ตอนที่ 2 : {LUST} หลงบาป │ 01 │ผู้ชายคนนั้นกลับมาแล้ว 100%
ผู้หญิงทุกคนมีความปรารถนาจากเบื้องลึก แม้แต่ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเพอร์เฟคที่สุดบนโลกอย่างเม่ยเม่ย ก็ไม่อาจหลีกหนีความปรารถนาที่ซุกซ่อนอยู่ใต้สัญชาตญาณไปได้
“รัญญ์...” เสียงหอบหายใจดังกระเส่าอยู่ข้างใบหูชายหนุ่ม เรือนร่างเล็กบอบบางที่ตอนนี้เหลือแต่เสื้อกล้ามตัวจิ๋วและกระโปรงนักศึกษารัดรูปกำลังพรมจูบไปทั่วทั้งใบหน้าของแฟนหนุ่ม มือหนาที่จับยึดสะโพกของหญิงสาวเอาไว้ออกแรงรั้งให้สัดส่วนด้านล่างของกันและกันแนบชิด คนตัวเล็กโถมน้ำหนักตัวทั้งหมดลงไปนั่งทับบนตักของอีกฝ่าย แววตาฉ่ำเยิ้มไปด้วยความใคร่และอารมณ์รักที่กำลังพุ่งทะยานไปในจุดที่ไม่สามารถถอยกลับได้อีกแล้ว
“เม่ย...พอเถอะ” ใบหน้าหล่อเหลาของรัญญ์ผละออกจากอีกฝ่าย เม่ยที่นั่งอยู่บนตักของชายหนุ่มขมวดคิ้วยุ่งอย่างขัดใจแล้วพุ่งเข้าจู่โจมด้วยรอยจูบอีกครั้ง แต่มันก็เป็นเหมือนเดิมทุกครั้งที่รัญญ์จะต้องผลักเธอออก
“ทำไม”
เสียงหวานเอ่ยถามคำถามเดิมซ้ำๆ อีกครั้งเมื่อร่างเล็กบอบบางของเธอถูกช้อนขึ้นไปอยู่ในวงแขน รัญญ์อุ้มแฟนสาวของเขาแล้วพาไปที่เตียง ก่อนจะจัดแจงห่มผ้าเพื่อปิดบังเรือนร่างที่เกือบเปลือยของอีกฝ่ายเอาไว้
“เม่ยก็รู้ว่ารัญญ์ไม่อยากทำให้เม่ยเสียหาย”
หากเป็นผู้ชายคนอื่นมาพูดกับเธอแบบนี้ เธอคงจะยิ้มและพุ่งเข้ากอดเขาด้วยความรัก แต่เพราะนี่เป็น ‘รัญญ์’ เสือผู้หญิงมากรักแห่งมหาวิทยาลัยที่ไม่เคยปราณีผู้หญิงคนไหน แต่กลับยกเธอขึ้นบนหิ้งในฐานะแฟนและไม่แตะต้องเธอมากเกินไปกว่าจูบ...
