ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    India-Indie ซุบซิบกับสะใภ้อินเดีย

    ลำดับตอนที่ #69 : (ตอบคำถาม) "ความรู้สึกของการเดินทางไปอินเดียครั้งแรก"

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.58K
      21
      17 ม.ค. 60

    #ซุบซิบกับสะใภ้อินเดีย
    มีสมาชิกเพจคนหนึ่ง คุณ Danaya Panjarone บอกอีห่าน ว่า... "กำลังจะไปเป็นครั้งแรกเดินทางคนเดียวด้วย..คุณห่านเล่าตอนเดินทางครั้งแรกให้ฟังหน่อยจิ..ถือว่าเอาบุญ"
    ........................
    อยากฟังไหมล่ะ...?
    ย้อนไป 3 ปี ก่อน เริ่มจากพ่อแม่สามีนัดอีห่านไปดูตัวค่ะ และขอเจอแม่อีห่านเพื่อพูดคุยเรื่องแต่งงานด้วย จุดนัดหมาย คือ โกลกาต้า เมืองหลวงเก่าของอินเดียอันคับคั่งไปด้วยสถาปัตยกรรมแบบอังกฤษที่ยังหลงเหลือ (โกลกาต้าเป็นเมืองแรกในอินเดียที่อีห่านไป และ การไปอินเดียครั้งนี้ก็เป็นการเดินทางไปต่างประเทศครั้งแรกของอีห่านด้วย ตื่นเต้น X10)

    สามี ซึ่งตอนนั้นยังเป็นแฟนบินมารับอีห่านกับแม่ที่ไทย จากนั้นก็พาอีห่านกับแม่อีห่านบินไปโกลกาต้า ประเทศอินเดียด้วยกัน (ขากลับสามีก็บินไปส่งด้วยนะยะ อวยผัว (โดนลูกเพจตบ...ตุ๊บตั๊บๆๆๆ))

    ด้วยความที่อีห่านเคยขึ้นเครื่องบินการบินไทยไปเชียงรายเลยไม่ตื่นเต้นเท่าไรกับการนั่งเครื่อง แต่ก็หวั่นๆเพราะเครื่องการบินไทยที่เคยนั่งมันใหญ่ แต่ตอนไปโกลกาต้านี่นั่ง IndiGo จ้า เครื่องเล็กกว่า ตอนนั้นพี่ปุ๊ก Moti Kanjana Puk สะใภ้อินเดียรุ่นลายครามสังคโลก (โดนเจ๊ตบซ้ำอีกรอบ) ก็แนะนำว่าสายการบินนี้ดีนะ เป็นโลว์คอสที่ดีระดับหนึ่งของอินเดีย

    ก็ดีแหละ...แต่หมั่นไส้แอร์ฯ แบบว่าหน้าสวย ตาคม สวยเกินหน้าเกินตา 5555+ พอเครื่องใกล้ลงจอดก็เห็นแสงไฟสีขาวจากเมืองพราวระยับไปหมด เหมือนดาวบนฟ้ามาก ถึงสนามบิน Netaji Subhas Chandra Bose International Airport, Kolkata ตอนนั้นก็ยังไม่รู้สึกว่าได้เดินทางมาต่างประเทศเท่าไรนะ รู้สึกบรรยากาศเปลี่ยนไปนิดหน่อย เหมือนสนามบินทั่วๆไป แค่พนักงานเป็นคนอินเดียแค่นั้น ส่วนต.ม.ไม่ค่อยชักหน้าดุใส่ เอาจริงๆตอนนั้นสกิลภาษาอังกฤษยังต่ำตมกว่าตอนนี้มาก ไม่รู้ว่าอีเคาน์เตอร์ตรงหน้า คือ ต.ม. =_=" เขาก็ไม่ได้ถามไม่ได้ซักอะไรมาก แล้วก็ผ่านไปได้ง่ายดาย เลยไม่ตื่นเต้น (แต่ตอนนี้ตื่นเต้นมาก เริ่มรู้อะไรเป็นอะไร 55555+) จากนั้นก็ไปรับกระเป๋า บลาๆๆ

    ความรู้สึกแรกที่มันสตันท์จริงๆ คือ ตอนก้าวเท้าออกจากสนามบินค่ะ ทันทีที่โผล่พ้นประตูอาคาร สัมผัสอากาศยามค่ำคืน เห็นคนขับแท็กซี่หน้าเข้มๆคอยเรียกลูกค้าให้ใช้บริการรถแท็กซี่ที่จอดอยู่เรียงรายหน้าอาคารสนามบิน ตอนนี้ล่ะค่ะ ที่รู้สึกว่า..

    "กูไม่ได้อยู่ประเทศไทย"

    "กูอยู่อินเดีย!"

    แล้วสามีก็พาขึ้นแท็กซี่ไปโรงแรมที่พัก...

    ย้อนกลับไปนิด ก่อนมา...อีห่านอ่านหนังสือท่องเที่ยวอินเดียหลายเล่มนะ ได้ยินกิตติศัพท์เกี่ยวกับแท็กซี่อินเดีย ว่า...ซิ่งระเบิดเถิดเทิง ขอบอกเลย ว่า...เชื่อเถอะ!

    อีคนขับแม่งหักพวงมาลัยซ้าย ขวา ซ้าย ขวา หลบกรวยกลางถนนที่ตั้งไว้ย่านเขตก่อสร้าง มึงคิดว่ามึงเป็นนักแสดง Fast and furious หรือไง ไม่พอ...บ้านรวยแตรมาก (คือการบีบแตรบนท้องถนนเป็นเรื่องปกติที่อินเดีย) แต่อีคนขับนี่บีบพร่ำเพื่อจริงๆ ท่ามกลางท้องถนนไม่มีรถ มึงก็บีบ บีบทำไม!!! บีบเพื่อ!!! วานบอกกู!!!

    สักพักมีรถบรรทุกแล่นอยู่ข้างหน้า คนขับคงเหงาเลยเอากระโปรงหน้าไปจี้ตูดรถบรรทุกเล่นๆ จี้ตูดใกล้ประหนึ่งว่าสมสู่กันได้สมสู่ไปแล้ว

    สักพักคนขับก็จอดรถข้างทาง ท่ามกลางพื้นที่เปลี่ยว โล่ง ร้างมาก คือ ไม่มีแสงไฟอะไรข้างทางเลย มีแต่ทุ่งหญ้าอันกว้างไกล คนขับเปิดประตูออกไปแบบไม่พูดไม่จา ทิ้งให้สามีนั่งชิล กับ อีห่าน และ แม่ที่นั่งคิดไปไกลว่ามันเกิดอะไรขึ้น คนขับเดินหายเข้าไปในพงหญ้าอันมืดมิด หายไปนานสักพักก็ออกมา ก่อนบอกว่า

    "ไปฉี่"

    นานขนาดนี้ บอกไปขี้กูก็ไม่ว่านะ...กูนี่นึกว่าจะโดนปล้นจี้กลางทางซะแล้ว :'( กว่าจะถึงโรงแรม....พลังชีวิตหมด...
    ........................
    #การเดินทางครั้งแรกตื่นเต้นมากกว่าประทับใจ 55555+



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×