ตอนที่ 38 : ดวงใจของผาชัน 5 : ต่างคนต่างใจ [loading....100%]
5
หัวใจของใบบัว“ใบบัว วันนี้ไอ้ผามันแข่งมวยพวกฉันจะไปเชียร์มันล่ะ นี่พวกแก๊งไอ้โอมก็ไปกันหมดแล้ว” แต้วเก็บหนังสือใส่กระเป๋าก่อนจะหันมามองหน้าฉันด้วยสีหน้าแปลกๆ
“บอกฉันทำไมพวกแกก็ไปสิ”
“แกจะไม่ไปกับพวกฉันจริงๆ เหรอใบบัว” เอ๋ยพูดขึ้นก่อนจะเดินมานั่งตรงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามฉัน
“ไม่ล่ะ วันนี้ฉันรีบกลับบ้าน”
“ใบบัว ถามจริงๆ นะ แกยังไม่หายโกรธไอ้ผามันเหรอ”
“ฉันไม่มีสิทธิ์โกรธอะไรเขาอยู่แล้วพวกแกน่ะคิดไปเอง” พูดจบฉันก็รีบเก็บของพยายามไม่สนและไม่ฟังในสิ่งที่เพื่อนกำลังพูด “ฉันไปก่อนนะ”
สัปดาห์นี้ที่มหาลัยมีแข่งกีฬาภายในซึ่งก็มีกีฬาหลากหลายประเภทให้นักศึกษาลงแข่ง ผาชันลงแข่งต่อยมวยซึ่งเป็นกีฬาที่เขาถนัดมากที่สุดรองจากเทควันโด ส่วนโอมกับเพื่อนคนอื่นๆ ลงฟุตบอล สัปดาห์นี้ทั้งสัปดาห์ที่มหาลัยของฉันก็เลยดูคึกคักเป็นพิเศษ
“เมื่อกี้นี้ฉันไปดูแข่งมวยมา พี่ผาคิ้วแตกด้วยล่ะเลือดงี้เต็มเลยเห็นพวกพี่โอมช่วยกันทำแผลอยู่”
“เออ เห็นว่าโดนโกงไม่รู้ว่าจริงไหมก็พี่แกเล่นมีคู่ศัตรูไปทั่วแบบนั้น”
“ทั้งหล่อทั้งเก่ง การเรียนก็ดีมาก การกีฬาก็โคตรเยี่ยม นี่มันพ่อของลูกชัดๆ”
ฉันชะลอฝีเท้าให้ช้าลงขณะที่กำลังเดินอยู่ด้านหลังรุ่นน้องปีหนึ่งในคณะ จริงๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจจะฟังหรอกแต่พวกรุ่นน้องสามคนนั้นพูดกันเสียงเบาซะที่ไหน จู่ๆ หัวใจมันก็เต้นเร็วและแรงขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ มิตรภาพระหว่างฉันกับผาชันมันจบลงไปตั้งนานแล้ว อันที่จริงสถานะของคำว่าคนรู้จักมันก็มากไปด้วยซ้ำ
ฉันหันซ้ายหันขวามองนักศึกษามากหน้าหลายตาที่กำลังยืนล้อมบ้างก็กำลังนั่งกันเป็นกลุ่มใหญ่เพื่อเชียร์มวย และคู่ที่กำลังแข่งอยู่ตอนนี้คือผาชันกับเด็กต่างคณะ เมื่อมองเลยผ่านไปอีกฝั่งหนึ่งก็พบว่าพวกแต้วกับแก๊งโอมก็กำลังยืนเชียร์กันจนติดขอบเวทีเห็นแบบนั้นฉันก็โล่งใจเพราะตรงจุดที่ฉันยืนอยู่ก็ค่อนข้างไกลจากสายตาของเพื่อนๆ ฉันกอดหนังสือเรียนไว้แนบอกฝ่ามือเผลอจิกลงบนหนังสือเรียนทุกครั้งที่เห็นว่าเขาโดนฝั่งตรงข้ามชก ฉันรู้มาตั้งนานแล้วว่าผาเก่งเรื่องกีฬาการต่อสู้มากๆ การแข่งแต่ละครั้งเขาแทบจะไม่เคยแพ้ด้วยซ้ำ
