ตอนที่ 9 : ข้ามคืนครั้งที่ 8 : สัญญาที่ต้องทำ [100%]
TEMPORARY BLISS : CHAPTER 8
ข้ามคืนครั้งที่ 8 : สัญญาที่ต้องทำ
#ฟิคคืนของชานแบค
“ถือเป็นคำสั่งที่เด็ดขาดคำสั่งแรกจากคุณเลยนะ”
กึก !
“มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองถูก ‘รัก’ อยู่ยังไงยังงั้น แต่ผมคงจะเพ้อฝันไปเองใช่ไหม คุณไม่ได้รักผมใช่ไหมแบคฮยอน ?” น้ำเสียงที่เหมือนกับการหยอกเย้าความรู้สึกไม่ได้มีผลทำให้สีหน้าผมเปลี่ยนไปเลยสักนิด ใบหน้าผมยังคงนิ่งเช่นเดียวกับความรู้สึกที่ไม่ไหวเอนใดๆไปกับคำว่า ‘รัก’ ที่เขาพูดออกมา
เพราะผมรู้ว่าเขาแค่ต้องการแกล้งผมเท่านั้น ไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอก
“มันก็แล้วแต่คุณจะคิดนะชานยอล”
“…”
“ยังไงผมก็เป็นได้แค่คู่นอนอยู่แล้ว หรือไม่ถ้าคุณมองผมในฐานะที่น้อยกว่านั้น...”
“…”
“ผมก็เป็นแค่ลูกชายของคนที่คุณรู้จักเท่านั้นเอง” ผมปล่อยมือที่โน้มใบหน้าเขา ราวกับว่าไม่มีเหตุผลอะไรให้เราใกล้ชิดกันอีกต่อไป แน่นอนว่าผมดันเขาให้ถอยห่างไปด้วย เล่นเอาอีกฝ่ายถึงกับลดรอยยิ้มลงเล็กน้อย
เหมือนกับกำลังประเมินผมให้มากกว่าที่เคยทำ
“คุณดูแตกต่างจากทุกวันนะแบคฮยอน เรื่องนี้มันร้ายแรงขนาดนั้นหรือว่าคุณมีเรื่องที่ทุกข์ใจอยู่แล้วเลยมาพาลกับผมกัน ?” ชานยอลถาม เขายังคงความยียวนเอาไว้ได้อย่างเจ้าเล่ห์ระคนมีเสน่ห์ที่สุด “ถ้าไม่สบายใจเรื่องก่อนหน้านั้น...เก็บมันไว้ไม่เอามาใช้กับเรื่องใหม่ดีไหม เดี๋ยวมันจะยุ่งเยิงกันไปใหญ่นะ”
“คุณไม่ให้เกียรติผมเลยชานยอล”
กึก !
“ตอนคุณขอให้ผมลองในสิ่งที่ผมไม่เคยทำ ผมก็ยอมทำแม้จะอิดออด แต่พอผมขอให้คุณทำในสิ่งที่ผมขอ คุณกลับมีข้ออ้างมากมายมาต่อรองจนน่ารำคาญ” น้ำเสียงของผมนิ่งมาก แทบจะไม่เหลือเค้ารางของแบคฮยอนที่มักยอมในทุกอย่าง ช่วงนี้ผมมีอะไรให้คิดค่อนข้างมาก มันเลยทำให้ผมเผลอเอาแต่ใจไปกับคนที่สามารถตามใจผมได้
แต่ผมคงลืมไป ผมจะไปขอให้เขาทำตามใจผมมากเกินไปได้ยังไงในเมื่อผมมันก็แค่คู่นอนของเขา
คู่นอนที่สักวันก็ต้องจากกันไป คู่นอนที่ไม่มีค่าอะไร เป็นได้แค่ที่รองรับอารมณ์ของเขาทุกค่ำคืนก็เท่านั้น มันทำให้ผมอดที่จะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจไม่ได้ ทว่าจะทำไงได้ล่ะ
ผมมีค่าแค่นั้นนิ...
“ถ้าคุณไม่ทำผมก็เข้าใจ แต่คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายที่เราเจอกัน”
“ผมยังไม่บอกเลยนะว่าผมจะไม่ทำ”
หมับ !
“มาคิดเองเออเองแบบนี้ผมก็แย่น่ะสิ ผมไม่ยอมเสียตุ๊กตาดีๆอย่างคุณไปหรอก ของดีแบบนี้มันหายากนะJ” ชานยอลคว้าแขนผมไว้พร้อมกับรั้งให้เข้ามาในอ้อมกอดของเขา หลังจากที่ผมทำท่าเหมือนจะเดินหนีเข้าไป ความรุ่มร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายกำลังลุกลามเข้ามาในหัวใจของผม ร่างสูงก้มหน้าลงมาจนใบหน้าเราอยู่ในระดับเดียวกัน “ผมยินดีจะทำ ถ้าหากว่ามันรั้งให้คุณอยู่บนเตียงของผมได้”
“…แน่ใจเหรอว่าคุณจะทำได้ ถ้าเกิดว่าคุณทำไม่ได้ล่ะ ?”
