ลำดับตอนที่ #116
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #116 : หนาว!!!
#ซุบซิบกับสะใภ้อินเดีย
นึกถึงตอนที่ไปบังกาลอร์เดือน ส.ค.ที่ผ่านมา คือ อีห่านเล็งเห็นว่าเป็นหน้าฝนเหมือนไทย (อย่างตอนไปหน้าร้อนก็ร้อนเหมือนเรา) ด้วยความเป็นสะใภ้อ่อนประสบการณ์มากเลยขนเสื้อผ้าไปแต่ชุดปกติค่า แล้วไงคะ แจ็คพ็อต...ระหว่างเรากำลังรอกระเป๋าที่กำลังหมุนวนเป็นซูชิบนสายพาน (ยังไม่วายคิดเรื่องกิน) อีห่านเริ่มเห็นคนอินเดียที่มาไฟต์เดียวกันหยิบเสื้อคลุมมาสวม ก็ยังไม่เอะใจ แต่พอออกจากสนามบิน Kempegowda International Airport, Bangalore เท่านั้นล่ะค่าาาาา....
เย็นมากกกกกก.....
คือตอนนั้นเวลากลางคืน กรุงเทพฯ อยู่ที่ 29 องศา แต่บังกาลอร์ดันแค่ 19 องศาเท่านั้น เป็นอุณหภูมิที่เด็กกรุงเทพฯอย่างอีห่านไม่ค่อยพานพบเท่าไร พอเจอทีเลยสั่นงั่กๆๆ มองคนอินเดียไฟต์เดียวกันเดินตัวปลิวท่ามกลางคนอินเดียคนอื่นๆที่มารอรับญาติสนิทมิตรสหายซึ่งล้วนสวมเสื้อกันหนาวกันทุกคน ส่วนคนไทยที่มาไฟต์เดียวกันนี่สภาพไม่ค่อยต่างกัน 555555+ ตาลีตาเหลือกรีบเดินมาก คงไม่คิดว่าอากาศตอนกลางคืนของที่นี่จะเย็นกว่าไทย
ประเด็น คือ ตอนขึ้นแท็กซี่...คนขับแท็กซี่กับสามีดันพร้อมใจเล็งเห็นว่าอากาศดีเนอะ ไม่ต้องเปิดแอร์ก็ได้ เลยเปิดกระจกมันรอบทิศทาง
อื้อหื้ออออ...
กลิ่นขี้วัวหรือกลิ่นควันรถเข้าหน้าเข้าตาไม่เท่าไร แต่ลมเย็นซัดหน้าอีห่านจนหน้าชามาก...พอถึงที่พักอีห่านก็นอยด์เลยจ้า เพราะเสื้อกันหนาวไม่มีเตรียมไปสักตัว
อีห่าน : ทำไมเธอไม่บอกฉันว่าที่บังกาลอร์อากาศหนาวตอนกลางคืน ฉันจะได้เตรียมเสื้อกันหนาว
สามี : มันก็ไม่ค่อยหนาวเท่าไรนะ
อีห่าน : แต่คนอื่นเขาก็ใส่เสื้อกันหนาวกันนะ
สามี : ก็ฉันไม่หนาวนี่
อีห่าน : แล้วไม่คิดว่าฉันจะหนาวเหรอ
สามี : มันแค่เย็น ไม่ใช่หนาว เธอไม่เห็นเหรอ บางคนเขาก็ไม่ใส่เสื้อกันหนาวนะ
อีห่าน : แต่สำหรับคนกรุงเทพฯ หรือ คนไทย 19 องศาฯ คือ หนาวแล้วเว้ยยย
สามี : เออ จริง ลืมไป
.........................................
