ห้องใต้ดิน '

ลำดับตอนที่ #106 : Z o h a r

Application

                    "

" ผมก็แค่มนุษย์ธรรมดา ผมไม่มีอะไรต่างจากพวกคุณ บางทีแล้วผมไม่ได้แข็งแกร่งอย่างที่ใครคิด

อาจอ่อนแอและเปราะบางกว่าที่ใครเห็น แต่ผมมีสิ่งที่ผมทำได้ดีที่สุดซึ่งนั่นก็คือการปกป้องพวกคุณ

ไม่ต้องห่วง..ผมจะไม่ยอมให้ชาวรอสเพล่าร์เหิมเกริมและประทุษร้ายพวกคุณไปมากกว่านี้แล้ว ! "

"                    

........

บทที่ต้องการ :: ทหารชั้นสูง

ฝ่าย ::  เดียมาน

ชื่อ-นามสกุล :: โซฮาร์ คาร์ลไฮนซ์ ll Zohar Karlheinz

• โซฮาร์ [ Zohar , זוהר ] , Hebrew = แสง

• คาร์ลไฮนซ์ [ Karlheinz ] , German = เจ้าของ

• โซฮาร์ คาร์ลไฮนซ์     = ผู้เป็นเจ้าของแสงสว่าง

เพศ :: ชาย

อายุ :: 29 ปี

รูปร่างหน้าตา ::

          หากให้กล่าวถึงทหารระดับสูงแห่งเดียมานเจ้าของนามผู้เป็นนายแห่งแสงสว่างนั้น โซฮาร์นั้นเป็นเจ้าของเรือนผมสีทองสว่างเฉกเส้นแสงของดวงอาทิตย์ในยามสาดลงสู่ผืนโลก มันช่างดูสว่างสดใสและแสนจะดูอบอุ่น แม้จะไม่ได้ยาวมากนักแต่กลุ่มก้อนผมสีทองสั้นนั่นก็ไม่ได้ลดความดูดีของเขาอนิจจามันยิ่งขับให้เขาดูสมตำแหน่งของทหารระดับสูงมากกว่าเดิมเสียอีก ทั้งยังดวงตาสีเขียวดั่งอัญมณีมรกตที่สุกสกาวและวาวโรจน์มันมักเต็มไปด้วยแววตาแห่งความมุ่งมั่นและมิเคยหวาดหวั่นต่อใคร แต่ในบางคราวมันกับฉายแววที่เศร้ามองและว่างเปล่า ไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไรสุดแล้วมันก็เกิดแต่จากสิ่งที่โซฮาร์นั้นคิดคำนึงถึงอยู่ รับกับสันจมูกเรียวโด่งได้รูปเป็นสัน คิ้วเรียวโก่งสีเช่นเดียวกันผม แม้แต่ขนตาเป็นแพนั่นก็เช่นกัน ทุกอย่างถูกรังสรรค์มาอย่างลงตัวราวกับรูปสลักภายใต้ใบหน้าคมสันนั่น

          ด้วยร่างที่สูงกำยำ ทั้งยังเป็นชายอกสามศอก ทำให้เขานั้นดูตัวใหญ่และน่าเกรงขาม ผิวขาวซีดของเจ้าตัวเป็นสิ่งที่ได้รับจากผู้เป็นมารดาที่กล่าวกันว่าเป็นหนึ่งในสตรีที่สละสลวยคนหนึ่งในเดียมานเทียวละ แม้นจะมีบางส่วนที่ผิวขาวซีดของเขาคล้ำไปบ้างเพราะแดดก็ตามที อนึ่งด้วยหน้าที่ทหารคงจะหลักเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องเจอกับแดดกับฝนแต่เขาก็มิได้สนใจ ทั้งยังเป็นชายที่มักจะชอบหมั่นฝึกฝนท่ามกลางแดดร้อนแรงมากกว่าให้มานั่งฝึกในร่มเสียด้วยซ้ำไป ด้วยความที่ออกกำลังกายทุกวันนั่นส่งผลให้โซฮาร์มีกล้ามเนื้อที่มากนัก ยิ่งด้วยแผงกล้ามช่วงหน้าท้องทั้งหกนั่นก็ดี แต่รูปร่างกำยำของเขามักจะถูกปกปิดอยู่ใต้เกราะสีเงินที่ถูกตีขึ้นอย่างดีโดยช่างตีเหล็กฝีมือดีของเดียมาน ยิ่งด้วยยามที่จับดาบ [ ไอเลย์ ( Ilay ) ] อันเป็นดาบคู่กายของโซฮาร์ ดาบเล่มใหญ่สีเงินมีลวดลายทองประดับอย่างปราณีตและงดงาม แม้จะอยู่ในปลอกดาบก็ตามแต่มันก็มีพลานุภาพที่มหาศาลไม่แพ้ดาบที่ถอดปลอกแล้วแม้แต่น้อยเลย

