ตอนที่ 6 : ตอน ผู้ชายคนนั้นใช้นามแฝง 100%
พิธีกร: สวัสดีค่ะท่านผู้ชมทุกท่าน ตอนนี้ท่านกำลังรับชมรายการ Top Secrets รายการถ่ายทอดสดของเอกซ์เซียสแชแนลค่ะ กับดิฉันพิธีกรสาวสุดสวย เมแกน ตาตินเย่ วันนี้เราได้รับเกียรติสัมภาษณ์สดๆเหล่าประธานหอพักของสถาบันของเราแบบตัวต่อตัวค่ะ อร๊ายยยยย ตื่นเต้นไหมคะท่านผู้ชมมมม!!!
***กรี๊ดดดดดดดดดด****
พิธีกร: เอาล่ะค่ะเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เรามาลุ้นไปพร้อมๆกันเลยว่าว่าในวันนี้แขกสุดพิเศษที่ทุกท่านตั้งหน้าตั้งตารอคอยเป็นP4 ท่านไหนกันแน่!!!!!!
***กรี๊ดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดด ว๊ายยยยยยยยยยย****
พิธีกร: แขกพิเศษของเราในวันนี้ คือ ชายที่มีความสามรถเป็นอย่างมากความสามรถอันโดดเด่นของเขาเป็นที่โจษจันท์จนเด็กเกรดสิบสองทุกคนยังต้องยอมรับ!!! สถานะทางบ้านของเขาคือทำธุรกิจโรงแรมระดับห้าดาวที่มีสาขาบริการกว่ายี่สิบแห่งทั่วโลก ทั้งนี้....เขาได้รับความนิยมและเป็นที่ชื่นชอบมากๆในหมู่ของหญิงสาว แถมยังเป็นขวัญใจของชายหนุ่มที่ยึดเขาเป็นไอดอลอีกด้วย หนึ่งในP4ที่ไม่เคยรับของขวัญหรือตอบรับผู้หญิงคนไหนที่มาสารภาพรักเลยสักคน....ขอเสียงปรบมือต้อนรับ....!!!! คาร์ดอส เทอร์เนอร์ P4หอแบล็ควูฟหน่อยค่า.....!!!!!
***กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยยย P4.....!!!!!!****
และแล้วกล้องก็แพลนไปยังชายหนุ่มรูปร่างสันทัดคนหนึ่งที่เดินเข้ามา ชายหนุ่มหยีผมสีบลอนต์เป็นเอกลักษณ์ของเขาพลางยิ้มบางๆให้กับเหล่าแฟนคลับที่มาอออยู่ในสตูดิโอ ท่อนแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่โผล่ออกมาจากเสื้อสีดำแขนกุด เขาสวมกางเกงจั้มพ์ที่ยาวแค่ครึ่งหน้าแข้งพร้อมกับรองเท้าทรงสปอร์ตของยี่ห้อแบรนด์หนึ่งเท่านั้น แต่ทีท่าที่ดูสบายๆแต่ก็ยังแฝงไปด้วยเสน่ห์ประหลาดนั้นเรียกเสียงฮือฮาจนตอนนี้ทั้งสตูดิโอถูกกลบไปด้วยเสียงกรี๊ดกร๊าดของเหล่าบรรดาสาวน้อยใหญ่ที่ยืนออจนแน่นขนัดไปหมด
พิธีกร: สวัสดีค่ะ คุณเทอร์เนอร์ ดิฉันเมแกน ตาตินเย่ค่ะ
KT: ยินดีที่ได้รู้จักครับ
พิธีกร: วันนี้ทางรายการของเรารู้สึกเป็นเกียรติมากๆที่ประธานหอแบล็ควูฟตอบตกลงเข้าร่วมรายการของเราเพื่อสัมภาษณ์และถ่ายทอดสดในวันนี้ รู้สึกอย่างไรมากคะที่ทราบข่าวว่ารายการของเราจะขอสัมภาษณ์และเจาะประเด็นเรื่องส่วนตัวบางอย่าง
KT: ก็ตกใจครับ แต่ว่าอย่าถามลึกมากละกัน ฮะฮ่ะฮ่าๆ
ท่าทีที่เป็นกันเองและน้ำเสียงที่ติดตลกทำให้สตูโอเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ทำให้บรรยากาศโดยรอบแลสนุกสนานขึ้นมาทันตา
พิธีกร: ฮ่ะฮ่า ไม่รับปากแล้วกันนะคะ งั้นเริ่มที่คำถามสามอันดับที่แฟนคลับของคุณอยากรู้มากที่สุดก็แล้วกันเนอะ พร้อมน๊า....
KT: พร้อมเสมอครับ (^ ^)
พิธีกร: คำถามมีอยู่ว่า ‘ ตอนนี้คุณมีแฟนหรือยัง.....ถ้ายังคุณสนใจผู้หญิงหรือผู้ชาย ’ ต้องตอบความจริงนะคะนี้คือกฎกติกาของรายการของเราค่ะ เชิญค่ะคุณเทอร์เนอร์
KT: โว่เป็นคำถามที่ดีนะ ผมยังไม่มีแฟน และผมชอบผู้หญิงครับ :)
***กรี๊ดดดดดดดดดด****
เสียงกรีดร้องของเหล่าบรรดาแฟนคลับดังสนั่นเมื่อได้ยินคำตอบที่ถูกใจ
พิธีกร: ว๊ายยยยยย ยังงี้ดิฉันก็มีสิทธิ์ลุ้นสิคะเนี้ยยยยยยยย!!!
