RACE ON ¼ ll แรงเขย่าใจร้ายเขย่ารัก

ลำดับตอนที่ #21 : Race19 ll ความเจ็บของติ่งครั้งที่19 {อัพ100%} ทนไม่ไหวแล้วติ่ง!

 

EP18

-ความเจ็บของติ่งครั้งที่18

“ถือว่าตอนนี้เราเป็นของกันและกันแล้วนะ…”

อีกครั้งที่คนตัวใหญ่ตรงหน้าทำท่าจะโน้มหน้าลงมาเป็นหนที่สอง แต่ว่าคราวนี้ร่างกายไม่ได้หยุดให้เขารุกรานได้แบบในตอนแรกอีกแล้ว สองมือรีบดันอกเขาออกห่างจากรวดเร็วและปราบออกไป

“อยะ อย่าทำอะไรบ้าๆ อีกนะ!” ฉันปรามเขาอยู่ก็จริง แต่สายตาน่ะ ไม่กล้ามองเขาเลย หน้าฉันมันร้อนไปหมด ยิ่งรู้ว่า จูบที่เขามอบให้ครั้งนี้ฉันคือฝ่ายยินยอมเองด้วยแล้ว ฉันก็ยิ่งอายจนเริ่มทำตัวไม่ถูก…

“รู้ตัวป่ะเวลาเธอเขินเนี่ย…โคตรน่ารักเลย” คำพูดติดตลกของเทวินทร์ทำฉันตวัดหางตามองหน้าเขาด้วยความรู้สึกไม่ต่างจากเดิมนัก และต้องพบว่า เขากำลังยิ้มโดยกัดริมฝีปากล่างตัวเองไว้แก้อาการเขินอายของตัวเขาเองด้วยเช่นกัน

รอยยิ้มของเขากำลังทำให้ใจฉันเต้นแรงมากกว่าที่เคยเป็น มันไม่เหมือนกับเวลาได้เจออปป้าตัวเป็นๆ มันคล้ายกัน หากแต่ต่างออกไป...

“พะ พูดจบแล้วก็ไปสักทีสิ” เพราะไม่อยากให้เขาพูดอะไรที่พลอยทำให้รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองไปมากกว่านี้ ฉันจึงออกปากไล่ แต่ คนฟังดันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แถมยังเข้าประชิดตัวฉันเป็นหนที่สอง ฉวยมือไวคว้าเอวดึงเข้าไปแนบเอว

“ยังไม่ได้คำตอบเลย~” เขาแกล้งกระซิบข้างหูฉันอย่างขี้เล่น จนต้องรีบใช้มือดันตัวเขาให้ออกห่างเป็นที่สอง คราวนี้เทวินทร์ที่น่าจะจับจังหวะได้ก็ใช่จะยอมปล่อยง่ายๆ แถมยังกอดกระชับรอบเอวแน่นมากขึ้น “หนีไม่ได้หรอกเต้าหู้…”

“นาย!”

“สรุปยังไง ที่ถามไป...” อีกครั้งที่เขาแทรกเสียงออกมาแบบไม่ฟัง ลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดใบหูยิ่งเพิ่มอุณหภูมิบนใบหน้าฉันให้ร้อนหนักยิ่งกว่าที่เป็น “เมื่อกี้เธอจูบฉันอ่ะ เธอต้องรับผิดชอบนะรู้ป่ะ?”

“พูดอะไรบ้า…” ฉันแย้งเสียงอุบอิบ

“ไม่บ้านะ ก็เมื่อกี้ไง เราจูบกันแล้ว ฉันจูบเธอ เธอจูบฉัน…” คนตัวใหญ่แสร้งทำเป็นยักคิ้วหลิ่วตา ทำหน้าครุ่นคิดโดยที่ปากยังคงพูดร่ายไม่หยุด “วันก่อนนู่นก็จูบกัน ก่อนหน้านั้นฉันก็โดนคร่อมจนหัวเข็มขัดเปียก ปิกาจูโดนจับด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้...”

