คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : II AC II EP.03 ห้องน้ำร้อนรัก [100%] CUT H+
ตอนที่ 3
ห้องน้ำร้อนรัก
02:30 PM
คืนนี้พี่เพลงไม่มาที่ผับแล้วล่ะ
เพราะตอนนี้ผับปิดให้บริการเรียบร้อยแล้ว ผมเดินคอตกหลังจากเข้าแถวรอคิวรับเงินค่าจ้างเข้าบัญชีธนาคาร
ส่วนไมล์ก็กำลังบิดขี้เกียจจนได้ยินเสียงกระดูกดังกึกอย่างต่อเนื่อง
มันส่ายหน้าเบา ๆ เมื่อเห็นท่าทางของผม ก่อนจะยกมือยีเส้นผมของผมเล่นแรง ๆ
อย่างคนมันเขี้ยวปนหมั่นไส้
“โห่มึง เก็บอาการหน่อยมั้ย
ทำหน้าซังกะตายเพราะไม่ได้แอ้มสาวเนี่ย”
“ผมอยากได้ตังค์ต่างหากล่ะ!”
“ถ้าเป็นคนอื่น
กูคงจะยกเท้าคู่กระโดดถีบสีข้างไปแล้วล่ะ”
“ทำไมเหรอพี่?”
“ก็คำพูดคำจาของมึงเนี่ย
ฟังดูทุเรศมากเลยไงไอ้แอก”
ผมเป็นคนพูดตรง ๆ ส่วนไมล์ก็ชอบด่าตรง ๆ
เออครับ เจ็บดี
โครม!
“โอ๊ย!” หลังจากเดินออกไปพ้นจากประตูทางเข้าออกของผับเพียงแค่สามก้าวเท่านั้น
จู่ ๆ ก็มีใครไม่รู้เดินมาชนผมเข้าเต็ม ๆ แรง โดยที่ผมไม่ทันตั้งตัวเลยแม้แต่น้อย
เธอเป็นผู้หญิงน่ะ พอไม่ดูตาม้าตาเรือชนร่างของผมเข้า
เธอก็โผล่กอดผมเต็มรักทันทีอะ นั่นคงเป็นเพราะว่าเธอกลัวล้มแหละมั้ง
ซึ่งแน่นอนว่าผมผวากอดเธอกลับอัตโนมัติตามสัญชาตญาณเลยน่ะนะ
นี่ถึงแม้ว่าผมไม่ได้ชอบผู้หญิง แต่ผมก็มีความเป็นสุภาพบุรุษเต็มเปี่ยมนะเออ “คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ?!”
“น้องแอกเองเหรอคะ นี่พี่เพลงเองน้า
อึก...พี่รอน้องเอกตั้งนาน” พี่เพลงเองหรอกเหรอ จริงด้วยสิ
สีผมของเธอมันคุ้น ๆ ถึงแม้เธอยังไม่ได้เงยหน้าขึ้น แต่ผมก็พอจำเธอได้
ตอนนี้เธอกำลังซุกใบหน้าลงแนบกับแผงอกของผมอยู่น่ะ ท่าทางคงจะเมาน่าดูเลยล่ะ
เพราะผมได้กลิ่นเหล้าฟูมกระจายทั่วรอบตัวเธอเลยด้วย “ไอ้เอ็กซ์มันไม่ยอมให้พี่เจอน้องแอกเลยอ่า
ฮือ...พี่อยากเปิดห้องอีกครั้งอะ น้องแอกจะได้รีบ ๆ เปิดซิงพี่สักทีไงคะ”
“อ๋อ
มันเป็นกฎข้อห้ามของที่นี่อ่าครับพี่เพลง ไว้เราไปเปิดห้องที่อื่นกันดีกว่านะครับ” แม้ผมจะยังงุนงงไม่หายว่าทำไมพี่เพลงมาดักรอผมแบบนี้ด้วย
เธออยากเปิดซิงมากจนอดใจไม่ไหวเลยงั้นเหรอ
หรือว่าเป็นเพราะเพิ่งอกหักเลยอยากประชดแฟนเก่า?