คำพูดที่กระเซ้าเย้าแหย่ของพิธีกรหน้าสวยทำให้ชายหนุ่มได้แต่หัวเราะรวนออกมาเท่านั้น
พิธีกร: มาคำถามข้อต่อไปดีกว่าเนอะ คำถามต่อไปถามว่า ‘ จงบอกเสปคของบุคคลที่คุณชอบมาสามข้อ ’
KT: หื้ม....งั้น 1.ฉลาด 2.มีเสน่ห์ 3.แก่กว่า
***กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยยยๆๆๆๆๆ****
พิธีกร: ว๊า....ทำไมต้องแก่ล่ะคะคุณเทอร์เนอร์ ช่วยบอกหน่อยได้ไหมคะ////
KT: ทำไมต้องแก่กว่างั้นเหรอ อันนี้ผมไม่รู้เหมือนกันแหะ แต่เวลาเห็นผู้หญิงที่อายุมากกว่าเรามีมุมน่ารักน่าถนุถนอมแล้วมันทำให้ผมรู้สึกดีนะ ยิ่งเวลาเขาทำหน้าตาเหลอหลอไปไม่เป็นแล้วมันรู้สึกตื่นเต้นดีละมั้งครับ
พอสิ้นเสียงอธิบายสเปคของชายหนุ่มเหล่าบรรดาสาวใหญ่ที่อายุมากกว่าก็พากันกรีดร้องอย่างชอบอกชอบใจกันยกใหญ่เลยทีเดียว ทำให้ทั้งตัวพิธีกรและแขกรับเชิญได้แต่นั่งอมยิ้มเมื่อได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดของเหล่าบรรดาผู้ชมที่อออยู่ในสตูโอแทนจนกว่าเสียงกรี๊ดกร๊าดจะสงบลง
พิธีกร: เอาล่ะค่ะแล้วเราก็มาถึงคำถามสุดท้ายกันแล้ว...คำถามนี้ถามว่า ‘ ถ้าสมมติคนที่ชอบอยู่ตรงหน้า คุณจะทำยังไงให้เธอหันมาชอบคุณ’
KT: สำหรับผมนะ คนที่ทำให้ใจผมเต้นแรงได้คือผู้หญิงที่พิเศษสำหรับผมมากครับ เพราะฉะนั้นผมจะทำทุกวิถีทางให้ได้เข้าไปอยู่ในชีวิตของเธอ ไม่ว่าใครจะว่ายังไงก็ไม่สนหรอก แม้เธอคนนั้นจะลำคาญหรือเกลียดขี้หน้าผมก็ตาม แต่ผมจะคอยป่วน กวน รังควาน และตามตื้อจนกว่าจะสมหวังนั่นแหละ
พิธีกร: โอ๊ยยยยยยยยย ใครจะเป็นผู้หญิงคนนั้นละคะเนี้ยยยยยย!!!
***กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยยยๆๆๆๆๆ//////////****
พิธีกร: เอาล่ะค่ะ...ตอนนี้ก็จบการสัมภาษณ์เรื่องความรักเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ช่วงหน้าเราจะสัมภาษณ์อะไรนั้นห้ามพลาดนะค่ะ ตอนนี้พักโฆษาณาสักครู่ค่ะ
ณ โรงอาหาร
“ เห้อออออ...ถ้ารู้ว่าเสียเวลาขนาดนี้ไม่รับปากแต่แรกหรอก ” ร่างสูงเอ่ยพลางเินกายพิงพำนักพิงของเก้าอี้พร้อมสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก
“ แหม ขือทำแบบนั้นพี่เกรลก็ได้บ่นหูอื้ออีกหรอกครับนายน้อย ” คชาลเอ่ยเสริมพลางวางถาดอาหารของตนเองและนายน้อยลงก่อนจะทรุดตัวลงนั่ง
หึ่ย ประธานหอเนี้ยงานยิบย่อยยุบหยับไปหมดให้ตาย ร่างสูงคิดพลางเอื้อมมือหยิบกระป๋องน้ำอัดลมที่วานเจ้าชาลให้ไปซื้อมาให้แล้วกระดกแก้กระหาย สายตาสีน้ำตาลกวาดมองผู้คนในโรงอาหารกว้างของโรงเรียนไปพลางๆเพื่อฆ่าเวลา ร้านอาหารมีหลากหลายรูปแบบและระดับ ตั้งแต่ตู้กดเครื่องดื่ม ร้านสะดวกซื้อขนาดกลาง หรือจะเป็นร้านอาหารฟาสฟูดราคาย่อมเยาว์ที่คนที่ไม่ค่อยมีฐานะก็เข้าได้ ทั้งบุฟเฟ่ จนถึงร้านอาหารระดับพวกกระเป๋าหนาก็มี
