นิยาย เมียเก็บพรหมจรรย์ Reup 2018 [หนังสือวางจำหน่ายร้านนายอินทร์] > ลำดับตอนที่ #29 : ตอนที่ 7 เพื่อนรักเพื่อนร้าย 7-3 : Dek-D.com

เมียเก็บพรหมจรรย์ Reup 2018 [หนังสือวางจำหน่ายร้านนายอินทร์]

ลำดับตอนที่ #29 : ตอนที่ 7 เพื่อนรักเพื่อนร้าย 7-3

เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
3.29K

25

25 ส.ค. 61

พลอยน้ำเพชรเบิกตาโตพลางอ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเองกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของจิรายุทธ เขาพูดจาห่ามๆ น่าเกลียดออกมาโดยไม่คิดถามความเห็นเธอสักคำว่าอยากไปร่วมวงจรอุบาทว์กับพวกเขาหรือเปล่า

ตอนแรกเธอกำลังงุนงง เพราะไม่เข้าใจบทสนทนาทำนองนี้ แต่พอได้ยินคำพูดตรงๆ ใบหน้าสวยชาวูบราวกับถูกใครตบ และเจ็บสุดคงเป็นหัวใจที่ปวดรวดร้าวยิ่งกว่าตอนที่รู้ความจริง ว่าผู้ชายบ้ากามในคืนนั้นก็คือคนเดียวกันกับคนที่เธอเคยคิดถึงมานานแสนนาน และตอนนี้เขากำลังจะพาเธอไปลงนรกกับผู้ชายอีกคน ผู้ชายที่เคยอบอุ่นแสนดีในอดีตของเธอ กลายเป็นคนแบบนี้ไปได้อย่างไร

“หน้าด้าน เสียดายจริงๆ ที่แม่ฉันอุตส่าห์ชุบเลี้ยงเธอ” จิรายุทธก้มไปกระซิบลอยๆ แบบที่ให้ได้ยินกันแค่สองคน เพียงประโยคเดียวแต่มีนัยที่รู้กัน ทำเอาพลอยน้ำเพชรใจกระตุกวูบ พลางหันไปสบตาเขาอย่างตื่นตะลึงปนสับสนด้วยความไม่แน่ใจนักว่าใช่อย่างที่คิดไหม เขาพูดเหมือนกับรู้แล้วว่าเธอเป็นใคร แล้วทำไมยังมาทำแบบนี้กับเธอ

เพียะ!!!

มือบางตบเต็มแรงไปบนแก้มของจิรายุทธจนเกิดเสียงดัง และเป็นจังหวะเดียวกับเสียงเพลงหยุดลง ทำให้คนนอกที่กำลังสนใจกับเสียงเพลงและแสงสีเริ่มหันมามองบ้างว่าใครทะเลาะอะไรกัน

“ทำไมถึงได้มีความคิดทุเรศตกต่ำขนาดนี้ ฮึกๆ พลอยรับไม่ได้จริงๆ ผิดหวังที่สุด”

พลอยน้ำเพชรต่อว่าเสียงดังจนแทบเป็นตะคอกด้วยความทนไม่ไหว พลางปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาอย่างสะอึกสะอื้น

จิรายุทธหันขวับกลับมามองคนตัวเล็กด้วยดวงตาวาวโรจน์ราวกับอยากจะฆ่าคน ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยถูกผู้หญิงคนไหนตบมาก่อน แล้วยิ่งมาโดนผู้หญิงใจแตกจอมเสแสร้งทั้งตบทั้งด่ากราดใส่แบบนี้ เขาแทบอยากจะบีบคอเจ้าหล่อนให้ตายคามือ

พลอยน้ำเพชรทำลงไปด้วยความขาดสติ แต่นั่นเป็นเพราะเธอโกรธเขามากจริงๆ พอเหลือบมองหน้าชายหนุ่มก็ทำเอาเสียวสันหลังวาบขนลุกชัน เธอรีบลุกขึ้นอย่างลนลานทันทีเพราะไม่อยากอยู่ตรงนี้อีกแล้ว แต่สติที่ยังมึนๆ จากเหล้าของพีรพลก็ส่งผลให้แข้งขาอ่อนแรงไปด้วย จนยังไม่ทันเดินหนีไปจากโต๊ะก็เกือบเซล้ม เลยถูกมือใหญ่คว้าแขนเอาไว้แน่น

“เธอเป็นใคร กล้าดียังไงถึงมาตบหน้าฉัน!” เสียงห้าวคำรามลั่น พลางบีบข้อมือเล็กจนเธอหน้าเหยเก แรงบีบนั้นไม่ออมมือสักนิดจนเธอนึกว่ากระดูกใกล้จะหัก

“พะ...พลอยก็เป็นคนที่พี่เพิ่งดูถูกไงคะ ปะ...ปล่อยนะ...ฮือ...”

