ll Little by little ll เผลอรักได้ยังไง ทั้งใจดันให้เธอ

ตอนที่ 4 : Chapter 3 ll ยินดีที่ไม่รู้จัก

Chapter 3 ll ยินดีที่ไม่รู้จัก

ครืด~ ครืด~

...อืมมม

=_=zZZ

ครืด~ ครืด~

ฉันยื่นมือไปคว้าโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนขอบหัวเตียง ก่อนจะลืมตาปรือๆ เพื่อดูหน้าจอโทรศัพท์

ใครทักไลน์มาแต่เช้าก็ไม่รู้ ง่วงจะตายอยู่แล้ว U.U

‘ไข่มุก เธออยู่ไหน เป็นยังไงบ้าง’

‘ฉันขอโทษนะ ฉันยอมรับว่าตัวเองทำผิด ฉันเป็นห่วงเธอนะ ทำไมเธอถึงหายไปแบบนี้’

O.O

ฉันเบิกตาโตพร้อมกับเด้งตัวลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นว่าใครที่ส่งไลน์มาหาฉัน

ดิว...อดีตแฟนของฉันเอง

ฉันกดเข้าไปอ่านก่อนจะนั่งจ้องข้อความที่เขาส่งมาอยู่แบบนั้น ครั้งสุดท้ายที่เราคุยกันคือสองอาทิตย์ก่อน ที่เขาส่งมาบอกฉันว่าขอโทษสำหรับทุกเรื่องที่ทำผิดไป แต่ฉันไม่คิดจะตอบ แล้วเขาก็หายเงียบไปเลย

เฮอะ TOT

น่าโมโหชะมัด คิดจะขอโทษแต่ก็ไม่คิดจะกลับมา ทำผิดจนไม่น่าให้อภัยแบบนี้ ยังคิดจะมาขอโทษทำไมอีกก็ไม่รู้ หายไปจากชีวิตฉันเลยน่าจะดีซะกว่า

ไอ้ผู้ชายเฮงซวย! TOT

อารมณ์เสียตั้งแต่ตื่นเลย ฮือออ

ฉันโยนโทรศัพท์มือถือทิ้งลงข้างตัวพร้อมกับเอาหมอนทับมันไว้ แล้วลุกจากที่นอนไปอาบน้ำแต่งตัว พยายามข่มใจไม่ไปยุ่งอะไรกับโทรศัพท์มือถืออีก

อยู่ที่นี่ฉันจะไม่ว้าวุ่นเรื่องพวกนั้นเด็ดขาด จะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ไข่มุกคนนี้จะต้องสตรองให้ได้!

ฉันออกจากห้องแล้วไปบ้านคุณน้าเพื่อหาข้าวเช้ากิน สำหรับบ้านหลังที่คุณน้าอยู่ ที่ระเบียงจะมีโต๊ะอาหารเอาไว้นั่งเล่น กินข้าว หรือใช้เตรียมอาหาร ส่วนตัวห้องฝั่งหนึ่งจะทำเป็นเคาน์เตอร์เล็กๆ ไว้ให้ลูกค้ามาติดต่อเรื่องที่พัก ส่วนห้องหลังเคาน์เตอร์จะเป็นห้องพักของคุณน้านั่นเอง

“อ่ะนี่ ปลาหมึกผัดพริกเผาราดข้าวจ้ะ” คุณน้าวางจานลงบนโต๊ะอาหารที่ฉันมานั่งรออยู่

“หูยยย ขอบคุณมากนะคะน้าอร” คุณน้ายิ้มให้ฉันก่อนจะเดินกลับเข้าไปที่หลังเคาน์เตอร์ ฉันเลยลงมือกินข้าวที่คุณน้าทำให้อย่างเอร็ดอร่อย

ได้กินอาหารทะเลสดๆ นี่มันฟินจริงๆ >O<

“คุณน้าครับบบ~”

ฉันเงยหน้าเมื่อได้ยินเสียงผู้ชายเรียกคุณน้าดังใกล้เข้ามา ก่อนจะได้พบกับเจ้าตัวที่เพิ่งเดินขึ้นมาบนระเบียง

=_=;

เจอกันอีกแล้ว...หมอนี่ยังไงล่ะ ผู้ชายที่อยู่ข้างห้องฉัน นายออกัส!

