ตอนที่ 10 : บทที่ 5 - เปิดตัวภรรยาคนสวย ( 100% )
แจ้ง FC ทุกท่านนะคะ แฟนเพจเก่าของเพื่อนแพงมีปัญหาถูกบล็อกไปแล้ว นี่เป็นแฟนเพจใหม่ที่เพื่อนแพงเพิ่งสร้างขึ้นมา รบกวน FC ทุกคนที่ติดตามผลงานไปกดไลค์กันเยอะๆ เหมือนเดิมนะคะ ข้าน้อยจะพยายามรักษาแฟนเพจอันนี้เอาไว้ให้ดีที่สุดคร๊าบ
กดลิ้งค์นี้เลยจ้า มาถูกใจกันเยอะๆ น้า สมาชิกยังน้อยอยู่เลย ><
https://www.facebook.com/DekDHayase/?ref=bookmarks
บทที่ 5
เปิดตัวภรรยาคนสวย ( 100% )
บรรยกาศภายในร้านอาหารถูกออกแบบโดยสไตล์ไทยโมเดิร์น เครื่องประดับทุกชิ้นของทางร้านล้วนแล้วแต่เป็นของเก่าหายากที่มองแล้วชวนให้คิดถึงเอกลักษณ์ความเป็นไทยในสมัยก่อน รัตนาวดีนั่งสั่นสะท้านกับสายตาที่ลูกค้าวีไอพีมองเธอด้วยเลศนัย หญิงสาวไม่ได้คิดไปเองหรือหลงทะนงตัว แต่เธอดูออกว่าในแววตาคู่นั้นมันเจือปนไปด้วยความพิษวาสเชิงชู้สาว เพราะเหตุนี้รัตนาวดีถึงไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับบุคคลตรงหน้า
“ภรรยาคุณสวยมากเลยนะครับ” สำเนียงภาษาไทยที่ออกจะแปล่งๆ เพราะเนื่องจากคนพูดนั้นเป็นต่างชาติ
“ขอบคุณครับ” พัชระต้องแสร้งยิ้มแม้ในใจอยากจะลุกขึ้นตั๊นหน้าคนที่มองเมียเขาอย่างไม่นึกเกรงใจ แต่เพราะคำว่า ‘ลูกค้าคือพระเจ้า’ ชายหนุ่มจึงจำยอม
สาบานว่าถ้าเจอกันในสถานะอื่นล่ะก็ ไอ้ฝรั่งขี้นกนี่ไม่รอดมือเขาแน่
“คุณพอลครับ ทางเลขาฯ ของผมคงแจ้งคุณพอลไปแล้วสำหรับรายละเอียดต่างๆ หวังว่าสองบริษัทฯ จะได้ร่วมงานกันนะครับ” ชายหนุ่มรีบเปิดเข้าประเด็นทันที เพราะไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้
“ไม่มีปัญหาครับ ผมชอบแนวคิดของคุณมาก คุณเหมาะสมกับเจ้าของรางวัลนักธุรกิจหนุ่มดีเด่นแห่งปีจริงๆ” ว่าแล้วก็ปรบมือให้
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ผมก็เพียงแต่ทำตามหน้าที่ของผู้บริหารเท่านั้น”
พัชระเอ่ยถ่อมตน เขาคิดอย่างที่พูดจริงๆ เนื่องจากบริษัทฯ ของเขาเป็นองค์กรใหญ่ระดับเอเชีย และอีกไม่นานก็จะก้าวขึ้นเป็นหนึ่งในธุรกิจที่น่าจับตามองของตลาดหุ้นทางแถบยุโรป ดังนั้นก็ย่อมมีพนักงานนับล้านชีวิตที่ฝากความหวังให้เขาเป็นผู้นำที่ดีเพื่อนำพาบริษัทฯ ก้าวขึ้นสู่ความเจริญรุ่งเรื่อง
“แต่… ก่อนจะเซ็นสัญญาผมอยากจะคุยกับคุณและภรรยาของคุณสักเล็กน้อย พอดีว่าผมเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนน่ะครับ วันๆ ก็ทำแต่งาน หวังว่าคุณคงไม่รังเกียจ ?” พอลเอ่ย แต่รู้คำตอบอยู่แล้วว่าพัชระไม่กล้ามีปากเสียงกับเขา