มันมีเหตุผลอะไรกันที่ทำให้เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขาไม่เคยคิดจะแตะต้อง เป็นเพราะเธอยังเวอร์จิ้นงั้นเหรอ หรือเป็นเพราะว่าเธอดูเป็นคนดีมากจนไม่อาจมีผู้ชายคนไหนหาญกล้ามารังแก
ภาพลักษณ์นางฟ้า นางสวรรค์ที่คนทั้งมหาวิทยาลัยมองเธอ มันช่างน่าเบื่อสิ้นดี ต่อให้เธอยอมตกลงปลงใจคบกับเสือผู้หญิงที่อันตรายที่สุดในมหาวิทยาลัย เธอก็ยังไม่ได้สมความปรารถนา
“เม่ยอยากดื่มน้ำหน่อยมั้ย” เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน แต่ทว่าใบหน้าสวยกลับสะบัดหันไปอีกทาง พร้อมกับพลิกตัวหันหลังให้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟน
“รัญญ์กลับไปเถอะ เม่ยอยากพัก” คนสวยพูดบอกเสียงสั้นแล้วจัดการดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างเอาไว้
คนตัวสูงมองแผ่นหลังบางโดยไม่ปริปากพูดอะไร ก่อนจะตัดสินใจหมุนตัวแล้วเดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้แฟนสาวคนสวยต้องนอนจมกองน้ำตาเพียงลำพัง
“ว้าย ตายแล้วยัยเม่ย รัญญ์เขาหอบกุหลาบมาง้อแกเลยเหรอ”
ช่อดอกกุหลาบถูกวางลงบนโต๊ะเรียนพร้อมกับร่างบางของดาวมหาวิทยาลัยที่นั่งทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ เม่ยเม่ยส่งยิ้มให้เพื่อนสาวในกลุ่ม แสดงออกซึ่งสีหน้าดีใจที่ได้รับช่อกุหลาบกว่าร้อยดอกจากแฟนหนุ่ม แต่ในใจของเธอกลับไม่ได้รู้สึกปลื้มปริ่มยินดีอะไรทั้งนั้น มันก็เป็นแค่ดอกไม้โง่ๆ ที่ผู้ชายต้องการใช้มันซื้อการให้อภัยจากเธอเท่านั้น
คิดว่าเธอง่ายนักเหรอ คิดว่าเธอจะใจอ่อนให้กับดอกไม้งั่งๆ พวกนี้รึ ดอกไม้น่ะเธอจะซื้อมากสักเท่าไหร่ก็ได้ แต่สิ่งที่เธอต้องการ ความปรารถนาที่ไม่มีใครมอบให้เธอได้ต่างหากล่ะคือคำตอบของทุกสิ่ง
ต่อให้เม่ยเม่ยจะรู้ดีว่าการตกลงคบกับรัญญ์มันก็เป็นแค่เหตุผลองค์รวมภายนอกประกอบกันขึ้นมา แต่มันก็ยังน่าหงุดหงิด
เธอกับเขาก็เปรียบเสมือนดาวเดือนดวงเด่นของมหาวิทยาลัย ใครๆ ก็ว่าเขาและเธอเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก แต่ใครเล่าจะรู้ว่าข้อตกลงที่ทำให้เธอและเขาคบกันได้ยืดยาวกว่า 2 ปีมันเป็นเพราะเธอยอมให้อิสระกับเขา คบกันแบบ open relationship ไม่ตามไปก้าวก่าย หึงหวง ต่อให้เขาจะไปนอน ไปเอากับใครที่ไม่ใช่เธอ เม่ยเม่ยก็ไม่เคยว่า ไม่เคยปริปากบ่น เหตุผลก็ไม่ใช่เพราะเธอโง่รักเขาหัวปรักหัวปรำจนต้องยอมหรอกนะ แต่เธอไม่มีโครงการจะหาผู้ชายคนใหม่ที่ดีกว่ารัญญ์ คนที่เหมาะสมจะมาเป็นเจ้าของเวอร์จิ้นของเธอ
