ตอนที่ 5 : ตอนที่ 4
WGM04
“อือ”
เสียงหวานร้องออกมาเบาๆ เมื่อแสงแดดยามสายส่องหน้าจนต้องขยับหนี มือเล็กคว้าหมอนหนุนใบโตข้างตัวมากอดเอาไว้ ก่อนจะเคลิ้มหลับไปอีกครั้ง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“พี่ฮงบิน พี่ตื่นออกมาก่อน วันนี้พี่ต้องไปถ่ายรายการต่อนะ”
เสียงเคาะประตูห้องแรงๆ หลายที พร้อมกับเสียงตะโกนของซังฮยอกที่ดังโวยวายเข้ามาทำให้คนที่กำลังจะหลับลงไปอีกรอบยอมเดินไปเปิดประตูห้องนอนในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น
“ไงเรา ฮยอกตี้ฟ้องพี่ว่าตื่นสายนะ”
ฮัคยอนพี่ใหญ่ของวงที่ยืนอยู่กับซังฮยอกยิ้มทักทายคนเด็กกว่าอย่างนึกเอ็นดู มือเรียวดึงแขนของคนที่ทำท่าจะกลับไปนอนต่อในห้องนอนเอาไว้ ก่อนจะจูงให้เดินตามมาทางโซฟากลางหอพัก
“พี่ฮัคยอนอ่า อย่าไปฟังเด็กขี้ฟ้องสิ ผมจำได้ว่าวันนี้ตารางงานมีถ่ายรายการนะ”
ฮงบินยู่ปากใส่พี่ชายหน้าสวยอย่างแสนงอน เสียงหวานยืนยันว่าตัวเองจำตารางงานถ่ายรายการแต่งงานที่หยุดไปหนึ่งอาทิตย์เพราะฝ่ายแทคอุนติดงานของตัวเองซึ่งทางทีมงานก็แจ้งล่วงหน้าเขาไว้เรียบร้อยแล้ว
“แต่อีกสองชั่วโมงเองนะ ตื่นมาอาบน้ำกินข้าวก่อนดีไหม แล้วเป็นยังไงบ้าง รายการโอเคไหม”
ฮัคยอนที่เดินกลับมาพร้อมถุงใส่กล้องวิดีโอที่แปะสัญลักษ์ของรายการที่ทีมงานเอามาให้ถามขึ้นอย่างเป็นห่วง เพราะทั้งเขาและแจฮวานก็ไม่ว่างดูรายการที่เพิ่งจะฉายไปด้วยซ้ำ
“พี่ฮัคยอน อย่าถามแบบนั้น ต้องถามว่าพี่ฮงบินเนี่ยโดนรุ่นพี่แทคอุนเขาบ่นเท่าไหร่แล้ว วันแรกก็สายจนเขาพูดออกอากาศเลย”
“จริงเหรอฮยอก ทำไมเป็นแบบนั้นฮงบิน”
เพราะรายการเพิ่งออกอากาศมาได้แค่สองตอนแรก ซังฮยอกที่มีเวลาได้ดูก็ฟ้องพี่ใหญ่ของวงจนฮัคยอนต้องหันมาถามอย่างตกใจ มือเรียวเคาะหัวฮงบินเบาๆ เพื่อทำโทษ
“พี่อ่ะ ผมสายนิดเดียวเอง” มือเล็กเกาะแขนพี่ชายของวงอย่างออดอ้อน ดวงตากลมโตช้อนมองจนฮัคยอนใจอ่อนให้
“อืม แต่เหมือนตอนที่ออกอากาศเมื่อคืนจะดีขึ้นมาหน่อย รุ่นพี่แทคอุนเขาดูดุน้อยลงแล้ว แถมยังยอมตั้งชื่อเรียกให้ด้วยนะ”
ซังฮยอกพูดขึ้นมาอย่างนึกขึ้นได้ ดวงตาคู่คมมีแววล้อเลียนพี่ชายตัวเล็กที่นั่งนิ่งบนโซฟาตัวใหญ่และแก้มใสๆ เริ่มขึ้นสีแดงอย่างพอใจ ดวงตาคู่คมของน้องเล็กของวงหันมามองฮงบินอย่างล้อเลียน
“ลูกกระต่ายจอมซน”
“ฮยอกตี้!”