“ผมจะคุกเข่าอ้อนวอนคุณเอง ที่รัก” รอยยิ้มของชานยอลมันเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์เกินหยุดยั้ง เขาก้มลงมาจนริมฝีปากเราสัมผัสกันเบาๆ “ผมให้สัญญาว่าผมจะจัดการผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตของเรา”
“…”
“ผมจะทำให้พวกเธอรู้ว่าไม่มีสิทธิ์มาเล่นกับเด็กของผม”
“ถ้าคุณทำได้...มันก็ดี”
“ผมเชื่อว่าผมทำได้ แต่เพื่อให้คุณมั่นใจ”
“…”
“ผมขอมัดจำด้วยเซกส์คืนนี้ ดีไหม ?”
“ผม...”
“เริ่มที่นี่ ตอนนี้ ตรงนี้” ชานยอลพูดเสียงแหบพร่าที่ฟังดูเย้ายวนเหมือนกับปีศาจที่หลอกล่อเด็กสาวให้ติดกับด้วยดอกไม้แสนหอมหวาน ถ้าเปรียบเขาเป็นอะไรสักอย่าง ผมคิดว่าเขาเหมือนกับไฟที่พร้อมจะโหมใส่ร่างตลอดเวลา ร่างสูงเลื่อนมือมาขยำสะโพกผมเบาๆ คลึงให้ผมโอนอ่อนตามเขา หนำซ้ำยังยกตัวผมให้ขึ้นไปนั่งบนราวระเบียงที่ทำเป็นที่นั่งขนาดพอเหมาะเอาไว้
ราวกับทำไว้เพื่อการนี้โดยเฉพาะ
“ผมคิดว่า...มันไม่เหมาะที่จะทำ”
“แต่ผมไม่คิดแบบนั้น”
“อะ...”
“ผมคิดว่าทำตรงนี้น่ะ ดีที่สุดแล้ว”
“แต่...!”
“ไม่ลองไม่รู้นะ เผลอๆคุณอาจจะติดใจกว่าเตียงที่บ้านหรือว่าที่นอนในห้องผมก็เป็นได้” ผมเบือนหน้าหนีใบหน้าหล่อเหลาที่ก้มลงมาไล่ต้อนผมให้ยอมรับการตัดสินใจของเขา แน่นอนว่าผมไม่อยากให้เขาทำที่นี่ ไม่รู้ว่าจะมีใครเปิดประตูขึ้นมาสูบบุหรี่บนนี่ไหม เพราะยังไงซะที่นี่ก็เป็นที่สาธารณะ
ถึงการมีเซกส์กันในคลับหรือว่าสถานบันเทิงอารมณ์จะเป็นเรื่องปกติทั่วไป แต่ผมก็ไม่ใช่พวกที่ชอบทำอะไรนอกสถานที่อยู่ดี
ยิ่งเรื่องแบบนี้ ยิ่งไม่ควร...
“หรือว่าคุณไม่กล้า ?”
“ผมไม่ใช่พวกชอบโชว์” ผมตอบสั้นๆให้เขาไปตีความเอาเอง ทว่าแทนที่ชานยอลจะตัดใจเขากลับเลือกที่จะเดินไปล็อคประตูที่ใช้ในการขึ้นลงด้านฟ้าเอาไว้ ก่อนจะหันกลับมาส่งยิ้มให้ผม รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเล่ห์กลทำให้ร่างกายผมร้อนวูบขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่
“แค่นี้ก็ไม่มีใครขึ้นมาดูเราแล้ว”
“ชานยอล...ผมบอกว่าไม่ไง”
“แต่มันคือมัดจำสัญญาของคุณไง”
“…”
“ถ้าไม่มัดจำ ผมก็ไม่รับรองผลลัพธ์หรอกนะ” ทั้งๆที่สัญญานี้ควรจะทำให้ผมเป็นต่อเขา แต่ผมกลับกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบไปทุกเส้นทาง ไม่ว่าจะหยิบอะไรมาต่อกรเขา ชานยอลก็สามารถหาสิ่งที่เหนือกว่ามางัดกับผม เขาเดินกลับมายืนอยู่ตรงหน้าผมอีกครั้งเลื่อนมือปลดเนคไทตัวเองออก
พร้อมกับที่ไล้มือไปตามโค่นขาอ่อนที่อยู่ใต้กางเกงเนื้อบาง ซึ่งให้ความรู้สึกเหมือนว่าฝ่ามือร้อนผ่าวกำลังสัมผัสมันตรงๆยังไงยังงั้น
มือหนาลากยาวขึ้นมาบนร่างกาย บีบขยำผ่านเสื้อผ้าไปทุกสัดส่วนก่อนจะมาหยุดที่ใบหน้า ประคองเอาไว้ให้ผมรับรสสัมผัสแสนวาบวามของเขา
ริมฝีปากร้อนจัดประทับลงมาบดเคล้าหนักหน่วงให้ผมตอบรับ ลิ้นชื้นสอดลึกเข้ามาหยอกเย้ากับลิ้นผม ความชื้นช่ำทำให้หยาดน้ำเปื้อนมุมปาก ชานยอลดูดซับและควานเอาความหวานในปากของผมไปจนหมดเล่นเอาผมรู้สึกแห้งผากไปทั่วโพรงปากเล็ก ถึงกระนั้นอีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมแพ้บดขยี้ริมฝีปากผมอย่างเอาแต่ใจ กอดรัดร่างผมไว้ปรับองศาใบหน้าให้เข้ามาใกล้ผมได้มากขึ้น
มากพอจนลมหายใจเรากลายเป็นหนึ่งเดียวกัน...