วันนี้คือวันศุกร์ เป็นวันที่นักเรียนหอในสามารถใช้ชุดลำลองได้ทั้งวัน อีกทั้งยังสามารถยื่นคำร้องขอออกไปข้างนอกได้ แค่ต้องกลับเข้ามาก่อนที่ประตูใหญ่จะปิด
และแล้วสายตาคมก็กวาดมองไปยังกลุ่มคนที่แลดูเป็นคุณหนูคุณชายจนรัศมีรอบๆมันบ่งบอก
เด็กที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้ามีชื่อที่หาซื้อได้ยากกำลังทยอยเข้าร้านอาหารที่หรูหราที่สุดในโรงเรียนกันเป็นว่าเล่น
พวกนั้นคงจะเป็นเด็กหอเรดฟอกซ์สินะ...หึ ร่างสูงมองผ่านเลยและไม่ได้สนใจต่อ
“ นายน้อยครับว่าแต่...นี้เราจะไปไหนกันครับ? ” ชายอีกคนที่เพิ่งหม่ำเบอร์เกอร์ปลาไซส์จั้มโบ้เสร็จหันมาถาม พร้อมกับยื่นบัตรคำร้องที่ได้รับการอนุมัติจากทางโรงเรียนให้ชายตรงหน้าคนละใบ
“ เราจะไปซื้อของกันยังไงเหล่าาา...แกก็กินเสร็จแล้วนี้ ป่ะ~! ” ว่าเสร็จชายหนุ่มก็ขยำซองสีน้ำตาลที่ห่อเฟรนส์ฟรายที่เพิ่งทานหมดแล้วไว้บนฝ่ามือก่อนจะเหวี่ยงออกไปด้วยท่าชูสบาส
สวบบบบบ!!!
“ Nice Shoot ครับ...สุดยอด ”ชายผมดำเอ่ยชมอย่างจริงใจเมื่อเขาเห็นก้อนขยะนั้นลงถังไปอย่างสวยวามทั้งๆที่อยู่ระยะไกล
โครมมมมมม ซ่าาาาส์ !!
“ อะไรวะเนี้ย!!!! ” เสียงโครมครามที่ดังลั่นพร้อมกับคำสบถที่ไม่น่าฟังของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังเดิรออกมาจากร้ารอาหารสุดหรูดังขึ้น เรียกสายตาและควสมสนใจให้ผู้คนโดยรอบได้เป็นอย่างดี ผู้ชายที่สบถลั่นนั้นกำลังหัวร้อนที่เสื้อของเขาเปียกชื้นเพราะผู้หญิงซุ่มซ่ามตรงหน้า!!
“ ขะ ขอโทษค่ะ พะ พอดีว่าฉันไม่ได้...เอ่อ เสื้อคุณเปียกหมดเลย ” หญิงสาวต้องหน้ารีบเอาผ้าเช็ดหน้าของตนเองแล้วจะซับรอยชื้นบนเสื้อสเวตเตอร์ลายทางอีกฝ่ายให้
หมับ….!!!
“ ว๊ายยยย…” หญิงสาวหน้าจิ้มลิ้มนั้นหวีดลัานเมื่อจู่ๆคนตรงหน้าก็คว้าท่อนแขนของเธอพร้อมกันตวาด
“ ฉันไม่ได้ต้องการคำขอโทษกับผ้าเช็ดหน้าราคาถูกของเธอ!! รู้ไหมว่าเสื้อฉันน่ะราคาเท่าไหร่หะ?!!! ”
“ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ” หญิงคนดังกล่าวพร่ำบอกด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า เมื่อชายคนดังกล่าวทำสีหน้าสุดเหี้ยม เพื่อนร่วมห้องที่เดินตามเขามาต่างพากันหัวเราะเยาะ เพราะยัยบ้านี้คนเดียว้ลนทำให้เขากลายเป็นตัวตลกของทุกคน!!!
“ หึ ก็บอกแล้วไงว่าแค่ขอโทษน่ะฉันไม่อยากได้!! ”
ผลักกกกก ตุบบบบบ!!!
“ อ๊ะ...โอยยยย” หญิงผู้โชคร้ายลงไปกองกับพื้นเมื่อชายตรงหน้าเหวี่ยงเธอจนเซล้มลงกับพื้นอย่างจัง
เห้ยๆนี้มันเกินไปแล้วนะเว้ย! ผมที่ทนดูเหตุการณ์นั้นมาตั้งแต่ต้นก็ชัดจะทนไม่ไหว แต่ทว่าก็มีบุคคลที่สามเข้ามาเสียก่อน
“ นี้หยุดนะ!!! นาเดีย...เกิดอะไรขึ้น!?”
เสียงนี้...รึว่า..!?
ร่างแกร่งที่ยืนมองอยู่กลายๆผงะตกใจเมื่อพบว่าคนที่ใจกล้าเข้ามาช่วยหิ้วปีกผู้หญิงที่ดันไปมีเรื่องกับพวกมีอิทธิพลทางการเงินอย่างเด็กหอเรดฟอกซ์คือ….
