คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : คู่ควงเฉพาะกิจ? (D) - รีไรต์
‘ผู้ายอันราย!’
เาูมือเธอเินไปามทาเินบนสะพานาร์ลส์
ไม่อยาให้เวลาเินเลยริๆ เาอยาให้สะพานทอยาวออไปไลที่สุเท่าที่ะทำไ้
เาอบบรรยาาศแบบนี้... อารม์ ะนี้ ที่มีหิสาวร่าบาเินเีย้า
อยู่ใล้ๆ ให้เาสูลิ่นไอวามหอมละมุนที่เาุ้นเย
“ลอิมไอิมปราหน่อยมั๊ย?”
เาเอ่ยึ้น มอเห็นนัท่อเที่ยวรอิวไอศรีมโนทำาผลไม้ สีสันน่ารับประทาน
หิสาวยิ้มพร้อมพยัหน้ารับ
ายหนุ่มเินูมือเธอเ้าไปใล้ร้านไอศรีม
พ่อ้าูสูวัย ผมสีอเลา ใบหน้ามีริ้วรอยอรอยยิ้มเ็มไปหม เาสั่มาสอโน
หิสาวรับมาแล้วิม
“อืม... อร่อยั่ะ”
เธอลิ้มรสไอศรีมรสผลไม้รวมแล้ว็มีเนื้ออรั้นเบอร์รี่บ้า สอเบอร์รี่บ้าปอยู่ใยเนื้อไอศรีม
ีอีโอหนุ่มเอื้อมนิ้วไปแะมุมปาสวยนั้นเบาๆ
่อนส่นิ้วเ้าปาัวเอ... แล้วู เามอเธอ้ววาเป็นประาย
“ไอศรีมมิ๊์เบอร์รี่...
ผสมุ รสาิ” เาหยุสบาหิสาวที่ำลั้อาโับสิ่ที่เาทำ “อร่อย!”
หิสาวแ้มแ่ำ
หัวใเ้นโรมรามนเธอไม่สามารถวบุมมันไ้อี่อไป หิสาวละเลียลิ้มไอศรีมนหมราวับว่านั่นเป็นารทำแ้อาารเินอายที่ำลัโมีเธออย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน
ร่าบาถูรวบัวเ้ามาใล้
เาูบเธออย่าอ่อนหวานในัหวะแรและทวีวามเริร้อนึ้นในัหวะถัมา
ไอศรีมยัละลายอยู่ในปา ลิ่นลมหายใอสอร่าละไป้วยมิ๊์เบอร์รี่ผสมวานิลลารสหวานละมุน
ูบที่ระุ้นเร้าเลื่อนไหวอย่ารวเร็วท่ามลาสายาผู้นที่หนาา
แน่นอนารแสวามรัแบบนี้ไม่แปลสำหรับที่นี่ แ่ระนั้นไม่ว่าแสที่ไหน
มัน็แปลสำหรับเธอ... หิสาวไม่าิว่าสิ่นี้ะเิึ้น้วย้ำ มือน้อยๆ
อ่อนแรนแนทิ้ลแนบลำัว เาใ้มือเพรียวแร่ประอแ้มนุ่มรั้เธอให้อยู่ในอศาที่รับุมพิาเาไ้แนบแน่นึ้น...
ปาเาเย็น...และมีรสาิอมิ์เบอร์รี่
อ่อนหวาน ลมล่อม ทว่ามัน่อนประายวามเร่าร้อนเอาไว้อย่าแรล้า เาูื่มเธอนสมอและร่าายปั่นป่วน
ูบอเาูับเรี่ยวแรเธอลไปหมสิ้น
รู้สึเหมือนัวลอยึ้นสู่ที่สูแล้วหมุนว้า วามปรารถนาท่วมท้นึ้น
ลมหายใอุ่นร้อนอเามีเสน่ห์เหลือเิน
เธอ่านสะท้านทุรั้เมื่อเาูลิ้นเธออย่าหยอเย้า สอร่าุมพิูื่ม...
อ่อนหวาน เสียราเ็ี่อเาหลุออมาเพื่อแสวามพึพอใ
เาเร่าร้อน...
และอันรายเินไป
“อือ... ะ... แเนียล”
สาวน้อยผละาูบเร่าร้อนอเาไ้สำเร็ ยืนเนเา้ออเธอเอาไว้
หน้าแ่ำไป้วยวามอาย หัวใเ้นระส่ำ ับัหวะไม่ไ้อี่อไป
“ุ...