“แฮ่ก...ชานยอล ไม่ อื้อ...” เสียงของผมเริ่มติดขัดเมื่อเขาปรนเปร่อผมด้วยความร้อนจัดของริมฝีปาก ที่กดมาตามลำคอ ฝากร่องรอยแดงช้ำเอาไว้ หนำซ้ำปลายนิ้วร้อนผ่าวก็ทำหน้าที่ได้ดีเช่นเดียวกับเรียวปากของเขา มันกำลังปลดประดุมเสื้อเชิ้ตขาวของผม แหวกสาปเสื้อออกจนเผยให้เห็นแผ่นอกบางขาวสะอาดที่มีรอยแดงแต่งแต้มเอาไว้จางๆ
ผมเคยบอกไหมว่าทุกครั้งที่ทำกับเขา ร่องรอยที่เขาฝากไว้มันลบออกไปได้ยากเหลือเกิน
ชานยอลยิ้มเมื่อเห็นผมหอบหนัก ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างเขินอาย เขากดจูบมาที่ไหปลาร้าลากยาวมาที่แผ่นอกบางต่ำลงถึงหน้าท้องขาวที่มีมัดกล้ามนิดๆ ความรู้สึกตอนที่อีกฝ่ายไล้จูบไปตามขอบกางเกงสร้างความปั่นป่วนทั่วท้องน้อยผมเป็นอย่างมาก
เหมือนกับว่ามีผีเสื้อนับล้านบินวนอยู่ในนั้น
“อยะ...อย่าทำ อื้อ อย่าทำ”
“เลิกปฏิเสธได้แล้วเด็กดีของผม”
“อ๊ะ...!”
“ถึงเวลาที่คุณต้องตอบรับมันแล้วJ”
ฉากคัทเจอกันในกลุ่มนาจา อ่านแล้วกลับมาเม้นให้ด้วยน้า
ตอนเช้า
ผมแทบจำไม่ได้ว่าก่อนหน้านี้เราคุยเรื่องอะไรค้างกันไว้ เพราะชานยอลทำให้ผมจดจำได้แค่รสสัมผัสของเขาที่ลอยวนไปทั่วกาย ตั้งแต่หน้าผากเนียนใสไปจนถึงน่องขาบอบบาง ร่างสูงตอกย้ำทุกรสสัมผัสมันทำให้ผมหอบหนักหลงลืมทุกสิ่ง
ผมเกลียดความรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกที่เหมือนกับตื่นเต้นและโหยหา
ผมไม่อยากโหยหาสัมผัสของเขา เพราะผมรู้ดีว่ามันหลอกลวงแค่ไหน สุดท้ายมันก็แค่ความพอใจที่เรามีให้กันก็เท่านั้น มันถึงทำให้ผมเกลียดตัวเองไม่อาจทนยับยั้งอารมณ์ของตัวเอง ทั้งๆที่ก็รู้ว่าความสัมพันธ์นี่มันอยู่ไม่ทน สักพักมันก็จบลงแล้ว
แต่ผมกลับไปเรียกร้อง ขอให้เขายืดความสัมพันธ์นี่ออกไป
ผมคงปฏิเสธไม่ได้ว่าตัวเองเห็นแก่ตัวแค่ไหน และปฏิเสธไม่ได้ว่าชานยอลคือที่พึ่งเดียวของผมที่ผมต้องการมากที่สุด แม้ว่าผมจะมีทางเลือกอื่นอีกมากก็ตาม
แต่ผมกลับเลือกเขา...