“ ฮันน่า คือฉันผิดเอง...ฉันซุ่มซ่ามน่ะก็เลย...” ขณะที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังอธิบาย ชายตรงหน้าก็เข้ามาผลักไหล่เธออน่างไม่ให้เกียรติเลยสักนิด
“ เห้ย จะจ้อกันอีกนานไหม! จ่ายค่าเสียหายมาสะดีๆยัยผ้าเช็ดหน้าโนเนม ”
“ นี้นาย...มันจะมากไปแล้วนะ!!” ร่างบางที่ยืนประคองเพื่อนสาวที่ถูกรังแกต่อหน้าก็ชักจะเดือดพล่าน ไอ้ผู้ชายนี้หร้าตาก็ดี ดูมีฐานะก็จริง แต่กิริยาต่ำชะมัด!!! ร่างบางคิด
“ หุบปากยัยแว่นฉันไม่ได้มีปัญหากับเธอ…!!! ส่วนเธอยัยโนเนมจ่ายฉันมา 1,000$ ค่าทำเสื้อตัวโปรดของฉันเลอะ!!”
นะ...หนึ่งพันดอลฯ!!? สิ้นเสียงของอีกฝ่ายสาวเจ้าทั้งสองก็ยืนหน้าซีด เงินที่เรียกนั้นไม่ใช้น้อยๆเลย และมิหนำซ้ำมันรีดไถกันชัดๆ
“ เสื้อบ้าบอคอแตกอะไรตั้งพันดอลฯ นาเดียไอ้หมอนี้น่ะมันขี้โม้แล้ว!! ” ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงคัดค้าน ก่อนที่ชายคนดังกล่าวจะยิ่งเดือดดาดเมื่อเจอคำดูถูก
“ ให้มันน้อยๆหน่อยยัยยาจก...คิดจะก่อเรื่องแล้วเชิ่ดเหรอไง! ชดใช้มาสะ!!”
“ นี้นาย! เพื่อนฉันก็ขอโทษแล้วนิ อีกอย่างนี้มันก็แค่น้ำเปล่าด้วย!! นี้มันเข้าข่ายพวกรีดไถ่นะ!!”
“ เธอนี้ปากดีจังนะยัยแว่นหนา…!”ชายหนุ่มดึงท่อนแขนของสาวจอมจุ้นเข้ามาหาตัวพร้อมกับมองด้วยสีหน้าเอาเรื่อง
“ จะ จะทำอะไร...ปล่อย!!!!”ร่างบางกัดริมฝีปากในหัวตอนนี้ได้แต่ขบคิด จะทำไงดี จะช่วยเพื่อนสนิทเธอได้ด้วยวิธีไหน เงินเยอะแยะขนาดนั้นเด็กมอปลายอย่างพวกเธอจะหาที่ไหนมาจ่ายให้ !!?
“ กรุณาสุภาพด้วยค่ะ...เพื่อนฉันไม่ผิด ฉันจะหาเงินมาจ่ายให้แน่ๆ แต่ขอเวลา...” หญิงสาวต้นเหตุเอ่ยอย่างใจเย็น ในขณะที่อีกฝ่ายก็ไม่รีรอจะฟังถ้อยคำอะไรทั้งนั้น
“ โห๊ยยยยย ขือรอขนาดนั้นพวกเธอก็เบี้ยวน่ะเซ่...ฉันจะเอาตอนนี้และเดี๋ยวนี้ด้วย!!! ” ทั่วโรงอาหารต่างมุ่งดูเหตุการณ์ทะเลาะเบาะแว้งดังกล่าวกันจนผู้คนออแน่น
และแล้วสายตาของชายลูกคุณหนูนั้นก็เปลี่ยนไป พอมองยัยเสล่อที่ยุ่งไม่เข้าเรื่องดีๆ….ก็พบว่าหน้าตาและหุ่นยัยนี้ไม่เลว
“ ว่าแต่...เอาจริง ๆมองใกล้ ๆ ก็หน้าตาใช้ได้เหมือนกันนี้ยัยแว่น.....” สายตาที่มองอย่างจาบจ้วง ทีท่าที่บันดสลโทสะเมื่อครู่แปรเปลี่ยนไปปกลายเป็นสายตาที่มองมาอย่างกระลิ้มกระเลี่ยแทน
“ ถ้าไม่มีเงินชดใช้ล่ะก็...งั้นใช้เพื่อนคนนี้กับเธอสองคนก็ได้…สักคืนคงไม่เป็นไร~”คำพูดที่แสนดูแคลนนั้นทำให้ร่างบางที่กำลังถูกมองอย่างจาบจ้วงถึงกับเบิกตากว้าง!!