หวานว่าไอศรีม” เาระิบหลัไลู้บไปที่ใบหูเธอนร่าบาัวสั่นสะท้าน รอยยิ้มเานั้นแววาเปี่ยมไป้วยวามเอ็นูแสนรั
“ุเอาไอิมมาล่อ
และุ็ทำับันเินหน้าที่ แบบนีุ้้อ่ายเพิ่ม
ันะไม่ไว้ใุอี่อไปแล้วนะะ” หิสาวว่าอย่าอนๆ ่อนเินหนีนำหน้าเาไป
ายหนุ่มหัวเราะอย่ามีวามสุ ่อนว้ามือเธอมาุมเอาไว้อย่านรั ‘เป็น่าเสียหายที่ยินี่าย’
“ับมือแบบนี้็้อ่ายเพิ่ม?”
“ใ่ ันะิุแพๆ
เลย” สาวน้อยบุ้ยปาบอเา
“ั้น...
ผมะทำมาว่านี้” เาหยุมอ หิสาวที่ำลัาลุวาวไป้วยวามะลึ ‘ผู้ายหน้ามึน เาไม่อบยัะื้ออี นวยโอาส’
“ไหนๆ ะ้อ่าย
้อเอาใหุ้้ม” เายิ้ม วาเป็นประาย มัน่าูร้ายาเหลือเิน
อาาศในปราฮาวันนี้ถูโอบอไป้วยแสแอ่อนหวาน
อาาศเย็นสบายับสายลมในฤูใบไม้ร่ว มันทำให้รู้สึโรแมนิอย่าบอไม่ถู เาอยาหยุเวลาไว้เพียเท่านี้
สายาเา ที่่อนนี้มีไว้ื่นมอิสรีนับร้อยพัน
แ่อนนี้มันเป็นออั์มาลีเพียนเียว ภาพหิสาวื่นาื่นใับารเินทออารม์ไปับิรรมรอบๆ
้าทา้ายวาบนสะพานาลส์ มัน่ามีวามสุเสียเหลือเิน
เาแอบถ่ายภาพเธอเอาไว้หลาย่อหลายภาพ เธอูเป็นธรรมาิมาๆ
รอยยิ้มสใสอหิสาวละเล้าับเสียบรรเลนรีลาสสิผ่านนรีเรื่อสายอย่าไวโอลิน
ทำให้ทั้สอ่ารู้สึว่าำลัท่ออยู่ในท้อทะเลอินแนเทพนิยาย แน่นอนว่าสาวเอเียเ้าอวาลมโเป็นุสนใอหนุ่มๆ
นมาอถ่ายรูปับเธอแล้วยัเ้ามาวนุย สร้าวามสัมพันธ์
แ่เมื่อเาโอบเอวเธอเอาไว้ และพูอะไรบาอย่าในภาษาที่เธอฟัไม่ออ
ผู้ายพวนั้น็เบนวามสนใไปทาอื่น
“ุพูภาษาอะไรับพวเาหรือะ?”
“เ็”
“แล้วทำไม้อทำเสียุแบบนั้นะ?”
“มีผู้ายอื่นมายุ่ับเมีย
ไมุ่ไ้เรอะ”
“ใรเมียุ?”
“็นี่ไล่ะเมีย”
“ุบอพวเาว่าอะไรันแน่”
“บอว่า...
ผู้หินนี้ มีเ้าอแล้ว” เาว่า สายาเา้อเธอแพรวพราว หิสาวหน้าแ่ำ
หัวใเ้นรัว
“แล้วบอวามริ้วยมั๊ยะ
ว่าเมียแ่ในนาม... หลัานี้หนึ่ปี ันะเป็นอิสระ” หิสาวบออย่าไม่พอใ
แบบนี้เธอ็ึ้นานสิ มีหนุ่มๆ มาสนใแล้วเาสะัาวรุ่แบบนี้
“ทำไม้อบอ้วย
หมอนั่นไม่มีวันโผล่หน้ามาใหุ้เออีแน่นอน” เาสรุปทิ้ท้าย
่อนที่ะโอบไหล่เธอเินอย่าสนิทสนมและแสวามเป็นเ้าออย่าเ็มที่เหลือเิน
หิสาวพยายามบิไหล่หนีมือเาแ่เายิ่แล้ระับร่าเธอมาแนบร่า
่อนเปลี่ยนมาูมือน้อยๆ อย่าหวแหน
+++++++++++++++++++++++++++++++++
ย่อมาอัปนิยายยามึ่ะ
อ่านนิยายแล้วอย่าลืมไปิามเพไร์น้าาา
ความคิดเห็น