คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : ตอนที่ 36 เทศกาลงานวัด
อนที่ 36 เทศาลานวั
่ำืนที่เ็มไป้วย
แส สีและเสียภายในานเทศาลเ็มไป้วยวามสนุสนาน อลิ หลุยส์ าเรน่า
อลัน่าปลอมัวันเล็น้อยเพื่อันประานะำพวเาไ้
อลิมาในุยูาะสีม่วอ่อน ใส่แว่นและเปลี่ยนทรผมใหม่
าเรน่ามาใสุ่เสื้อยืสีาวมีลวลายสีำน้อยๆ าเาสั้นสีำ
ใบหมวแ็ปปิบัใบหน้า สอหนุ่มมาในุิโมโนเรียบหรู อลันมาในุสีแำ
ส่วนหลุยส์เป็นสีฟ้าเหลือบไปทาสีน้ำเิน สาวน้อยให่่าให้วามสใสับสอหนุ่มที่เินามสอสาวเป็นอย่ามา
“นายสอนใส่เว่อร์ไปนะ”าเรน่าบ่นอุบอิบ
“ปลอมัวมาแ่นี้ไม่้อปลอม็ไ้มั้”อลันโ้ลับ
“ใส่แบบพวนายร้อนายันพอี”าเรน่าเถีย
“น่าะใส่ยูาะสัหน่อยนะ”อลันเถีย
“อะไร นายอยาเห็นันใส่ยูาะรึไ”าเรน่าถามแบบแว
“มั้”อลันหน้าแ
พยายามมอไปทาอื่นเผื่อไม่ให้หิสาวสัเเห็น
ำอบอายหนุ่ม็ทำให้หิสาวหน้าึ้นสีเ่นัน
“เธอนี่มันัๆ”หลุยส์บอาเรน่า ท่าทาอเาบอไ้ว่าอารม์เสียเป็นอย่ามา
“อลิวนันนะะ ุยุ”าเรน่าสวนลับไป้วยท่าทาวนๆามนิสัยอเธอ
“สอนนี้ไม่ีันสัวันะาใายไหมะ”อลิเรื่อโมโหทั้สอึยอมสบศึแ่โยี
“หนีเที่ยวมาแบบนี้านเสร็แล้วเหรอรับ อ์หิ”อลันถามาเรน่าอย่าสสัย
“เสร็เรียบร้อยยะ นายอย่าถามมาน่าอลัน”าเรน่าพูอย่าัใ อุส่าห์ะมาเที่ยวแบบไม่สนานที่พระราวัสัหน่อย
“ีัเนอะที่มีานเทศาลแบบนี้”อลิพูอย่าอารม์ี
“ะีว่านี้ถ้าเรามาันแ่สอน”หลุยส์บออย่าหุหิ
“เิอยู่ันสอนให้สบายใเถอะยะ ไปันเถอะอลัน”าเรน่าพูพร้อมับลาอ์รัษ์หนุ่มมา้วย
“ท่านนี้อบแล้หลุยส์อยู่เรื่อยเลยนะ”อลันุาเรน่า
“็หมอนั่นอบทำหน้านิ่ลอเลยนิ เห็นแล้วมันหมั่นไส้”าเรน่าอบ
“อบในายมาเลยนะที่มาเป็นเพื่อนัน”าเรน่าพูพร้อมับรอยยิ้ม
“มันหน้าที่อ้าอยู่แล้วนี่ าเรน่า”อลันอบพร้อมรอยยิ้ม
“ันไม่ไ้มาั้นานแล้วน๊า มาล่าสุับอัลแนะ”หิสาวพูพร้อมิถึวามหลัอย่าอารม์ี
“ทำไม้อหมอนั้น”อลันีหน้ายุ่
“อลัน มายิปืนแ่ันีว่า”าเรน่าพูพร้อมับี้ไปทีุ่้มเมปืนทา้านหน้า
“เธออยาไ้เป็นอะไรพิเศษรึเปล่า”อลันถามอย่าสสัย
“ไม่้อเลย ถ้าันอยาไ้อะไร เี๋ยวสอยมาเอ”าเรน่าพูอย่ามั่นใ
“อที่ไ้มาเอับอนที่รัให้มันรู้สึ่าันนะ”อลันพูพร้อมรอยยิ้ม
“โหยยยย
ไอ้นหลัวเอ”าเรน่พูพร้อมับยิ้มที่มุมปาน้อยๆ
ทา้านอลิและหลุยส์ที่เินับมือันไปเรื่อยๆในานเทศาลานวั
“อุ๊ย!! ปลาทอน่ารััเลย”อลิพูพร้อมับหันไปูุ้ม้อนปลาทอ
“อนเ็ๆที่ันมาับาเรนอ่ะนะ ้อนปลาันสนุมาเลย”แล้วอลิ็เล่าเรื่อสมัยเ็ให้ายหนุ่มฟั ายหนุ่มฟัอย่าั้ใ
“ลอัปลาันไหม”ายหนุ่มวน หิสาวพยัหน้าน้อยๆอบรับ
“2ุ”ายหนุ่มหันไปบอแม่้าหิรา เธอส่ถัเล็ๆพร้อมที่ัปลาให้
“อบุะ”หิสาวอีนรับอุปร์พร้อมรอยยิ้ม
หิสาวเริ่ม้อนปลาทันที
ายหนุ่มไ้แ่มอารระทำนั้นอย่ามีวามสุ เาอยาให้เวลาหยุลรนี้
รที่มีเพียแ่เธอับเา
“อ๊ะ!!!!”ที่้อนปลาอหิสาวา
“มัน้อ้อนแบบนี้”ายหนุ่มพูพร้อมับยื่นที่้อนปลาอเาให้หิสาว เธอรับมันมาอย่าๆ ายหนุ่มับมือหิสาวแน่น ่อยๆ้อนปลาทอมันใส่ในถัใบเล็
“ไ้แล้ว”หิสาวพู้วยวามีใเป็นอย่ามา
“อีัวนะ”หลุยส์พูพร้อมับมือหิสาว้อนอีัว
ปั!!!!