หมะ หมอนี่มัน…

“เธอต้องรับผิดชอบฉันน่ะ เข้าใจไหมเนี่ย?” เทวินทร์ยังคงยิงลูกตื้อ ถามซ้ำๆ อยู่อย่างงั้น มันยิ่งทำให้ฉันทนความอับอายที่พุ่งปรี๊ดจนขีดสุดไม่ไหว จำต้องเปลี่ยนเรื่อง

“ละ แล้วมารอนานหรือยังล่ะ?” ฉันพูดก็จริง แต่ไม่ได้เหลือบมองหน้าเขาหรอก เพราะกลัวเขาจะพูดหรือแซวเรื่องเก่าๆระหว่างเราออกมาอีก “ขะ เข้าไปกินน้ำในบ้านก่อนไหม?”

“ได้เหรอ?” คราวนี้คนที่พูดเป็นต่อยหอย ทวงสิทธิ์ของตัวเองก่อนหน้านี้กลับย้อนด้วยเสียงเคอะเขิน

“อะ อือ” มันเหมือนกับว่าเราทั้งคู่ต่างคนต่างเขินนั่นแหละ

ไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหนที่เทวินทร์เลื่อนวงแขนที่โอบรอบเอวฉันลงแล้วเปลี่ยนมาจับมือ การกระทำดังกล่าวทำคนถูกสัมผัสสะดุ้งเล็กน้อย เหลือบมองเขาอย่างไม่ตั้งใจ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกันที่คนตัวใหญ่จับมือฉันขึ้นสูงระดับเดียวกับดวงหน้า เขากำลังยิ้มและมองฉัน ก่อนก้มจูบจรดริมฝีปากลงบนหลังมือของฉันอย่างแผ่วเบา

ฉันที่ทำตัวไม่ถูก รีบสะบัดมือให้หลุดจากมือของเขาทันที พร้อมทั้งรีบหันรีบเดินเข้าบ้านทันทีแบบไม่สนใจ ไม่รู้ทำไมพอกำลังจะเข้าบ้าน เท้ามันถึงได้หยุดลง สมองสั่งการให้เหลียวหลังมองผู้ชายนิสัยทะเล้นคนเดิมอีกครั้ง และเมื่อยังเห็นว่าเทวินทร์ยังเอาแต่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ฉันก็เลยถามออกไปราวกับนั่นคือคำตอบของคำถามที่เขาต้องการ

“จะเข้ามากินน้ำในบ้านไหม?”

เขายิ้มแล้วตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงดีอกดีใจ

“กินครับ!”

เวลาต่อมา...

ฉันเดินเข้ามาในบ้านด้วยความรู้สึกแปลกๆ ไม่ใช่เพราะฉันรู้สึกแปลกกับบรรยากาศภายในบ้านหรอกนะ ที่ว่าแปลกน่ะมันคือความรู้สึกของฉันเอง โดยเฉพาะเวลาเดินพอได้ยินเสียงฝีเท้าของใครอีกคนที่ฉันเอ่ยปากชวนเขาเข้ามาในบ้านด้วยแล้ว มันก็พานให้ไม่เป็นตัวของของตัวเอง

เทวินทร์ฮัมเพลงคล้ายกับคนอารมณ์ดี ฉันไม่ได้หันไปมองหรอก เพราะเดาออกว่าเขาคงปั้นหน้ายียวนเหมือนทุกทีนั่นแหละ เพราะแบบนั้นฉันก็เลยเดินตรงไปที่สวิตซ์ไฟ เพื่อทำให้พื้นที่ภายในห้องนั่งเล่นสว่าง

มันคงไม่ดีแน่ๆ ถ้าหากฉันต้องอยู่กับเขาสองต่อสองในความมืดแบบนี้ อีกทั้งการที่บ้านมืดขนาดนี้มันก็แปลกได้เพียงอย่างเดียวว่า ทอร์ชคงยังไม่กลับมาที่บ้านแน่ๆ เพราะคนเจ้าระเบียบแบบทอร์ชคงไม่มีทางปิดไฟให้บ้านมืดจนดูน่ากลัวแบบนี้หรอก

พรึ่บ!

ทันทีที่ไฟติด ฉันเลยตัดสินใจหันไปมองเทวินทร์แบบตรงๆ ในท่ากอดอก และต้องพบว่า เขาในตอนนี้กำลังถือวิสาสะนั่งไขว้ขากอดอกอยู่บนโซฟาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ที่สำคัญเขากำลังมองฉันอยู่ แถมยังยิ้มเล็กยิ้มน้อยเหมือนคนกลืนความสุขไม่ลงยังไงอย่างงั้น

“บ้านเธอสวยดีนะ สวยเหมือนเจ้าของบ้านเลยอ่ะ~” คำชมของเขาทำปากฉันกระตุกโดยอัตโนมัติ คำพูดคำจาน่าหมั่นไส้นั่นไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกเขินหรอกนะ กลับกันนั้นมันทำให้ฉันอยากด่าเขามากกว่า

“เข้ามากี่รอบแล้ว เพิ่งคิดจะชมหรือไง?”

