คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 6 (3) - เปิดเปลือยความรู้สึก
[ R E - U P ]
e-book พร้อมาวน์โหลแล้วนะะ ัโปรฯ 149 (ios 179 ) บาท
ถึวันที่ 27/04 ่ะ
“ทำไมทำัวื้อัเลย หืม...หนูลิน”
แม้ำพูะฟัูล้ายรำา ทว่าริมฝีปาหยัลับระบายยิ้มบาเบา ไม่ไ้นึุ่นเือับารระทำอภรรยาเลยแม้แ่น้อย
ม่านมัสลินยัปิปาเียบ พอไ้ยินเสียเาถอนหายใเอือมระอา ็น้ำาลอ้วยวามน้อยใ พานิว่าฟรานเเียสเบื่อผู้หิอย่าเธอแล้ว
“บอุฟรานิ ทำไมถึไ้ทำัวื้อนั”
ริมฝีปาร้อนลอเลียอยู่้าแ้มนิ่ม ุมพิลหาหลายรั้ิๆ ัน้วยวามมันเี้ยว ระับอแน่นเมื่อสาวน้อยในอ้อมแนเริ่มิ้น...ิ้นนเารู้สึร้อนไปทั้ายแล้ว
“ปล่อยนะ”
เสียหวานแว้ใส่ ใวน้อยเ้นระรัว วามแระเรื่อ่อยๆ ระายไปทั่ววหน้าเมื่อเริ่มสัมผัสไ้ถึวามร้อนผ่าวที่นาบอยู่ับสะโพมน เธอพยายามะระถายหนีแ่แนแร่ลับยึไว้แน่น
“เ็ื้อ้อถูลโทษนะรู้ไหม..”
เสียแหบห้าวระิบ ปาร้อนับใบหูบอบบาเบาๆ อย่าหยอเย้า ะมือนั้นเริ่มไม่อยู่นิ่ ยับสัมผัสเรือนายอ้อนแอ้นผ่านุนอนผ้าลื่นอย่าเอาแ่ใ ในเมื่อุยัน้วยภาษาพูไม่ไ้็้อใ้ภาษาายในารุยัน
“ปล่อยมิลิน”
วามร้อนที่ไหลเวียนในายทำให้ม่านมัสลิน้อพยายามรีบิ้นรนออาอ้อมแนเา ่อนที่เรี่ยวแรอเธอะหหายเพราะารปลุเร้าอย่ามีั้นเิ หิสาวย่นลำอหนีารรุรานาปาร้อนื้น นอ่อนามายลุเรียวราวในยามมือหนาลาไล้เ้ามาในุนอนัวสวย
“ถ้าุยอนนี้ไม่รู้เรื่อแล้ว...”
มือหนาพลิายาวผ่อให้นอนหายลบนฟูนุ่มแล้วััร่อมเธอไว้้วยเรือนายหนาหนั วาสีน้ำเินเ้มอัแน่น้วยวามปรารถนาที่มี่อภรรยาอย่าเ็มเปี่ยม ลิ่นายหอมรุ่นอม่านมัสลินทำให้เาแทบลั่ แม้ไม่ไ้สวยเียบและเ็ี่เลยสันิ แ่เสน่ห์อันเย้ายวนอย่าเป็นธรรมาิอเธอลับทำให้ฟรานเเียสลุ่มหลนไปไหนไม่รอ และเิวามโหยหาแทบทุวินาที
“มิลิน็ไม่อยาุย...”
ฟรานเเียสมอภรรยาอย่าาไม่ถึ สาวน้อยแสนี้อายำลัมอเา้วยแววาสุยั่วยวนอยู่ใ่หรือเปล่า สอแ้มนวลอเธอแปลั่วนหลใหล ยิ่ไ้เห็นนใ้ร่ายิ้มและเผยอลีบปาสีหวานึ้นรออย่ายั่วยวน ายหนุ่มถึับราระหึ่มในลำอแล้ว้มลุมพิริมฝีปาอ่อนนุ่มเบาๆ ผละห่าเล็น้อย่อนล้ำ ม่านมัสลิน็ยับริมฝีปาโ้อบอย่ารู้าน อา...เ็ื้อ่ายั่วะมั
“เป็นเ็ื้อ้อถูลโทษหนัๆ รู้ไหมหนูลิน”
เสียสั่นพร่าอเาเล้าเสียหอบหายใ มัน่ำลึในลำอ เมื่อมือน้อยๆ ลูบไล้แผอว้าำยำ ม่านมัสลินเม้มริมฝีปาระับอาารประหม่า วา่ำหวานมอฟรานเเียสอย่าุน สอแ้มร้อนั้วยวามวยเิน แม็ิมาเลียนบอเธอให้ลอยั่วยวนสามี ลอใ้ภาษาายแทนภาษาพูู หิสาวไม่รู้ว่าะไ้ผลมาน้อยแ่ไหน แ่อนนีุ้นอนอเธอเริ่มร่นึ้นสูเพราะฝ่ามือร้อนผ่าว...