แต่ก็ดีแล้วล่ะ จะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง
ผมรอเธอตั้งหลายชั่วโมงเพื่อต้องการเงินค่าตอบแทนหลังจากเสร็จสิ้นงานดังกล่าวที่ว่านั้น
ซึ่งจะเป็นงานเสริมครั้งต่อไปและต่อไปของผมน่ะนะ อุอิ
“ไอ้แอก” ไมล์แอบสะกิดแขนผมเบา ๆ
ผมก็ลืมไปเลยว่ามีมันยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยอีกคน เหมือนมันกำลังจะถามอะไรสักอย่าง
ซึ่งแค่มองตากัน ผมก็รู้แล้วล่ะว่ามันจะถามอะไร ผมยิ้มแฉ่งพลางพยักหน้าใส่มันรัว ๆ
ตามที่มันได้ยินเลยครับ คนนี้แหละ เป้าหมายของผม
“ก่อนไปที่อื่น
น้องแอกพาพี่เข้าห้องน้ำในผับก่อนได้มั้ยคะ พี่จะอ้วกอะ” พอพี่เพลงบอกว่าจะอ้วก
ผมก็รีบประคองตัวเธออย่างว่องไวทันที แต่ก่อนผมจะกลับเข้าไปในผับอีกครั้ง
ผมก็ไม่ลืมยื่นผ้ากันเปื้อนให้ไมล์ พร้อมกับประโยคที่เข้าใจกันแค่สองคนเท่านั้น
“พี่ ผมฝากผ้ากันเปื้อนแปบหนึ่งนะ
ถ้าผมไปนานหรือพี่ขี้เกียจรอ พี่ก็วางไว้แถว ๆ นี้แหละ
เพราะผมต้องเอากลับไปซักที่บ้านอะ ส่วนตัวพี่จะกลับไปก่อนเลยก็ได้นะ” ไมล์เบะปากใส่ผมรัว ๆ อย่างคนหมั่นไส้
ต่อมามันก็ก่นด่าผมว่าร้ายกาจ โดยไม่ออกเสียง
ผมฉีกยิ้มกว้างทิ้งท้ายเพื่อจะกวนประสาทมัน
ก่อนจะเร่งฝีเท้าพาพี่เพลงเดินตรงเข้าไปยังห้องน้ำทันที
20%
ห้องน้ำมีทุกชั้น ฉะนั้นผมเลยพาพี่เพลงไปถึงที่หมายอย่างรวดเร็ว ซึ่งตอนแรกผมกะจะพาพี่เพลงเข้าไปในห้องน้ำหญิงนะ
แต่ด้วยที่ไหน ๆ ก็ไม่มีใครอยู่ที่นี่เลยสักคน
เพราะทุกคนต่างก็พากันกลับกันหมดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นลูกค้าเองหรือพนักงานทุกคน
จะเหลือก็แต่ผมกับไมล์นี่แหละที่วันนี้คุณเอ็กซ์ฝากกุญแจให้พวกเราปิดประตูผับเพราะเขาต้องรีบออกไปทำธุระข้างนอก
ดังนั้นผมเลยเปลี่ยนใจพาพี่เพลงเข้าห้องน้ำชายซะเลย
ห้องน้ำชาย มันเป็นห้องน้ำที่ผู้ชายอย่างผมเคยชินดีอยู่แล้ว
ดังนั้นมันจึงไม่ทำให้ผมรู้สึกขวยเขิน
แม้ว่าคนที่ต้องการใช้ห้องน้ำคือพี่เพลงก็เถอะ
พี่เพลงไม่ได้เอ่ยแย้งใด ๆ เพราะเธอไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัวเลยแม้แต่น้อย
พอเราเดินเข้าไปภายในห้องน้ำ เธอก็สะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของผมเบา ๆ
ก่อนจะเลี้ยวตัวเลือกเข้าไปในห้องส้วมห้องหนึ่ง
ผมรีบตามไปลูบหลังเธอเมื่อเห็นเธอว่าล้มตัวลงนั่งบนพื้น
แล้วอาเจียนใส่ชักโครกอย่างเอาเป็นเอาตาย
พี่เพลงไม่ได้อาเจียนเอาอะไรออกมาเลยนะ นอกจากน้ำลายเหนียว ๆ
เท่านั้นอะ
“ฮึก...น้องแอก” เวลาผ่านไปไม่นาน พอทุกอย่างเสร็จสิ้น
พี่เพลงก็ร้องเรียกผมด้วยน้ำเสียงติดงอแงทันที เธอหมุนตัวพลางทำตาออดอ้อนใส่ผม
ส่วนแขนขาว ๆ ก็โอบรัดตัวผมไว้พอหลวม ๆ อย่างคนหมดเรี่ยวแรง “พี่อยากรักน้องแอกจังเลยค่ะ คิก ๆ”
“อยากรักก็รักสิครับ”
จะว่าไป เวลาที่พี่เพลงเมา มักจะมีท่าทางหลายเวอร์ชั่นนะ
เมื่อคืนพอเมามาก ๆ พี่เพลงก็จะออกแนวโหด ๆ หน่อย ส่วนคืนนี้
มันเป็นรูปแบบเหมือนตอนที่เธอไม่เมาน่ะ ท่าทางดูปกติงี้
แบบว่าเธอชอบพูดจาดัดจริตใส่
“พูดจริงง่า” พี่เพลงลืมตาขึ้นทำหน้าเล่ห์ แววตาเยิ้ม ๆ
แบบนี้ มันหมายความว่ายังไงกัน พี่เพลงอยากมอบความรู้สึกพิเศษให้ผมไม่ใช่เหรอ
หรือว่านี่ผมเข้าใจอะไรผิดไป?
