คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CAT COUPLE | Chapter 2 : แผนการลับสุดยอด
CHAPTER 2
“จะเข้าไปได้ยัง =^=”
ฉันยืนตัวแข็งอยู่ข้างหน้าร้านคาเฟ่แมวโดยมีสายตาเพชรฆาตของยัยนีนจ้องอยู่ด้านหลัง รู้มั้ยหลังจากที่ยัยนี่รู้ความจริงมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง T^T วันนั้นฉันแทบจะนั่งเรียนไม่ได้เลยด้วยซ้ำแถมยังต้องมานั่งฟังยัยนี่บ่นกรอกหูทั้งวันอีก ฮือออ~
ฉันมองเข้าไปในร้านบริเวณเคาท์เตอร์ก็พบกับผู้ชายบางคนที่ฉันไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนกำลังยืนเล่นกับเจ้าแมวตัวอ้วนอยู่สักพักแล้ว
“วันนี้เค้าคงไม่มาอ่ะ เราฝากไว้กับผู้ชายคนนั้นก่อนก็ได้ T^T”
“ไม่ได้!! ต้องคลาวน์เท่านั้น!!” เสียงตวาดของเพื่อนรักดังลั่นไปทั่วซอยจนคนหันมามองทางเรา ฉันจึงจำใจเปิดประตูเข้าไปข้างในก่อนจะรีบตรงดิ่งไปที่หน้าเคาท์เตอร์อย่างเร่งด่วน พร้อมกับเจ้ายอรินในอ้อมแขน
“ฝากแมวเหรอครับ” น้ำเสียงนุ่มๆ ของผู้ชายตรงหน้าดังขึ้น ฉันพยักหน้าให้เขาเบาๆ แล้วรับเอาสมุดมาเซ็นต์ด้วยสีหน้าปกติ...ปกติจริงจริ๊ง TT^TT
“อะ...เอ่อ คลาวน์อยู่ไหมคะ” หลังจากที่เซ็นต์เสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ถามหาเป้าหมายโดยทันทีทันใด
“อยู่หลังร้านครับ เดี๋ยวไปเรียกให้...”
“ไม่ต้องค่ะ!” เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าแทบจะวิ่งไปหลังร้านทันทีที่ฉันถามถึงเค้า ฉันจึงเสียงดังเกินไปหน่อยจนคนทั้งร้านหันมามอง พนักงานคนนั้นตกใจเล็กน้อยแล้วรับเอาเจ้ายอรินไป “ทำไงดีๆๆๆ”
ฉันยืนลุกลี้ลุกลนอยู่หน้าเคาท์เตอร์สักพักหนึ่ง พอมองไปที่หลังร้านก็เห็นพนักงานคนนั้นกำลังคุยกับคลาวน์อยู่ ตอนนี้เค้าอุ้มยอรินเอาไว้เรียบร้อยแล้ว แต่พอมองออกไปตรงทางเข้าร้านก็เห็นยัยนีนยืนกอดอกมองตาขวางใส่ฉันจนขนลุกซู่ เหงื่อแตกพลั่กโดยไม่ต้องหาสาเหตุเลยทีเดียว
“ถามถึงฉันทำไม” เสียงเรียบเย็นดังขึ้นที่ด้านข้างขณะที่ฉันยังเอาแต่มองไปทางยัยนีน พอหันกลับมาอีกทีก็พบกับเข้ากับคลาวน์...กำลังยืนจ้องฉันอยู่
ตึก...ตัก
เสียงหัวใจเต้นแรงขึ้นกว่าเดิมเมื่อฉันสบเข้ากับดวงตาสีดำสนิทของเค้า สายตาของเค้านิ่งมากเลย...นิ่งจนฉันเองก็ไม่รู้เลยว่าเค้ากำลังคิดอะไรอยู่
“นี่!” เหมือนฉันจะเหม่อเกินไปจนคลาวน์ต้องสะกิดเรียกดังๆ ฉันสะดุ้งแล้วกลับมามีท่าทีลนลานเหมือนเดิม “ฉันมีเวลาไม่ค่อยมากนะ มีอะไรก็พูดมา”
“อะ...เอ่อ...” ฉันอึกอักเกี่ยวกับเรื่องที่จะพูด มันจะไม่ตื่นเต้นเลยถ้านี่ไม่ใช่คำสั่งของยัยนีน! “ฉะ...ฉัน...”
