ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Sweet Father คุณพ่อมือใหม่ หวานใจนายกอดอุ่น[Yaoi][End]

    ลำดับตอนที่ #23 : ตอนที่ 19 เมื่อผมไปทัศนศึกษา

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.04K
      139
      8 พ.ค. 59

                 ตอนนี้ผมอยู่หน้า พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำครับ ออกจะโดดเดี่ยว วังเวง ก็ผมน่ะสิหลวมตัวมาตามคำเชิญของตะวัน

                “พี่ดิน ผมไปดูเด็กๆก่อนนะ” พูดเสร็จตะวันก็ทิ้งผมให้เดินคนเดียว

                วันนี้โรงเรียนของเจ้าตัวเล็กมาทัศนศึกษากันน่ะครับ ส่วนผมน่ะเหรอ เป็นฝ่ายติดสอยห้อยตาม ปกติผู้ปกครองไม่ต้องมาหรอกครับ แต่ตะวันชวนผมมา แพ้ลูกอ้อนครับ เลยมาด้วย

                “บายๆ สู้ๆนะลูก” ผมโบกมือให้เจ้าตัวน้อย ซึ่งกำลังจะเดินต่อแถวเข้าไปข้างใน

                ทุกคนมีหน้าที่หมดครับ เด็กๆต้องกอบโกยความรู้และประสบการณ์ให้ได้มากที่สุด ส่วนครูก็ต้องคอยดูแลความปลอดภัย อำนวยความสะดวกให้เกิดการเรียนรู้ ส่วนผม ก็มาเที่ยวไง ไม่ได้มาซะนาน ปลาหน้าตาแปลกๆจะมีเยอะมั้ยน้า ทางสะดวกด้วยวันนี้ นานๆจะได้มีเวลาอยู่คนเดียว

                ผมตื่นตากับตู้กระจก และปลาหลากหลายสายพันธุ์ และไม่ลืมที่จะนำกล้องคู่ใจมาด้วย

                “เดินด้วยนะคะพี่ดิน” เสียงใสของคนที่ไม่ต้องเดาว่าใคร

                “อ้าว ดาว ยังสวยเหมือนเดิมนะ” ผมทักทายด้วยความเอ็นดู

                “ค่ะ สวยเสมออยู่แล้ว” เธอยิ้มกว้าง เหมือนจะดีใจที่ถูกชม “พี่ดินถ่ายได้กี่รูปละคะ”

                “ก็เยอะพอดูนะ มีแต่รูปปลา”

                “สงสัยจะไม่มีรูปตัวเองแน่เลย ดาวถ่ายให้มั้ยคะ”

                “ไม่เป็นไร พี่ชอบถ่ายวิวมากกว่า”

                “มานี่ๆค่ะ ดาวจัดให้” ว่าแล้วเธอก็หันไปหาคนข้างๆ ยิ้มสดใจพร้อมวานให้ถ่ายรูป

                ผมถ่ายรูปคู่กับดาว เธอช่างเป็นคนที่สดใสมาก ผมล่ะอิจฉาในความสดใสของเธอ ถ้าผมทำตัวแบบนี้ ตะวันจะชอบมั้ยน้า เอ๊ะ ผมคิดอะไรอีกละเนี่ย

                “พี่ดินหน้าแดง ไม่สบายป่ะคะ”

                “ป่าวๆ พี่เผลอคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะ”

                “เห เขินป่ะคะ เอ้ หรือว่าทนความน่ารักของดาวไม่ไหว”

                “ฮ่าฮ่า น้องดาวนี่น่ารักจริงๆครับ พี่ยอม” ผมเผลอหัวเราะออกมา ยอมรับจริงๆว่าเธอน่ารักและช่างพูดได้ถูกจังหวะ

                “ดาวไปดูเด็กๆก่อนนะคะ ขอตัวก่อน เดี๋ยวใครบางคนแถวนี้จะหน้าแดงไปกว่านี้”

                ผมได้แต่อมยิ้มไปตลอดทาง วิวก็ดี แถมมีเรื่องตลก

                “สนุกมั้ยครับ” ตะวันเอ่ยทัก ตอนนี้ผมมานั่งพักที่หน้าห้องน้ำ ตะวันคงมาเข้าห้องน้ำเหมือนกัน

                “อือ สนุกมาก เดินคนเดียวก็เพลินดีนะ”

                “ขอโทษนะครับ ชวนมาแต่ไม่ได้ดูแลเลย” แม้ถ้อยคำจะดูเหมือนสำนึกผิด แต่หน้านี่ยิ้มเชียว สงสัยจะรู้ว่า ถึงผมจะอยู่คนเดียวก็มีความสุขได้

                “ขอโทษ แต่หน้ายิ้มเชียวนะ”

                “ก็รู้ นี่ ว่าอะไรทำให้พี่มีความสุข”

                “ขอบคุณนะ” ผมยิ้มให้กับตะวัน ตะวันก็ทำหน้าเขินๆ แล้วขอตัวไปทำงานต่อ

                ผมเดินทางต่อไปตามอุโมงค์ มันสวยมาก เหมือนอยู่ใต้ทะเลจริงๆ เสียงจ๊อกแจ๊กของพวกเด็กๆที่เดินไปตามทาง สื่อถึงความตื่นเต้นไม่น้อยเช่นกัน

                “พี่ดิน ถ่ายได้เยอะยังคะ”