วันนี้เขาใส่เสื้อกล้ามสีเทาอ่อนทับด้วยเสื้อเชิ้ตบางๆ สีน้ำเงินเข้มถลกแขนขึ้นกับกางเกงขาสั้น

“อ้าว...” เขาหันมาสบตากับฉันเข้าซะก่อน เลยไม่ได้เดินไปถึงหน้าเคาน์เตอร์ คุณน้าจึงเป็นฝ่ายเดินออกมาหาเขาที่ระเบียงแทน

“อ้าว ว่ายังไงจ๊ะสุดหล่อ” คุณน้าเอ่ยทักทายเขาด้วยสีหน้าเอ็นดูสุดๆ

อะไรกัน ทำไมดูสนิทสนมกันขนาดนั้นล่ะ =O=

“เดี๋ยวผมจะออกไปข้างนอก อยากฝากซื้ออะไรมั้ยครับ” เขาละสายตาจากฉันแล้วหันไปตอบคุณน้าด้วยสีหน้าท่าทางที่ดูเป็นเด็กมารยาทดีสุดๆ

“อุ๊ย ไม่ต้องหรอกจ้า น้าอยากได้อะไรเดี๋ยวออกไปซื้อเองได้” ฉันได้แต่ถือช้อนค้างไว้ตรงปากระหว่างมองคนสองคนที่กำลังคุยกันอยู่

เอ๊ะ หรือว่าหมอนี่จะเป็นญาติฝ่ายไหนของคุณน้ารึเปล่า =O=; อาจจะเป็นญาติห่างๆ ที่ฉันไม่รู้จัก

“เอ้อ จริงสิ พอดีเลยไข่มุก คนนี้ไงที่น้าบอกว่าพักอยู่ข้างห้องหนูน่ะ” คุณน้าหันมาบอกฉันพร้อมกับชี้ไปที่เขา “รู้จักกันไว้สิ รุ่นเดียวกันเลย จะขึ้นปีสองเหมือนกันใช่มั้ยจ๊ะ”

แล้วคุณน้าก็หันกลับไปถามเขาอีกครั้ง -_-;

เขาพยักหน้าก่อนจะเหลือบมองฉันทั้งที่ยังมีรอยยิ้มบางๆ สื่อความหมายแปลกๆ ประดับอยู่บนใบหน้า จากนั้นก็หันกลับไปมองคุณน้าพร้อมกับเอ่ยถามขึ้นมา

“ใครเหรอครับคุณน้า ^_^”

“หลานน้าเองจ้ะ ปิดเทอมพอดีเลยจะมาอยู่ที่นี่สักพัก”

“อ๋อออ”

“ถ้าว่างๆ เบื่อๆ ก็ชวนไปไข่มุกไปเที่ยวได้นะ มาที่นี่คนเดียวน้ากลัวจะเหงาเหมือนกัน เป็นผู้หญิงด้วยจะไปไหนก็เป็นห่วง รู้จักกันไว้สิจ๊ะ”

เดี๋ยวนะ TOT อะไรคือการที่คุณน้าพูดเหมือนจะฝากฝังฉันไว้กับหมอนี่ เขาเป็นใครกันเนี่ย

“รู้จักกันแล้วครับ ^_^” ฉันจ้องเขาตาโตเมื่ออีกฝ่ายพูดแบบนั้นกับคุณน้าด้วยรอยยิ้มไร้เดียงสาสุดๆ

“อ้าว รู้จักกันได้ยังไงจ๊ะ”

“อ๋อ ก็เมื่อวาน...”

=[]=!! เขาจะเล่าเรื่องเมื่อวานให้คุณน้าฟังงั้นเหรอ

มะ...ไม่ได้นะ! ถ้าคุณน้ารู้เข้าเป็นต้องได้เอาไปบอกพ่อกับแม่ฉันแน่ ไม่ด้ายยย

“เจอกันเมื่อวานตรงระเบียงค่ะ!” ฉันรีบพูดแทรกไปทันที คุณน้าหันมามองฉันแล้วพยักหน้าเออออตามอย่างไม่ติดใจอะไร

ฉันหันกลับไปมองเขาที่กำลังยิ้มให้ฉันเหมือนรู้ทัน -_-;

“ดีเลย ไข่มุกมีอะไรก็บอกออกัสเขาได้นะ”