ชักจะมากไปแล้ว... คำพูดที่ดูถูกออกมาทั้งแววตาและคำพูดสกปรกนั้นทำให้ร่างสูงสาวเท้าออกมาจากฝูงชน ฝ่ามือแกร่งกำเข้าหากันแน่นจนคมหมัดนูนปูดพร้อมจะระเบิดความโมโห ผู้คนที่อีกฝั่งเห็นชายคนดังกล่าวกำลังก้าวเข้ามาด้วยทีท่าสุขุมก็ต่างแหวกให้และพากันจับจ้อง ฝ่ามือหนากระชากคอเสื้อสเวตเตอร์ของชายลูกคุณหนูปากหมานั้นเข้ามาอย่างไวก่อนจะประทับหมัดจนทรุดฮวบไปกองกับพื้น!!
ผัวะ….!!!
คมหมัดที่กระแทกกับโหนกแก้มสากของอีกฝ่ายดังลั่นพร้อมกัยเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจของผู้คนที่นืนอออยู่ เหล่สบรรดานักเรียนลูกคุณหนูทั้งหลายที่อออนู่หน้าร้านอาหารชื่อดังในโรงอาหารเริ่มเอะอะโวยวายกับการกระทำเมื่อครู่ ในขณะที่ร่างบางที่ถูกช่วยเมื่อกี้ได้แต่ยืนทึ้ง ผู้ชายที่หาเรื่องเธอด้วยเงื่อนไขสุดงี่เง่า...กลับเป็นคนชกหน้าผู้ชายสุดทรามคนเมื่อกี้!?
“ อั๊ก...ซี๊ด...อ่า...ใครวะ!!! ” ชายคู่กรณีหยัดกายขึ้นมาพร้อมกับซับเบือดที่มุมปากด้วยท่าทีเจ็บปวด พอลุกขึ้นละหันกลับมาก็เห็นชายผมบลอนต์กำลังยืนลั่นกระดูกข้อมือด้วยสีหน้าสุดชิลล์
“......” ร่างสูงไม่ตอบ แถมยังยัดมือที่เพิ่งออกหมัดลงกางเกงจั้มพ์ตัวหนาอีกด้วย
ไอ้ผมบลอนต์นี้ดูยังไงๆก็แค่เด็กเกรดสิบชัดๆ
หึ หน้าตากวนตีนชะมัดต้องสั่งสอนสักหน่อย
ว่ามาแหยมกับรุ่นพี่เกรดสิบสองน่ะมันเป็นยังไง!!!
“ มึงคิดว่ามึงแน่มากใช่มั้ยไอ้เด็กเวร…!!”
หวืดดดดด...ผัวะ!!!! ตุบบบบ?!!
“ ว๊ายยยยยย / กรี๊ดดดดดดดด ” เสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกระรอก เมื่อเห็นว่าชายเจ้าสำอางค์ที่พุ่งถลาจะเข้ามาชกนั้นถูกอีกฝ่ายหลบหมัดด้วยการโยกตัวเบี่ยงแค่เล็กน้อยก่อนจะถูกต่อยสวนกลับแบบหน้าทิ่มคะมำกับพื้น
“ หมัดแรกน่ะสำหรับที่มึงกล้าถามคำถามต่ำๆกับผู้หญิง...ส่วนเมื่อกี้น่ะความรู้สึกส่วนตัวล้วนๆ”
“ นี้มึงกล้าชกกูหรอห้ะ!!! ” ชายคนดังกล่าวเอ่ยพลางถลาร่างเขาหาร่างสูงที่กำลังยืนเสยผมด้วยสีหน้ากวนสหบาทา แต่ทว่าสำหรับคนที่เก่งศิลปะการต่อสู้แล้ว...การที่คู่ต่อสู้ที่ไม่มีประสบการณ์สวนหมัดเข้ามาหาแบบนี้ ไม่ต่างอะไรกับแมงเม่าดีๆนี้เอง
พรึ่บบบบบ…!!?
ร่างสูงจับจังหวะย่างก้าวของอีกฝ่าย ก่อนจะกะระยะแล้วส่งแรงถีบไปยังท่อนขาบนของอีกฝ่ายทันที ทำให้คู่กรณีถูกแรงส่งทำให้ผละถอยไปข้างหลังก้าวหนึ่ง ช่องโหล่เพียวชั่ววูบนั้นทำให้ชายตรงหน้าก้าวไปเพียงก้าวเดียวก็สามารถเหวี่ยงหมัดฮุกอีกฝ่ายได้ง่ายๆราวกับปลอกกล้วย!!
ท่ามกลางเสียงหวีดว้ายที่เห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไวจนแทบไม่ทันได้กระพริบตานั้น...ชายเจ้าปัญหาหน้าซีดเผือกเป็นไก่ต้ม หมัดฮุกที่หยุดชะงักกลางอากาศนั้นห่างจากใบหน้าเขาเพียงไม่ถึงหนึ่งฝ่ามือด้วยซ้ำ!!?
“.....!!!!!” ชั่วพริบตาอีกแค่ไม่กี่ก้าวหมัดก็จะปะทะหน้าไอ้หมอนั้นแล้วแต่ๆ แต่เมื่อกี้มันอะไร! อะ ไอ้หมอนี้เป็นใครกัน!!!?