“าร่า...”
ม่านมัสลินแ้มร้อนับสรรพนามที่เาใ้เรียอย่าอ่อนหวาน มือนุ่มลูบไล้ล้ามเนื้อเป็นลอนสวยแล้วเลื่อนึ้นไปล้อแนับลำอแร่ หยัายึ้นหาอย่าเย้ายวน เยหน้าึ้นุมพิริมฝีปาหยัเบาๆ ้อ่มวามอายเอาไว้นใบหน้าร้อนเห่อ ทว่าารระทำอภรรยาลับทำให้วามอทนอลั้นอฟรานเเียสาสะบั้น ปาร้อนูบลหาอย่าหนัหน่ว เร่าร้อนและเรียร้อ มือหนาึุนอนัวบาออทาศีรษะ สะบัาเนอนออาายอย่ารีบร้อน เหวี่ยมันทิ้ล้าเียอย่าไม่ไยี แนบายลหาร่านุ่มนวลราวับถูึู้วยแรอันมหาศาล
ปลุเร้าเธอให้อยู่ในห้วอารม์หวาม ระออ้วยอ้อมแนแ็แร ผสานายเ้าหาอย่าแนบแน่น ลึึ้นแทบหลอมละลายเ้าหาัน ม่านมัสลินโอบอสามี แนบใบหน้าับออเา เผยอายึ้นอบรับอารม์เร้ารัวนที่ายหนุ่มปรนเปรอให้อย่าไม่ผ่อนปรน ฟรานเเียสสาัวามสุเ้าสู่ร่าายอเธอรั้แล้วรั้เล่า ราวับถูุลาหน้าผาสูันแล้วถูึึ้นไปใหม่ หิสาวหวีร้อเมื่อถึปลายทาแห่วามสุสมประสานับเสียทุ้มห้าวที่ำรามลึในลำอ…
*****
“โรธอะไรุฟราน”
“...”
ม่านมัสลินหอบหายใแร ะพริบาไปมาเบาๆ ใบหน้าอเธอยัร้อนผ่าว มือบาิลบนบ่าบึบึน้วยวาม่านสยิวเมื่อายหนุ่มถอนายออห่าแล้วทิ้ัวลนอน ว้าร่าอ่อนระทวยอเธอึ้นไปนอนบบนอแร่ระ้าที่ระเพื่อมึ้นลามแรหอบหายใ ใบหน้าามแนบลับอแร่ื้นเหื่ออย่าเหนื่อยอ่อน ุายเ้าหาไออุ่นาร่าสูให่ นลมหายใอเธอเริ่มเ้าที่
“หนูลิน...” ฟรานเเียสเร่เร้าเมื่อยัไม่ไ้รับำอบ
“ุฟรานสนใ้วยเหรอะว่ามิลินะโรธอะไร”
ม่านมัสลินถามลับเสียเรียบ ้อนวาึ้นสบามริบที่้มลมออบ พลันใวน้อยถูบีบเ้นอย่าหนัหน่วเมื่อิถึเรื่อนี้ ฟรานเเียสเยสนใ้วยอย่านั้นเหรอว่าเธอะรู้สึอย่าไร สิ่ที่เาำลัทำอยู่มันไม่่าาโนบหัวแล้วลูบหลัเลยสันิ
“หนูลิน…”
ฟรานเเียสเรียื่อภรรยา้วยน้ำเสียนุ่มนวล วามเ้มที่มอประสานอ่อนแสล อ้อมออเายัโอบอเธอไว้แนบาย อไว้แน่นราวับลัวะหายไป หลายวันมานี้ใอเามันร้อนรน สมอเอาแ่รุ่นิเรื่ออม่านมัสลินนแทบไม่มีสมาธิในารทำาน หาวันนี้ไม่ไุ้ยันให้รู้เรื่อออเาแทบระเบิ
“ุอยารู้เหรอะว่ามิลินโรธอะไรุ…”