ทันทีที่ซังฮยอกพูดล้อเลียนออกมา เสียงหวานก็เรียกชื่อคนเป็นน้องชายขึ้นเสียงดัง แก้มใสแดงก่ำจนเห็นได้ชัด
ลูกกระต่ายอะไร ตานั่นต้องบ้า บ้าแล้วแน่ๆ
“เอาหน่าฮงบิน รีบไปอาบน้ำมาเตรียมตัวเถอะ เดี๋ยวไม่ทันนะ”
ฮัคยอนรีบห้ามน้องชายสองคนที่ทำทาจะเถียงกันต่ออย่างอ่อนใจ มือเรียวดึงให้ฮงบินลุกขึ้นและดันหลังเข้าห้องน้ำเพื่อตัดปัญหา
ก็ฮงบินเวลาอายทีไร ก็โวยวายประจำ
“ทุกคนผมไปก่อนนะ”
หลังจากจัดการตัวเองเรียบร้อย จนจากชุดนอนลายน่ารักฮงบินก็กลับมาอีกรอบในกางเกงยีนส์เข้ารูป กับเสื้อซีทรูสีดำที่เพิ่งได้จากแฟนคลับมาไม่นานนี้
“ไม่กินข้าวก่อนเหรอ”
“ไม่ครับ เดี๋ยวจะได้มีอะไรทำด้วย ฮยอกตี้ไปส่งหน่อย”
ฮงบินหันกลับมาตอบฮัคยอนที่นั่งดูโทรทัศน์ก่อนจะเรียกซังฮยอกที่นั่งอยู่แถวนั้น ร่างบางจัดการใส่รองเท้าผ้าใบคู่สวยจนเรียบร้อยและยืนรอคนขับรถส่วนตัวอย่างซังฮยอก
“ว่างก็ไปหาที่คอนโดกันได้นะ อาทิตย์นี้ถ่ายยาวเลย”
ฮงบินหันกลับมาบอกฮัคยอนที่เดินมาดูความเรียบร้อย ก่อนจะรีบก้าวเร็วๆ ตามซังฮยอกที่เดินนำหน้าออกไปก่อน
©©©©©© We Got Married ©©©©©©
หน้าห้องพักรับรองศิลปินของรายการเพลงชื่อดัง ร่างเพรียวบางเจ้าของกลุ่มผมสีอ่อนล้อมกรอบใบหน้าหวานกำลังเดินวนไปมาอย่างตัดสินใจ มือเล็กถือกล้องวิดีโอที่พกติดตัวมาเอาไว้ ก่อนจะหันกลับมาหาหญิงสาวตัวเล็กที่ยืนอยู่ใกล้กันอีกรอบ
“ผมต้องเริ่มยังไงล่ะ ผมไม่กล้าเข้าไปหรอกนะ”
เสียงหวานหันลับมาบ่นเบาๆ ให้กับสไตลิส์สาวที่เจอตรงหน้าตึกถ่ายทำ และเดินมาส่งถึงหน้าห้องแต่งตัว มือเล็กที่ถือกล้องวิดีโอและถุงกล่องข้าวเริ่มสั่นนิดๆ อย่างตื่นเต้น ใบหน้าน่ารักขึ้นสีแดงเพราะความประหม่า
“เดี๋ยวพี่ถือกล้องให้นะคะ” เสียงของหญิงสาวเสนอทางออกมาเมื่อเห็นว่าฮงบินทำท่าจะหันกล้องมาถ่ายตัวเอง แต่ของที่ถืออยู่ในมือก็เกะกะเกินกว่าจะถ่ายทำได้ง่ายๆ
“เริ่มจากทักทายก่อน และเดี๋ยวค่อยเข้าไปก็ได้นะคะ”
สไตลิส์สาวลองเสนอคำพูดออกไปเมื่อเห็นว่าฮงบินยังยืนมองกล้องอย่างไม่ค่อยกล้าพูดเท่าไหร่นัก แต่กลับแสดงท่าทางน่ารักออกมา และเจ้าตัวคงไม่ค่อยรู้ตัวเท่าที่ควรว่าตัวเองน่ารักขนาดไหน
“อ่า สวัสดีครับ ผมฮงบินเองนะ เอ่อ คือว่า หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมา 1 อาทิตย์ วันนี้ผมกำลังอยู่ที่นี่ครับ”
เสียงหวานพูดผ่านกล้องวิดีโอตัวเล็กที่หญิงสาวถือให้ตรงหน้า มือเล็กชี้ป้ายหน้าห้องพักศิลปินที่ติดชื่อวงLR ก่อนจะหันกลับมามองกล้องอีกรอบ
“วันนี้ผมเอาของกินมาให้คุณแทคอุนเขา มีฝากคุณวอนซิกด้วย แล้วก็เค้กของโปรดคุณแทคอุนล่ะ ผมหาข้อมูลมาเรียบร้อย”
