คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : #พอร์ชตัส EP. 17 [ 120% ]
“รับ...ะ...อบุรับ”
หมอพอร์วามือลบนหัวผมและลูบมันเบาๆ ่อนเาะเินออไป แ่สายาเสือร้ายยั้อมอไอ้เมือเหนือลอทา นเาับรถออไป ผมส่ายหน้าไปมา้มลหยิบระเป๋ามาอเอาไว้ ล้วมือหยิบุแาระเป๋าาเเปิประูเ้าบ้าน เห็นแม่บอว่าลับมาอนเย็น ่วเ้าผมเลย้ออยู่บ้านไป่อนอ่ะ ว่าะอ่านหนัสือ้วย เี๋ยวมีสอบย่อยอี
ผม้อไม่ให้เมือเหนือิอ่ะว่าผมมีใหรืออะไร ไม่ั้นมัน็แย่ับวามรู้สึอเมือเหนือเอ นที่ผมเลือะอบ เลือะบ็ือหมอพอร์ ...นั้นแหละ
“ัส”
“...”
“มึไม่รู้สึหรือไว่าแฟนมึอ่ะร้าย” นัวสูยัไม่ยอมที่ะละวามพยายาม ผมหันไปมอหน้าเมือเหนือ้วยสายาระอา เออะร้ายหรืออะไร็่าแม่ิ ไม่ใ่ว่าผมูไม่ออัหน่อยว่าหมอพอร์นี่เสือร้าย แ่ผมเลือบับเาไปแล้ว ผมอบหมอพอร์ไปแล้วอ่ะ ไม่ว่าเมือเหนือะพูอะไรผม็...ไม่สนใหรอ
“ูรู้ ็รู้ไ แู่เลือบับเาไปแล้ว เาือแฟนู”
“มึอบเาเหรอ?”
“อือ อบ”
“ไม่ลัวเสียใเหรอวะ?”
“ทำไมู้อลัวอ่ะ”
“นมันร้าย พวร้ายๆ แบบนี้็เหมือนู ี้เบื่อ”
“พี่หมอเาไม่เหมือนมึัหน่อย อย่าเอานิสัยี้เบื่อไปป้ายให้ใร็ไ้ิ ลับบ้านมึไ้แล้ว ไปทายาที่แผล้วย” ผมบอปัๆ ทั้ที่ำพูอเมือเหนือ็แอบทำผมัวลไม่น้อยเลย เพราะนที่รายล้อมหมอพอร์แ่ละน็ไม่ใ่ระับธรรมา สัมเา่อน้า่าับผมอ่ะ แ่็ไม่ถึนาที่ะเ้าไม่ถึหรอ แ่รู้สึว่ามัน่า หมอพอร์้อเอแ่นที่แบบูลๆ อยู่แล้ว ส่วนผม็นธรรมาๆ เรียนปานลา โ่ๆ ่าวๆ ไปวันๆ เท่านั้นเอ
แ่่าเหอะน่า ัสินใไปแล้วนี่ไอ้ัส
“มันท่าทาี้เบื่อนะมึ ร้ายนานั้น นอามึะมีนอื่นอีี่นไม่รู้”
“เลิพูใหู้เวไ้ละ ูะเ้าไปอ่านหนัสือ ส่วนมึลับบ้านไปะ บาย” ผมโบมือบายเมือเหนือ่อนะปลล็อุแบ้าน เ้าไป้านใน ึ้นห้อนอนหยิบหนัสือมาอ่านบนเีย แ่็แอบัวลไม่ไ้ เฮ้อ ไม่น่าไปฟัไอ้เหนือเลย ผมิมาเลยอ่ะ ทั้ๆ ที่เพิ่ะบันแท้ๆ นะ ไม่มีทาแบบนั้นหรอน่า ไอ้ห่า
และเมื่อถึั้นอนารอ่านหนัสือ... วามนรึบัเิ เิวามี้เียแรมา ผมเลยหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเล่นแทน อนนี้เพิ่หัเล่นอินสาแรมอยู่ ิามไปเรื่อยอ่ะ นเลื่อนมาเออินสาแรมอ...หมอพอร์ ไม่ผิแน่ๆ อ่ะ หน้าแบบนี้ ออร่านานี้ นามหมอเยอะเหมือนันแฮะ ฮอปรอทแ สาวๆ ามเม้นันให้วุ่นเวลาอัพแ่ละที ไล์เยอะมานผมแอบอิาเบาๆ เพราะเวลาผมโพส์นี่ือไล์ถึร้อยือบุหัวแล้ว
ใ่ี๊ ูมันไม่ฮอนี่นะ
ผมเ้าไปูไอีหมอ พบว่าพี่แอบโพส์เี่ยวับธรรมาิ ทะเล ภูเา เห็นหน้าัวเอบ้า ภาพับเพื่อนฝูและภาพ...ล่าสุ ที่เพิ่โพส์เลยสามวัน่อนมั้ น่าะเป็นอนที่หมอพอร์ไป่ายอยู่ป่ะ?
