คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ตอนที่ 5 หลบยังไงก็เจอ 5-3
มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ
E-book ทุกเว็บ
MEB คลิก!!! Get it now
ภายในร้านชื่อดังเสียงเพลงดังกระหึ่ม แสงไฟหลากสีจากลูกบอลลูนสีรุ้งข้างบนสาดแสงไปทั่วห้องโถงสี่เหลี่ยมกว้างขวาง
แต่กลับแน่นขนัดไปด้วยผู้คนพลุกพล่านทั้งชายทั้งหญิง
ตรงหน้าเวทีบริเวณโซนเต้นมีชายหนุ่มหญิงสาวยืนเบียดเสียดกันทั้งกอดรัดและเต้นสุดเหวี่ยงแบบไม่แคร์สายตาใคร
เพราะหลายคนคิดแต่มาหาความสุขเช่นเดียวกัน
บรรยากาศแบบนี้ทำให้พลอยน้ำเพชรได้แต่นั่งเงียบๆ
เพราะไม่คุ้นเคยและอึดอัด เธอไม่รู้สึกสนุกไปด้วยกับเพื่อนๆ
เพราะเป็นคนไม่ชอบเสียงดังและกลิ่นควันบุหรี่
จะพูดอะไรทีก็ต้องคอยกระซิบกระซาบข้างหูกันเพราะไม่ได้ยิน เครื่องดื่มบนโต๊ะส่วนใหญ่ผสมแอลกอฮอล์
เธอลองดื่มไปอึกเดียวก็แสบคอไปหมดจนต้องยอมขอเพียงโค้กมาดื่มแทนเท่านั้น
คืนนี้คนมาเที่ยวเยอะ
แต่คงจะเยอะแบบนี้ทุกคืน
และนอกจากพลอยน้ำเพชรกับปัทมาก็ยังมีเพื่อนสาวสมัยมัธยมของรัตนามาสมทบอีกด้วยชื่อ ‘ริสา’ กับ ‘มายา’ สองคนนี้เธอเคยเจอมาแล้วครั้งสองครั้งตอนงานวันเกิดของรัตนา
ทั้งคู่เป็นคุณหนูไฮโซที่อยู่ในสังคมระดับเดียวกับรัตนา
และเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเอกชนอินเตอร์ชื่อดัง
พลอยน้ำเพชรหยิบถั่วในจานตรงหน้าขึ้นมากินแก้เบื่อ
พลางนั่งสังเกตการแต่งกายของเพื่อนสาวที่มาเที่ยวด้วยกัน คนอื่นนั่งยิ้มหัวเราะคุยกันแล้วเอาแต่พูดถึงผู้ชายโต๊ะอื่นทำให้ไม่มีใครสนใจเธอ
ชุดแต่ละคนก็จัดเต็มเหมือนแข่งกันมาโชว์เนื้อหนัง เรียกได้ว่ากินกันไม่ลง
แต่คงเป็นปัทมาที่สวยคมหุ่นดีกว่าใคร ต่างกับช่วงที่รู้จักกันใหม่ๆ
เธอไม่ค่อยได้สังเกตเพราะเพื่อนสาวไม่ค่อยแต่งตัว แต่พักหลังมานี้ทั้งเปรี้ยวขึ้น
แต่งหน้าเก่ง และอารมณ์รุนแรงน่ากลัวกว่ารัตนาเสียอีก
“ฉันบอกให้แต่งชุดนั้นมา
แล้วดูสิอะไรของแกเนี่ย ยิ่งเห็นยิ่งเซ็ง” รัตนาบ่นหลังจากวางแก้วเหล้าผสมโค้กลงบนโต๊ะ
