ตอนที่ 4 : ตอนที่ 3
บทที่3
“สวัสดีครับ”
ฮงบินที่เดินเข้าห้องแต่งตัวหลังจากอัดรายการทั้งหมดเสร็จทักทายร่างโปร่งที่นั่งรอบนโซฟาตัวกว้างอย่างนอบน้อม ร่างบางโค้งต่ำ ก่อนจะค่อยๆ เดินไปนั่งข้างผู้จัดการส่วนตัวของศิลปินชื่อดัง
“สวัสดีฮงบิน แทคอุนด้วยนะ มานั่งนี่ก่อน เราจะคุยเรื่องรายการกัน”
จอง จีซอน ผู้จัดการสาวสวยของนักร้องดูโอ้แทคอุนและวอนซิกตบโซฟาเรียกคนทั้งคู่ และส่งยิ้มใจดีให้กับแทคอุนที่โค้งแนะนำเงียบๆ
“พี่มีอะไร ผมง่วง”
แทคอุนทักพี่สาวตัวเองคำแรกอย่างไม่ได้สนใจเท่าไหร่นัก ร่างสูงนอนลงบนโซฟาตัวใหญ่ ขายาวเหยียดตรงไปตามความยาวของโซฟา
เพี้ยะ!
“ลุกขึ้นมาฟังดีๆ เห็นไหมฮงบินยังนั่งดีๆ เลย”
มือเรียวตีขาของน้องชายเข้าเต็มแรง เสียงหวานบ่นน้องชายไม่หยุด ก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้ฮงบินที่มองอยู่อย่างสงสัย
“ฮงบิน มาร่วมงานกับตานี่เหนื่อยหน่อยนะ พอดีวันนี้พี่เอากฎของรายการมาให้น่ะ มี3ข้อง่ายๆ”
จีซอนหันมาคุยกับฮงบินอย่างถูกใจ มือเรียวส่งเอกสารแผ่นหนึ่งให้คนทั้งคู่อ่าน ก่อนจะอธิบายนิดๆ ให้เข้าใจ
“ในนี้ก็พวกระยะเวลาที่จะถ่ายนะ ว่าเราจะเก็บเทปไปเรื่อยๆ ในคอนโดจะมีแค่กล้องที่ติดไว้ ตากล้องกับทีมงานจะออกนอกสถานที่อย่างเดียวและส่งให้ผู้จัดการทั้งสองคนดูก่อน ส่วนตัวผู้ร่วมรายการห้ามทะเลาะรุนแรงออกรายการ ห้ามมีเรื่องทางเพศเด็ดขาดเหมือนคู่อื่นแหละ แต่ของเราทางผู้จัดขอว่าอยากได้แค่หวานๆ เพราะฉะนั้นข้อห้ามเพิ่มก็จูบเท่ากับจบนะ”
“จูบเท่ากับจบ?”
หลังจากฟังคำอธิบายยาวเหยียดพร้อมกับอ่านเอกสารในมือ ฮงบินก็ทวนคำขึ้นมาเบาๆ ใบหน้าสวยหวานเอียงคอน้อยๆ อย่างตั้งใจฟัง โดยทางด้านแทคอนก็ทำเพียงอ่านเงียบๆ และไม่มีท่าทีอะไร
“ใช่ฮงบิน ผู้จัดรู้ว่าคู่อื่นมีจูบลากันแต่ด้วยคู่เราเป็นเทปพิเศษ เขาเลยขอไม่ให้เล่นเกินพอดีมา”
ผู้จัดการสาวหันมาอธิบายช้าๆ ให้คนน่ารักฟังอย่างเต็มใจเพราะว่าคู่ของน้องชายตัวดีกับคนน่ารักตรงหน้าเป็นคู่แรกที่ทางรายการทำเป็นคู่แต่งงานเพศเดียวกัน ใบหน้าสวยของหญิงสาวยิ้มจนเต็มแก้มอย่างชอบใจท่าทางน่ารักของคู่แต่งงานน้องชาย
“แค่นี้ใช่ไหม กลับกันฉันง่วง”
เสียงทุ้มของคนที่นั่งฟังมาตั้งแต่ต้นพูดขึ้น มือใหญ่ดึงแขนเล็กเบาๆ ในตอนที่ลุกขึ้นจากโซฟา ขายาวก้าวออกจากห้องพักเพื่อกลับคอนโดโดยมีฮงบินที่รีบโค้งลาคนอื่นๆ และวิ่งตามหลัง
ชิ รู้แล้วว่าขายาว เดินช้าๆ ไม่เป็นหรือไงล่ะ!