“ชมเธออ่ะประจำ แต่ชมบ้านอ่ะ แค่ครั้งเดียว” ให้ตายสิ! หมอนี่นี่มัน…

“เงียบปากไปเลย” ฉันบ่นและทำเป็นไม่สนใจท่าทางก้อร่อก้อติดของเขา ยังคงเชิดหน้า เดินย้อนกลับไปที่โซฟากลางห้อง เพื่อเดินผ่านไปที่ห้องครัว อย่างน้อยการที่เขาพูดจาชวนหมั่นไส้แบบนี้ มันก็ยังดีกว่าต้องทนฟังเขาพูดเรื่องน่าอายระหว่างเราล่ะวะ!

“นี่เต้าหู้…” เทวินทร์เอ่ยปากเรียกฉัน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ฉันกำลังจะเดินผ่านเขาไป ไม่ใช่แค่นั้นแต่เขายังถือวิสาสะเอื้อมมือคว้าข้อมือฉันเอาไว้ด้วย

“อะไรอีกล่ะ?” ฉันถามเขากลับไปโดยไม่มอง

“บ้านเงียบเนอะ ไม่มีคนอยู่เหรอ?”

“ถามทำไม ไม่เกี่ยวกับนายสักหน่อย” ฉันพูดพลางสะบัดมือให้หลุดจากมือเขา ขณะปากยังคงพูดต่อ “เดี๋ยวฉันจะเข้าไปเอาน้ำในครัวมาให้ ส่วนนายอ่ะ นั่งรออยู่ตรงนั้น…อะ”

ฟึ่บ!

ฉันทำตาโตเมื่อจู่ๆ ร่างทั้งร่างถูกแรงกอดรัดของเทวินทร์พุ่งจู่โจมแบบไม่ทันให้ตั้งตัว เพียงแค่เขาออกแรงดึงเบาๆ มันก็ทำฉันที่ไม่ทันเตรียมตัวหรือตั้งหลักเซหน้าคะมำล้มพาดเข้าใส่ที่เท้าแขนของโซฟาได้แล้ว 

เทวินทร์ที่ตอนนี้เป็นฝ่ายถูกคร่อมขยับยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างพอใจ ส่วนฉันได้แต่ทำตาโต พอเริ่มตั้งสติได้ มือทั้งสองข้างก็รีบดันอกเขาให้ปล่อย แต่เหมือนความร้ายกาจเทวินทร์มันจะไม่หมดแค่นั้น เพราะเขาเริ่มกอดกระชับกายฉันแน่นมากขึ้นราวกับจงใจหดระยะห่างระหว่างเรางเรื่อยๆ อีกทั้งยังพยายามขยับเอนตัวไปตามแนวยาวของโซฟา โดยพยายามดึงตัวฉันให้ขึ้นไปบนนั้นด้วย

“จะทำอะไร!?” ฉันโวยวายทันทีแบบไม่ต้องสงสัย เมื่อคนร้ายกาจดูท่าจะหยุดสิ่งที่เขาอยากจะทำยากเหลือเกิน แถมสภาพของเราในตอนนี้มันก็ล่อแหลมและหมิ่นเหม่

“ฉันกอดเธอ…แต่เธอคร่อมฉันอยู่” คำตอบเหมือนกับจงใจจะกวนประสาททำฉันพูดไม่ออก ได้แต่ดิ้นขลุกขลัก พยายามใช้มือดันอกเขาให้ปล่อยเท่านั้น

“เทวินทร์ ปล่อยนะ!” เหมือนเคยๆ ที่ฉันพยายามปรามเขา

“ปล่อยทำไมอ่ะ เราเป็นแฟนกันแล้วไม่ใช่อ่อ อยากกอดแฟนอ่ะมันผิดตรงไหน?” ส่วนเขาก็ย้อนหน้าตายเหมือนว่ามันคือเรื่องปกติ

“นี่หยุดมโนนะ!”