“ไอ้ผา ต่อยเลยๆ เอาให้แม่งตายห่าเมื่อกี้มันชกมึงนะโว้ย” เสียงโอมโวยวายอยู่ข้างๆ เวทีวันนี้โอมคงเป็นพี่เลี้ยงของผาอีกตามเคย
“ผาชันสู้โว้ย”
“จะหมดยกแล้ว”
“ใบบัว ใช่ใบบัวหรือเปล่า” ฉันชะงักเล็กน้อยเพราะจู่ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่คุ้นหน้าเดินเข้ามาทักพอมองเลยผ่านผู้ชายคนนี้ไปทางด้านหลังก็พบว่ามีผู้ชายอีกประมาณสามคนกำลังยืนส่งยิ้มมาทางฉัน แสดงว่าคนพวกนี้น่าจะเป็นเพื่อนกัน
“ใช่ มีอะไรเหรอ” ฉันยิ้มตอบกลับไป
“จะเป็นอะไรไหมถ้าเราจะขอเบอร์เธอน่ะ” พูดจบเขาก็ยิ้มกว้าง “เราอยากเป็นเพื่อนกับเธอ”
“เอ่อ..” ได้ยินแบบนั้นฉันก็ยิ่งพูดไม่ออกก่อนจะเริ่มหันซ้ายหันขวาเพราะประโยคที่คนตรงหน้าพูดน่ะมันไม่ได้เบาเลยสักนิด ฉันไม่เข้าใจว่าเขาจะตะโกนทำไมในเมื่อเราก็มีกันอยู่แค่นี้
“เราขอเบอร์เธอได้ไหม เราชอบเธอจริงๆ นะ”
“กริ้ดดดด ไอ้ผาชนะแล้ว”
“เฮ้ย ไอ้ผานี่มึงแค้นถึงขนาดชกฝั่งตรงข้ามสลบเลยหรอวะ”
“ตายยังวะเนี่ย”
จู่ๆ ก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นก่อนจะกลายเป็นความวุ่นวายขนาดย่อมเมื่อบรรดาเพื่อนๆ พากันเข้าไปแบกร่างคู่ต่อสู้ของผาออกมาจากสนามมวย ฉันมองความวุ่นวายตรงหน้าด้วยความมึนงงเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าผาจะเล่นจริงเจ็บจริงถึงขั้นแบกส่งโรงพยาบาลจนกระทั่งสายตาของฉันหันมาสบกับสายตาของคนที่ยืนอยู่บนสนามมวย เขาถอดนวมโยนทิ้งอย่างไม่ใส่ใจแต่สายตาก็ยังมองมาที่ฉัน นี่เป็นครั้งแรกในรอบเกือบหนึ่งปีที่เราสบตากันตรงๆ แบบนี้อีกครั้ง
“เราขอโทษนะแต่เราให้เบอร์ไม่ได้จริงๆ เราไปก่อนนะ” พูดจบฉันก็รีบหันหลังเดินหนีออกไปจากจุดที่ยืนอยู่ อุตส่าห์แอบมาเงียบๆ ผาดันหันมาเห็นอีกแบบนี้พวกเพื่อนหลายคนที่รู้ว่าฉันยืนกรานที่จะไม่มาที่นี่ก็รู้กันพอดีน่ะสิ
“เดี๋ยวสิใบบัว จะรีบไปไหนเราขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ เฮ้”
ฉันรีบเดินจ้ำจนแทบจะกลายเป็นวิ่งเพราะผู้ชายคนนั้นทั้งตะโกนทั้งตามตื้อฉันไม่เลิก กลัวคนบ้านี่ก็กลัวไหนจะกลัวความแตกที่แอบมาสนามแข่งกีฬานี่อีก แต่จู่ๆ ก็มีมือปริศนามาคว้าข้อมือฉันไว้
“…”