ร่างสูงลดหมัดของตนเองลงเมื่อเห็นว่าแค่นี้ก็ดูเหมือนชายตรงหน้าจะเข้าใจถึงความต่างระหว่างเขาและเจ้าตัวเป็นที่เรียบร้อย ชายหนุ่มหยิบกระเป๋าตังค์ของตนเองขึ้นมาแล้ว….ทำในสิ่งที่ทุกๆคนคาดไม่ถึง!?
ตุบบบบ!!!
“ เชี้ย…!!!!!? ” ชายเจ้าสำอางค์นั้นผงะอย่างตกใจที่จู่ ๆไอ้หน้าอ่อนก็โยนอะไรสักอย่างมาที่หน้าของเขาอย่างจัง! ธนบัตรร้อยดอลล่าปึกใหญ่กระจัดกระจายลงมาตามหว่างขาและรอบพื้นกว้าง
ชายเจ้าสำอางค์กัดฟันกรอดกับสภาพที่ถูกเหวี่ยงเงินใส่หน้าจากคู่กรณรายใหม่ ถูกไอ้เด็กเวรนี้ต่อยยับแถมยังถูกฉีกหน้าต่อพื้นที่สาธารณะอีก!!!
“ นี้คงพอสำหรับค่าเสื้อสเวตเตอร์ของมึงล่ะนะ ส่วนที่เหลือน่ะเอาไปรักษาโรคปากหมาก็แล้วกัน..
” สีหน้าและน้ำเสียงที่แดกดัน พลางมองอีกฝ่ายด้วยแววตาที่ยังติดอาฆาตรอยู่กลายๆ
แปะ แปะ แปะ แปะ
“ วู้วววว สั่งสอนได้เฉียบขาดมากประธาน!!! ”
“ สุดยอดๆๆๆไอ้หมอนั่นสมควรโดน…เจ๋งมากกกกก!!! ” จู่ๆหนึ่งในสมาชิกหอตะโกนอย่างชอยอกชอบใจที่เห็นฉากเด็ดประธานคนใหม่ เสียงโห่ร้องและปรบมือกันให้เกรียวกราวเริ่มดังระหึ่มทำให้ชายเจ้าสำอางค์ได้แต่กัดฟันกรอดอย่างเครียดแค้น!!!
“ มึงเจอกูแน่ไอ้เด็กเวร…รู้ไหมกูน่ะลูกชายของตระกูลเลาจ์จอร์นนะเว่ย!!!” ร่างสูงที่อุตส่าห์หันหลังกลับและกำลังจะผละออกมาก็พลันชะงักลง ริมฝีปากได้รูปเหยียดยิ้มประหนึ่งถูกใจกับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนจะเดินไปหาสาวเจ้าปัญหาทั้งสอง
“ เดฟ...มึงไปหาเรื่องใครน่ะรู้ตัวเปล่า!!” เพื่อนชายที่เห็นชายคนนั้นถอยออกไปก็รีบปี่เข้ามาเขย่าร่างของเพื่อนชายเพื่อตักเตือน
“ พวกมึงน่ะหุบปากไอ้เด็กนั้นโดนกูเล่นแน่!!” สายตาคมยังจับจ้องไปยังเด็กชั้นปีต่ำกว่าที่ยังอาจมาวางกล้ามอวดดีกับเขาต่อ
“ คนที่จะโดนเล่นน่ะฝั่งนายต่างหาก…” แต่แล้วเสียงหัวเราะคิกคักของคุณหนูท่านหนึ่งก็ดังขึ้นจากหมู่เด็กเรดฟอกซ์ที่ออกันอยู่ด้านหน้าร้านอาหารสุดหรู
“ อ่ะ..รองประธาน…!?” ชายปากช้ำกำลังซับหน้าที่ถูกต่อยจนโหนกแก้มแตกด้วยผ้าเช็ดหน้าหันมาตกใจ เมื่อพบว่าเสียงผู้หญิงที่เอ่ยเมื่อครู่คือรองประธานเรดฟอกซ์ที่ลือชื่อ
“ ตระกูลนายน่ะทำกิจการเครื่องประทินผิวให้กับโรงแรมมีชื่อระดับสามดาวขึ้นไปและห้างสรรพสินค้าชื่อดังอีกหลายแห่งสินะ ” ชายคนนั้นได้แต่ยืนนิ่งกับข้อมูลที่รองประธานกล่าวมา แต่แล้วสายตาหวานที่แอบซ่อนความซุกซนก็หันไปมองแผ่นหลังกว้างของชายที่มาดเที่มื่อครู่ด้วยแววตาที่ซ่อนเร้นประกายบางอย่าง
“ ฉันคิดว่านายคงยังไม่เคยเจอ แต่ว่าคนที่ทำนายปากช้ำเมื่อกี้ ชื่อ คาร์ดอส เทอร์เนอร์ พูดแค่นี้ก็น่าจะพอแล้วมั้ง” รองประธานสาวแสยะยิ้มหวานก่อนจะหยักไหล่แล้วจากไปอีกคน ท่ามกลางเสียงนินทาและสายตาจากคนรอบข้างทำให้ชายเจ้าสำอางค์ที่เพิ่งฟังคำพูดเมื่อครู่ชะงักไป
“ เห้ยเดฟ...เป็นอะไรวะเพื่อน”
ไอ้เด็กนั้น ...คือเด็กเกรดสิบที่เป็นP4คนใหม่ คะ คาร์ดอส...เทอร์เนอร์ ละ ลูกชายเจ้าของธุรกิจโรงแรมชื่อดังที่เป็นลูกค้ารายใหญ่….ขะ ของตระกูล ซวยแล้วเรา!?