อนที่เาหายไปเลยอ่ะ ละบอว่าสัาไม่มี ทำไมถึมาโพส์ู่ับผู้หิสวยๆ นหนึ่ เออ แ่สวยมา หน้าเรียวสวยรับับาหวานๆ มูโ่เล็ ปาระับ สวยออแนวธรรมาิมาว่า ูลูุหนู๊ลูุหนู ่าับูอย่าสิ้นเิ
...แล้วไหนบอว่าไม่มีสัาไวะ?
เหี้ย เหี้ย เหี้ย! ไม่เอาละ ไม่ส่อ อ่านสือ
ผมหุหิอ่ะ แ่ไม่อยาโทรหาหมอพอร์ ไม่อยาูเป็นพวี่เ่า เพิ่ลบันไ้แ่วันเียวเอ เนี่ย พอเริ่มบ็มีวามลัว ลัวนั่นลัวนี่ไปหม และสาเหุที่ลัวผมรู้ัวเอเลย เพราะผมแร์ ผมลัวหมอพอร์ะรำาอ่ะ ทรมานใิบหาย ทำอะไรไม่ไ้นอานั่ห่าวพลิหนัสือเปิไปมา้วยวามรำาใ
“เฮ้อ...” อยาโทรหาอ่ะ
Ringtone ผมลุพรวทันทีเมื่อไ้ยินเสียริโทนโทรศัพท์ แ่พอหยิบมา็พบว่าไอ้แฝนรโทรมา ผมถอนหายใออมาพรืให่ และรับสายพวแม่ “ไมึ”
(ลูสาววว ว่าป่ะวะ พวเราเหาๆ ไปเที่ยวัน)
“ะมีสอบย่อย พวมึยัไม่ย่อยบทเรียนเ้าสมอละะเอาอะไรไปสอบ เศษาอารยธรรมอสมอเหรอ?”
(อารม์เสียไรอีอ่ะ โถ่ว เที่ยวเสร็แล้ว่อยอ่านหนัสือไ)
“ที่ไหนอ่ะ”
(ัหนัๆ เลยรับพี่น้อ ที่เิม)
“ที่เิมไหนวะ มันมีหลายที่มานะ มึ่วยเาะัที่ไ้มะ”
(ห้าMBไ รอโนKนะรับพี่น้อรับ มา้าูอให้ไ้หมอเป็นผัว)
“ไม่ทันละ”
(หะ!!!)