#หลังจากนั้นอีห่านก็หวัดรับประทานไปตามระเบียบ #เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอย่าไว้ใจทางอย่าวางใจผัว #รูปภาพไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหา #ถ่ายมาตอนกลางวันให้เห็นว่ามีเสื้อกันหนาวขายกันสลอนตามข้างทาง #ภาพที่เราไม่ค่อยเห็นเสื้อกันหนาวขายในหน้าฝน #สาหรี่นางสวยนะ #ไม่เกี่ยวอีกล่ะ
นึกถึงตอนที่ไปบังกาลอร์เดือน ส.ค.ที่ผ่านมา คือ อีห่านเล็งเห็นว่าเป็นหน้าฝนเหมือนไทย (อย่างตอนไปหน้าร้อนก็ร้อนเหมือนเรา) ด้วยความเป็นสะใภ้อ่อนประสบการณ์มากเลยขนเสื้อผ้าไปแต่ชุดปกติค่า แล้วไงคะ แจ็คพ็อต...ระหว่างเรากำลังรอกระเป๋าที่กำลังหมุนวนเป็นซูชิบนสายพาน (ยังไม่วายคิดเรื่องกิน) อีห่านเริ่มเห็นคนอินเดียที่มาไฟต์เดียวกันหยิบเสื้อคลุมมาสวม ก็ยังไม่เอะใจ แต่พอออกจากสนามบิน Kempegowda International Airport, Bangalore เท่านั้นล่ะค่าาาาา....
เย็นมากกกกกก.....
คือตอนนั้นเวลากลางคืน กรุงเทพฯ อยู่ที่ 29 องศา แต่บังกาลอร์ดันแค่ 19 องศาเท่านั้น เป็นอุณหภูมิที่เด็กกรุงเทพฯอย่างอีห่านไม่ค่อยพานพบเท่าไร พอเจอทีเลยสั่นงั่กๆๆ มองคนอินเดียไฟต์เดียวกันเดินตัวปลิวท่ามกลางคนอินเดียคนอื่นๆที่มารอรับญาติสนิทมิตรสหายซึ่งล้วนสวมเสื้อกันหนาวกันทุกคน ส่วนคนไทยที่มาไฟต์เดียวกันนี่สภาพไม่ค่อยต่างกัน 555555+ ตาลีตาเหลือกรีบเดินมาก คงไม่คิดว่าอากาศตอนกลางคืนของที่นี่จะเย็นกว่าไทย
ประเด็น คือ ตอนขึ้นแท็กซี่...คนขับแท็กซี่กับสามีดันพร้อมใจเล็งเห็นว่าอากาศดีเนอะ ไม่ต้องเปิดแอร์ก็ได้ เลยเปิดกระจกมันรอบทิศทาง
อื้อหื้ออออ...
กลิ่นขี้วัวหรือกลิ่นควันรถเข้าหน้าเข้าตาไม่เท่าไร แต่ลมเย็นซัดหน้าอีห่านจนหน้าชามาก...พอถึงที่พักอีห่านก็นอยด์เลยจ้า เพราะเสื้อกันหนาวไม่มีเตรียมไปสักตัว
อีห่าน : ทำไมเธอไม่บอกฉันว่าที่บังกาลอร์อากาศหนาวตอนกลางคืน ฉันจะได้เตรียมเสื้อกันหนาว
สามี : มันก็ไม่ค่อยหนาวเท่าไรนะ
อีห่าน : แต่คนอื่นเขาก็ใส่เสื้อกันหนาวกันนะ
สามี : ก็ฉันไม่หนาวนี่
อีห่าน : แล้วไม่คิดว่าฉันจะหนาวเหรอ
สามี : มันแค่เย็น ไม่ใช่หนาว เธอไม่เห็นเหรอ บางคนเขาก็ไม่ใส่เสื้อกันหนาวนะ
อีห่าน : แต่สำหรับคนกรุงเทพฯ หรือ คนไทย 19 องศาฯ คือ หนาวแล้วเว้ยยย
สามี : เออ จริง ลืมไป
.........................................
#หลังจากนั้นอีห่านก็หวัดรับประทานไปตามระเบียบ #เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอย่าไว้ใจทางอย่าวางใจผัว #รูปภาพไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหา #ถ่ายมาตอนกลางวันให้เห็นว่ามีเสื้อกันหนาวขายกันสลอนตามข้างทาง #ภาพที่เราไม่ค่อยเห็นเสื้อกันหนาวขายในหน้าฝน #สาหรี่นางสวยนะ #ไม่เกี่ยวอีกล่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น