©©©©©© We Got Married ©©©©©©
ชั้นบนของคอนโดหรูใจกลางเมือง ร่างของคนทั้งสองคนก้าวเข้ามาพร้อมกับแขนทั้งสองข้างที่ต่างคนต่างหอบของฝากจากแฟนคลับเข้ามากองไว้ด้านหนึ่งของคอนโด
“มาแล้วครับ ผมได้ของจากนอกตึกมาเยอะเลย ใครที่มาก็อย่าลืมพักผ่อนด้วยน้า”
เสียงหวานทักทายกล้องวิดีโอตัวเล็กที่ขอมาจากทีมงานในมือ มือเล็กโบกมือทักทายและของขวัญหลายชิ้นที่ได้มาเพื่อให้แฟนคลับได้ดู ใบหน้าหวานยิ้มจนเต็มแก้มให้กับกล้องอย่างน่ารัก ขาเล็กก้าวไปทางห้องนอนพร้อมกับเก็บภาพรอบตัวไปเรื่อยๆ อย่างชอบใจ
“นี่ นายถ่ายอะไร”
เสียงทุ้มดังแทรกขึ้นมาจากทางเข้าประตูห้องนอนจนฮงบินรีบหันมาปิดกล้องวิดีโออย่างรวดเร็ว ใบหน้าน่ารักหันไปส่งยิ้มแห้งให้กับร่างสูงที่ยืนทำหน้านิ่งอยู่หน้าประตูห้อง
“เอ่อ...ฉันถ่ายนิดเดียวนะ”
ตุบ
ร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวลงบนเตียงนอนทันทีที่ก้าวถึงห้องนอนโดยไม่ได้สนใจฮงบินที่กำลังตอบคำถามด้วยซ้ำ มือใหญ่รวบเอาหมอนใบโตข้างตัวมากอดเอาไว้แน่น ดวงตาคู่คมปิดสนิทและลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอบ่งบอกว่าคนตัวใหญ่หลับลงไปเรียบร้อยแล้ว
“ฮึ่ย ดุอยู่นั่น นอนอืดไปเลย แบร่!”
ฮงบินพูดออกมาเสียงเบาอย่างหมั่นไส้ มือเล็กทำท่าจะขยุ้มกลุ่มผมสีดำของคนที่หลับอยู่หลายครั้ง ร่างบางแลบลิ้นล้อเลียนคนที่หลับสนิทไปแล้วก่อนจะรีบวิ่งออกไปอยู่ด้านนอกเพราะเสียงเคาะเรียกจากหน้าประตู
[ห้องสัมภาษณ์]
Q: ทำอะไรให้แทคอุนโมโหมา
ฮงบิน: ผมแค่จะถ่ายห้องไม่คิดว่าเขาจะ แหะๆ เขาไม่ยิ้มเลยต้องโกรธผมแน่ๆ
[ตัดฉาก]
Q: โกรธฮงบินเหรอ
แทคอุน: ไม่ครับ ผมก็แค่สงสัยว่าเขาทำอะไรอยู่
[ตัดฉาก]
“แฮะๆ มาเจอกันอีกแล้ว”
ภายในห้องนั่งเล่นของคอนโด ฮงบินนั่งอยู่หน้ากล้องวิดีโอที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ร่างบางในเสื้อแขนยาวเนื้อผ้าสบายยิ้มให้กล้องจนดูน่ารัก ใกล้กันยังมีโถขนาดเล็กที่ทีมงามเอามาให้เล่นเกมส์วางบนโต๊ะ
“แทคอุนกลับมาก็หลับ ผมจะมาอ่านภารกิจคนเดียว”