ผาชัน
“นี่มึงอีกแล้วหรอวะ ใจคอมึงจะเก็บผู้หญิงสวยๆ ไว้กินคนเดียวทั้งหมดเลยหรือไง คราวก่อนก็ดาวคณะบริหาร ไอ้เวรเอ๊ย” ผู้ชายที่ตามตื๊อขอเบอร์ฉันไม่เลิกโวยวายเสียงดังจนคนอื่นๆ ที่มาเชียร์กีฬาเริ่มหันมามองด้วยความสงสัย ส่วนผาก็ไม่ได้พูดหรือแก้ตัวอะไรทำเพียงแค่จ้องหน้ากลับนิ่งๆ
“ไอ้บีมกูว่าพวกเราไปเหอะ พวกมันเยอะกว่าเดี๋ยวจะซวยอีก”
“นั่นดิ กูว่าพวกเราไปก่อนดีกว่า”
“เฮ้ย มีเรื่องอะไรกันวะ” คราวนี้แก๊งโอมต่างพากันเดินเข้ามาสมทบกับผาด้วยสีหน้าและท่าทางที่พร้อมจะมีเรื่องเต็มที่
“ไม่มีอะไรหรอก แค่เรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยเราไปกันเหอะ” ฉันตัดสินใจพูดขึ้นเพราะกลัวว่าเพื่อนจะมีเรื่องกับเด็กคณะอื่น
“หึ ฝากไว้ก่อนเหอะมึงอย่าคิดว่ามึงเท่หรือเก่งมาจากไหน คราวหน้ากูไม่ปล่อยมึงไว้แน่” พูดจบก็เดินกระแทกไหล่ผาอย่างแรงก่อนจะเดินหายไปพร้อมกับเพื่อนในแก๊ง
“ไอ้เวรเอ๊ย แน่จริงมึงอย่าฝาก กูล่ะหมันหน้ามึงมานานล่ะ” โอมยังคงโวยวายไม่เลิก
“เอาหน่า กูว่าให้เรื่องมันจบๆ ไปเหอะ อย่าลืมดิว่าวันนี้พวกเรามีนัดฉลองที่ไอ้ผาแข่งมวยชนะนะเว้ย” ปริ๊นซ์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูร่าเริง คงหวังให้สถานการณ์ที่ตึงเครียดอยู่ในขณะนี้ดีขึ้น
“ถ้างั้นเราไปก่อนนะ พอดีเราไม่ว่าง” ฉันบอกปฎิเสธก่อนจะบิดข้อมือของตัวเองให้หลุดพ้นจากคนข้างตัว แวบเดียวเท่านั้นที่ฉันเห็นผาเหลือบมองปฏิกิริยาของฉันแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร “เราไปก่อนนะ”
“เดี๋ยวสิใบบัว จะรีบไปไหนๆ บอกจะไม่มาเชียร์เพื่อนผาแข่งไง”
จังหวะที่ฉันหันหลังจะเดินหนีเสียงไอ้เอ๋ยก็ตะโกนขึ้นแถมยังวิ่งเข้ามาล็อกคอฉันจากทางด้านหลังด้วย และพอฉันพยายามจะวิ่งหนีไอ้แต้วก็เข้ามาล็อกแขนฉันไว้อีกข้าง
“ไหนๆ ก็มาแล้ว ไปฉลองด้วยกันก่อนดิวะ”
“ไม่ไป”
ร้านเหล้าหลังมหาลัย
“เอ้า ฉลอง”
ทุกคนในโต๊ะต่างยื่นแก้วเหล้าชนกันจนเกิดเสียงดังสนั่น อย่างที่รู้กันว่าที่พวกเรามาดื่มกันคราวนี้เพราะต้องการฉลองให้กับชัยชนะของผา จริงๆ ฉันก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่หรอกที่เขาชนะ คนๆ นั้นเก่งทั้งเรื่องเรียนและการกีฬา ถึงแม้ว่าบุคลิกภายนอกเขาจะแสดงออกด้วยท่าทางเกเรและดูนักเลงไปบ้างแต่ความจริงมันเป็นยังไงเพื่อนๆ ทุกคนรวมทั้งอาจารย์ต่างรู้ดี
