียบๆ ดูเหมือนทั้งสองบุรุษจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำไป

            มุมปากของเธอยกขึ้น 2 องศาเป็นสิ่งที่บอกได้แน่ชัดว่าเธอกำลังรู้สึกดีที่มี ‘อาหาร’ อยู่ตรงหน้าของเธอและไม่รู้ตัวชะตากรรมของตัวเอง

“ ส่งของมีค่ามาให้หมด ! ”

“ ปล่อยผมไปเถอะ ! ผมไม่มีอะไรจะให้แล้วจริงๆ ! ”

เสียงของสองบุรุษยังคงถกเถียงกันอยู่ระหว่างนั้นเองโดโนเวนประกบมือทั้งสองของเธอก่อนจะเริ่มกลายร่างเป็น ‘แวมไพร์ ’ ในชั่วพริบตาเสียงของสองบุรุษที่กำลังถกเถียงกันอยู่เงียบหายไปมีเพียงแค่ร่างไร้วิญญาณเท่านั้น โดโนเวนถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะกลับเป็นร่างเป็นมนุษย์เหมือนเดิม

“ ทานแล้วนะคะ~ ”

ว่าจบก็ยกตัวบุรุษที่ดูไม่มีฐานะอะไรขึ้นมาประคองก่อนจะปลดกระดุมคอเสื้อออกแล้วไซร้เข้าไปที่ซอกคอก่อนจะแยกเขี้ยวแล้วดื่มด่ำกับเลือดรสฝาดที่ไม่บริสุทธิ์ ถึงจะไม่อร่อยแต่เธอก็ไม่คิดจะฆ่าแล้วทิ้งไปเฉยๆ หากมันทำให้เธออิ่มท้องได้เธอก็ยอมที่จะดื่มมัน ของเหลวสีแดงจากร่างในอ้อมแขนเธอถูกสูบออกไปเรื่อยๆจนเหี่ยวแห้งกลายเป็นเพียงแค่พิวหนังซีดๆ

“ อีกคนก็…..เก็บไว้ละกัน ”

            โดโนเวนพึมพำกับตัวเองก่อนจะกรีดข้อมือของตัวเอง ของเหลว ‘สีดำ’ ไหลออกมาเธอใช้นิ้วชี้ปาดหมาดๆก่อนจะนำไปวาดสัญลักษณ์วงกลมแล้วมีดาวอยู่ตรงกลาง ทันใดนั้นร่างของบุรุษอีกคนก็หายไปกลายเป็นวัตถุกลมๆสีแดงขนาดใหญ่

เป๊าะ ! เธอดีดนิ้วเพียงครั้งเดียวมันก็หายไปทันที  โดโนเวนลุกขึ้นก่อนจะกระโดดขึ้นต้นไม้อีกครั้งหนึ่งก่อนจะเริ่มเดินทางต่อไปอย่างไร้จุดหมาย…..

Part III พันธสัญญา[16 years old]

“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!! ”

เสียงกรีดร้องที่แหลมเล็กดังขึ้นจากที่ไหนก็ไม่ทราบพร้อมกับเสียงที่ตะโกนตามมาติดๆว่าจับมันที !!  โดโนเวนที่กำลังก้มดูของอยู่เงยหน้าขึ้นมาแล้วหันไปทางที่มีเสียงร้องเมื่อสักครู่เธอก้าวฉับๆเพื่อไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ปรากฏว่าตัวต้นเหตุนั้นถูกจับได้แล้ว โดโนเวนสบถออกมาเบาๆว่า ‘ก็แค่ลักพาตัวเล็กน้อย แตกตื่นไปได้’

“ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ! ” เสียงของสตรีสูงอายุเอ่ยออกมาทำให้โดโนเวนให้ความสนใจไปที่เธอโดยมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งยืนกอดอยู่พร้อมกับร้องไห้

“ ไม่เป็นไรครับ ๆ ” บุรุษที่ดูอ่อนโยน และใจดีกล่าวออกมาอย่างถ่อมตน

ชั่วแวบเดียวโดโนเวนเผลอแสดงใบหน้าโศกเศร้าออกมาก่อนจะเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยและเดินออกมาจากฝูงชนที่กำลังมุงดูกันอยู่ด้วยความสนใจ มุ่งไปยังป่าที่ไม่ค่อยมีใครจะเข้าไปสักเท่าไร เมื่อมาถึงโดโนเวนทรุดตัวลงพิงต้นไม้พลางยกมือกุมหน้าผาก

“ จะแสดงความรู้สึกออกมา….ไม่ได้เด็ดขาด ! ”

            ฟุบ…..!