“มโนอะไร ถ้าไม่รักเธอคงไม่ชวนฉันเข้าบ้านหรอกใช่ป่ะ แถมบ้านก็เงียบ…ชวนเข้าบ้านกันสองต่อสองแบบนี้ อ่อยใช่ป่ะ?”

โอ๊ยยย จะบ้าตาย! ในหัวหมอนี่คิดแต่เรื่องแบบนี้หรือไงนะ!

“หยุดคิดอะไรบ้าๆ นะ ฉันไม่ได้อ่อย แค่ชวนกินน้ำอ่ะ มันอ่อยตรงไหนกันเล่า!” ทั้งที่คิดว่าสถานการณ์และความคิดของผู้ชายตรงหน้ามันบ้าสุดๆ ก็ตาม 

แต่รู้ไหม สมองฉันมันเหมือนกับรวนจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูดอีกต่อไปแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่เผลอสบสายตากับเขาไปตรงๆ หน้ามันก็ร้อนวูบวาบขึ้นมาชนิดที่ห้ามไม่อยู่

“อะ...” คราวนี้เทวินทร์ไม่ตอบแต่เขาจงใจที่จะกอดรัดฉันแน่น พานให้ลำตัวช่วงบนของเราเบียดเสียดสีใกล้ชิดกันยิ่งกว่าเดิม ปลายจมูกของเราห่างกันออกไปไม่ถึง 3 เซนติเมตรด้วยซ้ำ

“นี่เต้าหู้…” ฉันสะอึก แม้ว่านั่นจะเป็นแค่วลีสั้นๆ จากปากเขาก็ตาม การกระทำดังกล่าวของเทวินทร์ดูว่าน่าตกใจแล้ว แต่นั่นเทียบไม่ได้กับคำถามและท่าทางที่เขาจะทำหลังจากนี้ “ตอนนี้ในบ้าน มีแค่เราสองคนใช่ป่ะ?”

“จะ จะทำไมเล่า!?” สิ้นเสียงคำถาม ผู้ชายตรงหน้าก็แลบลิ้นเลียปากตัวเองด้วยท่าทางเซ็กซี่ เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีกอดรัดกายฉันด้วยวงแขนข้างเดียว ส่วนมืออีกข้างก็ค่อยๆ เลื่อนจับมือของฉันที่ใช้ดันอกเขาอย่างแผ่วเบา ไม่ใช่แค่นั้นแต่เขายังพยายามบังคับมือฉันให้เลื่อนต่ำลงไปที่หน้าท้องของตัวเองในสภาพน่าอึดอัด จากนั้นก็ถามออกมา

“เธออยากลองลูบซิกแพกฉันดูป่ะ?”

-TAEWIN TALK-

คนตัวเล็กบนตัวผมแสดงอาการหวาดหวั่นออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน เธอกำลังอายและไม่เป็นตัวของตัวเองผมรู้ ยิ่งเห็นผมก็ยิ่งอยากแกล้งเธอมากกว่านี้ ผมจงใจกดมือเธอนาบลงกับหน้าท้องของตัวเองอย่างทุลักทุเล จนผิวหน้าขาวนวลของเธอเริ่มขึ้นสีจัด เห็นชัดขึ้นทุกวินาที ผมรู้สึกถึงเรียวนิ้วของเธอที่รูดไปตามลอนท้องของผมช้าๆ

กึก! กึก!

เสียงมันไม่ได้ดังหรอก แต่เสียงในมโนจิตมันกลับดังฟังชัด แถมเต้าหู้เองก็ดูจะสะดุ้งทุกครั้งที่เรียวนิ้วของเธอลากผ่าน

“หน้าแดงจังนะ…จับซิกแพกแค่นี้ถึงกับต้องหน้าแดงขนาดนี้เลยหรือไง”

“ปล่อยนะ…มะ ไม่เอาแล้ว” เธอพยายามขอผมและเบือนหน้าหลบ ผู้รู้ว่าเธออาย ถึงอย่างงั้นผมก็ยังถามออกไปเหมือนไม่รู้

“อย่าเพิ่งหน้าแดงสิ นี่แค่จับซิกแพกเองน้าา~”

คราวนี้คนถูกถามไม่ตอบแต่กลับหอบหายใจหนักๆ ออกมา นัยน์ตาของเธอหวานเยิ้มเต็มไปด้วยความเขินอาย ผมคิดว่าเธออาจจะชินจนทนไม่ไหว ดังนั้นผมก็เลยยอมปล่อยเธอออก แม้ว่าใจจริงอยากจะกอดเธอให้นานกว่านี้ก็ตาม

ผมไม่รู้หรอกว่าสถานะของเราสองคนตอนนี้เป็นอะไรกัน แต่ก่อนหน้านี้เราจูบกันแล้ว ผมไม่ได้ใช้ความรุนแรง แถมเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ ไอ้แบบนี้เขาจะเรียกว่าสมยอมกันทั้งคู่หรือเปล่านะ?