“ นี้...ไม่เจ็บตรงไหนใช่มั้ย ” เสียงทุ้มดังขึ้นในระยะประชิด เมื่อมองจากจุดประสงค์ที่แท้จริงของอีกฝ่ายที่ซ่อนอยู่ในการกระทำอันมุทะลุนั้นทำให้สาวหน้าหวานอีกคนฉีกยิ้มแล้วกำลังจะเป็นฝ่ายตอบ แต่ทว่า…
“คุณเลาจ์จอร์น คุณลีค คุณเกรย์ คุณเทอร์เนอร์...ไปห้องฝ่ายปกครองเดี๋ยวนี้!!” และแล้วม็อบที่มุงดูอยู่ก็แตกสลายไปกับในพริบตา ทันทีที่ร่างของอาจารย์สุดเนี๊ยบโผล่เข้ามาพร้อมกับสีหน้าสุดโหด เธอเดินดิ่วนำหน้าพวกเราไปอีกทางโดยมีผู้ที่ถูกขานเดินไล่หลังตามไปติด ผมเหลือบไปมองชาลที่ทำทีท่าจะตามมาด้วย แต่ก็ต้องส่งสายตาปฏิเสธไม่ให้หมอนั้นเข้ามายั่งก่อนจะกดมือถือแล้วพิมพ์ข้อความบางอย่างให้เจ้านั้นไปทำต่อ เหอะๆกว่าจะเสร็จคงไปซื้อของที่ว่านั้นไม่ทัน...แต่ว่าฝ่ายปกครองเนี้ยหูตาเป็นสับปะรดชะมัด ขณะที่ภาพของคนทั้งสี่ค่อยๆหายไปทีละนิด ชาลล้วงมือหยิบโทรศัพท์พร้อมกับอ่านข้อความที่ได้รับจากนายน้อย อ่ะ...นี้นายน้อยฝากเขาซื้ออะไรเนี้ย
พวกเราถูกสวดยับกันชุดใหญ่เนี้ยจากหลักฐานทั้งกล้องวงจรปิด ตัวบุคคลและพยานเห็นเหตุการณ์มากโขทำให้ผมที่เป็นคนเริ่มนั้นโดนรับโทษผิดไปเต็มๆ ฝ่ายปกครองต่อว่าอยู่พักใหญ่เนื่องจากหากมีกรณีดังกล่าวเกิดหลุดไปในโลกโซเชี่ยลหรือรั่วไหลออกไปยังสื่อจะทำให้ชื่อเสียงของโรงเรียนที่ก่อตั้งมาได้รับผลกระทบไปด้วย
“ เอาล่ะแม้จะเป็น P4 แต่การกระทำในครั้งนี้นั้นถือว่าทำเกินกว่าเหตุ ฉะนั้นงานกีฬาสีที่จะถึงนี้
แบล็ควูฟถูกตัด10คะแนน ” คำพูดนั้นทำให้สาวทั้งสองคนถึงกับร้องเสียงลงกับคำตัดสินนั้น
“ อาจารย์คะ! / ท่านอาจารย์! ”
“ ส่วนพวกเธอที่เป็นต้นเหตุเช่นกัน ถูกตัดคะแนนความประพฤติคนละ5 คะแนน! ”
“ ผมเป็นคนถูกกระทำนะครับ!! / อาจารย์คะไม่ยุติธรรมเลย / อาจารย์คะ ”
ผู้เรียนทั้งสามต่างโวยวายกับบทลงโทษที่ได้รับ เพราะนั้นหมายถึงว่าหากพวกเขาก่อเรื่องอีกหนจะทำให้การจบการศึกษาในชั้นปีสุดท้ายพลอยมีปัญหาไปด้วย
“ พอทีกลับไปได้แล้ว..! ” เสียงเอ็ดดังขึ้นทำให้นักเรียนเกรดสิบสองทั้งสามต้องยอมจำนนและผละออกไปทีละราย ระหว่างที่ชายผมสีบลอนค์โค้มหัวให้เล็กน้อยและกำลังจะก้าวออกไปก็ถูกคำพูดหนึ่งหยุดชะงักเอาไว้เพียงเสี้ยววินาที
“ แบล็ควูฟคงไม่อยากพลาดแชมป์ปีนี้เป็นปีแรกหรอกใช่มั้ย….บทเรียนราคาแพงในครั้งนี้คงทำให้เธอเข้าใจอะไรขึ้นบ้างนะคุณเทอร์เนอร์ ”
นัยน์ตาสีน้ำตาลหันมาสบกับนัยน์ตาคมของอาจารย์ฝ่สยปกครองด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก ก่อนจะผลักประตูกระจกแล้วเดินออกไป ที่อีกคนที่รับฟังบทลงโทษ ของตนเองในฐานะP4ครั้งแรกก็ได้แต่เงียบสงบ ความวู่วามของเขาทำให้มีผลกับคะแนนรวมของทั้งหอเลยงั้นหรอ ฉะนั้นต่อไปคงต้องระวัง เพราะผลเสียที่เกิดขึ้นนั้นส่งผลถึงคนข้างหลังและหอพักพันธมิตรสะด้วย….