“น้องแอกเตรียมถุงยางแล้วใช่ม้า
งั้นดีเลย”
“หา?! เดี๋ยวครับ
อยากรักผม แล้วมันเกี่ยวอะไรกับถุงยางอะ?”
นี่ผมงงนะ ไม่ได้แกล้งโง่แต่อย่างใด
“โห่น้องแอก อย่าลีลานักเลย น้องรีบ ๆ
ทำสักทีเถอะน่า พี่อยากเปิดซิงจะแย่แล้วเนี่ย”
เวรกรรม นี่ผมเข้าใจผิด สงสัยไอ้คำว่ารักของพี่เพลงคงหมายถึงร่วมรัก
เมื่อกี้ผมไม่เก็ทเพราะใสซื่ออะ ผมรู้สึกช้านะเนี่ย
“ผมไม่ได้เตรียมถุงยางมาเลยครับพี่เพลง
อีกอย่างเราจะมีอะไรกันที่นี่ไม่ได้นะครับ มันผิดกฎอะ”
“พี่ไม่สนอะ
พี่จะรักน้องแอกตรงนี้และเดี๋ยวนี้เลย” คราวนี้ไม่ใช่แค่กอดเท่านั้น
แต่พี่เพลงยังซุกใบหน้าไซ้ตรงซอกคอของผมอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นอีกด้วย
ผมชะงักกึกเพราะได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ ซึ่งจู่ ๆ มันก็เลยทำให้ผมรู้สึกคลื่นไส้อยากจะอาเจียนออกมาน่ะนะ
ทำไงดี พี่เพลงเริ่มขบเม้มจนผมเจ็บจี๊ดตรงบริเวณนั้นแล้วล่ะ
ซึ่งหากปล่อยนานแบบนี้ ผมก็จะยิ่งรู้สึกวูบวาบน่ะสิ
ให้ตาย ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกอะ เหม็นน้ำหอมก็จริง
แต่ผมอยากปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศมากกว่าอะ
งื้อ ย้อนแย้งเนอะ
CUT 18+
[หาอ่านในเว็บธัญวลัย]
“น้องแอกเสร็จแล้ว
แต่พี่ยังไม่เสร็จนะ”
“ไว้ไปต่อที่บ้านผมดีกว่าครับ” นิ้วของผมยังคงค้างอยู่ในตัวพี่เพลง ซึ่งเมื่อผมเห็นอย่างนั้น
ผมก็ได้สติขึ้นมา ผมรีบชักออกโดยเร็ว แล้วแอบถูไถกับเสื้อเชิ้ตแรง ๆ
ไม่ให้คราบกามหลงเหลือติดมือ
“กว่าจะไปถึง กูก็ลงแดงพอดี!”
“ท่าทางการพูดแบบนี้สิ
ถึงจะสมเป็นพี่เพลงตอนเมา” ผมเผลอหลุดปากพูดสิ่งที่คิดไว้ในใจ
นั่นเลยทำให้พี่เพลงชะงักกึกที่เผลอสบถออกไปอย่างนั้น
ตอนนี้เธอยังไม่ได้หันหน้ามองผมนะ
ดังนั้นผมเลยไม่รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่ “นะครับพี่เพลง ถ้าพี่ค้างอยู่แบบนี้
พี่ต้องหงุดหงิดเหมือนตอนมาเมนส์แน่ ๆ เลยอะ พี่จะหงุดหงิดเป็นอาทิตย์เลยน้า”
“...”