ทันทีที่กาละแมเป็นอิสระ เธอก็รีบผละตัวออกไป แต่ว่าการที่เธอผละตัวออกไปนั้นมันไม่ได้ทำให้เธอเดินไปไหน คนตัวเล็กยังเอาแต่ยืนมองผมอยู่ที่ข้างโซฟา ด้วยแววตาแบบเดิม และท่าทางที่แปลกไปนั้นของเธอ มันทำให้ผมไม่เข้าใจ

“เป็นไรไปอ่ะ อยากโดนกอดอีกรอบอ่อ?” เพราะความปากไว ผมก็เลยถามออกไปแบบนั้น แต่แล้วมันก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น เมื่อเธอพยักหน้าเนิบๆ แทนคำตอบ มิหนำซ้ำเธอยังเริ่มเคลื่อนไหวร่างกาย ขยับปีนขึ้นมาหาผมที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนโซฟาอีกต่างหาก

การกระทำดังกล่าวและท่าทีที่เปลี่ยนไปของกาละแมทำผมสะดุ้งแบบไม่ทันเตรียมตัวเตรียมใจ สายตาจับจ้องหญิงสาวซึ่งปีนขึ้นมาคร่อมทับกายผมอีกครั้ง พร้อมด้วยเสียงหัวใจที่เต้นผิดจังหวะ

“อะ อะไร…” คราวนี้คนร้อนรนมันก็ดันเป็นผมเสียเอง เธอไม่ตอบแต่ใช้สายตามองผมด้วยแววตายั่วยวนเหมือนแมวตัวน้อยๆ เธอสะบัดปลายผมยาวของตัวเองไปไว้ด้านหลัง ก่อนเริ่มขยับกายเบียดทับลงมาเบียดหน้าอกหน้าใจเข้าใส่แบบไม่ให้หายใจหายคอ

“ตะ เต้าหู้เดี๋ยว…” ผมเรียกชื่อเธอออกไปด้วยความตกใจและไม่คุ้นชิน เมื่ออีกฝ่ายเลื่อนมือลูบไล่อกผมผ่านเสื้อนอก สัมผัสนุ่มนวลในแบบที่ผมไม่เคยเจอกำลังทำสติผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ยิ่งเวลาที่เธอเลื่อนต่ำลงแล้วสอดผ่านเข้ามาใต้เสื้ออย่างจงใจ จนรู้สึกถึงฝ่ามืออุ่นๆ ของเธอได้อย่างชัดเจนด้วยแล้ว ผมก็ยิ่งคุมสติของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ แต่ด้วยความแมนและเป็นผู้ชาย ต่อให้ไม่เคยแค่ไหนใจก็ต้องสู้

ผมเม้มปากแน่น เมื่อคนบนร่างดึงถลกเสื้อผมขึ้นสูง จนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อร่างกายส่วนบน เธอแลบลิ้นเลียขอบปากตัวเองคล้ายกับว่าโหยหา ก่อนโน้มหน้าจรดริมฝีปาก จูบไปตามหน้าท้องผมอย่างแผ่วเบา การกระทำแบบนั้นทำมือที่เก้ๆ กังๆ ไร้ที่ไขว่คว้า เลื่อนสอดผ่านเรือนผมเธออย่างไม่เคยและพยายามดันใบหน้าน่ารักนั่นออกไป

“ดะ เดี๋ยวดิ…” อ่า! เธอเป็นบ้าอะไรขึ้นมาวะ เซ็กซี่เป็นบ้า

แต่กลับกัน แม่งก็น่าอายฉิบหาย!