มือเล็กยกถุงหิ้วที่ใส่ทั้งข้าวกล่อง และขนมกล่องใหญ่ให้กล้องจับภาพ และยังพยายามเปิดขวดน้ำเกลือแร่ที่เสียบใส่กระเป๋ากางเกงเอาไว้
“อ่า ผมเอามาเท่านี้แหละครับ เดี๋ยวเราเข้าไปกันดีกว่านะ”
มือเล็กเลื่อนมารับกล้องวิดีโอจากหญิงสาวที่ช่วยถือเอาไว้ และพูดขอบคุณอีกรอบ กล้องวีดีโอเก็บภาพประตู้ห้องพักสีขาวและบรรยากาศทางเดินเงียบเฉียบรอบข้าง มือเล็กที่เคาะสองสามครั้ง ก่อนจะค่อยๆ เปิดเข้าไปเพราะได้ยินเสียงตอบรับจากด้านใน
แกร็ก
“โอะ! ขอโทษครับ”
ฮงบินรีบโค้งขอโทษอย่างรวดเร็วเพราะเห็นวอนซิกที่นอนเล่นรีบหันกลับมามอง ก่อนจะมองหาคนร่วมรายการที่นั่งมองเขาเงียบๆ จากด้านหนึ่งของโซฟา
“อ้าว นึกว่าใคร คุณลูกกระต่ายมาหาเจ้าสิงโตหรอครับ”
เสียงทุ้มเข้มของ คิม วอนซิก สามชิกอีกคนของLR ถามขึ้น ใบหน้าหล่อดุที่มักจะดูน่ากลัวยิ้มให้ฮงบินที่ยืนทำตัวไม่ค่อยถูกอย่างเป็นมิตร มือใหญ่รวบถุงหิ้วหลายใบที่ฮงบินถือมาก่อนจะวางกองลงบนโต๊ะ
“อ่า วันนี้ผมมาเยี่ยมน่ะครับ เอาของกินมาให้ด้วย”
ฮงบินรีบตอบออกไปหลังจากที่วอนซิกพูดจบ มือเล็กวางขวดเกลือแร่ที่ดึงออกมาจากกระเป๋ากางเกงและวางลงบนโต๊ะตัวเตี้ยหน้าโซฟา
หมับ
“นั่งสิ”
มือใหญ่คว้าข้อมือเล็กของคนที่กำลังยืนจัดของอยู่เบาๆ เสียงทุ้มพูดออกมาสั้นๆ ตามนิสัยเจ้าตัว แทคอุนดึงให้ฮงบินนั่งลงบนโซฟาติดกับตัวเอง และดึงกล้องวิดีโอมาวางบนโต๊ะที่ถ่ายเห็นพวกเขา
“นี่เพื่อนครับ พูดน้อยแบบนั้นคิดบ้างไหมว่าคุณภรรยาเขาจะกลัวน่ะ”
วอนซิกทั่งมองทั้งคู่มาตั้งแต่ต้นก็พูดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ เสียงทุ้มเข้มดูกวนไม่น้อย ใบหน้าดุยังคงมีรอยยิ้มล้อเลียนประดับอยู่
“ผมไม่ใช่ภรรยาครับ”
ฮงบินหันมาแก้คำกับวอนซิกที่ยังนั่งยิ้มชอบใจอยู่เสียงเบา ใบหน้าน่ารักก้มมองแต่ถุงที่ตัวเองถือมา มือเล็กดึงข้าวกล่องมาวางตรงหน้าเพื่อหนีสายตาล้อเลียนของวอนซิก ถึงแม้ว่าใบหูเล็กมันจะแดงน้อยๆ เพื่อบ่งบอกวามอายก็เถอะ
“โอเคๆ ไม่ต้องพูดทางการกับฉันก็ได้นะฮงบิน ทำตัวสบายๆ เลย” วอนซิกพูดออกมาอย่างยอมแพ้กับท่าทางน่ารักของฮงบิน ก่อนจะรับของกินส่วนตัวเองมาเตรียมจัดการ
“ภรรยาสิ แบบนายน่ะเป็นภรรยา”
แทคอุนพูดออกมาเสียงเรียบแต่กลับทำให้ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ มือเล็กที่กำลังปิดฝาขวดน้ำเตรียมให้แทคอุนหยุดชะงักอยู่กับที่ ก่อนใบหน้าน่ารักจะก้มต่ำแล้วจัดการเปิดกล่องข้าวตรงหน้าให้แทคอุนตามเดิม
[ห้องสัมภาษณ์]
Q: ทำไมถึงก้มหน้าหนีแบบนั้นล่ะ
ฮงบิน : ใครจะกล้าเงยหน้ากันเล่า!