เพราะอะไรน่ะหรือ ? ก็เพราะว่าเขาถือไพ่เหนือกว่ายังไงล่ะ
“ผมจะรังเกียจคนเก่งๆ อย่างคุณพอลได้ยังไงครับ ผมเองก็ทำแต่งานถ้ามีเพื่อนให้นั่งคุยเรื่องราวทั่วไปเพื่อแลกเปลี่ยนทัศนคติกันบ้างก็ดีไม่น้อย” ชายหนุ่มยิ้ม
แต่ในใจกำลังร้อนรุ่มดังไฟ ! เพราะสายตาของไอ้ฝรั่งมักมากกำลังโลมเลียภรรยาของเขาต่อเนื่อง แถมวันนี้สาวเจ้ายังใส่ชุดสวยมีส่วนเว้าส่วนโค้งอวดหุ่นน่าฟัดอีกต่างหาก
ให้ตายเถอะ
“คุณสองคนรู้จักกันได้ยังไงครับ” คำถามแรกถูกเอ่ยขึ้น
“เราสองคนเจอกันตามงานสังคมน่ะครับ พอดีว่าพ่อของเราทั้งสองเป็นเพื่อนรักกัน ท่านก็เลยแนะนำให้ผมรู้จักกับเธอ” พัชระรีบตอบแทน เนื่องรู้ว่าเวลานี้รัตนาวดีกำลังอึดอัด
“อ่อ…” คนฟังพยักหน้ารับ ก่อนจะเอ่ยถามต่อ “แล้วรักกันเพราะอะไรหรือครับ”
“ผมกับ…”
“โนๆ ผมถามภรรยาคุณครับ ไม่ใช่คุณ” พัชระยังพูดไม่ทันจบก็ถูกเบรกเสียก่อน ใบหน้าหล่อเหลาชาวาบ รู้สึกเหมือนถูกไม้หน้าสามเป็นร้อยฟาดเข้าให้อย่างแรง
“ภรรยาผมคุยไม่ค่อยเก่งน่ะครับ ผมเกรงว่าเธอจะทำให้คุณพอลไม่สนุก” คราวนี้น้ำเสียงของพัชระแข็งขึงได้ที
คนฟังทำหน้าไม่สบอารมณ์เล็กน้อย เขาเองนั้นอุตส่าห์หาช่องว่างในการอยากได้ยินเสียงของสาวสวยแล้วแท้ๆ ยังมีมารมาผจญอีก
“ไม่เป็นไรค่ะคุณพัชระ ดิฉันคุยได้” รัตนาวดีพอจะดูออกว่าเธอกำลังเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด จึงไม่อยากให้ผู้เป็นสามีต้องรับหน้าเพียงลำพัง
อีกอย่างลูกค้าท่านนี้ก็สำคัญกับบริษัทฯ มาก เธอไม่อยากให้เขารู้สึกไม่พอใจเพราะกลัวจะส่งผลเสียต่อการเซ็นสัญญา
“ดิฉันรักคุณพัชระเพราะเขาเป็นคนดีค่ะ” เสียงหวานเอ่ย แล้วยิ้มบางเบาพอเป็นมารยาท
“แค่นั้นหรือครับ ?” ไม่ยอมเลิกราง่ายๆ
“คุณพัชระเป็นคนเก่งค่ะ เขาทำงานด้วยความทุ่มเท ข้อนี้ของเขาทำให้ฉันตกหลุมรักค่ะ” รัตนาวดีพยายามตอบ
“ผมเองก็ทำงานเก่งนะครับ คุณไม่รู้สึกอยากรักผมบ้างหรือ ?”
“คะ ?” หญิงสาวทำหน้าไม่ถูกเสียแล้วเมื่อเจอกับคำถามนี้เข้า
“คุณหมายความว่าไงครับคุณพอล”
พัชระหมดความอดทน จ้องหน้าคนตรงหน้าด้วยสายตาไม่เหลือความเป็นมิตร แต่คนถูกจ้องกลับไม่สนใจอาการหวงของชายหนุ่ม เขามองแต่ใบหน้าหวานที่ดูเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ
“คุณสนใจผมไหมครับ” คนถามยิ้มยียวน
“คุณพอล !”