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 190 / 86

ลักษณะนิสัย ::

               I  ใจดี อ่อนโยน สุภาพ นอบน้อมแต่ไม่ใช่พวกยอมก้มหัวให้ใคร

               เขาเป็นคนใจดีและอ่อนโยนไม่ว่าจะกับใครก็ตามที เขามักจะเป็นฝ่ายที่หยิบยื่นให้ความช่วยเหลือผู้คนมากมายโดยไม่แม้จะหวังผลตอบแทนเลยแม้แต่น้อย เขานั้นมีความสุขที่จะได้ทำมันด้วยซ้ำไป ทั้งนี้ทั้งนั้นเองเขายังเป็นคนที่ความสุภาพ ไม่ว่าจะในด้านคำพูดหรือความเป็นสุภาพบุรุษในตัวสมกับคำล่ำลือที่ต่างกล่าวว่าเขาเป็นบุรุษที่แสนเพรียบพร้อมไปด้วยหน้าตากิริยาวาจาแม้แต่มารยาท แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเขาไม่ใช่คนยอมใครง่ายๆ และไม่ยอมก้มหัวให้กับผู้ที่คิดข่มเหงผู้อื่น ยิ่งด้วยพวกผู้อาวุโสที่หวังเอาแต่ความดีความชอบเขายิ่งไม่ก้มหัวให้เลยและจะออกตัวต่อต้านในทันทีด้วยซ้ำไป แม้จะให้อ้างเหตุผลมาก็ตามสำหรับเขาเหตุผลที่ออกจากปากพวกนั้นมันเป็นได้แค่สิ่งไร้ค่าเท่านั้นล่ะ แต่กระนั้นเองเขาที่รังเกียจพวกที่ข่มเหงกลับไม่คิดแม้นรังเกียจจักรวรรดิจนที่ล่าอาณานิคมดินแดนรอสเพล่าร์แม้แต่น้อย ในทางกลับกันกลับคิดเพียงว่าเมื่อใดจะหยุดซึ่งการต่อต้านนี่ได้..อนึ่งมันมาจากความแค้นในอดีตของเขา

               II เด็ดขาด เด็ดเดี่ยว กล้าหาญ ชายผู้มีภาวะผู้นำที่มากกว่าใคร

               เขาเป็นคนใจดีมีเมตตาหากแต่เขาเองก็เป็นคนที่มีความเด็ดขาดในการตัดสินใจมากกว่าใคร อะไรที่ว่าถูกก็ว่าไปตามถูก อะไรที่ว่าผิดก็ว่าไปตามผิด หากไม่ให้ฆ่าเขาจะไม่ทำ หากต้องฆ่าก็มิหวั่นเกรงหากต้องลงดาบแต่ก็ไม่ใช่วิธีที่ชอบเท่าไหร่ เขามักจะเริ่มด้วยการพูดก่อนหากฟังไม่รู้ความจึงค่อยใช้กำลัง เขาไม่ชอบความอยุติธรรมเท่าไหร่นัก โซฮาร์เล็งเห็นว่าการไร้ซึ่งความยุติธรรมนอกจากจะเป็นการเอารัดเอาเปรียบคนที่อ่อนแอกว่าแล้วนั้นยังเป้นสิ่งที่ไม่ควรพึงกระทำเสียด้วยซ้ำไป ทั้งนี้ทั้งนั้นเขาเป็นชายที่มีความกล้าหาญ เด็ดเดี่ยว จงอย่าได้แปลกใจหากจะเห็นชายในเกราะเงินกล้าฝ่าบุกตีวงล้อมศัตรูเข้าไปเอง ทั้งนี้ทั้งนั้นเขาก็ล้วนทำข้อตกลงปรึกษาหารือและวางแผนไว้อย่างดีแล้วก่อนที่จะบุกเข้าไป เขามีภาวะผู้นำค่อนข้างมาก รู้จักซึ่งเหตุและผลและการสงบสติอารมณ์ ไม่ใช่คนเดือดดาลทั้งยังมองสถานการณ์ด้วยการคาดคะเนและตระหนักถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นหากตนทำสิ่งนี้อยู่เสมอ

