นิยาย เมียเก็บพรหมจรรย์ Reup 2018 [หนังสือวางจำหน่ายร้านนายอินทร์] > ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ตระกูลผู้ดีเก่า 1-1 : Dek-D.com

เมียเก็บพรหมจรรย์ Reup 2018 [หนังสือวางจำหน่ายร้านนายอินทร์]

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ตระกูลผู้ดีเก่า 1-1

เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
10.7K

29

4 ส.ค. 61

ตอนที่ 1

ตระกูลผู้ดีเก่า

ณ คฤหาสน์หลังใหญ่สีขาวหรูหราราวกับวังที่สร้างจากหินอ่อนทั้งหลัง ด้านหน้ามีประตูรั้วอัลลอยสีขาวสลับทองสร้างความสง่างามให้ตัวบ้านมากยิ่งขึ้น ภายในบริเวณบ้านกำลังมีงานเลี้ยงฉลองวันเกิดอายุครบหกสิบปีของ ‘คุณหญิงวราภา’ ผู้เป็นประมุขหญิงคนเดียวของตระกูล ‘เชิดชูวงศ์’ ซึ่งเป็นตระกูลผู้ดีเก่าแก่เชื้อสายจีนที่ย้ายมาตั้งรกรากที่เมืองไทย และเริ่มทำธุรกิจตั้งแต่สมัยคุณปู่คุณย่า

แต่หลังจาก ‘เจ้าสัวนพพล’ ผู้เลื่องชื่อในแวดวงธุรกิจเสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อน ยามว่างของแม่ม่ายสูงวัยก็มักจะไปปฏิบัติธรรมตามวัด และไปเป็นประธานมูลนิธิ เพื่อคอยช่วยเหลือเด็กยากจนผู้ด้อยโอกาส บ้างก็หันหน้าเข้าธรรมะตามวัย และชอบไปพบปะสังสรรค์กับสมาคมผู้ดีตามสังคมไฮโซของเหล่าคุณหญิงคุณนายทั้งหลาย

วราภาตั้งใจจะหาคู่ครองที่เหมาะสมให้ลูกด้วยตัวเอง เพราะ

เธออาบน้ำร้อนมาก่อน จึงรู้ดีว่าความรักไม่นานก็ร่วงโรยเหมือนคู่

ของเธอกับเจ้าสัวนพพล ขนาดจะแก่ตายลงโลงแต่สามีสูงวัยยังเอาแต่ละเมอเพ้อฝันถึงเมียคนใช้ที่ถูกเธอเฉดหัวออกไปจากบ้าน สองคนนั้นแอบลักลอบคบกันและสร้างความทุกข์ใจให้วราภายิ่งนัก เพราะตั้งแต่แต่งงานกันมาวราภาต้องคอยจัดการกับบรรดาเมียน้อยของสามีอย่างเหน็ดเหนื่อย แต่เธอก็ต้องทนเพื่อครอบครัว เพราะการแต่งงานของเธอกับเขาคือธุรกิจตั้งแต่แรก เธอจึงไม่อยากให้ลูกแต่ละคนได้คู่ครองที่ไม่เหมาะสมเพราะหากวันหนึ่งหมดรักกันไปแล้วจะได้ไม่ต้องเสียใจทีหลัง หากอีกฝ่ายร่ำรวยอย่างน้อยก็ฟ้องหย่าแบ่งเอาสมบัติได้

+----------+

ค่ำวันนี้นอกจากบรรดาแขกเหรื่อที่มางาน ยังมีนักข่าวมาขอสัมภาษณ์ทำข่าวอีกด้วย เพราะไม่บ่อยนักที่คุณหญิงวราภาจะเปิดบ้านสุดหรูให้ใครเข้ามาเยี่ยมชม นักข่าวหลายคนล้วนอยากมาถ่ายรูปสวยๆ ไปลงข่าวของตัวเอง เพราะใครต่างก็รู้ว่าพื้นที่โดยรอบของคฤหาสน์กินที่ดินแถบนี้ไปหลายร้อยไร่ และยังมีรถยนต์ราคาแพงจอดเรียงรายอยู่เต็มโรงรถ แค่ทำข่าวเรื่องรถยนต์นำเข้าที่มีไม่กี่คันในประเทศไทย ก็คงเรียกความสนใจจากคนทั่วไปได้ไม่น้อย

คุณหญิงวราภามีลูกทั้งหมดสี่คน ‘ฟ้าพร่างดาว[1]’ เป็นลูกสาวคนโตที่แต่งงานออกเรือนไปตั้งแต่หลายปีก่อน จนตอนนี้มีลูกชายตัวน้อยอยู่ชั้นประถมศึกษาตอนต้น หญิงสาวทำธุรกิจไร่องุ่นและรีสอร์ต อยู่กับสามีชื่อ ‘อชิระ’ ที่เชียงใหม่ แต่กว่าคู่นั้นจะได้ลงเอยกันก็ทำเอาคนเป็นมารดาหนักใจไม่น้อย จนเกิดเรื่องราวเสียน้ำตามากมายที่ วราภามาคิดแล้วก็เสียใจกับการกระทำของตัวเองยิ่งนัก เพราะไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ต้องอยู่บ้านโดดเดี่ยวเป็นคนแก่ที่เหงาๆ แบบนี้ โดยมีแต่ลูกทำตัวห่างเหิน