ารวลปืนอทั้สอเริ่มเป็นุสนใเนื่อาทั้สอยิไม่พลา นเ้าอุ้มแทบปาเหื่อันเลยทีเียว
“เธอทั้สอนพอไ้แล้วมั้”นายเริ่มปราบ
“ไม่เอาอราวัลหรอลุ แ่วลันสนุๆเยๆ”าเรน่าบอ
“น่าะเอาุ๊าสััวนะ เธอน่ะ”อลันพูึ้น
“นายเลือให้สิ”าเรน่าพูึ้น
“โน้นๆ เอาหมาัวโน้น”อลันพูพร้อมับี้ไปทีุ่๊าสุนััวหนึ่ เ้าอร้านหยิบมาให้ายหนุ่ม ายหนุ่มยืนให้หิสาวทันที
“อบในะ”หิสาวพูพร้อมรอยยิ้ม
หลัาที่้อนปลาทอไ้แล้ว 2 ัวทั้สอ็เินทาไปที่ศาลเ้าเพื่อไปทำบุทันที
“ถ้าไ้มาอี็ีเนอะ”อลิพูอย่าอารม์ี
“เราะมา้วยันทุปี”หลุยส์พูึ้น
“ริๆนะ”อลิถามึ้น
“อืม ันสัา”แล้วทั้สอ็เี่ยว้อยสัาัน
และหลัาทำบุเสร็ทั้สอไ้ไปูว่อทันที และหันไปเห็นาเรน่าที่ำลัโวยวายอยู่อลิึเินไปหาเพื่อนสาวทันที
“ทำไม ันววยล่ะ”าเรน่าโวยวายึ้น
“ใเย็นๆนะาเรน อาะไม่ร็ไ้”อลิเินไปปลอบเพื่อนสาว
“วามแ้นะทำให้พินาศ
ันไม่ไ้ำลัทำอะไรแบบนั้นสัหน่อย”าเรน่าโวยวายลั่น
โนไม่มีใรฟัเลยแม้แ่น้อย
“นายล่ะอลัน”อลิถามอลันทันที
“โปานลานะ ีวิู่ถ้าะมีปัหา ถ้าามใอีฝ่ายมาเินไป”อลันพูแล้วหันไปมอหิสาวที่โวยวายไม่เป็นำ้าๆาย
“อหลุยส์ล่ะ”อลิถามึ้น
“โี”หลุยส์ อลิหยิบใบอหลุยส์มาอ่านอย่าถือวิสาสะทันที
“ววามรัำลัพุ่”อลิอ่านใบอหลุยส์ หลุยส์หยิบใบออลิมาูเ่นัน
“โีสุๆ หน้าที่ารานะไ้้าวหน้าไปอีั้น”หลุยส์อ่าน
“5555 นี่็้าวหน้าสุแล้วนะ”อลิพูอย่าอารม์ี
“แลใบันไหมถ้าาเรนเรียแบบนั้น”อลิพูพร้อมับะสลับระาษ
“แลไป็ใ่ว่าะเป็นวอัน เรา้อำหนะาีวิ้วยัวเราเอ”าเรน่าพูอย่ามุ่มั่น
“อไม้ไฟะเริ่มแล้วไปูันไหม”อลิวนเพื่อนสาว
“เธอไปับหลุยส์เถอะ ันะไปหาอะไริน แล้วนายล่ะอลัน”าเรน่าพูึ้น แล้วหันไปถามอีฝ่าย
“เี๋ยว้าไปหาอะไรินับท่านาเรนเอ ท่านอลิไม่้อเป็นห่วหรอ”อลันหันไปบออลิ
“๊ะ ั้นามนั้นนะ”อลิพูแล้วูหลุยส์เินออไปทันที
ทา้านอลิและหลุยส์ อลิหันไปเห็นร้านสายไหมพอี หิสาวให้วามสนใมันเป็นอย่ามา นายหนุ่ม้าายสัเไ้
“อยาินหรอ”หลุยส์ถามสาว้าายอย่าสสัย
“อือ”หิสาวพยัหน้าน้อยๆ ายหนุ่มเินไปื้อให้หิสาวทันที พร้อมับยื่นสายไหมให้หิสาว
“อบุะ”หิสาวรับมาพร้อมรอยยิ้ม
