ร้ายแผลงรัก

ตอนที่ 81 : ตอนที่ 23 รับเฮียไปเลี้ยงดู1

ตอนที่ 23 รับเฮียไปเลี้ยงดู

ต้องจันทร์คิดว่าตนเองสามารถสลัดแก๊งเด็กซิ่งพวกนี้ทิ้งได้ แต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิด พวกนั้นตามติดเธอราวกับปลิงดูดเลือด สุดท้ายเมื่อเกินกำลังตนเองจะสู้ไหม จึงมองหาตัวช่วยอื่น อาจจะเป็นสายตรวจ หรือใครที่พอจะช่วยตนเอง ทว่าตลอดถนนเส้นนี้ กลับไม่มีสายตรวจสักคัน หรือด่านตำรวจสักด่าน และเหมือนไฟจราจรเป็นใจไม่ไฟแดงสักแยก เธอเลยถูกไล่จี้ตูดมาเรื่อย

และก่อนจะเข้าสู่เขตการจราจรคับคั่ง ต้องจันทร์เห็นพวกมันส่งสัญญาณกัน เพื่อบังคับให้เธอเลี้ยวหลบเส้นทางนั้นเข้าไปอีกเส้นทาง โดยขับปาดหน้าจนเธอแฉลบ กระนั้นต้องจันทร์ก็ไม่ยอมหลบ เสี่ยงขับชน และกระแทกกลับ ขืนเลี้ยวไปเส้นนั้น ไม่แน่พรุ่งนี้อาจจะเห็นข่าวตนถูกฆ่าหมกท่อก็เป็นได้

พอต้องจันทร์ไม่ยอมเลี้ยวตามที่พวกมันต้องการ รถที่ขับมาเบียด ก็เริ่มใช้เท้าใช้มือ ทั้งถีบและต่อยใส่ นาทีนั้นเธอได้ยินเสียงบีบเตร่ไล่หลังมาเป็นระยะๆ ไม่แน่ใจว่าพวกของมันหรือเปล่า ดังนั้นทันทีที่รถของหนึ่งในแก๊งมอเตอร์ไซค์ซิ่งกวนเมือง จงใจขับปาดหน้าปิดทางไป ต้องจันทร์ก็คิดว่าจะไปตายเอาดาบหน้า ตัดสินใจบิดคันเร่ง แล้วปล่อยรถพุ่งออกไปข้างหน้า ด้วยกำลังรถที่แรงกว่า มันเลยชนคันข้างหน้าเข้าอย่างจัง

ตัวรถเสียหลักเล็กน้อย แต่ต้องจันทร์ใช้ทักษะในการขับขี่ประคองรถเอาไว้ให้ได้

เพราะไม่มีใครสามารถช่วยตนได้ เธอจำต้องทำให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ เรียกความสนใจของคนอื่น เผื่อจะรอดจากเด็กพวกนี้ไปได้ ดีกว่าถูกลากไปฆ่าหมกท่อข้างทางที่ไหน แล้วไม่ได้กลับไปเจอหน้าพายัพอีก

“เอี๊ยด! โครม”

เสียงรถชนจากอุบัติเหตุการณ์กระแทกดังลั่นถนน ทำให้รถหลายคันหยุดดู คนข้างทางออกมาเมียงมอง รถบิ๊กไบค์คันโตของต้องจันทร์พุ่งออกไป มีแก๊งซิ่งไล่บี้ตามหลัง

และพอเธอเห็นรถมอเตอร์ไซค์ข้างๆ ข้างยกเท้าขึ้นเตรียมถีบ ก็ตัดสินใจกระแทกตัวรถตนเองใส่ปลายเท้ามันเต็มแรง แต่การทำแบบนั้นก็ทำให้รถของเธอเองก็แฉลบ และขับมาด้วยความเร็วสูงแบบนี้ พอเสียหลัก ตัวรถเลยเกิดอาการปัดเหวี่ยงแรงๆ

ต้องจันทร์พยายามจะผ่อนความเร็ว แต่ด้วยกำลังหลายแรงม้า เลยสะบัดร่างแบบบางเสียกระเด็น

สิ่งที่ได้ยินในตอนสุดท้าย คือเสียงรถล้มลงครูดไปตามพื้นถนน ตามด้วยความแสบร้อน ตอนที่ร่างถูกเหวี่ยง แล้วไถลไปตามท้องถนนด้วยความเร็วสูง