เพราะเธอเป็นคนคออ่อนดื่มเหล้ามากไม่ได้ แค่นี้เสียงยังเริ่มอ้อแอ้
แต่พอมีสติที่จะมองเห็นว่าพลอยน้ำเพชรดูแปลกแยกกว่าใครเพื่อน
ทำให้กลุ่มเธอกลายเป็นมีตัวตลกมาด้วยหนึ่งคน
ไม่รู้ว่าถ้าพี่ชายเธอมาเห็นจะบ่นหูชาขนาดไหน
เพราะเขากำชับแล้วกำชับอีกว่าให้จับพลอยน้ำเพชรแต่งตัวสวยเซ็กซี่
“เอ่อ...ก็พลอยไม่ชอบชุดนั้น
แต่เรายอมมาเที่ยวกับพวกเธอแล้วนะ”
พลอยน้ำเพชรบอกเสียงอึกอักด้วยสีหน้าเหวอๆ ที่จู่ๆ
เพื่อนสาวก็บ่นเรื่องนี้ขึ้นมาอีก
ทั้งที่บ่นยาวมาตั้งแต่อยู่บนรถไม่หยุดไปรอบหนึ่งแล้ว
“นั่นดิ
ทำบรรยากาศกร่อยเลย” ปัทมาชักสีหน้าผสมโรงเข้าอีกคน
พลางมองแบบเหยียดๆ ไปยังชุดเสื้อยืดตัวใหญ่ของพลอยน้ำเพชร
ที่น่าจะแถมฟรีมาจากซูเปอร์มาร์เก็ตกับกระโปรงนักศึกษายาวๆ มันเข้ากันที่ไหน
ริสากับมายาก็อดหัวเราะคิกไม่ได้
พวกเธอเคยได้ยินเสียงร่ำลือเรื่องความเฉิ่มเชยและบ้านนอกของเพื่อนสาวคนนี้มาจากรัตนาเยอะ
อย่างเช่นตอนที่หล่อนหลงทางจนต้องไปขอนอนค้างบ้านคนอื่น
เสียงหัวเราะนั้นทำเอาพลอยน้ำเพชรต้องก้มหน้างุดได้แต่นั่งตัวลีบ
พลางเม้มปากเป็นเส้นตรงอย่างไม่กล้าพูดอะไรเมื่อโดนเพื่อนรุม
“วันนี้เราควรสนุกกัน หัดเปิดหูเปิดตาบ้างนะพลอย ไม่ใช่วันๆ เอาแต่เรียน”
รัตนาพูดแข่งกับเสียงเพลงที่ทำให้แทบไม่ได้ยินอะไร พลางส่ายหน้าระอา
ก่อนหันไปคุยต่อกับเพื่อนคนอื่นอย่างออกรส จนเพื่อนหลายคนเลิกสนใจพลอยน้ำเพชร
หลังจากชี้ชวนกันให้ดูชายหนุ่มที่โต๊ะฝั่งตรงข้ามซึ่งหน้าตาดีหล่อเหลาทั้งกลุ่ม
ริสาเป็นคนแรกที่ทำใจกล้ายกมือส่งจูบ
พลางขยิบตาส่งสัญญาณไปให้เขาก่อน
สมัยนี้ชายหนุ่มหญิงสาวที่สนใจกันและกันในสถานที่เที่ยวแบบนี้ไม่มีใครมาเหนียมอายกันแล้ว
ต่างฝ่ายต่างทอดสะพานให้ก่อนเท่าไรยิ่งดี
ทำให้ชายหนุ่มโต๊ะโน้นกวักมือเรียกเด็กเสิร์ฟเพื่อให้เดินมาส่งเครื่องดื่มแก่โต๊ะเธอ
“หล่ออ่ะ โอ๊ยแก!
ใจละลายหล่อทั้งกลุ่มเลยโต๊ะโน้น อยากได้ไอดีไลน์ว่ะ”
มายาเพ้อตามอีกคน
ถ้าคืนนี้ได้เข้าไปทำความรู้จักกับพวกเขาคงจะดี ท่าทางพวกเขาก็สนใจกลุ่มเธอไม่น้อย
ความคิดเห็น