ทั้สอเลือลานห้าว้าที่ผู้นไม่่อยสัรหรือผ่านมาทานี้เท่าไหร่นั อไม้ไฟุึ้นลูแล้วลูเล่า
“เลอะแล้วนะเ้าหิ”หลุยส์พูึ้นเมื่อเห็นเศษสายไหมิอยู่ที่แ้มหิสาว ายหนุ่มเพียูบเบาๆที่แ้มที่เลอะสายไหมอหิสาว
“หวานั”ายหนุ่มพูพร้อมรอยยิ้ม หิสาว้มหน้าุทำอะไรไม่ถู
“อที่หวานว่านี้ไ้ไหม”หลุยส์ถามึ้น หิสาวหันไปมอายหนุ่มอย่าสสัย ายหนุ่มไ้แ่เอามือแะที่ริมฝีปาัวเอเบาๆ ายหนุ่มไม่รอให้หิสาวอบอะไร เา่อยบรรูบหิสาวอย่าแผ่วเบา
“หวานที่สุริๆ้วย”ายหนุ่มพูพร้อมรอยยิ้มหานวนละลายใ
ทา้านอลันและาเรน่าหลัาที่ระเวนเลือื้ออินที่ถูใแล้ว หิสาว็เลือใลาป่าที่ห่าไลผู้นออไป เผื่อื่ม่ำับบรรยาาศยาม่ำืนแห่นี้
“ทาโยาิ แอปเปิ้ลเลือบ ยาิโบะ โอโโนมิยาิ ็อโบานาน่า ถามริเธอะินหมรึไ”อลันบ่นอุบ
“หมแน่นอนอยู่แล้ว”าเรน่าอบ พร้อมับิบน้ำสีใสบริสุทธิ์ราวับน้ำเปล่าและว้าอาหารเ้าปาทันที
“ไปเอาเหล้าาไหนัน”อลันถามอย่าสสัย
“เาแนล่ะแ้ว เหล้าแห่วามโีไ”าเรน่าพูพร้อมรอยยิ้ม
“เธอนี่มัน…”อลันพูพร้อมับร่ายยาวนหิสาวเริ่มรู้สึ่ว
านั้นอไม้ไฟหลายลู็ปราแ่สายาทั้สอน าเรน่ามออไม้ไฟอย่าื่นเ้น่าับายหนุ่มที่มอารระทำอเธอแทบลอเวลา
“สวยเนอะ”อลันพูึ้น ้อหิสาวไม่วาา
เพื่อแสให้เห็นว่าเามุ่มั่นเพียใ
“สวยมา”าเรน่าพูอย่าอารม์ี มออไม้ไฟาไม่ระพริบ
“ันอบมาเลยล่ะ”อลันพูโยไม่ละสายาไปาหิสาว เาอยาย้ำเือนให้หิสาวฟัอีรั้ถึวามรู้สึที่เามี
“ัน็อบ…”าเรน่าอบยัไม่ทันบประโย อลันโน้มัวเ้ามาใล้ๆเพื่อหวัะุมพิหิสาวรหน้า
“อไม้ไฟน่ะ”หิสาวอบพร้อมรอยยิ้ม ายหนุ่มหยุะัลาัน ราวับใรปุ่มหยุ
“นายะทำอะไรน่ะอลัน”หิสาวถามอย่าสสัยเมื่อเห็นายหนุ่มะั้าอยู่แบบนั้น
“ไม่มีอะไรหรอ”ราวับเาไ้สิ เาึถอยออไปนั่เียบๆห่าออไป
“นายโรธันเหรออลัน??”าเรน่าถามอย่าสสัย
“ันะไปโรธอะไรเธอ”อลันสวนลับไป
“นั่นสิ แ่เหมือนนายโรธัน”าเรน่าถามอย่าสสัย
“เปล่า ไม่มีอะไรหรอ”ายหนุ่มพูพร้อมับแย่อาหารที่หิสาวื้อมา
“เฮ้ย!!! อยาินทำไมไม่ื้อมาเอเล่าาบ้า”าเรน่าโวยวายลั่น
Keawkao Talk//ทำีทุานริๆาเรน่า //ประหนัมา อโทษที่ห่าหายไปนานนะะ ลับบ้านย่าลืมพอมไป TT
ความคิดเห็น