‘พิรภพ’ ลูกชายคนรอง เขาทำธุรกิจสื่อสิ่งพิมพ์รายใหญ่ของประเทศ และได้แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาคนแรกของบรรดาลูกทั้งหมด ตอนนี้ชายหนุ่มได้ขอแยกตัวออกไปสร้างครอบครัว โดยมีบ้านเดี่ยวขนาดใหญ่แถบชานเมืองอยู่กันสามคนพ่อแม่ลูก เพราะวราภาไม่ค่อยปลื้มภรรยาของลูกชายสักเท่าไร เนื่องจากหล่อนเป็นเพียงพนักงานบริษัทธรรมดา แต่เธอก็ต้องปล่อยเลยตามเลยเมื่อได้เห็นหน้าหลานชาย

ทำให้วราภานั้นแอบตั้งความหวังลึกๆ ไว้กับลูกชายที่เหลืออีกสองคนคือ ‘จิรายุทธ’ และ ‘อนาคิน[2]’ เธอหวังว่าคนที่เหลือจะได้คู่ครองที่เหมาะสมกว่านี้ เพื่อขยายกิจการและทำธุรกิจของครอบครัวให้เป็นปึกแผ่น

ตอนนี้จิรายุทธนั้นเป็นประธานโรงแรมพริ้นเซสพาราไดซ์และมีกิจการบริษัทโฆษณาในเครืออีกหลายแห่ง ส่วนอนาคินลูกชายคนสุดท้อง หลังจากเรียนจบแพทย์แล้ว ก็ไปต่อปริญญาโทที่อเมริกาในสาขาแพทย์ทางเลือกและไม่ยอมกลับบ้านเลย ตั้งแต่ได้ข่าวพี่ชายคนโตกับพี่สาวถูกมารดาจับคลุมถุงชน เขาก็ยิ่งห่างเหินมารดามากขึ้น

ลูกทั้งสี่คนของวราภานั้นหน้าตาดี ขนาดไม่ค่อยได้ออกงานยังมีข่าวลงหนังสือพิมพ์คอลัมน์ไฮโซบ่อยๆ เพราะมีเชื้อสายลูกเสี้ยว ทั้งเชื้อสายไทย จีน อังกฤษผสมผสานกัน โดยที่ได้เชื้อไทยจีนมาจากทางบิดา และเชื้อชาติอังกฤษจากฝั่งมารดาซึ่งก็คือคุณตา ส่งผลให้แต่ละคนมีใบหน้าหล่อเหลา และสวยยิ่งกว่าดารานายแบบนางแบบ ผสมผสานกันทั้งสายเลือดเอเชียและตะวันตกกลมกลืนกันอย่างลงตัว

คืนนี้ตรงบริเวณห้องโถงใหญ่ของตัวบ้านเริ่มเงียบเสียงลง หลังจากลูกสาวลูกชายที่มาร่วมอวยพรวันเกิด พากันแยกย้ายขึ้นไปนอนกับครอบครัวแล้ว วราภาก็เตรียมตัวจะขึ้นไปอาบน้ำนอนเช่นกันเพราะอ่อนเพลียตามประสาคนวัยหกสิบ เพราะวันนี้เธอต้องรับแขกด้วยตัวเองอยู่นาน แขกที่มาล้วนเป็นไฮโซและคนใหญ่คนโตในแวดวงสังคม ทำให้วราภาต้องคอยต้อนรับเพื่อให้งานราบรื่นเป็นอย่างดี

จะขาดก็แต่ลูกชายคนที่สาม เธอเห็นเขาแวบเดียวก็หายตัวไปเลย พอมองหาไม่เจอก็ยิ่งโมโห สงสัยคงกลัวว่าเธอจะแนะนำลูกคุณหนูตระกูลดังสักคนให้อีก ตอนนี้จิรายุทธก็อายุสามสิบสามปีแล้ว สมควรที่จะลองคบใครจริงจังสักที ไม่ใช่ทำตัวเพลย์บอยลอยชายไปวันๆ แบบนี้

“เจมส์หายไปไหนล่ะ ฉันเห็นอยู่ในงานไปตามมาสิ”

วราภาหันไปถาม ‘นวลตอง’ คนรับใช้วัยสี่สิบกว่าปีของบ้านที่มีนิสัยปากมากช่างพูดช่างคุย จนบางทีทำเอาวราภาปวดหัวไม่น้อย