“เขาเป็นอะไรกับน้าเหรอคะ =_=;” คุณน้าหัวเราะเมื่อได้ยินที่ฉันถาม

มันน่าขำตรงไหนกันนะ มันก็เป็นคำถามที่ฉันควรจะถามและรู้คำตอบไว้ไม่ใช่เหรอ TOT

“เป็นลูกค้าไงจ๊ะ”

“ลูกค้า =O=?” ถ้าเป็นแค่ลูกค้า ทำไมถึงได้ดูสนิทสนมกัน แถมคุณน้ายังดูเอ็นดูเขาออกหน้าออกตามากขนาดนี้อีก

“เขาอยู่ที่นี่มาอาทิตย์นึงแล้ว และจะอยู่ทั้งเดือนจ้ะ”

“O.O!”

ฮะ!? อยู่มาเป็นอาทิตย์แล้ว?

อย่างงี้ก็มีเหรอ มาอยู่เกาะนานๆ แบบนี้คนเดียวเนี่ยนะ!

กรณีฉันยังพอเข้าใจได้ว่าที่นี่เป็นรีสอร์ตของคุณน้า แต่นี่เขามาพักในฐานะลูกค้า แถมยังมาที่เกาะแบบไม่มีที่ไหนให้ไปเที่ยวเยอะๆ ได้อีก ไม่บ้าก็ต้องบ้ามากแน่ๆ ที่เลือกมาอยู่ที่นี่นานๆ ไหนจะค่าที่พัก ไหนจะค่าเช่ามอเตอร์ไซค์ ของกินบนเกาะก็ไม่ใช่ถูกๆ เลยนะ =[]=

กริ๊ง~

เสียงโทรศัพท์ตรงเคาน์เตอร์ทำให้คุณน้าปลีกตัวไปรับสายก่อนที่ฉันจะได้ถามอะไรต่อ ฉันยังคงมองเขาที่ยังยืนยิ้มอยู่ และเมื่อเขาเอาแต่มองฉันอยู่แบบนั้น ฉันก็เลยก้มหน้าลงกินข้าวต่อ

จะมองอะไรนักหนาก็ไม่รู้ T_T

ครืด~

=_=;

เขามานั่งเก้าอี้ตัวตรงข้ามกับฉันเฉยเลย

“ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”

“ฮะ?”

“ก็เมื่อวาน...” ฉันเบิกตาโตอีกครั้งพร้อมกับยื่นช้อนไปตรงหน้าเขาอย่างลืมตัว จนต้องรีบชักมือกลับ แต่มันก็เป็นผลเมื่อเขาหยุดพูดไป

ฉันแค่กลัวว่าเขาจะเผลอพูดเรื่องเมื่อวานออกมาแล้วคุณน้าได้ยินน่ะ TOT

“ไม่เป็นอะไรแล้ว”

“ก็ดีแล้ว”

“-_-;”

“^_^”

ยะ...ยิ้มทำไมกันนะ

ฉันหลบสายตาเขาแล้วก้มหน้ากินข้าวต่อ แต่ก็รู้สึกเกร็งแปลกๆ เมื่อมีคนมานั่งมองตอนกินข้าวแบบนี้

เขาควรจะออกไปจากตรงนี้ได้แล้วนะ ทำไมต้องมานั่งมองฉันด้วย T///T

“ทำไมมาอยู่ที่นี่นานเลยล่ะ” ฉันเงยหน้ามองเขาอีกครั้งเมื่อเขาเอ่ยถาม

“ก็ที่นี่เป็นรีสอร์ตของคุณน้าฉันเอง” ฉันต่างหากที่ควรจะถามเขาว่าทำไมมาอยู่ที่นี่นานเลย “เอ่อ...แล้วนายล่ะ”

“O.O”

“จะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน”

“ฉันจองแบบเช่ารายเดือนไป อยู่ได้อีกสามอาทิตย์” เงินต้องเหลือขนาดไหนกันนะ ถึงได้เอาเงินมาทิ้งไว้ที่ค่าเช่าที่พักบนเกาะแบบนี้ได้ พ่อแม่เขาไม่ว่าหรือยังไง =_=;

“ทำไมถึงมาอยู่นานล่ะ”

“หนีมาพักใจ :)”