“ ใครน่ะ!? ”

            โดโนเวนเด้งตัวถอยห่างออกมาจากต้นไม้ แซ่กๆๆๆๆ พุ่มไม้สีเขียวขยับไปมาราวกับสิ่งมีชีวิตโดโนเวนกางกงเล็บแวมไพร์ออกมา พร้อมที่จะเฉือดสิ่งมีชีวิตที่จะโผล่ออกมาจากพุ่มไม้

ฟุบ…..!

จิ้งจอกขนสีขาวดุจหิมะออกมาจากพุ่มไม้ตัวมันดูนุ่มนิ่มน่าสัมผัสแต่ที่น่าสงสัยมากกว่านั้นก็คือหางของมันมีสอง! จิ้งจอกขาวเอียงคอด้วยความสงสัย โดโรเวนเก็บกงเล็บของเธอก่อนจะเอียงคอ

“ เจ้าน่ะ….. ”เสียงทุ้มจากจิ้งจอกทำให้โดโรเวนตกใจเล็กน้อย

“ ทำพันธสัญญากับข้ามั้ยล่ะ ? ”

“ …..พันธสัญญา ? ”

“ ใช่….เจ้าแค่วาดสัญลักษณ์ที่เจ้าถือว่าเป็นการจงรักภักดีและซื่อสัตย์และตั้งชื่อให้ข้า ข้าก็จะเป็นของเจ้า ”

“ ถ้างั้น…… ”

โดโนเวนทรุดตัวนั่งลงตรงหน้าจิ้งจอกขาวพร้อมกับใช้นิ้วชี้วาดเป็นสัญลักษณ์ที่คล้ายกับโล่และมีสายออกมาด้านข้าง

“ นามของท่านคือ…. ‘ชิโระเอะ’ ”

Part End พบเจอ [17 years old]

โดโรเวนกำลังให้อาหารชิโระเอะคู่หูที่เป็นเพื่อนคนแรกของเธออยู่ ชิโระเอะกำลังทานเนื้อที่โดโรเวนหามาได้อยู่ ชิโระเอะกินทานเนื้ออย่างสบายใจเฉิบพลางเหลือบมองคู่หูที่ดกำลังป้อนเนื้ออยู่พลางอ่านหนังสือ

“ นายหญิงไม่มีเพื่อนหรอขอรับ ? ”ชิโระเอะถาม

“ อ่า….ก็นะ 7 ปีที่แล้วฉันฆ่าพ่อแม่ตัวเองแล้วข่าวก็ประกาศหายไป ฉันก็ไม่มั่นใจหรอกค่ะว่าเขาประกาศชื่อฉันหรือเปล่า….ถ้าประกาศละก็ไม่มีเพื่อนหรอกค่ะ ”

“ นายหญิงควรหาเพื่อนไว้บ้างนะขอรับ ”ชิโระเอะดุเล็กน้อย

“ งั้นหรอ ? ฉันว่าฉันไม่จำเป็นต้องมีมันน่ะค่ะ ”โดโรเวนถอนหายใจ

“งั้นเอางี้ไหมขอรับ เราไปเดินเล่นกัน ”ชิโระเอะแนะนำ

“ เดินเล่นหรอ ? ก็ได้นะ ”

จากนั้นโดโรเวนก็ลุกขึ้นพร้อมกับชิโระเอะที่เดินไต่ขึ้นเกาะบนไหล่ของเธอ ทั้งคู่ออกไปเดินเล่นตามที่ต่างๆ โดยมีชิโระเอะคอยสังเกตุท่าทางเวลาที่โดโรเวนเดินเล่น เธอไม่เคยทักทายหรือไม่มีใครพูดถึงเธอเลยแม้กระทั่งซุบซิบหรือนินทาราวกับว่าเธอไม่มีตัวตน

“ พอรู้แล้วล่ะขอรับ ”ชิโระเอะพูดขึ้น

“ รู้อะไรหรอคะ ? ”โดโรเวนถาม

“ นายหญิงไม่เคยทักทาย หรือทำความรู้จักกับคนอื่นเลยสินะขอรับ….แบบนี้นี่เอง ”

“ นั่นสินะ…..ฉันไม่ใช่พวกที่มนุษยสัมพันธ์ดีน่ะค่ะ ”

            ชิโระเอะถอนหายใจแล้วก็บ่นถึงการพูดคุยเกี่ยวกับสังคมของมนุษย์ แล้วก็ภาพโดยรวมที่เห็นในวันนี้เวลาล่วงเลยไปจนถึงเย็น  ชิโระเอะหอบหายใจถี่เพราะการพูดเป็นชุดตั้งแต่บ่ายถึงเย็น โดโรเวนเห็นดังนั้นจึงหยิบน้ำที่พกมาด้วยให้ดื่ม