               III แม้นจิตใจแข็งแกร่งดั่งหินผา แต่ก็มีความเปราะบางที่ยากเกินจะเอ่ย

               กระนั้นแล้วถึงเขาจะมีจิตใจอันแข็งแกร่ง โซฮาร์ผู้เด็ดเดี่ยวและกล้าหาญ ทหารระดับสูงแห่งเดียมานนั้นก็กลับมีด้านที่เปราะบางที่น้อยนักที่จะมีใครได้รับรู้ถึงมัน และน้อยนักที่เขาจะแสดงออกมา ภายใต้ใบหน้าที่มีรอยยิ้มอันอบอุ่นประดับใบหน้ากลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวดมากมายอย่างแสนสาหัสเกินกว่าที่เขาจะพูดให้ใครฟังได้ และด้วยการที่ตนอยู่ในระดับที่สูงเช่นนี้ย่อมเป็นการยากที่จะมีใครกล้าเข้าใกล้เขา หากแต่ในเวลาเดียวกันโซฮารืกลับถูกเว้นระยะห่างมากกว่าใคร แม้อยากจะพูดออกไปทว่าโซฮาร์เองก็เห็นว่ามันไม่สมควรนักที่จะกระทำแบบนั้น ..จิตใจของเขานั้นเปราะบางมากกว่าที่เห้นนัก ข้างนอกดั่งหินผาหากแต่ภายในเขามันก็แค่แก้วที่พร้อมจะร้าวแตกได้ทุกเมื่อ หากแต่เขาต้องอนทนไว้เสมอ..

               IV ทหารตัวติดดิน ไม่หวังยศ ไม่หวังลาภ ไม่หวังการชื่นชม แค่เพียงได้ปกป้องก็นับเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

               สาบานเถอะว่าเขาเป็นคนไม่เอาอะไรจริงๆ .. แม้ว่าโซฮาร์ในปัจจุบันจะมีฐานะเป็นถึงทหารระดับสูง แต่เขาก็ไม่ค่อยชอบนักที่มียศฐาหรือมีคนชื่นชมเขามากกว่าเดิม ส่วนหนึ่งแม้ว่าเขาจะเห็นดีเห็นชอบกันเวลามีคนชมทว่าในเวลาเดียวกันเอง โซฮาร์ก็คิดว่าคำเยินยอเหล่านั้นมันก็แค่เพียงสิ่งไม่จีรังในซักวันเองมันก็ต้องสิ้นไป ถ้าเช่นนั้นที่พวกเขาสรรเสริญเยินยอเขาบางทีมันอาจจะไม่ใช่เพราะเพียงแค่เห็นว่าเขาเป็นทหารระดับสูง หรือเพราะฝีมือแต่อาจจะมีอะไรมากกว่านั้นเขาไม่รู้หรอกว่าใครมีเจตนาใดแอบแฝงภายใต้ใบหน้าพวกนั้นบ้าง สิ่งที่เขาเห็นว่ามันสำคัญมากที่สุดมากพอที่เขาจะยอมทิ้งยศ ทิ้งลาภ ทิ้งทุกอย่างก็เพียงเพื่อการปกป้องคนในเดียมานให้ดีที่สุดแม้ว่าชีวิตของตนจะหาไม่ก็ตาม

          V คนเราก็เปรียบเหมือนเหรียญที่มีสองด้าน ตัวโซฮาร์ก็เช่นกัน

          ใช่ คนเรานั้นเปรียบเหมือนเหรียญซึ่งมีสองด้าน มันมีทั้งด้านที่ดีและแย่ ไม่มีใครสามารถเป็นเหรียญด้านเดียวอย่างที่ใครก็คิดว่าโซฮาร์เป็นแต่ไม่เลย ชายคนนี้ก็ด้านที่ถูกกัดกร่อนเสียจนพังเช่นกัน หากแต่เขาอาจจะไม่รู้ตัวในการกระทำของตัวเองหรือบางทีก็อาจจะไม่ใส่ใจในด้านนั้นนักอาจจะเพราะมันเป็นเรื่องไม่จำเป็นสำหรับตัวเขา ด้านดีของเขาก็ตามที่เห็นกันโดยทั่วชายผู้สุภาพอ่อนโยนมีซึ่งรอยยิ้มประดับหน้า เป็นผู้นำและกล้าหาญ ทว่าในด้านมืดมันก็แสนจะน่ากลัวสำหรับเขา ฆ่าคือฆ่า ตายคือตาย ทรมานคือทรมาน สมองซึ่งสั่งการแบบนั้นความปรานีในเรื่องแบบนี้ ยิ่งกับพวกรอสเพลล่าร์ด้วยแล้วมันก็แทบไม่มีเลยจะด้วยสิ่งที่ถูกพร่ำสอนหรือทิฐิที่มีก็ดี