“ติดอ่างรึไง พูดดีๆ ดิ” เหมือนเขากำลังอารมณ์เสียเลยแหะ แต่จะให้ทำไงได้อ่ะก็ฉันตื่นเต้นนี่นา T^T
“ฉะ...ฉันชอบนาย!” พอจบประโยคก็เหมือนทุกคนถูกนัดกันมา ทั้งร้านอยู่ในความเงียบมีแต่เสียงแมวร้องเหมียวๆ กับเสียงเครื่องปรับอากาศ...อึดอัดจัง
“...” เค้าไม่พูดอะไรก่อนจะถอนหายใจออกมา รู้มั้ยว่าสิ่งที่เขาพูดต่อจากนั้นคืออะไร “ขอโทษที ฉันมี ‘แฟน’ แล้ว”
ฉันเงยหน้ามองคลาวน์อีกครั้ง คราวนี้ภายในดวงตาของเค้ากลับมองฉันอย่างจริงจังมากกว่าเดิม แปลว่าสิ่งที่เค้าพูดออกมามันไม่โกหกเลยจริงๆ
เพล้ง!
ไม่ใช่เสียงหน้าแตกนะ...หัวใจแตกต่างหาก
นานนับนาทีกว่าที่ยืนจ้องกันอยู่อย่างนั้น คลาวน์ก็เดินกลับไปหลังร้าน ทิ้งฉันเอาไว้หน้าเคาท์เตอร์คนเดียวอีกแล้ว
…
แต่!
ในที่สุด! ฉันก็ได้สารภาพความในใจของฉันออกไปแล้วถึงจะรู้สึกตื่นเต้นโคตรๆ ก็เหอะ แต่ทั้งหมดทั้งมวลมันเป็นเพียงแผนที่ฉันกับยัยนีนสองคนเป็นคนสร้างมันขึ้นมา นี่มันแค่ของว่างแต่เดี๋ยวไม่นานอาหารจานใหญ่กำลังจะตามมาแน่!
และถึงแม้ว่ามันจะเจ็บกับการสารภาพรักครั้งนี้ แต่มันก็ยังดีกว่าเก็บไว้อย่างที่ยัยนีนบอกก็แล้วกัน (เพื่อนดูเป็นคนดีมากขึ้น (?))
“เป็นไง? ปฏิเสธใช่มั้ย” ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ แล้วแสร้ง (?) ทำเป็นหน้าเศร้า
“เจ็บโคตรอ่ะ T^T” ความจริงร้อยเปอร์เซ็นต์เลยล่ะ ยัยนีนเบะปากอย่างหมั่นไส้
“อย่ามาเนียนย่ะ! คนอย่างแกเจ็บเพราะผู้ชายไม่เป็นหรอก” พูดเหมือนกับว่าฉันไปทำให้ผู้ชายเจ็บมาแล้วเป็นร้อยคน -*- ฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อนนะเว้ย!
“เรื่องจริง! ก็บอกแล้วไงว่าฉันเผลอไปชอบเค้าเข้าจริงๆ อ่ะ”
“เออๆ เชื่อก็ได้ งั้นเราไปวางแผนอันต่อไปกันดีกว่า” พอพูดเรื่องแผนขึ้นมา หัวใจฉันก็พองโตรู้สึกตื่นตัวขึ้นมาทันทีทันใด ยัยนีนลากฉันไปที่มหาลัยเพื่อจะไปลงชื่อเข้าเรียน ซึ่งในความเป็นจริง...วิชานี้ก็ไม่ได้เรียนกันหรอก = =
@มหาวิทยาลัยชื่อดัง ย่าน J
“ยังดีหน่อยที่วันนี้อาจารย์แกไม่มา” เราสองคนมานั่งกินขนมกันต่อที่ข้างสนามฟุตบอล เป็นเวลากว่าสองชั่วโมงแล้วที่นั่งกันอยู่ตรงนี้ (เพราะอาจารย์ที่สอนไม่มา) แดดก็จ้าร้อนอบอ้าวจริงๆ เล้ย “แล้วเมื่อไหร่มันจะมาวะเนี่ย T^T”
ยัยนั่นหมายถึงเชสเซอร์น่ะ
พวกเรานัดมันมาทำแผนสำคัญที่จะเกิดขึ้นในเย็นวันนี้ คุณคงอยากรู้ใช่มั้ยล่ะว่าหมายถึงแผนอะไร...
ไม่ต้องรู้หรอกขี้เกียจเล่า (กวนบาทา!)