ฮงบินแกล้งเอนตัวเข้าหากล้องตรงหน้า เสียงหวานกระซิบเบาๆ อย่างกลัวว่าคนโดนพูดถึงในห้องจะตื่นขึ้นมา มือเล็กสุ่มหยิบกระดาษฉลากที่อยู่ในโถขึ้นมาหนึ่งแผ่น
“ตั้งชื่อคู่! ให้เขาตั้งชื่อเรียกผมอีก” มือเล็กพยายามหมุนแผ่นกระดาษมาอ่านหลายรอบอย่างข้องใจ ใบหน้าน่ารักซีดลงอย่างกังวล
“คือ แค่คุยปกติยังยากเลย ผมจะบอกให้เขาตั้งได้ยังไง”
ฮงบินพูดออกมาอย่างยอมแพ้ มือเล็กยังคงหมุนกระดาษมาดูหลายครั้งอย่างข้องใจ ก่อนะส่ายหัวช้าๆ เพราะคิดหาวิธีไม่ได้
“โดนฆ่าแน่ๆ”
เสียงหวานบ่นพึมพำเบาๆ มือเล็กเอื้อมมาปิดกล้องด้านหน้าเพราะเห็นว่าภารกิจที่ได้ต้องใช้เวลาในการทำมากขึ้น
แต่งานนี้ฮงบินตายแน่ๆ ครับทุกคน
©©©©©© We Got Married ©©©©©©
แสงแดดสีส้มของยามเย็นกระจายตัวทั่วผืนฟ้ากว้างเพื่อบ่งบอกเวลา ร่างสูงใหญ่บนเตียงนอนขนาดหกฟุตขยับตัวช้าๆ เพื่อบิดไล่ความง่วงที่สะสมมาจากการทำงานหนักหลายวัน
“อืม”
เสียงทุ้มส่งเสียงออกมาเบาๆ มือใหญ่นวดต้นคอตัวเองไปพร้อมๆ กับขายาวที่ก้าวเดินไปตามพื้นของห้องนอน
“นี่ อันนี้ๆ”
เสียงหวานของเจ้าของห้องอีกคนดังมาจากทางหน้าประตูคอนโด จนแทคอุนที่เดินหาอยู่ต้องหันไปมองอย่างแปลกใจ
“ไหนๆ ขอมือหน่อยเร็ว”
และคำสั่งแปลกๆ ที่ดังต่อมาก็ทำให้คิ้วเข้มขมวดนิดๆ อย่างอดสงสัยไม่ได้
“ของใครล่ะ”
เสียงทุ้มดังแทรกขึ้นมาเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ขายาวก้าวเข้าใกล้ฮงบินและสิ่งมีชีวิตตัวเล็กอย่างสนใจ
“อ่อ ของคนห้องข้างเราน่ะ เพื่อนเจ้าของห้องเขาเอามา”
ฮงบินเล่าเรื่องราวทุกอย่างออกมา มือเล็กลูบกลุ่มขนนุ่มมือสีน้ำตาลเข้มของเจ้าสัตว์ตัวเล็กอย่างชอบใจ
“แล้วก็ไปอุ้มของเขามา?”
“ไม่ใช่นะ ฉันเจอตอนกำลังขึ้นลิฟท์มา เลยขอเอามาอุ้มนิดเดียวเอง”
หมับ
ยังไม่ทันฟังเรื่องทั้งหมดจบแขนแกร่งอุ้มเจ้าลูกหมาตัวเล็กจากฮงบินมาอุ้มไว้อย่างเบามือ มุมปากหยัดปรากฏรอยยิ้มเล็ก ดวงตาคมดุดูอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด
“แกโชคดีนะ คนอุ้มนี่จอง แทคอุน เลยนะ” มือเล็กขยี้หัวเจ้าลูกหมาตัวน้อยอย่างหมั่นเขี้ยวที่เห็นท่าทางเคลิบเคลิ้มจนหลับตาพริ้มของมัน
ตานี่เลี้ยงลูกหมาเป็นด้วยเหรอเนี่ย
“อยากไหมล่ะ”
“หือ?”