“แกกับรัญญ์นี่ดูรักกันดีเนาะ เรียนจบแล้วจะแต่งงานกันเลยป่ะเนี่ย”
“รัญญ์เขาต้องช่วยธุรกิจของครอบครัวก่อนน่ะ”
คำตอบนั้นมาพร้อมกับรอยยิ้มหวานราวกับนางฟ้าที่ดึงดูดสายตาผู้คน ซึ่งใครๆ ก็คงจะมองว่าเธอเป็นแม่พระที่เข้าใจผู้ชายติสท์แตกอย่างรัญญ์ดีที่สุด แต่แล้วไงล่ะ เธอไม่จำเป็นต้องแสดงทุกสิ่งทุกอย่างที่มันกำลังคลุ้มคลั่งเกรี้ยวกราดภายในใจออกไปให้คนอื่นเห็นสักหน่อย
สายตาคนรอบข้างคือสิ่งที่เธอแคร์มากที่สุดมาตั้งแต่เด็ก อาจเป็นเพราะเธอคือลูกบุญธรรมของครอบครัวอัฏฐกรที่ถูกรับมาเลี้ยง เธอจึงต้องวางตัวให้ดีเสมอ เพื่อรักษาหน้าพ่อแม่บุญธรรมของเธอที่เป็นคนใหญ่คนโตในวงสังคม ให้สมฐานะคุณหนูเล็กของที่ประกอบธุรกิจเป็นพันๆ ล้าน
ติ๊ด
เสียงโทรศัพท์ดังเตือนข้อความเข้าเรียกสายตาสวยของเม่ยเม่ย หญิงสาวใช้นิ้วปัดหน้าจอก่อนจะกดเข้าไปดูตารางงานวันนี้ที่เลขาส่วนตัวของคุณแม่มลส่งมาให้ โดยปกติเธอมักจะไปออกงานเป็นเพื่อนคุณพ่อคุณแม่เสมอ วันนี้ก็คงจะเป็นงานการกุศลอีกงาน
‘คุณเธียรกลับมาแล้ว เย็นนี้จะส่งรถไปรับคุณหนูที่มหาวิทยาลัยตอน 4 โมงเย็นนะคะ’
พี่เธียร...ผู้ชายคนนั้นที่หายหน้าไปกว่า 6 ปี เขากลับมาแล้วเหรอ
หลังจากได้รับข้อความนั้นจากเลขาส่วนตัวของแม่ เม่ยเม่ยก็มีทั้งความไม่สบายใจ คับข้องใจ ขุ่นเคือง เกรี้ยวโกรธ และอยากระบายความคับแน่นในใจออกไป แต่สิ่งที่หญิงสาวทำได้มีเพียงแค่การมาหยุดยืนอยู่ที่หน้ากระจกในห้องน้ำ จ้องมองเงาตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ก่อนจะเลือกหยิบชุดที่สวยที่สุดในตู้มาวางทาบบนร่าง
เงาในกระจกนั้นไม่มีใครสวยได้เท่ากับเธอ ชุดเดรสเกาะอกเปิดไหล่ขาวเนียนและกระโปรงสั้นที่อยู่เหนือเข่าขึ้นมา เธอตั้งใจที่จะแต่งตัวด้วยชุดที่ดูสวยที่สุด เซ็กซี่ที่สุดก็เพื่อจะไปเจอกับผู้ชายคนนั้น คนที่ทำให้เธอไม่สามารถเป็นตัวเองได้ คนที่ทำให้เธอเอาแต่วนเวียนอยู่กับความปรารถนาที่ไม่มีสิ้นสุด
เธออยากจะพุ่งตรงเข้าไปหาเขาและถามคำถามที่มันค้างคาใจมาตลอด 6 ปี เขาหายไปไหนมา ทำไมไม่มีการติดต่อกลับมา และคำพูดที่บอกว่าไม่อยากมีเธอเป็นน้องสาว แต่อยากได้เป็นอย่างอื่น มันหมายความว่ายังไงกัน
แต่ไม่ว่าคำตอบจะเป็นยังไง ระหว่างเธอกับเขาก็ไม่อาจเป็นได้มากกว่านั้น ไม่มีวัน เพราะเธอจะขีดเส้นเอาไว้ให้ชัดเจน เอาให้เขารู้ว่าตอนนี้น้องสาวคนนั้นไม่ได้รอพี่ชายของเธอกลับมาอีกแล้ว!!