ตั้งแต่กิ่งจันทร์คนสนิทไม่อยู่เธอก็เริ่มเหงา เพราะไม่มีใครรู้ใจสักคน อีกฝ่ายย้ายไปอยู่กับหลานชายตัวเอง ซึ่งเป็นสามีของฟ้าพร่างดาวที่เชียงใหม่ เพื่อคอยดูแลลูกชายตัวน้อยของหลานชายที่ตอนนี้เข้าโรงเรียนชั้นประถมแล้ว นางเป็นแม่บ้านที่เคยเลี้ยงดูลูกๆ ของเธอมาตั้งแต่เด็ก อีกทั้งยังอยู่ตระกูลนี้มานานตั้งแต่วราภายังไม่ได้แต่งงานกับเจ้าสัวนพพล

“อูย! ขืนไปยุ่งตอนนี้นวลคอขาดสิคะ”

นวลตองทำหน้าสยองเกินเหตุ จนคนฟังขมวดคิ้ว

“มีอะไร”

“เอ่อ...นวลเห็นว่าคุยอยู่กับสาวๆ กลุ่มใหญ่ตรงริมสระว่ายน้ำ แล้วอยู่ๆ ก็หายตัวไปเลย หรือว่า...จะไป...” นวลตวงพูดเพียงแค่นั้นก็หน้าแดงด้วยความเขิน พลางยกมือปิดปากตัวเองแล้วส่งเสียงหัวเราะคิกคักแบบไม่กล้าพูดอะไรต่อ

วราภามองครู่เดียวก็พอเดาออกว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ จึงขมวดคิ้วดุใส่

“จะบ้าเหรอ! ตาเจมส์ไม่ทำอะไรแบบนี้หรอก ลูกชายฉันรู้กาลเทศะดี นี่วันเกิดแม่ทั้งคนนะ” คุณหญิงสูงวัยว่าเสียงแหว จนนวลตองทำหน้าแหยแต่ก็ไม่อาจหยุดพูดได้ตามนิสัย

“คืนนี้คุณเจมส์ทั้งกอดทั้งจูบกับสาวๆ กลางงานเลยนะคะ”

“…”

“คงพากันไปต่อหลังบ้านแล้ว คนอะไรห้องนอนก็มี ไม่ยอมขึ้นไป”

สาวใช้ช่างพูดวิจารณ์อย่างออกรสแบบลืมสถานะตัวเองไปสนิท

“โอ๊ย! พอแล้ว! ไม่ต้องพูดต่อ เจ้าลูกเลว!”

วราภากล่าวเสียงเข้มด้วยความโมโหกับความเจ้าชู้ของลูกชาย ที่น่ากลัวคือลูกเธอจะไปหักอกลูกสาวของคนมีอำนาจรายไหนอีกแบบคราวก่อน ตอนนั้นสมัยวัยรุ่นจิรายุทธดันไปทำหมาหยอกไก่กับลูกสาวของท่านนายพลเข้า จนเธอเกือบจะช่วยไว้ไม่ได้

“พาฉันขึ้นนอนเดี๋ยวนี้เลย ปล่อยมัน จะไปไหนก็ไป!”

“ให้นวลไปตามยัยพลอยมานวดให้ไหมคะ น่าจะเก็บของอยู่ในครัว” นวลตองเอ่ยถึงสาวใช้อีกคน ที่คุณหญิงเพิ่งเรียกมาช่วยงานเกือบสามเดือนแล้ว ทำให้เธอเบาแรงไปได้มากโข แต่เสียดายที่หญิงสาวยังต้องเรียนหนังสือที่มหาวิทยาลัยไปด้วย ไม่อย่างนั้นเธอจะได้ให้มารับหน้าคุณหญิงวราภาแทนบ่อยๆ เพราะคนแก่เจ้าอารมณ์ขนาดนี้ไม่รู้สมัยก่อนป้ากิ่งจันทร์ทนไปได้ยังไงตั้งหลายปี

“ไม่ต้องหรอก วันนี้ยัยพลอยคงทำงานมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวฉันจะนอนเลย” คนสูงวัยกว่ากล่าวด้วยเสียงอ่อนโยนลงเล็กน้อย เมื่อนึกถึงเด็กหญิงที่ได้อุปการะมาตั้งแต่เด็ก วันนี้หล่อนเติบโตมาเป็นหญิงสาวที่ขยันเอาการเอางานและกตัญญู แต่ความรู้สึกทั้งเอ็นดูทั้งชิงชังก็มีอยู่มาก มันคงเพราะสายเลือดที่ไหลเวียนอยู่ในตัวของอีกฝ่ายรวมถึงใบหน้าสวยสดงดงามที่ละม้ายคล้ายกัน ทำให้เธอนึกถึงใครบางคนอยู่เสมอ

+----------+

มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน

และกดถูกแฟนเพจไว้ด้วย

เพื่อจะได้ติดตามนิยายทุกเรื่อง

ได้แบบไม่พลาดข่าวสาร

สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ

E-book ทุกเว็บ

MEB คลิก!!! Get it now