ร้ายแผลงรัก

ตอนที่ 49 : ตอนที่ 14 เด็กข้างทาง 4 ลบ

ภูผายิ้มมุมปากตอนที่ดึงคนข้างหลังมาเดินเคียงข้าง เปลี่ยนจากดึงข้อมือมาโอบรอบแผนหลังบอบบาง หัวใจที่เคยด้านชาและเจ็บร้าวก็เต้นไม่เป็นส่ำ พรธีราตัวเล็กแบบบางทว่าเข้มแข็งเสมอ 

ตอนที่เธอมาปรากฏต่อหน้าเขาอีกครั้ง ทำเอาพูดแทบไม่ออก ไม่กล้าทัก ไม่กล้าถาม เพราะกลัวเธอจะหายไป กลัวว่าเขาจะเอื้อมไม่ถึงอีก

“สัญญาแล้วนะครับ”

“ค่ะ ฉันไม่ใช่คนไม่รักษาสัญญาหรอก ต่อให้โลกถล่มฟ้าทลายยังไงฉันก็จะอยู่ช่วยคุณดูแลรีสอร์ตจนมันเข้าที่เข้าทางให้จงได้”

_________________

ลบเนื้อหาแล้วนะคะ

สามารถอุดหนุนเฮียพายัพได้ที่นี่นะคะ

ร้ายแผลงรัก แรกอรุณ www.mebmarket.com “เฮียรู้ว่าหนูเป็นต้องจันทร์ เลยหลอกหนูใช่ไหม ทำไมเฮียเป็นคนแบบนี้ หลอกหนูทำไม” ตะโกนออกมาสุดเสียง แต่คนที่ถูกตะโกนใส่ กลับวางหน้านิ่งใจเย็นนิ่งอยู่ขอบเตียง ในสภาพเปลือย อวดหุ่นล่ำๆ ไม่คิดจะปกปิดสักนิด “เฮียไม่ได้หลอก หนูนั่นแหละมาหลอกเฮียเอง” พายัพยอมรับผิดแค่ครึ่งเดียว“เพราะหนูหลอกเฮีย เฮียเลยสวมรอยหลอกหนู” “ไม่สวมรอย แค่พอเฮียรู้ว่าหนูเป็นใคร เฮียก็แค่ไม่บอก เห็นหนูชอบเป็นไอ้หนูของเฮีย เฮียเลยไม่อยากให้เสียน้ำใจ อุ๊บ!” ‘มันต่างจากหลอกตรงไหนกันเล่า รู้แต่ไม่บอกเนี่ย’ คิดอย่างเหลืออดอีกคน ยกหมอนหนุนขึ้นฟาดพัลวัน จนพายัพต้องหาวิธีหลบ ยึดหมอนเอามาปิดตัวเองไว้ ต้องจันทร์เหลืออดกับความนิ่งเฉยและใจเย็นของอีกคน ลนลานคลานไปอีกฟากของเตียงมองหาเสื้อผ้าที่ถูกถอดออกไป“หนูจะเอาอะไรเฮียจะหยิบให้” “หนูจะเอาเสื้อผ้า ข้าวของ หนูจะไปจากที่นี่” ตวาดทั้งไม่มองหน้าเขา พยายามจะหย่อนขาลงพื้น แต่ก็ไม่ไวเท่าพายัพที่เดินไปหยิบเสื้อผ้ามายื่นให้ แล้วความใจดีเอาใจใส่ของเขาก็ทำให้ต้องจันทร์ต้องมองเมินไปทางอื่น คนอะไรไม่รู้หรือไงว่าเธออาย แม้จะพึ่งมีอะไรกันมา แต่ก็ใช่ว่าจะมองเขาเดินโชว์อวดเนื้อตัวไปทั่วห้องแบบนี้ได้“เสื้อผ้าน่ะเฮียให้ได้ แต่จะไปจากเฮียนะยาก หนูได้เฮียแล้วนะ จะมาทิ้งขว้างเฮียแบบนี้ไม่ได้ เฮียเสียหาย เสียตัวให้หนูแล้ว จะใจดำไปหน่อยไหมที่จะไม่รับผิดชอบการกระทำของตนเอง”___________________________________โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะนิยายรักนี้ เส้นชีวิตราบเรียบมา ติดจะน่ารัก กุ๊กกิ๊ก อยู่บนพื้นฐานของคำว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้