ปัง !
มือหนาของนักธุรกิจหนุ่มตบโต๊ะอาหารขนาดใหญ่เสียงดัง เล่นเอาร่างบางที่อยู่ข้างๆ พลอยสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ รัตนาวดีเห็นท่าไม่สู้ดีจึงรีบร้องห้ามคนเป็นสามี
“ใจเย็นๆ ค่ะคุณพัชระ” เสียงหวานสั่นเทา
“ไม่ยงไม่เย็นมันแล้ว !” พัชระตวาดลั่น แล้วเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อบุคคลที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกค้าคนสำคัญของบริษัทฯ “ผมอดทนกับคุณมามากแล้วคุณพอล คุณมองภรรยาผมแบบไร้มารยาทผมก็ยังอดทน แต่นี่เล่นถามคำถามทุเรศๆ ออกมาผมรับไม่ได้ และจะไม่ทนด้วย !!!”
“คุณพัชระคะ ใจเย็นๆ ค่ะ อย่ามีเรื่องกันเลยนะคะ” ร่างบางรีบวิ่งไปกอดด้านหลังของคนตัวโตด้วยกลัวว่าเขาจะพลั้งมือทำร้ายชายอีกคน
“ผมว่าคุณควรฟังที่ภรรยาคุณพูดนะครับคุณพัชระ การทำร้ายผมไม่ใช่เรื่องดีของบริษัทฯ คุณ” พอลยักคิ้วให้
ยิ่งเห็นท่าทางยโสของฝรั่งร่างโตชายหนุ่มก็ยิ่งโกรธจัด
“นี่หรือครับ คนดีของคุณ ผมว่า…” ไม่พูดเปล่าแต่มือหนายังถือวิสาสะดึงข้อมือร่างบางให้ไปยืนข้างๆ ตน “คุณหย่ากับเขาแล้วมาอยู่กับผมดีกว่า ผมให้ในสิ่งที่คุณต้องการได้ทุกอย่าง” เสียงเข้มพูดแล้วทำท่าจะหอมแก้มนวล
พลั่ก !
พัชระรีบสาวหมัดเข้าใส่ใบหน้าหล่อตามแบบฉบับหนุ่มสใตล์ยุโรปก่อนที่ปลายจมูกโด่งจะฉกฉวยความหอมที่ควรเป็นของเขาคนเดียวไปได้ทันเวลา จากนั้นสามีตัวโตก็รีบดึงคนตัวเล็กให้มายืนข้างๆ ตน รัตนาวดีตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้าจนสั่นสะท้าน
“คุณพัช ! นี่คุณกล้าต่อยผม คุณกล้าทำแบบนี้กับลูกค้าวีไอพีของบริษัทฯ คุณได้ยังไง” ฝรั่งหน้าหล่อฉุนที่โดนทำร้ายร่างกาย ชี้หน้าต่อว่าผู้กระทำ
“น้อยไปด้วยซ้ำที่แกโดน คนอย่างแกฉันไม่คิดอยากจะร่วมงานด้วยหรอก ไอ้เศษสวะเอ๊ย !” พัชระตอกกลับด้วยถ้อยคำเจ็บแสบ สรรพนามก็เปลี่ยนไป
“ได้… แล้วคุณกับผมจะต้องเห็นดีกัน คอยดู !” พูดจบฝรั่งตัวโตก็รีบออกจากห้องทานอาหารพิเศษไปทันที ทิ้งให้คนเลือดร้อนอย่างพัชระต้องเดือดดาลเพียงลำพัง
“มะ มีอะไรกันหรือคะ ทำไม” พนักงานสาวคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหลังจากได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย และเห็นหนึ่งในลูกค้าวีไอพีของร้านกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปพร้อมกับริมฝีปากมีสีเลือดก็ตกใจเลยรีบวิ่งเข้ามาดู
“ไม่มีอะไรค่ะ มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย ส่วนข้าวของที่เสียหายทางเราจะรับผิดชอบอย่างเต็มที่ค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้วุ่นวาย” รัตนาวดีเอ่ยกับพนักงานด้วยท่าทีสุภาพ ทำให้เรื่องดังกล่าวเป็นไปตามกระบวนการ