รถยนต์ยุโรปคันหรูขับมาจอดเทียบบริเวณหน้าบ้าน หรือถ้าจะพูดให้ถูกคือคฤหาสน์หลังใหญ่ของครอบครัวอัฏฐกร เม่ยเม่ยที่สวมชุดเดรสเกาะอกสีดำผ่าสูงขึ้นมาจนเห็นขาอ่อนก้าวเท้าลงจากรถ ใช้มือเรียวเสยผมยาวที่ปล่อยสยายเต็มแผ่นหลังลวกๆ แล้วเดินตามสาวใช้เข้าไปในบ้าน
ที่บริเวณห้องรับประทานอาหาร ห้องที่เธอมักจะแวะมาใช้เวลาอยู่กับพ่อแม่ทุกๆ อาทิตย์เพราะเป็นธรรมเนียมกระชับความสัมพันธ์ในครอบครัว เธอพบกับแผ่นหลังกว้างของร่างสูงใหญ่ของชายคนหนึ่งกำลังยืนหันหลังทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง ชายคนนั้นยืนเอามือไขว้หลังเอาไว้ เขาถอดถอนหายใจเบาๆ ตอนที่หมุนตัวกลับมาและพบเธอยืนอยู่ตรงนั้น
ผ่านมา 6 ปีแล้วที่เธอกับเขาไม่ได้เจอกันเลย ไม่มีแม้กระทั่งการติดต่อทางโทรศัพท์ ข้อความ หรือเฟซบุ๊ค เขาหายไปจากชีวิตเธอนานมาก จนภาพสุดท้ายที่เธอจดจำเขาในฐานะชายหนุ่มหน้าใสวัย 24 ปีมลายหายไป เหลือเพียงแต่ชายหนุ่มวัย 30 ผู้สง่าผ่าเผยและยืนหยัดในฐานะทายาทอัฏฐกรอย่างสมภาคภูมิ
“สวัสดีค่ะ” เม่ยเม่ยยกมือขึ้นไหว้คนตรงหน้าตามมารยาท คนตัวสูงดูประหลาดใจกับการกระทำของเธอ แต่สุดท้ายเขาก็ยกมือขึ้นมารับไหว้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องสาว
บรรยากาศระหว่างคนสองคนที่ไม่ได้เจอกันมานานเกือบ 6 ปีดูประดักประเดิด แต่เม่ยเม่ยก็ไม่ได้ปล่อยให้ความรู้สึกเหล่านั้นเล็ดรอดออกมาผ่านการกระทำ เธอแค่ยกยิ้มให้อย่างสุภาพแล้วเดินไปทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ประจำตำแหน่งเคียงข้างคุณแม่ ไม่มีบทสนทนาใดๆ หลุดออกมาจากปากสองคนพี่น้อง จนกระทั่งพ่อกับแม่ของพวกเขาเดินเข้ามา
“ตาเธียรนั่งสิลูก จะได้ทานข้าวกัน” คุณแม่มลว่าพร้อมกับกวักมือเรียกลูกชายให้นั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับน้องสาว เม่ยเม่ยที่นั่งอยู่ติดกับคุณมลพุ่งตัวเข้าไปสวมกอดพร้อมกับเอาใบหน้าคลอเคลียราวกับลูกแมวน้อย งานถนัดของเธอมาแต่ไหนแต่ไร การออดอ้อนคุณแม่และเป็นที่รักของทุกคนในครอบครัว
“คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ”
“คิดถึงอะไรกัน เพิ่งจะเจอกันเมื่อสองวันก่อนเองนะ” คุณมลว่าลูกสาวพร้อมกับใช้มือตีท่อนแขนเล็กอย่างหยอกล้อ ก่อนจะเอ่ยถามถึงใครอีกคนหนึ่งที่เป็นขาประจำของบ้านนี้ “แล้วตารัญญ์ไม่มาด้วยเหรอลูกเม่ย”