เสียงทุ้มที่พูดออกมาเบาๆ ทำให้ฮงบินทวนคำอย่างไม่เข้าใจ มือเล็กรับเจ้าลูกหมาคืนจากแทคอุนที่ส่งมาให้
ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ใบหน้าเรียบนิ่งมีรอยยิ้มติดมุมปากนิดๆ อย่างอารมณ์ดี ดวงตาคู่คมสบกับดวงตาคู่โตที่มองมาอย่างเอ็นดู มือใหญ่ลูบหัวเจ้าลูกหมาตัวเล็กช้าๆ จนฮงบินก้มหน้าหลบสายตาแปลกๆ ที่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดมองมา
“หมายถึงนาย อยากให้ฉันอุ้มบ้างไหม”
สิ้นเสียงทุ้มที่เจือแววเอ็นดูพูดออกมาร่างบางที่กอดลูกหมาตัวน้อยก็จัดการย้อมตัวเองเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าน่ารักส่ายหัวซ้ำๆ และก้มหลบสายตาคู่คมตรงหน้าอย่างไม่กล้าสู้หน้า
โดยที่ร่างสูงที่อารมณ์ดีผิดปกติก็ยอมลุกไปอีกทางแต่ไม่วายทิ้งความเขินอายให้กับคนตัวเล็กอีกครั้ง เหมือนกับสนุกที่เห็นท่าทางแบบนั้นจากฮงบิน
“เอาเจ้าตัวเล็กไปคืน แล้วกลับมาทานข้าวเย็นได้แล้ว”
ประโยคสั้นๆ ง่ายๆ แต่น้ำเสียงที่พูดกลับมีแววเอ็นดูจนคนฟังยังรู้สึกได้ ก็ทำให้ฮงบินจัดการย้อมแก้มทั้งสองข้างของตัวเองจนมันแดงจัดได้ในทันที
วันนี้แทคอุนกินอะไรแปลกๆ มาแน่ๆ
©©©©©© We Got Married ©©©©©©
“นี่ ฉันถามอะไรหน่อยสิ”
บนโต๊ะทานข้าวตัวเล็ก ฮงบินที่ตามมานั่งหลังจากหายเอาเจ้าลูกหมาตัวเล็กไปคืนก็ถามขึ้น แต่ผลตอบรับกลับเป็นดวงตาคมดุที่มองอย่างตำหนิ
“เราอยู่สองคน นายจะเรียกฉันว่าอะไร”
ฮงบินที่ทำเป็นมองผ่านสายตาแบบนั้นก็ยังถามต่อโดยไม่สนใจท่าทีของแทคอุนต่อ ดวงตากลมโตมองร่างสูงที่นั่งกินต่อไปเงียบๆ อย่างคาดหวัง
ตอบเถอะนะ ภารกิจจะได้จบ
“ฉันอิ่มแล้ว”
เสียงทุ้มพูดขึ้นมาลังจากเงียบไปนาน มือใหญ่จัดการเก็บจานของตัวเองบนโต๊ะทานข้าว ก่อนจะหันไปมองฮงบินอีกรอบ
“กินข้าวเถอะ”
“ไม่ๆ ฉันเหมือนอะไร คำเดียวก็ได้นะ”
ฮงบินรีบเถียงกลับแทคอุนที่กำลังทำท่าจะลุกจากโต๊ะทานข้าว มือเล็กรั้งข้อมือของแทคอุนเอาไว้ก่อนจะโวยวายขึ้นมา
“กินข้าว”
เสียงทุ้มออกคำสั่งสั้นๆ ดึงข้อมือหนีคนที่กำลังจับเอาไว้ ร่างสูงหายเข้าไปในห้องครัวพร้อมกับจานของตัวเอง เหลือไว้แค่ฮงบินที่นั่งทำหน้ายุ่งอย่างไม่พอใจ
อะไรอ่ะ ตอบแค่นี้มันยากหรือไง
ฮงบินยู่ปากงอนอย่างไม่พอใจ มือเล็กแกว่งช้อนในมือบนจานข้าวไปมา เหมือนกับว่าเม็ดข้าวพวกนี้เป็นหน้าของคนหน้านิ่งที่ไม่ยอมตอบคำถาม
ทำได้แค่นี้แหละครับ ถ้าทำกับเจ้าตัวผมจะโดนฆ่าเอา
[ห้องสัมภาษณ์]
Q: ภารกิจเป็นยังไงบ้าง
ฮงบิน: อ่า เขาเดินหนีครับ
Q: แล้วจะเรียกเขาว่าอะไร?