คนที่ไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวผมไว้ นอกจากคำพูดเพียงลมปากและเซกส์อันบ้าคลั่งเท่านั้น มันทำให้ผมเข้าใจว่าตัวเองก็คงเผลอใจหลงใหลไปกับสิ่งหลอกลวงเหล่านั้น ทว่ายิ่งวิ่งหนีก็ยิ่งด่ำดิ่ง ผมเลยปล่อยให้มันกลืนกินผมไป...
ลบเรื่องร้ายๆแล้วมอบความปรารถนาแสนน่าพอใจให้ผมแทน
“ผมไปแล้วนะ”
กึก !
“เรื่องสัญญา...ผมจะทำตามที่คุณต้องการ” ชานยอลกระซิบข้างหูผม หลังจากที่เขาหมดธุระกับผมเป็นที่เรียบร้อย ร่างสูงยกยิ้มให้ผละออกไปแต่งกายตัวเอง ผิดกับผมที่ได้แค่นอนมองเขาเช่นทุกครั้งที่เราหมดภาระต่อกัน ผมรู้ว่าผมไปคาดหวังอะไรกับคนอย่างเขามากไม่ได้ เพราะมันไร้ประโยชน์เกินกว่าจะไปฝากฝัง
คนอย่างชานยอลไม่คิดจะมาจริงจังกับผมหรอก ผมเองก็คิดแบบนั้นเช่นกัน...
“คืนนี้มาหาผมนะ”
“…”
“ผมจะรอ” คำพูดของชานยอลไม่ได้รับการตอบรับอะไรจากผม ราวกับว่าผมเป็นเพียงหุ่นยนต์ที่มีหน้าที่รับคำสั่งเขาเท่านั้น ซึ่งพอเป็นแบบนั้น เขาเลยเขยิบกายมานั่งบนเตียงอีกครั้งเกลี่ยเส้นผมที่ลงมาปรกหน้าผมให้ออกไป “เป็นอะไรไป ทำไมไม่ตอบรับอะไรผมเลย ?”
“...เปล่านิ”
“หืม ?”
“ผมก็แค่...เหนื่อย” ผมตอบเสียงแผ่วรู้สึกหมดแรงเกินกว่าจะฝืนได้ ไม่รู้ทำไมบางครั้งผมก็รู้สึกว่ายิ่งใกล้ชิดกับชานยอลมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งดูห่างไกลจากเขามากเท่านั้น มันทำให้ผมอยากหยุดเรื่องบ้าๆนี้ให้จบๆสักที แต่พอคิดอีกทีผมก็ไม่อยากให้มันจบลง
ผมกลายเป็นคนสูญเสียตัวตนเพราะความอุ่นร้อนของอีกฝ่ายที่โอบกอดกายเอาไว้
“งั้นนอนพักนะ ผมสัญญาว่าจะไม่มีใครมาระรานคุณได้อีก” ชานยอลจูบลงมาที่ริมฝีปากผมเบาๆก่อนจะผละออกไป ไม่นานนักเขาก็หายออกไปจากห้อง เสียงประตูด้านนอกที่ปิดลงก็เป็นตัวบ่งบอกได้ดีว่าตอนนี้ผมเป็นอิสระได้อยู่เพียงลำพัง
ผมชันขาขึ้นมากอดเข่า มองคราบที่เราสองคนทิ้งมันไว้บนที่นอน
ความต้องการเป็นเหตุผลที่ฉุดรั้งเราเอาไว้ นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมผมถึงไม่ต่างจากผีตายซาก ผมเอื้อมมือไปแตะหยาดขาวพวกนั้นที่ชุ่มติดที่นอนอย่างไม่รังเกียจ ก่อนจะหวนนึกถึงสิ่งที่เขาพูดกับผม...
‘เดี๋ยวตอนเช้ามันก็จบลงแล้ว ผมขอแค่คุณอยู่กับผมคืนนี้...และทุกคืน’
สำหรับเขาแล้ว...
“ผมก็ได้เป็นได้แค่...คนที่ทำให้เตียงคุณร้อนได้สินะ ชานยอล”
LOADING 100 PER
เจิมรอ NC ที่พี่ชานขอมัดจำ!
รอเยอะอัพไวนาจา ใครอยากอ่านรีบเจิมไวๆ ไม่นานเกินรอ !
ฝากติดตามด้วยน้า อย่าลืมเม้นน้า
1 เม้น 1 กำลังใจให้กำลังใจแบคฮยอน
เมื่อพูดถึงค่ำคืนของพวกเขา อย่าลืมติดแท็กในทวิต !
#ฟิคคืนของชานแบค
(c) Chess theme
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อิชานนี่ได้ทั้งขึ้นทั้งร่องเลยค่ะ
เกลียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
สู้ๆฟ