เสียงอุบัติเหตุนั้นดูน่ากลัวมาก ทั้งเสียงรถ เสียงล้ม ต้องจันทร์พยายามมีสติให้มากสุด ตอนที่เห็นแน่ว่าตนเองกำลังจะไถลลงข้างทาง กระแทกอะไรสักอย่าง เลยใช้ความไวและใจกล้า คว้าเอาเสาหลักทางไว้ แรงกระแทกแรงมาก ทว่าไม่จุกเท่าไรนัก

พอเงยหน้ามาอีกที ไอ้คนที่ใช้เท้าถีบ ก็ขับรถมาจอดให้คนที่ซ้อนหลังก้าวลงมาจากรถ ทำท่าจะยกรถบิ๊กไบค์สีชมพูขึ้น แต่ยังไม่ได้ไปไหน รถกระบะที่เป็นเจ้าของเสียงบีบแตรไล่หลังมาตลอด ก็แล่นตามมาและชนสองคนนั้นเข้าอย่างจัง ทำเอาคนที่ลงจากรถ และคนคนขับมอเตอร์ไซค์กระเด็นไปคนละทางสองทาง

“ไอ้หนู เป็นไงบ้างวะ”

เสียงตะโกนดังมาจากตัวรถ ก่อนเจ้าของจะลงจากรถกระบะมา เห็นหน้าตาคุ้นๆ ว่าเป็นคนจากอู่ของพายัพ จึงทำให้ต้องจันทร์ใจชื้นขึ้นมาได้บ้าง แม้ตนเองจะนอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้น มือกอดเสาตอม่อเอาไว้แน่นก็ตาม

“ไม่เป็นไรฮะ เด็กพวกนี้มาหาเรื่อง” ขานรับ พร้อมบอกอีกฝ่ายเสียงราบเรียบ แม้จะกลัวจนตัวสั่นไปหมดก็ตาม

“มันไม่ได้เรียกว่าหาเรื่องหรอก มันเรียกว่าปล้นรถ คิดจะฆ่าแกงกันเลย”

ก่อนเสียงห้วนจัดบอกความไม่พอใจของพายัพตอบสวนกลับมา

พายัพบอกตนเองว่าโชคดี ที่เขาอยู่ไม่ห่างจากที่เกิดเหตุสักเท่าไหร่ ออกจากป่าเข้าสู่ถนนหลักมาได้ทันพอดี และตั้งใจขี่รถชนพวกซิ่งกวนเมืองที่เหลือ ก่อนมาจอดเทียบข้างๆ

ตอนนี้คนจากอู่ซ่อมรถ กำลังลากตัวคนที่คิดกำแพงทำเด็กของพายัพขึ้นมามาพื้น

“เฮีย…”

เอ่ยเสียงเบาอย่างสำนึกผิด อยากร้องไห้นับแต่เห็นหน้าเขา แต่เพราะรู้ว่าตนเองทำผิดจึงไม่สมควรอ่อนแอ

ฝ่ายพายัพที่เห็นสภาพว่าที่ภรรยา นอนงอตัวบนถนนไหล่ทาง ที่มีรอยครูดยาวจากการไถลของตัวรถ ก็หันไปชี้นิ้วใส่หน้าคนที่นายช่างใหญ่ล็อกตัวไว้ พร้อมทั้งดึงหมวกกันน็อกออกจนเห็นหน้า พอจำได้ว่าเป็นหนึ่งในนักแข่งรถของทีมที่เคยลงในสนามเขา

“คุณพายัพเข้าใจผิดแล้วนะครับ ไอ้เด็กนี่มันกวนตีนผมก่อน พวกผมอยู่ดีๆ ไม่เคยหาเรื่องใคร เราคนดีนะครับ”

คำแก้ตัวที่พายัพเกลียดบรรลัย

“คนดี! ดีของพวกมึงแต่เป็นตัวเหี้ยของคนอื่นน่ะสิ แล้วมึงไม่ต้องมาหงายการ์ดเด็กดี ลูกแหง่ให้แม่มาร้องนักข่าว หรือตำรวจ กูเอามึงติดคุกยาวแน่”