[ตัดฉาก]
Q: ทำไมให้ฮงบินเป็นภรรยา?
แทคอุน : เพราะผมไม่อยากเป็นครับ
[ตัดฉาก]
“อ้อ ฮงบินฉันเคยดูเพลงของพวกนายด้วยนะ สนุกมากเลย”
วอนซิกที่นั่งกินข้าวอยู่ก็เงยหน้ามาคุยกับฮงบินที่นั่งพูดกับคนดูผ่านกล้อง เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างนึกขึ้นได้ ก่อนจะรีบเปิดโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา
“ขอบคุณมาก แต่พวกนายน่ะน่ากลัวเลย”
ฮงบินที่ก้มลงไปมองหน้าจอโทรศัพท์ที่ฉายภาพพวกเขาบนเวทีก็พูดขอบคุณ ก่อนจะออกความเห็นถึงเพลงที่คนตัวสูงทั้งสองคนแสดงบ้าง
“อ่อ แล้วนี่ฉันต้องนั่งกินอย่างเดียวเลยเหรอ ไม่มีเกมส์อะไรเลยหรือไง”
วอนซิกถามออกมาอีกรอบเมื่อสังเกตว่าฮงบินไม่ได้เตรียมอะไรมาเล่นเลยด้วยซ้ำ มีก็แต่หันไปคุยคอยดูแทคอุนและตอบคำถามเขาบางครั้ง
“ไม่มีนะ ไม่ได้คิดมาเลย”
“ถ้าอย่างนั้นชวนฉันคุยก็ได้”
ทันทีที่ฮงบินตอบออกมา คนตัวสูงก็รับเสนอทางออก เสียงทุ้มพยายามชวนคุยเท่าที่จะนึกออกมาได้ เพราะวอนซิกก็พอจะรู้ว่าแทคอุนไม่ค่อยชอบพูดคุยเท่าไหร่นัก
“กินบ้างสิ”
เสียงทุ้มนุ่มของคนที่นั่งเงียบมานานดังขึ้นมาเรียบๆ มือใหญ่จัดการตักข้าวคำโตป้อนฮงบินที่เอื้อมมือไปหยิบกล้องมาถือเอาไว้
ฝั่งฮงบินที่ถึงจะแอบตกใจกับท่าทีแปลกๆ แต่ก็ยอมอ้าปากรับข้าวที่อีกฝ่ายป้อน ที่ไม่ได้มีแค่คำเดียว แต่กลับป้อนเรื่อยๆ ตามที่เจ้าตัวกินเอง
“หวานกันจริงๆ” วอนซิกแอบแซวขึ้นมาเบาๆ ตามภาพที่เห็น ก่อนจะแอบขยับมาซบไหล่ฮงบินเพื่อแกล้งแทคอุนที่นั่งอยู่ตรงอีกฝั่ง
“เอ่อ...”