“ ไหวไหมชิโระเอะ ? ”โดโรเวนถาม

“ไหว แฮ่ก ขอรับ ! ”ชิโระเอะตอบพลางหอบ

            โครม !! ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังสนทนากันอยู่มีผู้หญิงคนหนึ่งมาสะดุดล้มต่อหน้า หญิงสาวคนนั้นมีเรือนผมสีขาวเหมือนกับชิโระเอะ ร่างกายที่ดูอึ๋มเสียจนคิดว่าเป็นผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์มาก

“ ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ ? ท่าน ? ”โดโรเวนถามพร้อมกับยื่นมือให้ความช่วยเหลือ

“ ขอบใจนะ….ไม่เป็นไรมากหรอก ว่าแต่….”อีกฝ่ายให้ความร่วมมือจับมือโดโรเวนแล้วยกตัวขึ้นมายืนพร้อมกับสำรวจร่างกายของโดโรเวนตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ สนใจ…จะมาเข้าร่วม ‘ผีเสื้อราตรี’ ไหมละ ? :) ”

“ มันคืออะไรหรอคะ ? ท่าน ? ”

“ มันเป็นสมาคมของฉันน่ะ สนใจไหมละ ? ”หญิงสาวถาม

“ ….. ”โดโรเวนเหลือบมองชิโระเอะเล็กน้อย

“ ตกลงค่ะ ”

ของที่ชอบ :

-เลือด l กลิ่นคาว สีแดง คือสิ่งที่เธอโปรดปรานมากที่สุด

-ความฝันที่เลวร้าย l มันทำให้เธอสบายใจที่ได้ช่วยให้คนๆนั้นลืมความฝันที่ขมขืนนั้นได้

-ของมีคม/ของแหลม l การที่ได้เห็นของมีคมหรือของแหลมทำให้เธอมีความสุขสุดๆเลยล่ะ

-ฝน l มันทำให้เธอรู้สึกดี มีความสุข

ของที่เกลียด :

ความรัก l เมื่อรักก็ย่อมมีเกลียด รักมากก็เกลียดมาก

น้ำตา l ไม่อยากจะให้ใครเห็นน้ำตาของตัวเองอีก

กลัว/แพ้ : กลัว - การที่เห็นคนที่อยากจะปกป้องเอาไว้ตายไปต่อหน้าต่อตา

คู่ : ซันนี่
สถานการณ์การพูดของตัวละคร :

“ อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านคริสเตอร์--- อ๊ะ ขออภัยค่ะ ท่านคริสแล้วก็ทุกๆท่านด้วยค่ะ ”

“ กรุณาอย่ามาแตะตัวโดยไม่ได้ขออนุญาติได้ไหมคะ? ”

“อย่ามาทำเป็นร้องไห้ ! แกนะมันก็แค่สวะ….ไร้ค่า เอาแต่จ้องจะปองร้ายอย่างเดียว อย่าคิดว่าจะรอดไปจากโรงละครของฉันล่ะ ”   

เพิ่มเติม : -ส่วนใหญ่เวลาที่โดโนเวนตอบคำถามว่าใช่หรือไม่ใช่มักจะพยักหน้าเอานะคะ

-โดโนเวนจะกินความฝันและเลือดเป็นอาหารก็จริง แต่ว่าสามารถรับรสอาหารของมนุษย์ได้ค่ะถึงจะไม่อิ่มท้องเหมือนกับการความฝันและเลือดก็ตาม

-ได้รับฉายาว่า ‘แวมไพร์จากภูเขาน้ำแข็ง’

-โดโนเวนมีเลือดสีดำนะคะ คือไม่ได้มีเลือดเหมือนคนปกติ แต่รับการบริจาคเลือดได้จากมนุษย์ค่ะ

-กรุ๊ปเลือด AB

---------------------------*--*-------------------------------*--*-----------------------

“สวัสดี…”

เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างยานคางพร้อมกับจ้องมองเพื่อนตรงหน้าด้วยดวงตาอย่างอ่านไม่ออก พร้อมเชิดหน้าขึ้นมองอย่างนางพญา

:: หญิงสาวนิ่งเงียบไม่ตอบกลับใดๆทั้งสิ้นแต่เอียงคอให้

“ฃื่ออะไรละ?...ฉัน 'คริสเตอร์' เรียก คริสก้ได้นะ....เธอละ?ชื่ออะไร.."

หญิงสาวมองคนตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่าพร้อมกับหยิบลูกแก้วขึ้นมาแล้วจากนั้นค่อยลูบอย่างเบาๆ

:: “สวัสดีค่ะ เฟรย่า โดโนเวนค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักท่านคริสเตอร์---- ขออภัยค่ะ ท่านคริส” โดโนเวนกล่าวด้วยคำสุภาพพร้อมกับโค้งตัวอย่างมีมารยาท

"อือ...ทำไมถึงอยากมาท่องโลกการ์ตูนกับฉันละ?"