“แต่ถ้าเราไปต่อที่บ้านผม รับรองว่านอกจากพี่จะหายค้างแล้ว
น้ำหนักของพี่เพลงจะลดลงอีกด้วยน้า” นี่ผมกำลังหลอกล่อพี่เพลงอยู่ใช่ไหมอะ
ผมรู้ ผู้หญิงมักจะกังวลเรื่องน้ำหนักยิ่งกว่าอะไรดี ขนาดน้องสาวผมอย่างแอร่ม
รูปร่างเธอผอมแห้งแทบจะปลิวไปตามลม เธอยังบอกว่าตัวเองอ้วน ผมล่ะเพลียใจจริง ๆ
ผมต้องบังคับให้ทานข้าวทุกเช้าก่อนไปโรงเรียนเพราะเธอไม่ค่อยชอบกินของที่มีประโยชน์เท่าไหร่เลย
ส่วนใหญ่เธอจะชอบกินแต่ขนมขบเคี้ยวมากกว่าน่ะ “ว่าไงครับพี่เพลง?”
“ก็ได้ค่ะ
พี่จะไปต่อที่บ้านน้องแอกก็ได้ ว่าแต่กว่าจะไปถึงที่นั่น นานมั้ยคะ
พี่อยากรักน้องแอกจะแย่แล้ว งื้อ”
เย้! ในที่สุดเธอก็ตกหลุมพรางของผมจนได้ ฮี่ ๆ
ผมยิ้มร่าดีใจ โดยที่ไม่เอะใจอะไรเลยแม้แต่น้อย
จะว่าไป
ที่จริงผมก็แอบรู้สึกเหมือนมีคนแอบมองอยู่เหนือศีรษะและนอกห้องนะ
ซึ่งมันก็ไม่มีความเป็นไปได้อยู่แล้วล่ะ ผมไม่เห็นจะได้ยินอะไรเลยสักนิด
ผมแค่รู้สึกเท่านั้นน่ะ
สงสัยผมคงจะกังวลมากเกินไปมั้ง
ซึ่งก็เพราะผมเขินมากเลยนี่นาที่มาทำอะไรน่าอายแบบนี้เนี่ย!
70%
“ไอ้แอก
นี่มึงพาเมียไปอ้วกหรือไปเอากันวะ กูเผลอหลับแล้วเนี่ย!” พอผมกับพี่เพลงเดินออกมาจากประตูทางเข้าออกของผับ
ไมล์ก็โวยวายทันที มันลุกพรวดจากพื้นโดยเร็ว แต่แล้วก็แอบชะงักเล็กน้อยอย่างแปลกใจเมื่อเห็นสาวข้างกายเดินควงแขนผม
โดยที่ผมไม่ต้องโอบประคองเธอแล้วเหมือนอย่างตอนขาเข้าพาไปที่ห้องน้ำ
“ขอโทษครับพี่”
“ก็ไปเอากันน่ะสิ ถามมาได้
ไม่งั้นเราสองคนจะหายหัวไปนานเหรอ” ผมเอ่ยขอโทษไมล์ไม่ทันขาดคำ
พี่เพลงก็โพล่งตอกกลับไมล์ขึ้นทันควัน ซึ่งท่าทางเหวี่ยง ๆ
ของเธอนั้นก็ทำให้ไมล์เบ้ปากใส่ทันทีอย่างคนไม่ชอบใจเป็นอย่างแรง
“ได้ไงล่ะ มันผิดกฎนะ!” ไมล์แย้ง
ในขณะที่สายตากวาดมองสำรวจร่างกายพี่เพลงตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าไปด้วย
ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างอย่างฝืน ๆ ซึ่งแลดูจิต ๆ ไม่น้อย “ไหนว่าซิง? ถุย!” ไมล์พึมพำเสียงเบามาก
ผมได้ยินไม่ชัดเท่าไหร่หรอก
แม้ผมจะสงสัยว่าทำไมไมล์ต้องมองพี่เพลงด้วยสายตาหยาบคายแบบนี้ด้วย
แต่ผมก็ไม่กล้าถามแทรกขึ้นตอนนี้หรอก ทว่าบอกตามตรง ผมไม่ชอบใจเลยอะ
ยังไงซะพี่เพลงก็เป็นผู้หญิงของผมนะ ไมล์ไม่ไว้หน้าผมเลย
“บางทีคนเราไม่จำเป็นต้องตามกฎเสมอไปหรอกนะ
แหก ๆ บ้างก็ได้ ถ้าเรามีเงินซะอย่าง” พี่เพลงแสยะยิ้ม