ฮงบินได้แต่นั่งเงียบเพราะไม่รู้จะเริ่มต้นพูดออกมายังไง แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา คนที่นั่งกินข้าวของตัวเองเงียบๆ ก็ขยับมาใกล้และซบหัวลงบนไหล่อีกข้างจนวอนซิกหลุดยิ้มออกมานิดๆ และลุกไปนั่งเหมือนเดิม
“เป็นยังไงบ้าง”
เสียงหวานถามอีกรอบเพราะไม่มีท่าทีว่าแทคอุนจะลุกออกไป มือเล็กเลื่อนกล้องมาให้เห็นหน้าของคนที่นั่งพิงเขา
“อร่อยมาก”
“ทำไมพูดแค่นี้ล่ะ”
ฮงบินหันกลับไปถามอย่างสงสัย เสียงหวานมีวี่แววไม่พอใจนิดๆ ที่รับคำตอบสั้นๆ กลับมา
“อร่อยยย มาก ยาวพอไหม”
เสียงทุ้มลากยาวออกมาเหมือนต้องการก่อกวน ใบหน้าหล่อกหันไปส่งยิ้มนิดๆ ให้กับฮงบินที่ยังถือกล้องอยู่
“ยาวพอแล้ว”
เสียงหวานตอบกลับอย่างยอมแพ้ ใบหน้าน่ารักยู่ลงน้อยๆ เพราะโดนก่อกวนจากคนที่กำลังพิงไหล่อยู่
มันน่าปล่อยให้หัวร่วงกระแทกโซฟาจริงๆ
“ทำไมตาคล้ำจัง นายได้นอนบ้างไหม”
มือเล็กเผลอลูบหางตาของคนที่ซบไหลอยู่เบาๆ เสียงเล็กพูดขึ้นมาอย่างเป็นห่วง เพราะเพิ่งจะได้เห็นรอบดวงตาที่ดูคล้ำเหมือนคนอดนอนของแทคอุนที่พิงหัวอยู่ข้างกัน
“มีงานทั้งอาทิตย์”
เสียงทุ้มพูดเบาๆ ใบหน้าหล่อเริ่มซบคลอเคลียลงบนไหล่เล็ก รอยยิ้มบางๆ ติดอยู่บนใบหน้าเหมือนกับว่าแทคอุนกำลังเพิ่มพลังงานให้กับตัวเองที่เหนื่อยมาทั้งอาทิตย์
ท่าทางห่วงใยที่แสดงออกเป็นธรรมชาติของฮงบิน และท่าทีของแทคอุนที่ดูไม่ได้วางตัวจนเข้าถึงยากทำเอาวอนซิกที่มองอยู่แอบยิ้มตามคนทั้งคู่
พัฒนาเร็วกว่าที่คิดแฮะ
“พอเถอะสองคนนี้ จะหวานก็เกรงใจทางนี้บ้าง”
วอนซิกที่นั่งฟังอยู่นานพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้ มือใหญ่วางกล่องข้าวและขวดน้ำลงบนโต๊ะ ก่อนจะขยับไปอยู่ใกล้ฮงบินเพื่อถ่ายต่อด้วย
“กินกันต่อเถอะ ถ่ายพอแล้วล่ะ”
มือเล็กจัดการปิดกล้องวิดีโอและเก็บเมื่อเห็นว่าถ่ายภาพมามากพอแล้ว ไหล่เล็กขยับเบาๆ จนแทคอุนยอมลุกขึ้นมานั่งดีๆ
“อ้าว แล้วนั่นของใครล่ะ นายกินข้าวแล้วเหรอ”
ฮงบินหันมากระซิบถามแทคอุนเบาๆ เพราะเพิ่งจะเห็นกล่องข้าวกล่องใหญ่ที่อยู่ในถุงของห้างสรรพสินค้าหรูวางอยู่ด้านข้างแทคอุน
“เปล่าหรอก”
เสียงทุ้มตอบกลับไป มือใหญ่ดันถุงกล่องข้างให้ออกจากข้างตัว และจัดการกับกล่องขนมเค้กที่ฮงบินซื้อมาฝาก
“มีสาวสวยให้แทคอุนมาเลยนะ”
วอนซิกพูดขึ้นอย่างรู้ทุกอย่างดี ดวงตาคู่เรียวมองแทคอุนที่ดันถุงใบใหญ่ไปอีกด้านอย่างรู้ทัน
“อย่าสนใจเลย นายมากินนี่มา”
