คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : ตอนที่ 7 เพื่อนรักเพื่อนร้าย 7-4
“เฮ้ย! มีเรื่องอะไรกันวะ”
วีรกานต์ที่เพิ่งเต้นเสร็จจนเหงื่อซึมกับกลุ่มเพื่อนสาวของพลอยน้ำเพชรพากันเดินมาที่โต๊ะ
แต่ละคนมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความงุนงง
ทำให้จิรายุทธต้องปล่อยมือหญิงสาวอย่างห้ามไม่ได้
“อ้าว! ยัยพลอย เป็นไรไป ร้องไห้ทำไม”
รัตนาถามเสียงหลงพลางทำหน้างุนงงไม่ต่างกัน
ถึงเธอจะชอบดุชอบว่าและรำคาญพลอยน้ำเพชรบ่อยครั้ง
แต่ก็เป็นเพียงตามประสาคนชอบออกคำสั่ง อย่างไรเธอก็ยังรักเพื่อนอยู่ดี
แล้วพอหันขวับไปมองพี่ชายก็ต้องตกใจตาโตกว่าเดิม
ที่เห็นพีรพลนอนสลบเหมือดไม่ได้สติจนเธอต้องรีบเข้าไปดูอาการ
“เกิดอะไรขึ้น”
รัตนาถามเสียงร้อนรน
“ปะ...เปล่า
มีเรื่องเข้าใจผิดกัน” พลอยน้ำเพชรบอกเสียงสะอื้น
“ไอ้เวรนั่นมันวอนโดนตีนเอง
ถ้าตื่นแล้วฝากบอกด้วย อย่าทำแบบนี้อีก!”
จิรายุทธบอกเสียงเข้มจริงจัง
ใบหน้ากราดเกรี้ยวน่ากลัว ทำเอาทุกคนที่มองอยู่หน้าเหวอเป็นตาเดียว
เพื่อนฝูงก็พากันตกใจแล้วเดาเหตุการณ์เมื่อสักครู่อยู่ในใจกันไปต่างๆ นานา
“คุณทำร้ายพี่ชายฉันเหรอ”
รัตนาแว้ดเสียงเขียว
“ฉันป้องกันตัว”
จิรายุทธยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจว่าตัวเองผิดไหม “แต่พี่ชายเธอกำลังจะสอยเพื่อนเธอไปอึ๊บที่ม่านรูด และมันคงโมโหมากที่ฉันมาทักทายขัดจังหวะ”
“ว่าไงนะ!” รัตนาเบิกตาตกใจ
พลางหันไปมองพลอยน้ำเพชรเหมือนต้องการคำตอบ
“หึ! แย่เลยนะ เพื่อนเธอคงอดขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด”
จิรายุทธหัวเราะหยันๆ
พลางปรายตามองพลอยน้ำเพชรอย่างดูถูกจนเธอหน้าร้อนเห่อ
ก่อนรีบก้มหน้าแดงก่ำลงด้วยความอับอายที่เขาป่าวประกาศเสียงดังท่ามกลางกลุ่มเพื่อน
ทำให้ทุกสายตามองจ้องมาที่เธอคนเดียว
แต่คงมีเพียงวีรกานต์ที่ขมวดคิ้วมองเพื่อนสนิทด้วยความประหลาดใจว่าอีกฝ่ายกำลังเป็นอะไรไป
นานแล้วที่จิรายุทธไม่ได้มีเรื่องชกต่อยหรือโกรธใครเกินขีดจำกัดมากขนาดนี้
เหมือนมันไปกินอะไรผิดสำแดงถึงได้โมโหราวกับหมาบ้า
“เอ่อ....เดี๋ยวพลอยอธิบายให้ฟังนะรัต
ใจเย็นๆ”
พลอยน้ำเพชรรีบบอกเพื่อนสาว
กลัวทั้งคู่มีปัญหากันเพราะเธอเป็นต้นเหตุ