                “พอได้นะ เดี๋ยวว่าจะนั่งไล่ดูรูปหน่อย ถ่ายซะเยอะเลย เมมใกล้เต็มละ”

                “เดี๋ยวเด็กๆ เข้าฟังบรรยาย ดาวจะมาช่วยดูนะ”

                “ดาว ระวัง” จังหวะที่ดาวหันมาคุยกับผม พื้นตรงนั้นเป็นทางต่างระดับ เธอสะดุด

                โครม ผมคว้าตัวเธอได้ก็จริง แต่จังหวะมันพลาดเสียแล้ว เราทั้งคู่จริงลงมากองกันพื้น

                “เป็นอะไรรึเปล่า” ผมถามด้วยความเป็นห่วง

                เธอเริ่มสำรวจตัวเอง ก่อนจะพบว่า หัวเข่าถลอกเล็กน้อย

                “นิดเดียวเองค่ะพี่ สบายมาก”

                “นั่งพักก่อนเนาะ เดี๋ยวพี่ล้างแผลให้”

                ครูรุ่นป้าคนหนึ่งที่อยู่แถวนั้น ดูแลเด็กๆที่หันมาตามเสียงล้ม ค่อยๆทยอยพาเด็กๆเข้าห้องบรรยาย แล้วถือกระเป๋าพยาบาลมาให้ มืออาชีพมากครับ นี่สินะ คนที่มีประสบการณ์ตรง ไม่ต้องพูดให้มากความ

                “ขอบคุณนะคะพี่ดิน” หลังจากทำแผลเสร็จ เราก็มานั่งพักกัน

                “อือ ไม่เป็นไรหรอกนิดหน่อย นั่งรถฟรีมา ได้ทำตัวให้เป็นประโยชน์ซะหน่อย”

                “พี่ดิน สุดยอดมากเลยนะคะ ดาวชื่นชมพี่มาตลอดเลยค่ะ”

                “หือ ดาวรู้จักพี่นานแล้วเหรอ”

                “ก็ 4-5 ปีมาแล้วค่ะ พี่เดือนเล่าให้ฟังตลอด”

                “นี่พี่ดังขนาดนั้นเชียว” ผมสงสัย

                “ดังมากสิคะ วีรกรรมตอนพี่เป็นประธานสโม มันสุดยอดมากค่ะ”

                “เล่ากันขนาดนั้นเชียว” ผมเขินนิดๆนะเนี่ย ก็ตอนนั้นยังวัยรุ่น ไฟแรงสุดๆ

                “คือ....ที่จริง ดาวมีเรื่องจะบอกพี่มาตลอด”

                “เรื่อง?”

                “คือ ดาว ชอบพี่ค่ะ” ปัง เหมือนมีกระสุนพุ่งตรงมาชนศีรษะ

                “หา” ผมได้แต่อ้าปากค้าง

                “เออ... อือ... ค่ะ.. ใช่ค่ะ” ดาวคงจะเขินมาก

                “เออ พี่คง...” ผมรวบรวมสติ

                “ค่ะๆ ดาวเข้าใจค่ะๆ” เธอเริ่มลิ้นพันกัน “คือดาวรู้ว่าเราห่างกันมากค่ะ เมื่อก่อนก็แค่ชื่นชมจากการเล่าปากต่อปาก แต่พอได้เจอตัวจริง ก็รู้ว่าพี่น่าชื่นชมกว่าไหนๆค่ะ”

                “พี่ขอบคุณดาวนะ” ผมยิ้มให้กับดาว

                “ที่จริงดาวก็ถามข้อมูลของพี่จากพี่ตะวันบ่อยๆค่ะ แต่ดาวก็ไม่เจอจุดที่ดาวจะทำให้พี่ชอบได้เลย แต่ดาวจะขอชอบพี่ต่อไปนะคะ” อ๋อ ที่คุยกับตะวันบ่อยๆเพราะงี้นี่เอง

                “บางครั้งพี่อาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่ดาวหวัง แต่ขอบคุณมากนะสำหรับความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน ดาวเป็นน้องสาวที่น่ารักมาก วันนี้ที่ดาวมาชวนพี่คุย พี่ชอบความสดใสของดาวมากนะ แต่ความชอบของพี่ มันคงจะไม่ได้มากกว่าพี่น้องหรอก ขอโทษด้วยนะ”

                “ค่ะดาวเข้าใจ” น้ำใสรินจากตา แต่รอยยิ้มที่ฝุดขึ้น มันดูจะเข้มแข็งกว่า “ถึงแม้ความรักจะไม่สมหวัง แต่ความดีของพี่ประทับใจดาวมากค่ะ ดาวจะเป็นติ่งพี่ตลอดไปนะคะ”

                “ได้สิ ก็ถือว่ามีพี่ชายอีกคนละกัน”

                ผมนั่งทบทวนความรู้สึกอยู่นาน ผมคงจะโล่งใจส่วนหนึ่งที่เด็กน่ารักคนนี้ เป็นคนที่ดีมาก แถมผมยังไปอิจฉาเธอตั้งหลายอย่าง แถมไปกล่าวว่าเธอชอบตะวันอีก รู้สึกผิดจัง แต่แบบนี้ก็ดีจัง ได้น้องสาวเพิ่มมาอีกคน แถมเรื่องตะวัน ก็เหมือนจะมองเห็นจุดจบละสิ

    T
    B
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×