และแล้วฝีเท้าของชายร่างแกร่งก็หยุดชะงักเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนขวางทางเขาคือใคร
“ เมื่อกี้...ขอบใจมากนะที่ช่วย ” คำพูดที่เอ่ยออกมาจากผู้หญิงหน้าหวาน กทำให้เขาแค่ยิ้มเล็กน้อย
“ ไม่เป็นไรครับไอ้หมอนั้นปากพล่อยเอง...สมควรโดนสักเปรี้ยงก็ดีเหมือนกัน ” ร่างโปร่งเอ่ยก่อนที่นัยน์ตาสีน้ำตาลจะเหลือบไปชำเลืองสาวสวมแว่นอีกคนที่ยืนหน้านิ่วคิ้วขมวด
“ อะแฮ่ม…อะฮึมอะฮึ่มมมม”เสียงไอค่อกแค่กที่แสร้งทำของผู้ชายคนนั้นทำให้สาวสี่ตาเงยหน้าขึ้นมอง ดูๆ ไอ้ท่าทางยักคิ้ว หลิ่วตาละเก๊กท่านั้นสิ!!
“ อะไรของนาย ” ร่างบางดันแว่นหนาเข้าหาหร้าด้วยกับพ่นลมหายใจอุ่นออกมาอย่างรำคาญ หน็อยในเวลาแบบนี้ยังมีหน้ามายักคิ้วสลับซ้ายขวากวนประสาทเธออีกนะ!!
“ อะแฮ่ม...คำขอบคุณล่ะ เมื่อกี้เพราะผมช่วยพี่สาวเอาไว้นะ ไอ้หมอนั้นถึงได้หยุดพล่ามอะไรสกปรกๆออกมาไม่ได้”
นี้คิดจะให้เธอขอบคุณอีกรายงั้นเรอะ คนที่ทำให้เรื่องมันเลยเถิดถึงขนาดนี้น่ะ มันนายไม่ใช ่รึไง! ว่าแล้วสาวเจ้าก็ปั้นหน้ายักษ์พร้อมแยกเขี้ยวให้แทน!
“ ชกเขาจนแก้มแตกขนาดนั้น ฉันไม่คิดจะขอบคุณหรอกยะ! นาเดียไปกันเหอะ ”
“เอ้าาาา ถ้าไม่ใช่เพราะผมช่วยล่ะจะใครอีกเหล่าาา!!”
ว่าเสร็จสาวเจ้าก็ลากเพื่อนสาวคนสนิทไปทันทีที่จบสนทนา
“ นี้….อย่าลืมเงื่อนไขล่ะ อา.นี้ตอนสี่โมงเย็นที่โรงยิมกลางนะ!!!!”
“ ห้ามสาย ห้ามเบี้ยว ห้ามป่วย ห้ามตาย...เข้าใจไหมรุ่นพี่!!!!”่
“ หึ่ย….ใครจะไปกันล่ะ!!!” ร่างบางได้แต่พรึมพรำกับตนเองเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของอีกฝ่ายที่ไล่หลังมาไม่ยอใหยุดสักที แค่อีริกคนเดียวฉันก็จะบ้าอยู่แล้ว ยังมีตัวซวยเพิ่มเข้ามาอีกรึไง!!
คำพูดที่ทิ้งท้ายนั้นทำให้นาเดียเอะใจงุนงง สาวเจ้าหันกลับไปยังร่างของชายร่างสูงที่มีผมสีบบอนต์แค่ช่างมีออร่าเด่นจนสะดุดสายตา แม้จะอยู่ในระยะที่ไกลออกมาพอสมควรก็ตาม แต่ท่าทางและนัยน์ตาสีน้ำตาลจะแอบชำเลืองมองมาอย่างแนบเนียนแบบนั้น
แต่ว่าแววตานั่นทั้งที่โรงอาหารและเมื่อกี้นี้…เหมือนกับว่าพอมองฮันน่าสายตานั้นจะเปลี่ยนไปคนละเรื่องกับที่มองเธอลิบลับเลย สายตานั่นมันอะไรกันนะ...ไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรือตาฝาดไปแน่ๆ ด้วยสายตาที่ช่างสังเกตและความเฉลียวฉลาดเฉพาะตนทำให้พื่อนสาวที่ถูกกึ่งจูงกึ่งลากมองแผ่นหลังเล็กของร่างอรชรด้วยความคิดมี่ฉุกสงสัยบางอย่าง
“ ฮันน่า เธอกับประธานแบล็ควูฟนี้มีอะไรรึเปล่า ”
“ หึ คงเป็นเจ้ากรรมนายเวรในอดีตละมั้ง!! ”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