ตึก ตัก… ตึก ตัก…  ตึก ตัก… ตึก ตัก… ตึก ตัก… ตึก ตัก… ตึก ตัก… ตึก ตัก… ตึก ตัก… ตึก ตัก… ตึก ตัก… ตึก ตัก… ตึก ตัก… ตึก ตัก… ตึก ตัก… ตึก ตัก…

เสียงหัวใจผมตอนนี้เต้นแรงพอๆ กับลูกสูบของรถส่วนตัวที่โมดิฟายมาอย่างดีเสียอีก โดยเฉพาะเมื่อริมฝีปากอวบอิ่ม ค่อยๆ พรมจูบลงต่ำมาจนถึงขอบกางเกง ต่อให้ผมไม่รู้ว่าทำไมเหตุการณ์มันถึงได้กลับตาลปัตรพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือแบบนี้ก็ตาม แต่เวลานี้ผมเริ่มจะทำห่าอะไรไม่ถูกอีกแล้ว

เขิน... เขิน  เขินจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนแล้ว!!!

แต่แล้วไม่นานสิ่งที่เต้าหู้ทำก็หยุดชะงักลง เธอเปลี่ยนมาช้อนสายตามองผมแทน ขณะริมฝีปากจดจ่ออยู่บริเวณเหนือหัวเข็มขัด พร้อมด้วยคำถามสั้นๆ

“ขอทำลงต่ำมากกว่านี้ได้ไหมวินทร์”

“ดะ เดี๋ยว ฉะ...ฉันยังไม่พร้อม” ผมพยายามพูดห้ามเธอเสียงสั่น บ้าฉิบ ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งต้องมาพูดคำพูดพรรค์นี้ให้อีกฝ่ายเสียความมั่นใจ แต่ว่า

“อื้อ... นะ เค้าอยาก”

นี่กูต้องเสียตัวจริงๆ แล้วช่ายม้ายยย! ฟหกด่าสว ฟหกด่าสว ฟหกด่าสว!

“วินทร์จ๋า…” เสียงหวานๆ ครวญชื่อผมเสียงยั่วยวน ส่วนฝ่ามือเธอก็ตะปบลงที่กล่องดวงใจของผมแทบจะทันทีด้วยเช่นกัน

“ดะ เดี๋ยวนะ…ขะ ขอทำใจสัก…สัก 5 นาที” ผมละล่ำละลักบอกเธอไปไม่เป็นศัพท์ แต่ดูเหมือนไม่ทัน เมื่อคนตัวเล็กเริ่มละเลงฝ่ามือบดคลึงขยี้กล่องดวงใจผมผ่านเนื้อผ้ายีน เพียงแค่นั้นมันก็ทำให้ผมเกร็งไปทั้งตัวแล้ว ถึงอย่างงั้นกาละแมร์ก็ยังมีน้ำใจทำให้ผมใจสั่นแรงยิ่งกว่าเดิม เมื่อเธอขยับยืดตัวกดริมฝีปากเบาๆ บริเวณหน้าผากผมอย่างอ่อนโยน กลับกันมันก็ดูยั่วยวนไปในคราวเดียวกัน

“อะ...ตะ เต้าหู...” หัวใจผมเต้นแรงแทบจะหลุดออกมานอกเบ้า ความรู้สึกบริเวณฝ่ามืออ่อนนุ่มมันชัดเจนซะเหลือเกิ๊ลลล จะให้มาร้องไห้งอแงหาแม่ตอนนี้มันก็คงไม่ใช่เรื่อง

ก็ได้! ในเมื่อเธอต้องการแบบนี้ ผมก็พร้อมจะสละชีพเพื่อชาติ!!

ไม่ต้องอดทนอะไรแม่งอีกต่อไปแล้ว!

To Be Continued...

พร้อมจะสละชีพเพื่อชาติ 5555555555

ชอบก็เม้นไว้ ถูกใจเรื่องนี้อย่าลืมโหวตเต็ม100%

1เม้น1กำลังใจเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนิยายเรื่องนี้นะครับ

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคอมเม้นและโหวตดีๆในหน้านิยาย

ติดแท็กในทวิต 

#ชีวิตติ่งยิ่งกว่าเจ็บ #ติ่งแฟนวินทร์

แก๊งลูกเทพ¼ 

 จิ้มซะจะได้ไม่เป็นธุระของพ่อกับแม่! 

    

ll Character ll

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ติดตามเรื่องนี้จิ้มเน้นๆที่หน้าเทวินทร์!

^

 รักกันชอบกันกดติดตามข้างบน 

 ส่งฟีดแบ็กทางทวิต เพจ คอมเม้น

 หรือโหวตข้างล่างเต็ม100นะเออ 

v