เม่ยเม่ยส่งยิ้มกว้างกว่าปกติแล้วพูดด้วยโทนเสียงปกติเหมือนเป็นเรื่องทั่วๆ ไปที่พูดกันระหว่างแม่ลูก
“รัญญ์เขายุ่งน่ะค่ะช่วงนี้ เขาฝากบอกขอโทษคุณพ่อคุณแม่แล้วก็พี่เธียรด้วยที่ไม่ได้มาทานข้าวด้วย”
เธอพูดไปเรื่อย แต่กลับจงใจเน้นย้ำคำว่าพี่ให้อีกฝ่ายได้ยิน ซึ่งถ้าหากพี่ชายคนโตของเธอมีสมองและสามารถตีความจากคำพูดของน้องสาวได้ เขาก็คงจะรู้ว่า ‘รัญญ์’ ที่คุณแม่ถามถึงคือแฟนหนุ่มของเธอ
“ลูกสาวคุณพ่อคุณแม่โตเป็นสาวเร็วจังนะครับ” เธียรเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบอยู่นาน เขาเอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์ที่สาวใช้รินไว้ให้ขึ้นจิบ ส่งยิ้มนิดๆ เหมือนจะเอ็นดูคนตัวเล็ก “เดี๋ยวนี้ไม่ต้องอ้อนพี่ แต่ไปอ้อนแฟนแทนแล้ว”
เม่ยเม่ยรู้สึกหน้าชากับคำพูดนั้น เพราะสมัยก่อนไม่ว่าจะทำอะไร ไปไหน เธอก็มักจะอ้อนให้พี่ชายคอยตามใจอยู่เสมอ แต่นับตั้งแต่วันนั้น...คำว่าพี่น้องของเธอกับเขามันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
“ก็เราอยู่ให้น้องมันอ้อนรึเปล่าล่ะ หายหน้าหายตาไปตั้ง 6 ปี นี่แม่นึกว่าจะไม่ยอมกลับมาไทยแล้วซะอีกนะ”
คุณมลออกโรงปกป้องลูกสาวแล้วว่าแขวะลูกชายที่กำลังหัวเราะอย่างเสียมิได้กับความผิดกระทงใหญ่ที่ตัวเองทำ แต่ก็ไม่ได้ปริปากพูดแก้ตัวอะไรมากไปกว่าการหันไปหาคนเป็นพ่อที่นั่งประจำอยู่หัวโต๊ะ
“ผมได้งานใหม่เป็นอาจารย์พิเศษสอนที่มหาวิทยาลัย คงจะไม่ได้เข้าบริษัทเร็วๆ นี้นะครับ”
“มันเป็นเหตุสุดวิสัยนี่นะ ไม่เป็นไรหรอก ช่วยเพื่อนฝูงไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวทางนี้พ่อกับแม่ดูแลต่อเอง ไม่ต้องห่วงหรอก”
คุณเทวาพยักหน้ารับลูกชายอย่างเข้าใจ แต่ลูกสาวคนเล็กที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วยกำลังทำหน้าฉงนใส่ทุกคน
“นี่เราไม่ได้บอกน้องเหรอตาเธียรว่าเราจะไปสอนที่มหาวิทยาลัยน้องน่ะ”
“ยังครับ” คนเป็นพี่ว่าหน้าตาย ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรกับสายตาที่กำลังถลึงมองกว้างด้วยความช็อค เม่ยเม่ยไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะกลับมา และไม่รู้ด้วยซ้ำว่า...
“พี่คงต้องไปอาศัยอยู่ที่คอนโดฯ เราสักเทอมสองเทอมนะ จนกว่าเพื่อนพี่จะออกจากโรงพยาบาล”
คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วย!!! พี่น้องไม่แท้คิดไม่ซื่อจะต้องอยู่คอนโดฯ เดียวกันเนี่ยนะ?!