“ไ้หมอเป็นแฟนเรียบร้อย” ผมอบมันและลุึ้นไปหยิบเป้ เอาหนัสือยัๆ เ้าไปเผื่อ้ออ่าน้วย ระหว่านั้น็ใส่หูฟัุยับพวแฝนรไปพลาๆ ผมเล่าให้พวแฝฟั ยเว้ยเรื่อเรทอาร์สิบแปบวยิๆ นะ เล่า้ามไป เรื่อูบนี่ห้ามเล่าเ็า ไอ้แฝแม่แวผมิบหายวายป่วแน่
(เหี้ย ไวไฟมา อนแริว่าะเล่นหนัอินเียวิ่ไล่ีบันสัรึ่ปี)
“อินเียพร่อ”
(่าหนึ่ไ้ถึสอ เออรีบๆ มาละัน หิวละ)
ผมวาสายพวแฝและเรียมัวออาบ้าน พอออไป็เห็นว่าเมือเหนือไม่อยู่แล้ว ึ่็ี เพราะว่าผมไม่อยาะุยอะไรับมันมา เมือเหนือ็น่าสสารอ่ะ สภาพเพลย์บอยอับี้เหรอ ิไวะถึมาามื้อผม นหล่อๆ รวยๆ แบบมันนะ ผู้หิ ผู้ายามเป็นร้อย ะระินิ้วเรียใรมา็ไ้ อนีสอยัมีนพยายามไปหามันเลยเหอะ แ่ยเว้นผมไว้นหนึ่แล้วัน เพราะว่าผมไม่ไ้อบเมือเหนือ สันิ็ไม่
@MB Mall
“ฮัลโหลวสเัสแฮปปี้อพวเรา” พอไปถึ็เอไอ้แฝนรป่วนทันทีเลยว่ะ “แหมๆ ไ้หมอเป็นแฟนะ้วย นี่ ูมีอะไระอว” มาินทำท่าี๊๊าะที่เราไปร้านเิม พวมันหยิบโทรศัพท์ออมา่อนะโว์หน้าอเป็นเบอร์โทรศัพท์อ ‘วนิม’
“อะไรวะ ื่อร้านอาหารใหม่เหรอ?” ผมถามื่อๆ
“ร้านอาหาร็เหี้ยแล้วรับลูสาว นี่เว้ย น้อวนิม เ็ใหม่อพวเราเอ”
“สาบานนั่นื่อน”
“แน่นอนื่อเมียพวเรา้วย” ัปันว่าบ้า “นนี้นะเว้ยว่าที่เมียในอนาอพวเรา”
“พวเรา...นี่แปลว่าพวมึสอัวะเอาเ้านเียวเนี่ยนะ?”
“ใ่รับ” แฝอบมาพร้อมัน ประสาทผมนี่ปวี๊ึ้นมาทันทีเลย
“วนิมแม่...โร้ายไ้ใูเลยว่ะ ฮ่าๆ”
“โร้ายอะไรไอ้ัส พวเราออะสะเ่าระเส่าแมว”
“สะเ่าพร่อ แๆ หิวละ” และเรา็สั่อาหารมาิน้วยัน แฝแม่สาธยายเรื่อน้อวนิมอพวมัน่อ วนิม็เรียนปีเียวับพวเราแหละ ปีสอแ่พวมันบอะเรียน้อเพราะว่าระเส่าี ีพร่อ ไอ้พวิบหาย นรส่มาเิแท้ๆ เลย ัปันมาินมันมีวามเื่อที่ว่านรัอพวมันะ้อยอมรับมันสอนไ้ พวมันะไม่แยาันไม่ว่าโละแสลายมลายสิ้นปพี นั่นแหละที่ทำให้ผมสสารวนิม นรๆ แท้ๆ อ่ะ
หมอพอร์ไม่ไ้ส่้อวามมา หรือโทรมา ็เหมือนับสามวันนั้นที่เาหายไปแหละ หายแม่ือหายริๆ อ่ะ ะิธุระเินทานู่นนี่นั่นมั้ พรุ่นี้ผมมีสอบย่อย้วย ้อีลิทเรื่อหมอพอร์ทิ้ไป่อน านั้น็ทำารเอาบทเรียนยัเ้าสมอที่มีนาเล็เท่าถั่วเียว ผมอยู่ับพวแฝถึเย็นเลย อ่านหนัสือ ิวบทเรียนไปเรื่อยยันห้าโมเย็น ไ้ฤษ์ลับบ้านันสัที
“ูลับละนะแฝนร”
“เออ ถึบ้านแล้วบอ้วยนะลูสาว อย่าไปให้ใรุ เี๋ยวพี่พอร์พวเราเสียใ”
“เี๋ยวูถีบยอหน้าให้”
“ร๊า” ...เลียวามวนีนอพวแม่มา
หลัาที่นั่ฟัพ่อับแม่เถียัน ิน้าว ินปลาเสร็ผม็อแยัวึ้นมาบนห้อ เอาหนัสือึ้นมาอ่าน แ่าูนี่ไโโทรศัพท์เ็มที่ละ ไหนบอะโทรมาวะ ไม่เห็นโทรเลย หายเฮไปเลยอ่ะหมอพอร์เนี่ย อใไม่ไหวเลย้อหยิบโทรศัพท์มาูไอีพี่แว่ามีอะไรอัพเทอีไหม และ็พบว่าอัพเทภาพในแมป์แหละ แ่มีผู้หินนั้นร่วมเฟรมอีแล้ว แถมใล้ิมา นผมหุหิ ไล์รูปแม่เลย ให้รู้ว่าูเห็นนะ และยัมีีวิอยู่ ะโทรไม่โทร มีสัาอัพรูปแ่ไม่มีสัาโทรมาหาผมามสัาไว้นี่มันน่าหุหิมา
หรือว่าผมะี่เ่าเินไปวะ?