หญิงสาวพูดทั้งน้ำตา พร้อมกับพยายามบิดมือออกจากแรงแข็งแกร่งดั่งปลอกเหล็ก ขนาดเธอร้องไห้แบบนี้ยังไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยเธอสักคน

“โธ่ น้องพลอยอย่าร้องไห้” พีรพลเริ่มทำตัวเป็นอัศวินขี่ม้าขาว

“ปล่อยค่ะ พลอยจะกลับบ้าน”

“อย่าสนใจมัน พี่พลไม่ได้มีรสนิยมโรคจิตเหมือนมันหรอกครับ” พีรพลรีบพูดแก้ตัว พลางเอื้อมมือมาจับแขนอีกข้างของเธอก่อนหันไปทำหน้ายักษ์ใส่คู่อริ ทั้งที่ตอนแรกลึกๆ ก็แอบสนใจอยู่ไม่น้อยที่ จิรายุทธชวน เพราะเคยได้ยินคนเล่ากันว่าสนุกดีเขาก็อยากลองเปลี่ยนบรรยากาศดูบ้าง

“พี่พลก็เหมือนกันค่ะ อย่ามายุ่งกับพลอย เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” เธอบอกเสียงเขียวปนสะอื้นแบบไม่เก็บอาการเกรงใจอะไรอีกแล้ว

“ดูถูกงั้นเหรอ แต่ผู้หญิงอย่างเธอฉันว่าฉันดูไม่ผิดนะ” จิรายุทธแค่นยิ้มหยันๆ พลางกวาดตามองร่างอรชรตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าราวกับประเมินราคาสิ่งของถูกๆ ทำเอาคนถูกมองหน้าร้อนผ่าว รู้สึกแหลกเยินไม่ต่างกับผงธุลีดิน ริมฝีปากอิ่มขบเข้าหากันพลางกัดอย่างระงับอารมณ์จนเจ็บ

“เฮ้ย! ไอ้เจมส์ มึงเป็นห่าอะไรเนี่ย ทำไมไปว่าน้องพลอยอย่างนั้นวะ ปล่อยมือจากแฟนกูได้แล้ว!”

“แต่เธอบอกว่าไม่ได้เป็นแฟนกับมึง”

“พูดไม่รู้เรื่องหรือไง บอกว่าอย่ามายุ่งกับแฟนกู!” พีรพลโวยวายยกใหญ่ ทำตัวเป็นองครักษ์ปกป้องเต็มที่ ก่อนปราดเข้ามาหมายจะชกหน้าอีกฝ่าย แต่จิรายุทธเบี่ยงหลบหมัดที่พุ่งเข้ามาได้ทันแบบฉิวเฉียดไปเพียงนิดเดียว แล้วรีบปล่อยมือจาก พลอยน้ำเพชรเพื่อกระชากตัวพีรพลเข้ามาได้ถนัด จากนั้นก็สวนกำปั้นกลับเข้าใส่ปลายคางคู่อริเก่า แบบที่เคยชกมาแล้วจนพีรพลฟันหักเมื่อสมัยมหาวิทยาลัย ตามด้วยการลุกขึ้นถีบโครมด้วยความโกรธจัดที่อัดแน่นมานาน ทำให้ร่างใหญ่ล้มลงไปกระแทกโต๊ะเสียงดัง ท่ามกลางเสียงกรีดร้องตกใจกันเป็นแถวจากคนที่มองอยู่

“พี่พล!” พลอยน้ำเพชรร้องตกใจตาโต พลางยกมือปิดปากเมื่อเห็นพีรพลนอนนิ่งอยู่บนพื้นของร้านในเงามืด ทำให้มองไม่เห็นว่าใบหน้าได้รับบาดเจ็บแค่ไหน แต่พอมองออกว่ามีเลือดไหลออกมาตามมุมปากเขาอย่างน่ากลัว

“ทำไมทำร้ายพี่พลแบบนี้คะ เขาจะเป็นอะไรหรือเปล่า” พลอยน้ำเพชรเอ่ยถามเสียงหวาดหวั่น พลันนึกถึงเรื่องทำร้ายร่างกายที่เขาเคยขู่เธอในคืนนั้น แล้วถ้าพีรพลเจ็บหนักจนเอาเรื่องขึ้นมาบ้างจะเกิดอะไรขึ้น ถึงเธอจะไม่ค่อยชอบนิสัยจิรายุทธในตอนนี้ แต่ก็คงไม่อยากให้เขาต้องหาคดีร้ายแรง

“ทำไม! หรือเธอเป็นห่วงมันมาก คงเสียดายอยากจะไปต่อกับมันสิท่า” จิรายุทธยอกย้อนใส่อย่างเผ็ดร้อน ดวงตาคมดูเกรี้ยวกราดน่ากลัวทำเอาเธอผวาเฮือก

“พลอยอยากกลับบ้านแล้ว” พลอยน้ำเพชรไม่ตอบเขาแต่หันไปบอกเพื่อนสาวด้วยความร้อนรน เมื่อเห็นเหตุการณ์เริ่มบานปลายมากขึ้นเพราะตัวเองเป็นต้นเหตุ

“เธอยังกลับไม่ได้ เพราะเธอเพิ่งตบหน้าฉัน!”

มือใหญ่กระชากคนตัวเล็กกว่าเข้ามาหาเต็มแรง

“เอ่อ...พี่เจมส์คะ ยังไงก็อย่าเอาเรื่องเพื่อนของปัทเลยนะคะ ปัทขอร้อง” ปัทมารีบพูดขัดขึ้นมา เพราะเห็นท่าทางยื้อยุดฉุดกระชากของจิรายุทธกับพลอยน้ำเพชรแล้วถึงกับทนไม่ไหว คนที่ชายหนุ่มสนใจในคืนนี้ควรจะเป็นเธอมากกว่าใคร

ไม่เข้าใจว่าทำไมจิรายุทธจะต้องยุ่มย่ามกับอีกฝ่ายมากมายขนาดนี้ และตอนนี้เธออยากจะให้พลอยน้ำเพชรไปให้ไกลพ้นหูพ้นตามากกว่าอะไรทั้งหมด

มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน

และกดถูกแฟนเพจไว้ด้วย

เพื่อจะได้ติดตามนิยายทุกเรื่อง

ได้แบบไม่พลาดข่าวสาร

สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ

E-book ทุกเว็บ

MEB คลิก!!! Get it now