แทคอุนพูดขึ้นเสียงเรียบและทำเป็นไม่เห็นสายตารู้ทันของเพื่อนสนิท มือใหญ่ดึงแขนคนตัวเล็กเบาๆ ก่อนจะเลื่อนกล่องเค้กที่ตัวเองกินอยู่ให้ฮงบินที่นั่งฟังกินด้วยกัน
“ครับๆ ฮงบินคุยกันไปเถอะฉันไปห้องน้ำก่อน สามีนายนี่ขี้หวงกว่าที่คิดนะ”
วอนซิกพูดอย่างชอบใจ ร่างสูงใหญ่ลุกออกจากห้องพักเพื่อออกไปห้องน้ำที่อยู่ทางด้านนอก และทิ้งคนที่เหลืออีกสองคนไว้ในห้องตามลำพัง
“ไม่ใช่ซะหน่อย”
ฮงบินบ่นออกมาเสียงเบา ใบหน้าน่ารักเริ่มมีสีแดงจางๆ แต่งแต้ม มือเล็กกำแน่นอย่างเริ่มทำตัวไม่ถูกที่โดนล้อเลียนบ่อยๆ
“เลิกสนใจวอนซิก แล้วมาสนใจฉันได้แล้ว”
แทคอุนพูดออกมาอย่าเอาแต่ใจ ร่างสูงทิ้งตัวนอนยืดขายาวไปตามตามความยาวของโซฟา แต่กลับวางหัวลงบนตักของฮงบินที่นั่งอยู่ใกล้กัน แต่กลับไม่ยอมพูดอะไรต่ออีกเลย
นอกจากจะทิ้งให้ฮงบินนั่งตัวเกร็ง หน้าตาแดงก่ำอยู่แบบนั้น จนวอนซิกที่เพิ่งเดินกลับมายังอดแซวภาพตรงหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำ
แล้วนี่เขาไม่สนใจแทคอุนตรงไหนเนี่ย
©©©©©© We Got Married ©©©©©©
#wegotเลบิน
แท็กได้เลยน้าาาาา><
Talk: 21/03/16
มาแล้วค่ะ มาแล้วววว หายไปนานเพราะเตรียมงานตลาดฟิคจ้า มิ้นไปบูธMAME เนอะ ลองมาทักทายได้เลย
ส่วนเนื้อหา ตอนนี้แอบแปลกเนอะ เพราะเหมือนตอนเชื่อมมากกว่า ไม่ค่อยหวาน เชจะให้หวานขึ้นเรื่อยๆ เพราะต่อจากนี้ฮงบินต้องอยู่เรือหอกับพ่อสิงโตทั้งอาทิตย์แล้วนะ555
รักทุกเม้น ทุกวิว ทุกโหวต ทุกแฟนคลับ รักคนอ่านน้อ คิดเห็นยังไงบอกได้นะ
ตอบเม้น
-CH Cherry- (@ch-cherry09) งืออออ ขอบคุณมากนะคะ ที่ติดตาม จะรีบมานะ
Pray\'Party BiBi (@pray_bl) ขอบคุณคร้าบบบบบ มาอ่านอีกน้อออ จะพยายามมาอัพน้า งือออ
Naraninn งืออออ ขอบคุณที่ชอบน้ออออ เจ้าสิงโตกับกระต่ายน่ารักยันจบแหละ สัญญาว่าจะพยายาม่ารักกก
SeolTang_EAFQIE (@saranghaeexo12) ขอบคุณที่ชอบนะคะ มันน่ารักจริงๆใช่ไหม ตะพยายามทำให้น่ารักขึ้นเนอะ
Midnightblue (@radio1991) จูบคือจบจริงๆน้า แต่พี่แทคเก่งนะ พี่แทคต้องห้ามใจไหวแน่ๆ เชื่อเราเถอะ จริงๆๆๆๆๆ
dyory (@dyory) ผิดดดดด แทคอุนจะอุ้มแค่ฮงบินนนนนน5555 ขอบคุณที่ชอบน้า><
สนับสนุนให้พี่วอนได้กับน้องเอ็ม ขอบคุณที่ชอบน้า เราจะรีบมาต่อไวๆ ทุกเรื่องเลยยยย><
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ตลกการตอบคำถามของพี่เค้า55555555555
ขอบคุณพ่อสื่อวอนชิกมา ณ ที่นี้-/\-
#มุกเองน้ะ😁
#มุกเองน้ะ😁