ฮงบิน: สิงโตครับคุณแทคอุนเหมือนสิงโตน่ากลัวมาก
[ตัดฉาก]
Q: เดินหนีฮงบินทำไม? ฮงบินเหมือนอะไร?
แทคอุน: ไม่ได้หนีครับผมแค่คิดอยู่ เพราะตาเขาใสมาก เหมือนลูกกระต่าย
[ตัดฉาก]
“นี่ เป็นกระต่ายก็อย่าทิ้งผักแบบนั้น”
ร่างสูงที่เดินกลับมาจากห้องครัวหยุดมองจานเปล่าที่มีผักรสชาติไม่ดีในความคิดของฮงบินวางแยกไว้อยู่ เสียงทุ้มพูดอย่างเหนื่อยใจกับคนที่ไม่ชอบกินต้นหอมตรงหน้า ขายาวก้าวผ่านไปทางนอกห้องเพื่อไปอัดส่วนสัมภาษณ์ที่ทีมงานจัดสถานที่เอาไว้
ฮงบินที่กำลังนั่งเขี่ยทั้งต้นหอมและหัวหอมออกจากจานข้าวของตัวเองมองตามคนที่เดินออกไปจากคอนโดงงๆ นิ้วเล็กเคาะแก้มตัวเองหลายทีอย่างประมวลผลประโยคที่แทคอุนพูดออกมา ก่อนที่แก้มใสมันจะเริ่มมีสีแดงระเรื่อขึ้นทีละนิดเมื่อเข้าใจประโยค
เราเป็นกระต่ายเหรอ?
[ห้องสัมภาษณ์]
Q: จอง แทคอุนคือ?
ฮงบิน: เขาเป็นสิงโตครับ ต้องฆ่าผมสักวันแน่ๆ
[ตัดฉาก]
Q: อี ฮงบินคือ?
(เงียบไปหลายนาที)
Q: อี ฮงบินคือ?
แทคอุน: ลูกกระต่ายจอมซนครับ (เสียงเบามาก)
[ตัดฉาก]
#wegotเลบิน
แท็กมันหายง่ะ ถ้ามิ้นไม่ตอบเมนชั่นได้นะ
Talk: 04/03/16
มาอีกแล้วววววว ตอนนี้มีเขินสักนิดไม คือมิ้นไม่เคยมั่นใจเลยเวลาแต่งฟิคแนวหวานๆ มันยากมากจริงๆ แล้วตอนหน้าจะมาลงก่อนopvนะคะ opvจะตามมาทีหลังเพราะคิดว่ามันจสปอยคนอ่านง่ะ
สุดท้ายก็รักทุกเม้นทุกวิวทุกโหวตทุกแฟนคลับ รักคนอ่านนะ ใครคิดเห็นยังไงบอกกันบ้างน้ออ^^
ตอบเม้น
DYORY (@DYORY) ขอบคุณที่หลงมาอ่านฟิคมึนเรื่องนี้น้า มาอ่านอีกน้า^^
-CH Cherry- (@ch-cherry09) มาอัพแล้วนะคะ มาอ่านอีกน้าาาาาา ขอบคุณที่หลงมาอ่านนนะคะ^^
ทวีตค่ะ จิ้มๆ^^
เฟสมิ้น จิ้มๆ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ฮงบินเหมือนกระต่ายใช่มั้ยล่า เอ็นดูเข้าให้แล้ว รีบๆตกหลุมกระต่ายนะคะพ่อสิงโต55555