ร้ายแผลงรัก

ตอนที่ 44 : ตอนที่ 13 ทีเด็ดผัดเผ็ด 3 ลบ

“หนู”

เป็นนานกว่าที่พยายามจะเอ่ยเสียงอ้อนอย่างไม่เคยมาก่อน ขยับมาเกลี่ยปลายจมูกโด่ง ลากไล้จากใบหูเล็กแสนน่ารัก ผ่านพวกแก้มใส ก่อนจะปรือตามองคนที่ไม่รู้ชะตากรรมตนเองเลยว่า มนต์ตะวันน่ะเขาไม่ถูกทำอะไรหรอก แต่คนชื่อต้องจันทร์นี่สิไม่แน่ ไม่รู้จะรอดมือเขาไปได้สักกี่คืนกัน

“เฮียอยากปล่อยงูเหลือมเข้าถ้ำ”

“เฮีย! หนูเป็นผู้ชายนะ”

หลับหูหลับตาพูด และก็สัมผัสได้ว่าปลายจมูกโด่งนั้นยังเกลี่ยเคลียคลอกับปลายจมูกรั้นของตนไปมา กดย้ำจูบลงเบาๆ ลงที่ปากอิ่มหลายที แล้วแนบหน้าผากลงมาชิดหน้าผากคนเบื้องใต้ ปล่อยเสียงหัวเราะราวกับสมเพชตนเองออกมา

พอลืมตาขึ้นมาอีกที พายัพก็ขยับพรวดออกห่าง นั่งหันหลังให้ พร้อมหายใจหอบหนัก ขณะที่ต้องจันทร์นอนนิ่ง เบิกตามองเต็นท์ด้านบน ใช้สายตาจับจ้องมองเต็นท์ด้านบน แทนการสนใจเสียงหายใจหอบหนักและท่าทีหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดของพายัพ

‘เฮียหื่น!’ บอกตนเองด้วยหัวใจระทึก

ก่อนจะสำนึกถึงความเย็นวาบจากหน้าท้องแบน เอวคอด ไล่ขึ้นไปเรื่อย กระทั่งถึงอกอิ่มไร้อาภรณ์ปกปิด ชั่วขณะหนึ่งต้องจันทร์เห็นคนนั่งหันมามองแวบๆ ที่เนินสล้างท่าทีอาลัยอาวรณ์ ก็รีบยกมือสั่นๆ ดันสาบเสื้อลงด้วยท่าทีเงอะงะเต็มทน

“เฮียมีอารมณ์”

_______________________________________________________________________

ลบเนื้อหาแล้วนะคะ

สามารถอุดหนุนเฮียพายัพได้ที่นี่นะคะ

ร้ายแผลงรัก แรกอรุณ www.mebmarket.com “เฮียรู้ว่าหนูเป็นต้องจันทร์ เลยหลอกหนูใช่ไหม ทำไมเฮียเป็นคนแบบนี้ หลอกหนูทำไม” ตะโกนออกมาสุดเสียง แต่คนที่ถูกตะโกนใส่ กลับวางหน้านิ่งใจเย็นนิ่งอยู่ขอบเตียง ในสภาพเปลือย อวดหุ่นล่ำๆ ไม่คิดจะปกปิดสักนิด “เฮียไม่ได้หลอก หนูนั่นแหละมาหลอกเฮียเอง” พายัพยอมรับผิดแค่ครึ่งเดียว“เพราะหนูหลอกเฮีย เฮียเลยสวมรอยหลอกหนู” “ไม่สวมรอย แค่พอเฮียรู้ว่าหนูเป็นใคร เฮียก็แค่ไม่บอก เห็นหนูชอบเป็นไอ้หนูของเฮีย เฮียเลยไม่อยากให้เสียน้ำใจ อุ๊บ!” ‘มันต่างจากหลอกตรงไหนกันเล่า รู้แต่ไม่บอกเนี่ย’ คิดอย่างเหลืออดอีกคน ยกหมอนหนุนขึ้นฟาดพัลวัน จนพายัพต้องหาวิธีหลบ ยึดหมอนเอามาปิดตัวเองไว้ ต้องจันทร์เหลืออดกับความนิ่งเฉยและใจเย็นของอีกคน ลนลานคลานไปอีกฟากของเตียงมองหาเสื้อผ้าที่ถูกถอดออกไป“หนูจะเอาอะไรเฮียจะหยิบให้” “หนูจะเอาเสื้อผ้า ข้าวของ หนูจะไปจากที่นี่” ตวาดทั้งไม่มองหน้าเขา พยายามจะหย่อนขาลงพื้น แต่ก็ไม่ไวเท่าพายัพที่เดินไปหยิบเสื้อผ้ามายื่นให้ แล้วความใจดีเอาใจใส่ของเขาก็ทำให้ต้องจันทร์ต้องมองเมินไปทางอื่น คนอะไรไม่รู้หรือไงว่าเธออาย แม้จะพึ่งมีอะไรกันมา แต่ก็ใช่ว่าจะมองเขาเดินโชว์อวดเนื้อตัวไปทั่วห้องแบบนี้ได้“เสื้อผ้าน่ะเฮียให้ได้ แต่จะไปจากเฮียนะยาก หนูได้เฮียแล้วนะ จะมาทิ้งขว้างเฮียแบบนี้ไม่ได้ เฮียเสียหาย เสียตัวให้หนูแล้ว จะใจดำไปหน่อยไหมที่จะไม่รับผิดชอบการกระทำของตนเอง”___________________________________โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะนิยายรักนี้ เส้นชีวิตราบเรียบมา ติดจะน่ารัก กุ๊กกิ๊ก อยู่บนพื้นฐานของคำว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้