“ไปส่งฮันนี่มั้ง =3=” พอพูดจบยัยนีนก็ถอนหายใจพรวดเลยทีเดียว ยัยนี่เป็นโรคหวงเพื่อนขั้นหนักน่ะ (แต่หวงฉันน้อยกว่าเชสเซอร์มากกก) กว่ายัยนีนจะลงตัวกับฮันนี่ได้ ทำเอาฉันกับเชสเซอร์แทบจะได้นั่งดูหนังฆาตกรรมโหดแน่ะ -[]-
“โว๊ะ! อะไรก็ฮันนี่ๆ เพื่อนทั้งคนนั่งหัวโด่อยู่นี่ ยังไม่เคยสนใจเลย” เป็นเรื่องปกติที่พออากาศร้อนยัยนี่ก็ออกอาการบ้าเหมือนหมา
“นี่ ช่างมันเหอะ เดี๋ยวพอแกมีแฟนก็เป็นเหมือนมันนั่นแหละ”
“พูดอย่างกับเคยมี”
จุก...
ยัยนี่เล่นฉันจุกไปหลายครั้งแล้วนะ ครั้งไหนบ้างฉันไม่จำหรอกโว้ย แต่มันแทงใจดำอ่ะก็จริงที่ฉันไม่เคยมีแฟนแต่ก็ใช่ว่าไม่เคยมีความรักมาก่อนนะ! และที่สำคัญถ้าฉันไม่เคยมีมันก็เหมือนกับฉันนี่แหละ!
อย่าลืม...อากาศร้อนก็ทำคนให้บ้าได้เหมือนกัน
“นินทาอะไรฉันรึเปล่า” เสียงของเชสเซอร์ที่เพิ่งมาถึงดังขึ้น ตอนนี้มันเปลี่ยนเป็นชุดซ้อมบอลเรียบร้อยแล้ว
“พวกฉันไม่มีวันพูดถึงแกหรอก” โกหกทั้งเพ! ยัยนีนทำหน้าบูดแล้วหยิบขนมที่ถูกแกะไว้เข้าปาก กินอีกแล้ว...ฉันเบื่อสภาพเพื่อนตอนกินจัง = =
“เออ! แล้วเรียกฉันมามีอะไร” เชสเซอร์พูดกระแทกเสียงเล็กน้อย เอาจริงๆ มั้ยตอนนี้ฉันอยากกลับบ้านไปสวดมนต์แล้วอ่ะ กลัวสงครามโลกจะบังเกิดขึ้น T^T คุณไม่รู้หรอกว่าเมื่อเพื่อนบ้าพลังกำลังทะเลาะกับเพื่อนแสนจู้จี้ขี้บ่นด่าเจ็บสภาพมันเป็นยังไง
“ไปเป็นแฟนกับยัยเนโกะหน่อยซิ” ตรงๆ อย่างนี้เลยเหรอ? เชสเซอร์หน้าเหวอเล็กน้อยแล้วหันมามองฉัน ฉันคนนี้ที่ไม่รู้จะทำยังไงก็ส่งยิ้มแหยๆ ไปให้มัน
“เรื่องบ้าอะไรวะ ฉันไม่อยากมีแฟนหน้าอกแฟบแบบยัยเนโกะหรอกนะ” ฉันข่มอารมณ์โกรธเอาไว้ หน้าอกแฟบแล้วไงฉันไปขโมยฟองน้ำแม่แกมาใส่รึไงเล่า!
“ก็แค่แฟนหลอกๆ เองแก” ยัยนีนพยายามกล่อมเชสเซอร์ให้ตอบตกลง สีหน้าหนักใจของเชสเซอร์ก็ทำให้ฉันสงสารไม่ใช่น้อย แน่ล่ะ! เหยื่อทดลองของยัยนีนตอบจบก็เละกันทุกคน “ถ้าแกไม่ตกลงฉันจะไปฟ้องยัยฮันนี่ว่าแกแอบไปม่อสาวหน้าคณะฉัน” ตอนไหนวะ?