ก่อนจะเปิดกระเป๋าสะพายใบหรูของเธอ
แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเข้าแอพพลิเคชั่นของธนาคารแห่งหนึ่ง “อยากได้เงินเท่าไหร่ล่ะ ค่าปิดปาก”
ไมล์มองหน้าพี่เพลงนิ่ง ๆ ราวกับกำลังวิเคราะห์อะไรบางอย่างอยู่
จะบอกว่ามันไม่โกรธไม่เคืองกับคำพูดของพี่เพลงก็ไม่ใช่
ในเมื่อต่อมามันขว้างผ้ากันเปื้อนของผมทิ้ง
พร้อมกับกุญแจอีกหนึ่งดวงใส่ร่างผมเต็มแรงจนเกือบจะโดนลำคอ
“เก็บเงินของคุณไว้เปย์ไอ้แอกเถอะครับ
เพราะปีศาจอย่างผม ไม่มีความจำเป็นต้องใช้มันนักหรอก” สิ้นคำพูดของประโยคแบบแปลก ๆ นั่น
ไมล์ก็หมุนตัวเดินจากไปทันที
ว่าแต่ปีศาจอะไรของมัน นี่มันเพ้อเจ้อเพราะเมาขี้ตาอยู่งั้นเหรอ
แต่ช่างเรื่องนั้นเถอะ ผมไม่เคยรู้สึกใจหายวาบแบบนี้มาก่อนเลยนะ
แม้มันไม่ได้โวยวายก็จริง แต่มันประชดด้วยการเสแสร้งแกล้งทำเป็นคนดีอะ
ยิ่งสรรพนามสุภาพแบบนั้นด้วยแล้ว
ใช่เลย มันคงกำลังโกรธผมมากแน่ ๆ เลยล่ะ
นี่ไม่ใช่สไตล์ของมันเลย ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะ ปกติถ้ามันไม่โกรธ
มันจะด่า ไอ้นี่มันซึน
“ร้องไห้เพราะมัน มึงเป็นเมียมันเหรอ
งั้นก็วิ่งไปตามง้อมันเลยดิ” ยิ่งพี่เพลงต่อว่า
ผมก็ยิ่งร้องไห้หนัก ผมก้มหน้ามองดูกุญแจผับบนพื้นนิ่ง ๆ ด้วยความรู้สึกผิดในใจ
ไมล์อุตส่าห์นั่งรอผมตั้งนานเพราะรอปิดประตูผับ ให้ตายสิ
ก่อนจะพาพี่เพลงเข้าห้องน้ำ ผมก็ลืมเรื่องนี้ไปเลย อย่างน้อย ๆ
ผมน่าจะขอกุญแจจากมันก่อนไปนะ “ไอ้น้องแอก
มึงจะตามมันมั้ย มันเดินไปโน้นแล้ว”
“งะ งั้น...” ผมรีบหันขวับเงยมองแผ่นหลังกว้างของไมล์ที่ค่อย
ๆ เล็กลงเรื่อย ๆ จนเกือบจะสุดสายตาเสียแล้ว แต่ก่อนที่ผมจะวิ่งตามไป
พี่เพลงก็โพล่งขึ้นสักก่อน
“ถ้ามึงไป ระหว่างเราจบทันที!” พี่เพลงทำให้ผมลำบากใจ
เธอกำลังชี้ทางเลือกระหว่างมิตรภาพกับเงินตรา “ว่าไงเด็กน้อย
ไม่ต้องการพี่แล้วเหรอคะ พี่อยากให้น้องแอกเปิดซิงพี่จะแย่แล้วเนี่ย
น้องแอกไม่สงสารพี่อ๋อ พี่ค้างน้า”
สองโหมด สองความแตกต่าง นี่พี่เพลงทำได้ยังไงนะ ไบโพล่ากว่าจะเปลี่ยนบุคลิกแต่ละโหมดก็ต้องเวลาเวลาเป็นอาทิตย์
ๆ แต่นี่พี่เพลงมีสองบุคลิกภายในเวลาไม่กี่วินาทีเท่านั้น
แบบนี้เขาเรียกว่าตอแหลขั้นเทพ ถูกไหม?
รู้สึกว่าแต่ละคนจังไรมากอะ
ทุกคนไม่มีใครดีเลย ฮ่า ๆๆ
ว่าแต่อีน้องแอก แกเกิดอารมณ์ง่ายจังเลยนะ แหม...
ปล.อ่านแล้วอย่าลืมคอมเมนต์และโหวตถูกใจกันด้วยนะคะ
ความคิดเห็น