หญิงสาวมองหน้าสามีที่มีแต่ความโกรธก็นึกเจ็บใจตัวเองที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด
“แล้วแบบนี้บริษัทฯ จะทำยังไงคะ เรื่องสัญญา” คนพูดถามไม่เต็มเสียงนัก
“เธอคิดว่าฉันสนใจไอ้สัญญาบ้าบอนั้นมากหรือไง ! เหอะ ฉันไม่กระทืบมันด้วยก็บุญละ” พัชระตะคอก
“ฉันขอโทษค่ะ” รัตนาวดีเอ่ย ก้มหน้ารู้สึกผิด
“เธอจะขอโทษทำไมเรื่องนี้เธอไม่ได้ผิด ไอ้ฝรั่งตัณหากลับนั่นต่างหากที่ควรขอโทษ กล้าดียังไงมามองเมียชาวบ้าน มันน่านัก” พูดแล้วก็ของขึ้น
ท่าทางเป็นเดือดเป็นร้อนที่เขาแสดงออกมากลับทำให้รัตนาวดีรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก เป็นครั้งแรกที่ชีวิตเธอได้รับการปกป้องดูแลจากใครสักคน ถ้ายกเว้นบิดาที่เคารพรักแล้วเธอก็ไม่มีใครเลยนอกจากเขา
ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี…
“ขอบคุณนะคะที่พยายามปกป้องฉัน…” เสียงหวานเอ่ยขึ้นท่ามกลางความตกใจของพัชระที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำพูดทำนองนี้จากเธอ
“ตั้งแต่จำความได้ก็มีแต่คุณพ่อที่ดูแลฉันมาตลอด เวลามีปัญหาก็มีเพียงท่านที่อยู่เคียงข้าง พอเจอเหตุการณ์นี้เข้าเลยรู้สึกว่าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวในบ้านหลังนี้อีกแล้ว อย่างน้อยๆ ถึงคุณจะเกลียดฉันแต่คุณก็ยังเลือกที่จะปกป้องฉัน ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริงๆ” รัตนาวดีพูดแล้วยิ้มให้กับร่างสูง
พัชระถึงกับมีอาการเขินเล็กน้อย ชายหนุ่มแสร้งหันหน้าไปทางอื่นเพื่อไม่ให้หญิงสาวจับสังเกตได้ แล้วแกล้งพูดเสียงเข้มกลบเกลื่อน ร่างบางรู้ดีว่าเขาพูดไปอย่างนั้นเอง
“ฉันทำตามหน้าที่เท่านั้นแหละ พาเธอออกมาข้างนอกทีไหร่มีแต่เรื่องทุกทีเลย”
รัตนาวดีหัวเราะเบาๆ ทำเอาร่างสูงที่กำลังหัวเสียเพราะหวั่นไหวไปกับคำพูดหวานๆ ของเธอต้องหันมาถามเสียงห้วน
“หัวเราะอะไรไม่ทราบ เงียบไปเลยนะ !” คนตัวโตแกล้งดุ
“ค่า… คุณสามี”
รัตนาวดีขานรับเสียงหวาน
เม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ เรื่องนี้จะวางจำหน่ายในรูปแบบ E-Book ภายในสิ้นเดือนนี้นะคะ ใครที่หลงเข้ามาแล้วก็เม้นติ ชม เพื่อนแพงด้วยนะคะ ^^ ขอบคุณทุกการติดตามจากนักอ่านที่น่ารักทุกคนนะคะ ฝากแฟนเพจและฝากนิยาย E-Book ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ ^^ ขอบคุณมากค่ะ
ฝากนิยาย E-Book ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ ช่วงนี้เป็นช่วงโปรโมรชั่นค่ะ ถ้าสนใจรีบโหลดเด้อ เดี๋ยวจะหมดโปรเอาก่อนจร้า ><
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