ถึงฉันจะไม่รู้อะไรแต่สีหน้าของเชสเซอร์ก็ชัดเจนเข้าไปอีกว่าเรื่องที่ยัยนีนพูดเป็นเรื่องจริง มันอึกอักนิดหน่อยแต่ก็ยอมพยักหน้าตกลงแบบส่งๆ ให้พวกฉัน
“แล้วถ้าฉันยอมทำ แกจะให้อะไรฉันอ่ะ” การบังคับคนอย่างเชสเซอร์ไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกนะ ถ้าไม่มีของมาแลกมันก็ไม่ทำหรอก
“ทุกอย่างที่แกต้องการ แกอยากได้อะไรฉันจัดให้หมด!” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าของเชสเซอร์ ฉันว่าเรื่องที่มันจะขอต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่อ่ะ
“โอเค” เมื่อคำตอบของเชสเซอร์ชัดเจนแล้ว ยัยนีนก็เริ่มเล่าเรื่องของฉันทั้งหมดให้มันฟังรวมไปถึงแผนการ
ฉันไม่รู้ว่าเชสเซอร์จะทำได้เนียนรึเปล่า แต่ถ้าแผนลับของฉันแตกล่ะก็คนแรกที่จะเละต้องเป็นมันแน่นอน
@CITTY CAF’E
ตอนนี้ฉันยืนทบทวนแผนการอยู่กับเชสเซอร์ที่ปากทางเข้าซอย พอลองชะโงกหน้าเข้าไปดูก็เห็นว่าเป้าหมายกำลังปิดร้านอยู่ ปกติเวลาเลิกเรียนของฉันกับเวลาปิดร้านคาเฟ่มันพร้อมๆ กันน่ะ ฉันเลยได้รับเจ้ายอรินกลับบ้านตรงนี้บ่อยๆ
“แกพร้อมรึยังเนี่ย” ฉันหันไปมองเชสเซอร์ที่ลุกลี้ลุกลนพิกลเหมือนกำลังระแวงอะไรบางอย่าง
“พร้อมนานแล้วเว้ย แต่มันตื่นเต้นนี่หว่า...” ฉันก็ตื่นเต้นนะแต่ทำไมไม่เป็นอย่างมันล่ะ ฉันเลิกสนใจเพื่อนของตัวเองแล้วชะโงกหน้าไปดูใหม่ก็พบว่าเค้ากำลังจะเดินมาถึงตรงนี้แล้ว
ฉันคว้ามือเชสเซอร์มากุมเอาไว้ บอกตามตรงเลยนะเกิดมายังไม่เคยจับมือผู้ชายคนไหนมาก่อนเลยอ่ะ ฉันพยายามเล่นบทบาทคู่รักให้ได้มากที่สุดและหวังว่าคลาวน์จะเชื่อด้วยเถอะ
“คลาวน์” ฉันเรียกชื่อของเค้าแล้วส่งยิ้มให้นิดหน่อย คลาวน์หันมามองทางนี้ด้วยสีหน้าเย็นชาแบบเดิมก่อนจะเดินเข้ามาหา ในแขนของเค้ามีเจ้ายอรินนอนหลับอยู่ด้วย “ขอบคุณนะคะ”
“อืม” ฉันเดินเข้าไปรับเจ้ายอรินที่หลับปุ๋ยอยู่ พอเงยหน้าสบตากับเค้าก็ไม่พบว่าจะแสดงอะไรออกมาแม้แต่นิดเดียว “มีอะไรรึเปล่า”
เพราะฉันมองเค้านานเกินไปคลาวน์เลยเป็นฝ่ายพูดขึ้นมา ฉันส่ายหน้าปฏิเสธแล้วหันหลังเดินไปหาเชสเซอร์ที่ยืนมองอยู่
แต่จะให้จบแบบนี้น่ะเหรอ...
“คลาวน์ นี่แฟนฉันชื่อเชสเซอร์” ฉันหันไปบอกเค้าอย่างอารมณ์ราวกับมีความสุขนักหนา แต่เค้าก็ไม่แสดงทีท่าอะไรเลย
“แล้วมาบอกฉันทำไม” พูดเสร็จก็เดินจากไป...ทำไมเค้าถึงชอบเดินหันหลังทิ้งฉันอยู่เรื่อยเลยนะ
“คิกๆ” เสียงหัวเราะของเชสเซอร์ดังขึ้นข้างๆ รู้สึกว่าจะสนุกเหลือเกินนะ
“ขำอะไร!” เพราะความเจ็บปวดที่ได้รับมาเมื่อกี้มันอัดแน่นอยู่ในอก ฉันจึงระบายใส่เพื่อนตัวดีที่ยืนอยู่ข้าง
“ขำแกไง โดนผู้ชายทิ้ง ฮ่าๆๆๆ”
ปึก!
ไม่รอให้มันขำจบหรอกฉันก็ซัดหมัดเข้าหน้ามันเต็มๆ เห็นฉันตัวเล็กแบบนี้แต่แรงฉันเยอะไม่ใช่ย่อยเลยนะ เชสเซอร์ร้องโอดครวญเมื่อฉันเริ่มทุบ ตี ถีบ จิก ตบมันอย่างบ้าคลั่ง โดยที่ไม่สนใจเลยว่าเจ้ายอรินที่นอนหลับอยู่นั้นจะตื่นขึ้นมารึเปล่า
เจ็บแล้วพาลอ่ะ เคยได้ยินมั้ย!?!
ขอบคุณทุกเม้นท์นะคะ ^^
ชาร์ปหน้าอัพวันพรุ่งนี้ค่ะ อย่าลืมติดตามนะคะ
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น