พายัพขู่ก่อนตรงไปหาต้องจันทร์ที่พยายามจะชันกายขึ้น เขาค่อยๆ คุกเข่าลงช้าๆ แตะไม่ให้อีกคนขยับตัวเร็วจนเกินไป เพราะออกทริปบ่อยเลยรู้วิธีปฐมพยาบาลเบื้องต้นคนรถมาพอตัว ทว่าการเห็นคนที่ตนรักมานอนแทบเรียกได้ว่าหมดสภาพ หัวเขาก็เดือดพล่านราวกับถูกราดด้วยน้ำมันแล้วจุดเพลิงเผา ‘กูจะเอาให้พวกมึงไม่มีที่อยู่เลย ที่กล้ามาทำกับว่าที่เมียกูแบบนี้’

“อย่าพึ่งขยับ เฮียไม่รู้ว่าหนูเจ็บตรงไหนบ้าง เผื่อมีกระดูกหัก หรือบาดเจ็บรุนแรง นอนนิ่งๆ รอรถพยาบาลก่อน”

________________________________________________

อัพถึงตอนที่ 24 แล้วขอปิดตอนเลยนะคะ ดูใจร้ายไปเนอะ แต่ไปหาซื้อเอา เหลืออีกแค่ไม่กี่ตอนเท่านั้น ใครจะซื้อก็ได้นะคะ ถ้าไม่ซื้อก็ สปอยส์ไว้ตรงนี้ว่าตอนจบพระนางแต่งงานกัน จบค่ะ

55555555555555555555555555555

ร้ายแผลงรัก แรกอรุณ www.mebmarket.com “เฮียรู้ว่าหนูเป็นต้องจันทร์ เลยหลอกหนูใช่ไหม ทำไมเฮียเป็นคนแบบนี้ หลอกหนูทำไม” ตะโกนออกมาสุดเสียง แต่คนที่ถูกตะโกนใส่ กลับวางหน้านิ่งใจเย็นนิ่งอยู่ขอบเตียง ในสภาพเปลือย อวดหุ่นล่ำๆ ไม่คิดจะปกปิดสักนิด “เฮียไม่ได้หลอก หนูนั่นแหละมาหลอกเฮียเอง” พายัพยอมรับผิดแค่ครึ่งเดียว“เพราะหนูหลอกเฮีย เฮียเลยสวมรอยหลอกหนู” “ไม่สวมรอย แค่พอเฮียรู้ว่าหนูเป็นใคร เฮียก็แค่ไม่บอก เห็นหนูชอบเป็นไอ้หนูของเฮีย เฮียเลยไม่อยากให้เสียน้ำใจ อุ๊บ!” ‘มันต่างจากหลอกตรงไหนกันเล่า รู้แต่ไม่บอกเนี่ย’ คิดอย่างเหลืออดอีกคน ยกหมอนหนุนขึ้นฟาดพัลวัน จนพายัพต้องหาวิธีหลบ ยึดหมอนเอามาปิดตัวเองไว้ ต้องจันทร์เหลืออดกับความนิ่งเฉยและใจเย็นของอีกคน ลนลานคลานไปอีกฟากของเตียงมองหาเสื้อผ้าที่ถูกถอดออกไป“หนูจะเอาอะไรเฮียจะหยิบให้” “หนูจะเอาเสื้อผ้า ข้าวของ หนูจะไปจากที่นี่” ตวาดทั้งไม่มองหน้าเขา พยายามจะหย่อนขาลงพื้น แต่ก็ไม่ไวเท่าพายัพที่เดินไปหยิบเสื้อผ้ามายื่นให้ แล้วความใจดีเอาใจใส่ของเขาก็ทำให้ต้องจันทร์ต้องมองเมินไปทางอื่น คนอะไรไม่รู้หรือไงว่าเธออาย แม้จะพึ่งมีอะไรกันมา แต่ก็ใช่ว่าจะมองเขาเดินโชว์อวดเนื้อตัวไปทั่วห้องแบบนี้ได้“เสื้อผ้าน่ะเฮียให้ได้ แต่จะไปจากเฮียนะยาก หนูได้เฮียแล้วนะ จะมาทิ้งขว้างเฮียแบบนี้ไม่ได้ เฮียเสียหาย เสียตัวให้หนูแล้ว จะใจดำไปหน่อยไหมที่จะไม่รับผิดชอบการกระทำของตนเอง”___________________________________โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะนิยายรักนี้ เส้นชีวิตราบเรียบมา ติดจะน่ารัก กุ๊กกิ๊ก อยู่บนพื้นฐานของคำว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้