ริมฝีปาสวยแย้มยิ้มทั้ที่ใำลัเ็บปวรวร้าว มอสบาเานิ่้วยแววาเ็มไป้วยวามสร้อยเศร้า ่อนเอื้อนเอ่ยมันออมา้วยน้ำเสียสั่นๆ
“มิลินโรธทีุ่ทำเหมือนไม่เื่อใมิลินเลย โรธทีุ่ระแวเพียเพราะออไปพบเพื่อนัวเอ…”
ำัพ้ออภรรยาทำให้ฟรานเเียสาวาบไปทั้ร่า วามเ็บี๊เสียแทเ้ามาในออย่ารุนแร ใบหน้ามีสล วามไหววูบ้วยวามรู้สึผิที่ระหน่ำรัวเ้ามาอย่ามหาศาล ลำออายหนุ่มีบันนพูไม่ออ เาผิ…ผิมาริๆ ที่หึหวม่านมัสลินมาเินไป
“ุ็รู้ว่ามิลินรัุ แุ่็ไม่เยเื่อใมิลินเลยสัรั้ มิลินอาะ่ายับุ แ่มิลินไม่เยิะ่ายับผู้ายนอื่น...”
วามรัอเธอมีให้เานั้นเปิเผยและรไปรมา โ่มรัเาทั้ๆ ที่ใ้อเ็บปว แ่ถึแม้ะเ็บอย่าไรวามรัที่มี่อฟรานเเียส็ไม่เยลลเลย
เ็บและุ
นั่นือวามรู้สึอฟรานเเียสในอนนี้ ระบอาอบุรุษหนุ่มผู้แ็ระ้าร้อนผ่าว วามรู้สึผิถาโถมเ้าหาอีระลอให่
รู้…ายหนุ่มรู้ว่าม่านมัสลินรััวเอมาแ่ไหน แ่ทว่ายัพลั้เผลอทำร้ายให้เ็บปวอย่าไม่รู้ับสิ้น เายอมรับว่าเามันเลวมาริๆ
“มิลินรัุ รัทั้ๆ ที่เ็บไปทั้หัวใ รัทั้ๆ ที่ไม่สมวรรัเลยสันิ…”
“ุฟรานอโทษ”
เสียแหบพร่าพึมพำิหน้าผามน พรมุมพิแผ่วเบา อระับนในอ้อมแนแน่นึ้น สูลมหายใลึแล้วผ่อนมันออมาอย่า้าๆ รู้สึปวแสบปวร้อนที่หัวใราวับโนน้ำรราร
ม่านมัสลินแนบแ้มนุ่มับแผอแ็ระ้า นอนนิ่ึมับไออุ่นาวแนว้าพลาะพริบาไปมา ลอบถอนหายใออมาเบาๆ อย่าเบื่อหน่ายัวเอ แ่ำอโทษเพียำเียวลับะล้าวามโรธออไปนแทบหมสิ้น ไม่ิมา่อนว่าผู้ายแ็ระ้าเย็นาอย่าฟรานเเียสะยอมเอ่ยปาอโทษ ทั้ที่มีเยทำมันเลยสัรั้
“รู้อะไรไหมะ ว่าอ้อมแนอุฟรานไม่เยอุ่นสำหรับมิลินเลย รัน้ามมันลับทำร้ายหัวใอมิลินรั้แล้วรั้เล่า”
พูในสิ่ที่รัน้ามับวามรู้สึในอนนี้ออไป เพียเพราะอยาให้ผู้ายใทมิฬไ้รับรู้ผลระทบที่เิาวามใร้ายอเาบ้า ว่ามันทำให้เธอ้อเ็บปวทรมานมาเพียใ
“ุฟรานอโทษ ุฟรานแ่หึหนูลินับผู้ายนนั้น”
ฟรานเเียสสารภาพหมเปลืออย่านพ่ายแพ้ ผู้ายปาแ็ยอมพูมันออมาเพียเพราะไม่อยาให้ภรรยาเ้าใผิำพูอัวเอในวันนั้น ไม่อยาให้อ้อมแนนี้เป็นอาวุธที่อยแ่ะทำร้ายเธอให้้อเ็บ้ำ