หญิงสาววางลูกแก้วลงพร้อมกับมองคนตรงข้ามด้วยสายตาอย่างไม่เป็นมิตร

:: “นั่นสินะคะ….เป็นเรื่องที่แปลกดี แต่ท่านคริสเหมือนกับคนที่ฉันไว้ใจได้และอยากจะปกป้องเอาไว้ค่ะ ” โดโนเวนยังคงกล่าวด้วยคำสุภาพเหมือนเดิมแต่มุมปากของเธอยกขึ้น 2 องศา

"แปลว่าเธอพร้อมใช่ไหม?...ที่จะเป็นคนติดตามฉัน..จะไม่ทรยศหรือทำให้ฉันเสียใจใช่ไหม?..."

หญิงสาวด้วยด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนแล้วค่อยๆแผผ่วเบาลงจากนั้นจ้องคนตรงหน้าด้วยความคาดหวัง

:: “ไม่มีทางที่จะทรยศท่านคริสเด็ดขาดค่ะ! และจะไม่มีทางที่จะทำให้ท่านคริสได้เสียน้ำตาเพราะความงี่เง่าของฉันด้วยค่ะ ”

"ดี...แล้วถ้าเธอมีความรักละ?..เธอพร้อมจะทรยศแล้วเลือกเขาไหม?"

หญิงสาวจ้องเข้าไปในนัตย์ตาอีกฝ่ายจากนั้นก็พร้อมหยิบลูกแก้วอีกลูกขึ้นมา

:: “ถ้าเพื่อที่จะได้อยู่เคียงข้างและปกป้องท่านคริสตลอดไป…..ให้ฆ่าหรือจะทรมานเขาฉันก็ยอมค่ะ ”

"และนี้คือคำถามสุดท้าย....ถ้าเขาไม่รักเธอเธอพร้อมจะ 'กำจัด' เขาพร้อมกับฉันไหม?"

:: “ ถ้าท่านคริสปราถนาเช่นนั้น ฉันก็พร้อมค่ะ ”

"555555555......"

หลังจากที่ฟังคำตอบของอีกฝ่ายเสร็จหญิงสาวระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกับฉีกยิ้มอย่างน่ากลัวแล้วค่อยๆเดินไปหาอีกฝ่าย

:: โดโรเวนก้มหน้าหลับตานอบน้อมด้วยความสัตย์

"เธอนี้ถูกใจฉันจริงๆ...หึๆ..เอาละแล้วเจอกันอีกโลกหนึ่งนะ...'เพื่อนรัก' คิก.."

เธอออกมาเล็กน้อยแล้วจากนั้นก้พลักอีกฝ่ายลงหลุมดำไปพร้อมกับโยนลูกแก้วให้

:: ‘เพื่อนรักงั้นหรอ? ไม่….ท่านไม่ใช่เพื่อนแต่เป็นคนที่ฉันจะอยากปกป้องต่างหากล่ะ’โดโรเวนเหลือบสายตามองคริสเตอร์ที่สูงกว่าตัวเล็กน้อย

"บ๊ายบาย....แล้วเจอกันนะ 'โชคดี' "

:: “ ขอให้ท่านโชคดีเช่นกันค่ะ ”

---------------------------*--*-------------------------------*--*-----------------------

Talk

"สวัสดีค่ะ ท่านผปค. คิกๆ"

::คนนิจิวะค้าาาา~

"ชื่ออะไรเอ่ย? บอกได้ไหมค่ะ?"

::ซึนเดเระค่ะ เรียกว่าซึนก็ได้ค่ะ แน่นอนว่านามแฝงแน่นอน หากอยากรู้ชื่อเล่นจริงๆข้อความ-ลับมาเลยค่ะ

"ไรท์อาจจะดองอู้และไม่ว่าง แถมเนื้อเรื่องอาจจะไม่ดี อภัยได้ไหม?"

::อภัยได้สิคะ!! เราเป็นพวกเดียวกันค่ะ….-w-/////

"ขอบอกไว้ก่อนนะค่ะ ไรท์ไม่ชอบอ่านนิสัยแต่ชอบอ่านประวัติแต่งมาดีนะ555+"

::เตรียมพบกับความยาวของประวัติได้เลยค่ะ…..ชอบแต่งประวัติมากค่ะ!!!!!!!! (แต่เราเกลียดวิชาประวัติ T~~~T)

"อยากฝากบอกลูกตัวและไรท์ไหมค่ะ?"

::ดูแลโดโนเวนด้วยนะคะQ^Q นางยังอ่อนต่อโลกอยู่หน่อยนึง(มั้ง)

“ค่ะๆ..ถ้าติดจะเลี้ยงขนมไรทืไหม? “

::อืมมม์~ ขอคิดดูก่อนถ้าตังค์พอส่งไปนะคะ Q^Q

“แค่นี้ดีกว่าเนอะ! ขอให้โชคดีจ้า”

::ขอบคุณค่ะ !!!!!