Prolog
ความรู้สึกและรสสัมผัสของกลิ่นลูกอมมิ้นท์ยังคงติดตรึงอยู่ที่ริมฝีปากฉัน เหมือนกับฤดูหนาวที่ที่พัดฉันไปอย่างไม่มีวันกลับ รอคอยเพียงสีใบไม้ที่เปลี่ยน ทานน้ำแข็งที่รอวันละลาย..
ฉันเป็นเพียงแค่ผู้หญิงธรรมดาที่มีการดำเนินชีวิตที่ซ้ำซากตามแบบแผนเหมือนกับมนุษย์ทั่ว ในบางครั้งฉันรู้ว่าตัวเองเป็นสัตว์ประหลาดที่มีลักษณะผิดรูปผิดร่าง ทว่าฉันคงคิดผิดไป เมื่อได้พบกับผู้คนที่ 'ประหลาด' เหมือนกันฉัน...
ฉันเป็นเพียงนักเรียนไฮสคูลปีสุดท้าย ที่ยังไม่ค้นพบทางเดินชีวิตตัวเองและยังไม่ค้นว่าอะไรคือสิ่งที่ฉันต้องการ
เคยมีคนพูดว่า "ชีวิตมันไม่ต้องการอะไรมากไปกว่า การใช้มันใ้ห้เต็มที่" หรือว่าข้อความเหล่านี้เป็นเพียงความเชื่อและข้ออ้างของกลุ่มคนที่ค้นหาแต่ความสุขชั่วคราว...
ฉันย้ายมาจากมัธยมปลายเล็กๆ ในเมืองซอลส์บรีประเทศอังกฤษ มาอยู่ในประเทศแถบเอเชียอย่างเกาหลีใต้ วัฒนธรรมและการเป็นอยู่แตกต่างกันสิ้นเชิง ทว่าด้วยรูปลักษณ์ภายนอกที่มันออกไปทางด้านเอเชียน ทำให้ฉันไม่ดูแปลกแยกไปเท่าไรนัก พ่อแม่ของฉันเข้มงวดเรื่องระเบียบการใช้ชีวิตเป็นอย่างมาก ไม่ต่างกับครอบครัวของคนทั่วไปที่ต้องการอยากให้ชีวิตของลูกตัวเองนั้นมีประสิธิภาพ ฉันเองไม่สงสัยหรอก ที่เขาเขี้ยวเข็นฉันให้ไปกรวดวิชากับพวกเด็กรักเรียนไปทำไม... อย่างไรก็ตาม...หากชีวิตนั้นขาดไดนามิคจะคงจะไม่ใช่ชีวิตอย่างแท้จริง...
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น