“=O=;” คำตอบของเขาทำเอาฉันถึงกับอ้าปากหวอ

นี่ยังมีคนแบบฉันอยู่ในเกาะนี้ด้วยอีกคนสินะ อย่าบอกนะว่าเขาก็อกหักมาเหมือนกันน่ะ

แต่ท่าทางดูสุขสบายดีมากเลยนะ อาจจะไม่ใช่ก็ได้ -_-;

“คุยกันได้แบบนี้ เห็นแล้วค่อยโล่งใจหน่อย” เราสองคนหันไปมองคุณน้าที่เพิ่งจะเดินออกมาที่ระเบียง ก่อนที่ท่านจะมองหน้าหมอนี่ “ไข่มุกเป็นคนเข้าหาคนไม่เก่งน่ะจ้ะ ต้องใช้เวลาสักพักถึงจะชิน แรกๆ อาจจะอึดอัดหน่อย”

เดี๋ยวสิคะคุณน้า จะไปบอกเขาทำไมคะ TOT

“ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะผมชอบเข้าหาคน ^_^” ออกัสพูดพลางหันมามองฉันพร้อมรอยยิ้มมุมปาก

รู้สึกอิ่มข้าวขึ้นมายังไงก็ไม่รู้สิ -_-;

“ฉันจะไปขี่รถเล่น ไปด้วยกันมั้ย เช้าๆ ที่ชายหาดอากาศดีนะ” อยู่ๆ เขาก็เอ่ยชวนฉัน

“ไปสิไข่มุก ออกัสนำเที่ยวเกาะได้นะลูก ออกไปซิ่งมาทุกวันเลยนี่”

นั่นไง -_-;

ฉันหันไปมองคุณน้า จากนั้นก็หันมาสบตากับเขา

“^_^” ฉันควรจะไปจริงๆ เหรอ เรายังไม่ได้รู้จักกันดีเลยนะ

“ไม่...เป็นไรดีกว่าค่ะ ไข่มุกเกรงใจเขา” ฉันหันไปบอกคุณน้าพลางยิ้มเจื่อน แต่เขาก็รีบพูดขึ้นมา

“เกรงใจทำไม ฉันเต็มใจ”

“นั่นสิ ออกัสเขามาพักอยู่คนเดียว ไปกับออกัสน่ะดีแล้ว น้าจะได้เบาใจด้วย หนูออกไปไหนคนเดียวแล้วน้าเป็นห่วง”

คำพูดของคุณน้าทำให้ฉันไม่กล้าที่จะปฏิเสธเป็นรอบที่สอง ฉันพยักหน้าอย่างจำยอมพร้อมกับยิ้มแห้งๆ

สุดท้ายฉันก็คงต้องไปกับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ =O=

หลังจากที่กินข้าวเสร็จ ฉันก็เดินตามเขากลับมายังหน้าบ้านพักของเรา

เอ่อ...ถึงจะฟังดูขนลุกพิลึก แต่มันก็เลี่ยงที่จะพูดแบบนั้นไม่ได้ ในเมื่อห้องพักเราดันอยู่บ้านหลังเดียวกัน

ฉันตรงไปที่จักรยานตัวเอง ในขณะที่เขาก็เดินไปที่มอเตอร์ไซค์ของตัวเองเช่นกัน ฉันกำลังจะเอาขาตั้งจักรยานขึ้น แต่เสียงของเขาก็ขัดฉันเอาไว้ซะก่อน

“จะเอาจักรยานไปไหน” อ้าว -O-

“ก็จะไปขี่รถเล่นไม่ใช่เหรอ”

“ก็ใช่ไง”

“=O=?” ฉันขี่จักรยานไปก็ถูกแล้วนี่

“ไปด้วยกันสิ ไม่ใช่แยกกันไป”

“ฮะ?” ออกัสไม่ตอบอะไรต่อนอกจากตบเบาะรถมอเตอร์ไซค์ของเขา

=[]=!

อย่าบอกนะว่าเขาจะให้ฉันไปซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์เขาน่ะ

“ซ้อนท้ายฉัน” ไม่ทันขาดคำเขาก็พูดสิ่งที่ฉันกำลังคิดออกมา

“ไม่เป็นไร ฉันขี่จักรยานไปก็ได้”

“บ้าเหรอ เธอจะขี่ตามฉันทันได้ไงล่ะ ไปด้วยกันนี่ล่ะ”

“=_=;”

“หรือว่านั่งมอเตอร์ไซค์ไม่เป็น”

“ไม่ใช่” บ้าเหรอ ฉันไม่ได้บอบบางถึงขนาดจะนั่งมอเตอร์ไซค์ไม่เป็นนะ

ก็...มันรู้สึกแปลกๆ นะที่ต้องไปนั่งซ้อนท้ายคนที่เพิ่งจะรู้จักกันน่ะ TOT

“แล้ว?”