“นี่พวกเรามาฉลองให้ไอ้ผานะเว้ย แต่ไอ้เจ้าภาพดันทำงานงกๆ”
“นั่นดิ ถามจริงเหอะไอ้โอมเมื่อไหร่เพื่อนรักมึงจะเลิกขยันสักที” แต้วพูดขึ้น
“ก็มันมีภาระที่ต้องรับผิดชอบเยอะแยะไปหมด ไหนจะเรื่องเรียนตัวเอง ไหนจะเรื่องน้องสาวอีก” โอมพูดก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
“ได้ข่าวว่าน้องสาวไอ้ผาสวยนี่หว่า มึงเคยเห็นยังไอ้โอมพวกกูยังไม่เคยเห็นเลย”
“เฮ้ยๆๆๆ อย่าเสือกเลยไอ้บิวไอ้นี่มันเป็นโรคหวงน้องถ้ามึงเจอน้องสาวมันนะกูบอกได้เลยว่ามึงตายแน่ๆ” ว่าจบโอมก็กระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะ
“แล้วทำไมมึงไม่ตายวะ กูได้ข่าวว่ามึงก็เคยเจอน้องไอ้ผา”
“กะ ก็ เอ่อ.. ไอ้ผามันยกเว้นกูไงเพราะกูเป็นเพื่อนรักมันคนละระดับกับพวกมึงอ่ะ”
“ถุย อ้างฉิบหายเลยมึงอ่ะ” พูดจบพวกเพื่อนผู้ชายก็พากันแกล้งรุมตบหัวโอมเรียกเสียงหัวเราะต่างคนในโต๊ะจนกลายเป็นว่าตอนนี้โต๊ะพวกเราเสียงดังกว่าโต๊ะอื่นๆ
ฉันหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาเจ้าของงานที่พวกเพื่อนๆ ต่างพากันถามถึงก่อนจะพบว่าเจ้าตัวกำลังเดินเสิร์ฟเหล้าตามโต๊ะต่างๆ เพราะวันนี้เป็นวันศุกร์นักศึกษาก็เลยเยอะเป็นพิเศษ ก่อนหน้าฉันได้ยินเพื่อนพูดกันว่าช่วงนี้ผารับจ็อบเยอะแยะไปหมดเพราะต้องหาเงินมาเรียนหนังสือไหนจะต้องหาเงินช่วยเหลือคนในครอบครัว ผามีน้องสาวหนึ่งคนอายุห่างกันแค่หนึ่งปีเท่านั้นนอกจากนี้ก็ยังต้องส่งเสียน้องเรียนด้วย
“สวัสดีครับ ฟังเพลงสนุกกันมาก็เยอะแล้วลองเปลี่ยนมาฟังเพลงช้าๆ กันสักเพลงดีไหม เอางี้ดีกว่า ใครเคยแอบรักเพื่อนสนิทตัวเองบ้าง” จบคำพูดของนักดนตรีบนเวทีเหล่านักศึกษาต่างพากันโห่ร้องแล้วก็มองหน้าแซวกันเอง
“วู้ววววว”
[loading....100%]
TALK
**หึหึ (ไรท์หัวเราะแบบกรุ้มกริ่ม) อยากรู้จริงๆ ว่าพี่ผาคิดอะไรอยู่ในใจ หุหุ ฝากเม้นโหวตด้วยน้าาาา พรุ่งนี้เจอกันจ้า :)
-ผาชัน-
-ใบบัว-
-บูม-
ฝากนิยายเรื่องอื่นๆ
แสนรักจอมใจ อ่านคลิกรูป
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อยากฟังเพลง เพื่อนสนิท คิดไม่ซื่อ....อ่ะ เฮียผาาาาาาาาาาาาา
ตรงใจใบบัว