พี่เธียรสารภาพมาซะดีๆ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

1,094 ความคิดเห็น
-
#974 JungJsicas (จากตอนที่ 2)วันที่ 22 ตุลาคม 2560 / 12:00โอ้ยยยย โล่งใจที่ไม่ใช่พี่น้องจริงๆ#9740
-
#279 Audaidaj (จากตอนที่ 2)วันที่ 10 มิถุนายน 2560 / 03:02ไม่ได้เป็นพี่น้องท้องเดียวกันสายเลือดเดียวกันก้อโอเครค่ะ จัดปายยยเราชอบไอความสัมพันธ์แบบซุ่มเสี่ยงแบบนี้จิงๆตื่นเต้นเร้าใจ#2791
-
#279-1 YB Soulm@te(จากตอนที่ 2)10 มิถุนายน 2560 / 21:3855555 เซ็ตนี้เซ็ตผิดศีลธรรมเน้อ#279-1
-
-
#110 Chalitaqwer (จากตอนที่ 2)วันที่ 16 เมษายน 2560 / 12:24แงงง ชอบแบบนี้มากค่ะ รอนะคะ#1100
-
#59 LookKadPorntipa (จากตอนที่ 2)วันที่ 13 เมษายน 2560 / 19:09หืมมมมม#590
-
#58 onenazaaaaa (จากตอนที่ 2)วันที่ 13 เมษายน 2560 / 10:42รอคร๊าาาาา#580
-
#57 ผู้หญิงขึ้เบื่อ (จากตอนที่ 2)วันที่ 13 เมษายน 2560 / 09:47มันเป็นแค่ความบังเอิญจิงเร้ออ ไม่น่าใข่นะพี่เธียร#571
-
#57-1 YB Soulm@te(จากตอนที่ 2)13 เมษายน 2560 / 19:37ตั้งใจล้วนๆ เลยค่ะแบบนี้#57-1
-
-
#56 tigersweet (จากตอนที่ 2)วันที่ 13 เมษายน 2560 / 08:17สนุกๆ รออออ#560
-
#55 tigersweet (จากตอนที่ 2)วันที่ 13 เมษายน 2560 / 08:16โห เอาความจริงเรื่องนี้พลอตสนุกเลยนะเนี่ยยยย แถมมมภาษาก็อ่านง่ายเข้าใจอีกกก#550
-
#54 onenazaaaaa (จากตอนที่ 2)วันที่ 12 เมษายน 2560 / 19:35รอคร๊าาาาา#540
-
#53 ผู้หญิงขึ้เบื่อ (จากตอนที่ 2)วันที่ 11 เมษายน 2560 / 14:41แลดูมีแต่ความกดดัน#531
-
#53-1 YB Soulm@te(จากตอนที่ 2)11 เมษายน 2560 / 15:01เขาเพิ่งกลับมาเจอกันเนาะ ช่วงเวลาหายไปตั้ง 6 ปีด้วย#53-1
-
-
#51 ChaPomz (จากตอนที่ 2)วันที่ 10 เมษายน 2560 / 22:43รอนะคะ มาต่อไวๆน๊าา สู้ๆค่าาา >{} #510#50 tigersweet (จากตอนที่ 2)วันที่ 10 เมษายน 2560 / 22:11เจิมมมม#500#49 tigersweet (จากตอนที่ 2)วันที่ 10 เมษายน 2560 / 22:11เจิมมมมมม#490#48 tigersweet (จากตอนที่ 2)วันที่ 10 เมษายน 2560 / 22:11เจิมมมมมม#480#47 tigersweet (จากตอนที่ 2)วันที่ 10 เมษายน 2560 / 22:10รอออออ#470#46 tigersweet (จากตอนที่ 2)วันที่ 10 เมษายน 2560 / 22:10รออออออ#460#45 tigersweet (จากตอนที่ 2)วันที่ 10 เมษายน 2560 / 22:10เจิมมมม#450#44 tigersweet (จากตอนที่ 2)วันที่ 10 เมษายน 2560 / 22:10เจิมมมม#440#43 tigersweet (จากตอนที่ 2)วันที่ 10 เมษายน 2560 / 22:09รอออออ#430#42 chompoo_18245 (จากตอนที่ 2)วันที่ 10 เมษายน 2560 / 11:45เจิมมมมมม#420#41 sky pink (จากตอนที่ 2)วันที่ 10 เมษายน 2560 / 10:46เจิมค่า...อยากอ่านแล้วค่ะ ????#410#40 onenazaaaaa (จากตอนที่ 2)วันที่ 9 เมษายน 2560 / 21:03เจิมมมมม#400#39 0929128802 (จากตอนที่ 2)วันที่ 9 เมษายน 2560 / 19:09รอๆๆๆๆๆ#390#38 ผู้หญิงขึ้เบื่อ (จากตอนที่ 2)วันที่ 9 เมษายน 2560 / 12:30ต่อเร็วๆ นะคะ#380#37 ผู้หญิงขึ้เบื่อ (จากตอนที่ 2)วันที่ 9 เมษายน 2560 / 12:30ต่อเร็วๆ นะคะ#370