คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #64 : คนแรกและคนสุดท้าย 3
ายหนุ่มใ้เวลาปลุปลอบอยู่ไม่นานแล้วเริ่ม้นใหม่อีรั้ ******************************************************************************************************* ******************************************************************************************************* ********************************
น้ำาอหล่อนไหลทะทัออมาอีาบาสิ่ที่มีนาที่หิสาวไม่ิว่านเอะรับไหว แ่ราวนี้เาไม่ยอมหยุยั้เหมือนรั้แรระทั่รอบรอหล่อนนหมสิ้น
“ินริน...ผมเป็นนแรใ่ไหม” เาถามเมื่อรับรู้แล้วว่าหล่อนไม่เยผ่านใรมา่อนอย่าแน่นอน
หล่อนพยัหน้านิๆ และ้อาับวาสีน้ำาลอำพันที่ำลัมอมา้วยอารม์ปรารถนา เา้มลูบหล่อนอีรั้อย่าูื่มและ้อารปลอบวั
“ุเป็นอผมแล้วนะ”
************************************************************************************************* **************************
*************************************************************************************************** ********************************************************************************************************* *****************************************************************************************************
*************************************************************************************************** ********************************************************************************************************* ********************************************************************************************************* ***********************
“ผมอบเสียราอุ...ที่รั”
เาระิบเสียสั่นพร่าแล้วูบปาที่พยายามฝืนลั้นเสียเอาไว้
“เสียเล็ๆ อุเ็ี่มา อย่าัปาสิรับ”
“พี่สิน...” ินรินเรียเาอย่าเผลอไผลไปับสิ่ที่ไ้ยิน
ิรสินมอใบหน้าสวยหวานที่วาามำลัหรี่ปรือ้วยวามสุสมแล้วรู้สึเหมือนะลั่เสียให้ไ้ เายอมรับว่าไม่เยมีใรทำให้รู้สึไ้มาเท่านี้มา่อน อารม์ปรารถนาที่ใล้มาถึีสุทำให้เายับยั้ัวเอไม่ไ้อี
************************************************************************************************** ******************************************************************************************************** ***************************************************
เาำลัสอนบทรัให้ับสาวน้อยที่สะอาผุผ่อไปทั้ัวและหัวใ และะมีอะไรน่าื่นเ้นไปว่านี้อีเล่า
แม้ะรู้เ็มอว่าหล่อนไม่เยับใรมา่อน แ่ิรสิน็ไม่อายับยั้วาม้อารอนเอ เาึ้อปลปล่อยอารม์ับเรือนร่าอรรที่อยู่ในท่วท่าแสนยวนใ
************************************************************************************************** *****************************************
************************************************************************************************** ****************************************************************************************************
บทรัอเาทั้อ่อนโยนและหนัหน่ว มัใสาวน้อยไม่ประสีประสาอย่าินรินไ้อยู่หมั
“พี่สิน...” หล่อนเผลอเรียหาเาเสียเบาหวิวเหมือนนละเมอ
ินริน้อมอใบหน้ามสันหล่อเหลาที่ำลัเ็มไป้วยวามสุสมและมอเลยไปถึหัวไหล่ับแผอว้าแ็แร่อย่าเผลอไผล
นี่เป็นรั้แรที่หล่อนล้ามอสำรวร่าายอเา หลัาที่ผ่านบทรัมา้วยันแล้วและเิวามรู้สึผูพันึ้นมาอย่ารวเร็ว
*************************************************************************************************** ******************************************************************************************************** ******************************************************************************************************
“ผมเป็นนแรและเป็นนสุท้ายอุใ่ไหมินริน” เาระิบถามเสียพร่า้วยวามรู้สึเป็นเ้าอหลัาไ้รอบรอร่าามามวามปรารถนาแล้ว
ายหนุ่มบหน้าลับใบหน้าอ่อนหวานอหิสาวแล้วูบหล่อนอีรั้อย่าหนัหน่ว้วยวามหลใหล ไม่เยมีใรทำให้เารู้สึสุล้นและเ็มอิ่มไ้เท่าินริน
ความคิดเห็น