ก่อนหันไปมองชายหนุ่มตัวก่อเรื่องด้วยสีหน้าหนักใจ
และเธอก็ตัดสินใจว่าต้องคุยกันให้รู้เรื่อง เพราะอย่างไรเสียเธอกับเขาก็คงหนีกันไม่พ้น
ในเมื่อเขาเป็นลูกชายของผู้มีพระคุณที่คอยช่วยเหลือเธอมานาน
“พลอยจะกลับบ้านกับพี่เจมส์
ไปส่งหน่อยได้ไหมคะ”
จิรายุทธคลายสีหน้านิ่วคิ้วขมวดลงทันควัน
พลันชะงักค้างไปเสี้ยววินาทีกับเสียงหวานที่เอ่ยเรียกว่า ‘พี่เจมส์’ เมื่อสักครู่ เพราะเหมือนมีอะไรบางอย่างมาสะกิดในความรู้สึกเขาวูบหนึ่ง
คงคล้ายในความฝันที่ได้ยินคนเรียกบ่อยๆ อาจจำได้ไม่ชัดเจนถึงใครคนนั้น
แต่เป็นเงาในอดีตที่เขาเคยจำได้และรู้สึก
จนเขาอาจจะนึกถึงเลือนรางในบางครั้งที่มีเหตุการณ์ใกล้เคียงกัน
“ได้สิ” เสียงห้าวตอบกลับนิ่งๆ ด้วยใบหน้าเรียบเฉย
อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะมาไม้ไหน
“อะไรกันคะพี่เจมส์
ทำไมถึงจะไปส่งยัยพลอย”
ปัทมารีบแย้งเสียงดัง
พลางโผเข้าไปกอดแขนเขาแน่นอย่างลืมตัว
เมื่อเรื่องเริ่มไม่เป็นไปตามแผนการที่วางเอาไว้สักอย่าง
ที่วันนี้พลอยน้ำเพชรต้องถูกพีรพลย่ำยี แทนที่จะได้ไปกับผู้ชายที่เธอหมายปอง แต่ชายหนุ่มเพียงมองตาดุใส่ปัทมา
ก่อนสะบัดแขนเต็มแรงแล้วเดินตรงไปยังทางออกของร้าน
พอปัทมาวิ่งตามไปจนออกมาถึงที่จอดรถก็ถูกพลอยน้ำเพชรมาขวางเอาไว้ด้วยสีหน้าลำบากใจ
“ปัท...คืนนี้พลอยขอคุยกับพี่เจมส์ก่อนเถอะ”
“หึ! นี่เธอเผยธาตุแท้ออกมาแล้วสิ คงคิดจะจับเขาใช่ไหม”
หล่อนถามเสียงหยันพลางชักสีหน้าจนพลอยน้ำเพชรตกใจตาโต
ก่อนรีบส่ายหน้าไปมาเพราะไม่เคยเห็นสายตาแบบนี้ของอีกฝ่ายมาก่อน
“เปล่านะ”
“อีหน้าด้าน!”
“พลอยมีเรื่องสำคัญต้องพูดกับเขาจริงๆ
ทำไมว่าพลอยแบบนี้”
เธอมองปัทมาด้วยความงุนงงและไม่เข้าใจ
“อยากจะลองดูก็ได้นะ แต่อย่าฝันเฟื่องไปหน่อยเลยว่าเขาจะสนใจเธอ!” ปัทมาพูดลอดไรฟันก่อนสะบัดตัวเดินกระแทกไหล่พลอยน้ำเพชรจากไป
เธอมั่นใจว่าสิ่งที่แต่งเรื่องใส่ไปมากมายย่อมได้ผล
อีกทั้งคำพูดและสายตาของจิรายุทธไม่ชอบเพื่อนเธอหรอก
แต่คงอยากแกล้งกวนโมโหพีรพลมากกว่า
เพราะเธอเคยรู้มาจากตอนหลอกถามพีรพลว่าทั้งคู่เคยไม่ถูกกันมานานแล้ว
+----------+
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ
E-book ทุกเว็บ
MEB คลิก!!! Get it now
 |  |
ookbee
ความคิดเห็น