นถูสามีหึเป็นรั้แรอมยิ้มนแ้มปริ วาู่สวยเปล่ประายแวววาว หัวใฟูฟ่ออบอวลไป้วยวามสุ หาไม่ถูโอบอเอาไว้ ม่านมัสลินไม่แน่ใว่าัวอเธอะลอยึ้นไปิเพานหรือเปล่า ่อนริมฝีปาสีหวานะแย้มยิ้มว้าอย่าห้ามวามรู้สึเอาไว้ไม่อยู่
“ไหนว่าไม่มีทาที่ะหึไะ”
“ุฟรานปาแ็เอ วามริแล้วุฟรานหึที่หนูลินยิ้มให้ผู้ายนนั้น”
“ุฟรานไม่ำเป็น้อหึเลย่ะ เพราะมิลินับแม็ี้รัันแบบเพื่อน”
ม่านมัสลิน้อนใบหน้าึ้นมอสามี ราวับำลัเปิเปลือยวามรู้สึที่มี่อัน เธอหลับาลเมื่อใบหน้ามล้ามเลื่อนลใล้พร้อมทั้แนบุมพิเ้าหาหน้าปามนหนัๆ นวามอบอุ่นแผ่่านเ้าสู่หัวใ ารที่ฟรานเเียสไม่เย็นาทำให้เธอรู้สึมีัวนในีวิเามาึ้น
“ห้ามรั…หว”
ำว่า ‘หว’ ัเนทั้ำพู สีหน้าและแววา พร้อมทั้แนแร่ที่อรัายนุ่มละมุนไว้แน่น อย่าที่บอไป ฟรานเเียสหวทุสิ่ที่เป็นอัวเอ โยเพาะภรรยาที่หวมาว่าปิ
“็รัแบบเพื่อนนี่ะ”
“หนูลิน…” เสียทุ้มอเา่ำล บ่บอว่าำลัไม่พอใ ะวามุนั้น็มอ้อภรรยานิ่
“ไม่ว่ายัไุ็ไม่เยเื่อใมิลินเลย”
ัพ้อเสียเศร้า นฟรานเเียสไ้แ่ถอนหายใเบาๆ เาเื่อใภรรยาแ่ไม่อยาให้อยู่ใล้ายอื่น
“เื่อสิ ทำไมะไม่เื่อ แ่ไม่อยาให้อยู่ใล้ผู้ายนนั้น”
“มิลิน่วแล้ว่ะ”
หิสาวับท ยับลาัวเาแล้วพลิายนอนหันหลัให้อย่าเียบๆ เริ่มแสอาาร่อ้าน ม่านมัสลินรับรู้แล้วว่าที่สามีไม่อบให้ออไปเอแม็ิมาเลียน็เพราะหึหว แ่ฟรานเเียสวรมีเหุผลมาว่านี้ แม็ี้ือเพื่อนรั ือนสำันหนึ่ในีวิอเธอ หาไม่มีเาเธอ้อผ่านวามเศร้ามาอย่าเียวายนถึทุวันนี้
ฟรานเเียสถอนหายใออมาเบาๆ ับอาารปั่นปึอเมียเ็ ไม่เอ่ยอะไรออมาหาแ่ับพลิร่าบอบบาให้เ้ามาอแนบิาย ุมพิหน้าผาเลี้ยเลาและสูวามหอมรุ่นาแ้มหอมนุ่มเบาๆ พร้อมปิไฟให้ทั้ห้ออยู่ในวามมืสนิท โล่ใที่อย่าน้อยม่านมัสลิน็ไม่ปิเสธอ้อมแนอเา หิสาวเบียุายเ้าหาไออุ่นาายอสามี ปิเปลือาลเพื่อเ้าสู่นิทราพร้อมภาวนาอให้อ้อมแนนี้มีวามอบอุ่นมอบให้เธอไปอีนานๆ
*****
มีวามิเห็นยัไ ฝาอมเม้น์ให้ำลัใัน้วยนะะ
รั ; อัยย์าา
ความคิดเห็น