ผมวาหนัสือและโทรหาพวแฝ เวลามีเรื่อเรียๆ ิไม่็มีแ่สอนนี้แหละที่ผมปรึษาไ้ พอโทรไปรอสายไม่นานน้ำเสียวนๆ อัปัน็ัึ้นมาาปลายสาย
(ว่าไ๊ะ โทรมาวะึื่น ไม่ิว่าพวูะินเมียบ้าเหรอ)
“สััน ูเรีย”
(เป็นไรวะ)
“พี่หมออ่ะ เาไป่ายแล้วบอะโทรหาู แ่นี่ือไม่โทรมาเลย แถมยัอัพรูปอี ละที่ผิสัเนะ รูปหลายๆ รูปอบมีผู้หิสวยๆ นหนึ่ิเฟรมลอ”
(ิมาไปเปล่า) มาินพูแทร ผมำเสียมันสอนไ้ บมานานแล้ว้วยเลยแยออ ส่วนนอื่นยัำสลับันอยู่เลย
“ไม่มา...เออหรือูะิมาไปเอวะ ถ้าเามีนอื่นแล้วะมาอูเป็นแฟนทำไมริป่ะ ทีู่เล่าไปเา็ู...ริั...มั้ับูี” หมอพอร์ูลทุนมาไปไหมอ่ะ ถ้าะนานี้ ทั้อยมารับมาส่อนนั้น อยาเลี้ยแมว็หามาให้เลี้ย หลายๆ อย่าที่เาทำ ถ้าแ่เพื่อนฟันผมมันไมู่อลัไปเหรอ แถมยัพาไปแนะนำับเพื่อนแล้วเนี่ยนะ?
(ริัมั้ือเหี้ยไรวะ ฮ่าๆ เอาน่า ไป่ายเาอาะไม่ว่า็ไ้มึ อัพรูปมันแป๊ปเียวไ เฮ้ยแุ่ย แ่โทรมา็แป๊ปเียวป่ะ เฮ้ย ไอ้เหี้ยันมึะพูให้ลูสาวเราิมาทำไมวะ) แฝแม่ทะเลาะันอีละ
“ูวรทำไีอ่ะ”
(มีแฟนแล้วว้าวุ่นีนะมึเนี่ย)
“เออรั้แร”
(รัรั้แร หัวใ็แสลาย เร็วเินไปไหมับวามผิหวั)
“อ๊า” ผมลิ้ไปมาบนเียอย่าหุหิใ ุยับไอ้สอัวนี้แล้วไม่ไ้รู้สึีึ้นเลยแม้แ่น้อย ทำใหู้เรียหนัว่าเิมอี ไหนะำพูทิ้ท้ายอเมือเหนือ โอ๊ย ประสาทะแ อ่านหนัสือ็ไม่เ้า แล้วพรุ่นี้ะเอาอะไรไปสอบ าวัถุโบราในสมอไปสอบเหรอ? แบบนี้็ไ้เหรออ!
ความคิดเห็น