“...” ฉันไม่กล้าพูดสิ่งที่ตัวเองคิดออกไป เลยทำได้เพียงแค่เดินเข้าไปหาเขาเงียบๆ

ก็ได้ๆ ฉันซ้อนเขาไปก็ได้

เขายกยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นว่าฉันยอมที่จะไปมอเตอร์ไซค์คันเดียวกับเขาแล้ว เขาขึ้นไปนั่งคร่อมก่อนจะถอยมอเตอร์ไซค์ออกมาจากตรงที่จอดเพื่อให้ฉันสามารถขึ้นได้ง่ายขึ้น ออกัสสตาร์ตเครื่อง จากนั้นก็หันมามองหน้าฉัน คล้ายจะบอกกลายๆ ว่าให้ฉันขึ้นซ้อนท้ายได้แล้ว

=_=;

ฉันเดินเข้าไปใกล้แล้วขึ้นซ้อนท้ายอย่างเก้ๆ กังๆ นั่งตัวเกร็งอยู่บนเบาะ แถมยังเว้นระยะห่างจากเขาพอสมควร สองมือก็จับท้ายรถเอาไว้แน่น

เราออกมาจากรีสอร์ต ออกัสขี่ไปช้าๆ จนกระทั่งมาถึงตัวถนน เขาก็หยุดรถพร้อมกับหันมาหาฉัน

“ไม่เกาะฉันไว้ เดี๋ยวตกรถไม่รู้ด้วยนะ”

“ฉันจับข้างหลังไว้แล้ว”

“แน่ใจนะว่าจะไม่หงายหลังตกลงไป”

“=_=;” ฉันเห็นเขาลอบยิ้มก่อนจะหันกลับไป

...นี่เขาคงจะไม่พาฉันซิ่งหรอกนะ ถนนบนเกาะนี้ยิ่งวกวน แถมยังเป็นเนินขึ้นๆ ลงๆ ตั้งเยอะน่ะ

“จะไปแล้วนะ~” เขาพูดลอยๆ ขึ้นมาก่อนจะเริ่มบิดคันเร่งเป็นสัญญาณ

ดะ...เดี๋ยวสิ ตั้งท่าแบบนี้เหมือนจะขี่เร็วเลย TOT!

บรืนนน~!!!

“กรี๊ดดดดดด!”

ฉันเผลอกรี๊ดออกมา ซ้ำมือที่จับท้ายรถเอาไว้ก็เปลี่ยนมาเกาะเอวเขาเอาไว้แน่น เมื่อเขาเร่งเครื่องขี่ออกไปด้วยความเร็วในแบบที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว!

บรืนนน~!!!

จะรีบไปไหนเนี่ย! เขาจงใจแกล้งฉันใช่มั้ย! YOY

ฮือออ นายมันบ้า!

ทอล์คทอล์ค

สวัสดีค่า มาแล้ววววว
มัวแต่ดูซีรี่ส์เพลิน ว่าจะลงให้ตั้งแต่หกโมงเย็น
มองนาฬิกาอีกทีเกือบจะสามทุ่มแล้ว แงงง
แต่เก๊าไม่ลืมน้าาาา

ช่วงนี้เริ่มทำงานประจำแล้วค่ะ
เลยอาจจะลงนิยายไม่ถี่นัก T_T
แต่จะออกนิยายเหมือนเดิมแน่นวลลล 555555
เป็นกำลังใจให้เก๊ากันด้วยยย

ในส่วนของเกาะสวาทหาดสวรรค์นั้นน...
555555 ไม่มีอะไรมาก แค่จะบอกว่า
ต้องทำบุญขนาดไหน ถึงจะเจอคนหล่อแบบนี้
เหมือนไข่มุกบ้างงงง ดูเซะ
นางออกจะแสนดีขนาดนี้น่ะ 5555555555

เอาล่ะเม้าท์มอยนิดๆ หน่อยๆ


ไว้เจอกันตอนหน้านะคะ!

1 เม้นท์ 1 กำลังใจน้า
จุ๊บบบบ <3