          VI ห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเอง แต่ตัวเองไม่ชอบให้ใครมาเป็นห่วงหรือต้องมีใครมาตามดูแล

          นับเป็นเรื่องแปลกคงจะได้เขาเป็นชายที่มักจะห่วงคนอื่นยิ่งกว่าให้มาห่วงชีวิตตัวเอง เป็นตายร้ายดียังไงถ้ามีใครเดือดร้อนก็ยังดั้นด้นไปหาอยุ่ดีนั่นล่ะโซฮาร์ ทว่าในทางกลับกันเองเขาไม่ชอบเวลามีคนต้องมากังวลเรื่องตัวเองเท่าไหร่นัก หรือการที่ต้องทำให้ใครเป็นห่วงเสียเกินไปมันก็ไม่ใช่วิสัยของเขาเช่นกัน ยิ่งด้วยการต้องถูกดูแลเขาก็มองว่ามันค่อนข้างจะเป็นการรบกวนอีกฝ่ายมากเกินไป ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามจะเกรงใจก็ดีหรือไม่ชอบก็ดีหรืออาจจะทั้งสอง โซฮาร์ก็ยังเกลียดการถูกดูแลแต่ก็รักการดูแลคนอื่นอยู่ดี แม้แต่ลูกน้องในอาณัติก็ดีแค่มาช่วยทำแผลเขาก็คงรีบปฏิเสธไปในทันที " ไม่เป็นไร ไม่ต้อง ข้าทำเองได้ รอข้างนอกเถอะ " ทันทีเลยด้วยซ้ำไป

          VII แม้เรื่องการรบจะไวสุดโต่ง บางเรื่องเขาก็ความคิดช้า รู้สึกช้า เข้าใจช้ามากๆเช่นกัน

          ปฏิเสธไม่ได้ว่าแม้เขาจะมีความเด็ดขาดในทุกเรื่องยิ่งโดยเฉพาะกับการรบก็ตาม ทว่าในบางเรื่องเองมันก็ยากที่โซฮาร์จะสามารถเข้าใจมันได้ หรือถ้าพูดให้ถูกเขาไม่เข้าใจมันและไม่รู้จะเข้าใจไปทำไมด้วย บางเรื่องเวลาคนพูดจากันแม้เขาจะได้ยินแต่ก็ไม่ได้เข้าใจในทัน ทิ้งไว้อีกสองสามนาทีให้ล่ะถึงจะร้องอ๋อ " ตะกี้ต้องตกใจสินะ.. " อะไรประมาณนั้น ทั้งความคิดช้าความรู้สึกช้าในบางเรื่องที่ไม่สมควร เซ้นส์ด้านความรักตกต่ำอย่างไม่น่าอภัยพอๆกับเซ้นส์ด้านผู้หญิงที่ก็ตกต่ำไม่แพ้กัน การจะให้โซฮาร์พูดจาหว่านล้อมคำหวานๆกับผู้หญิง หรือเข้าใจในสิ่งที่ผู้หญิงต้องการยิ่งด้วยในด้านกามอารมณ์ด้วยแล้ว โซฮาร์คงไม่มีวันทำตามความคิดได้ทันแน่ แต่เขาก็จะไม่ปล่อยความสงสัยตัวเองไว้แบบนั้นบางทีก็มักจะเดินไปถามคนสนิทของตัวเองซักคนว่า " การ *ปี๊บ* มันคืออะไรกันเหรอ " " แล้วเรื่องจริงรึเปล่าที่จะมีนกกระสาคาบลูกมาให้.. ? "

          VIII สุขุม ใจเย็น จุดเดือนนับเป็นสิ่งที่หายากมากๆ

          เขาเป็นคนใจเย็นและสุขุม รอบคอบ การจะทำให้ชายคนนี้เดือดดาลถ้าไม่ใช่เรื่องที่เป็นที่สุดสำหรับชายคนนี้จริงก็แทบจะไม่เห็นชายคนนี้โวยวายหรือตะคอกใส่เลยด้วยซ้ำ ซ้ำร้ายเขาอาจจะหัวเราะออกมาแทนจะโมโหด้วยซ้ำไป เขามองว่าการเดือดดาลมันไม่ใช่สิ่งที่สมควรกระทำเมื่อคนเราโมโหมักจะไร้สติ และพอไร้สติก็จะไม่มีสัมปชัญญะ แล้วมันจะนำมาซึ่งความเดือดร้อนไม่ว่าจะกับเรื่องอะไรก็ตาม เขาก็มักจะใจเย้นในทุกสถานการณ์เสมอต่อให้มันจะเลวร้ายและจนปัญญาแค่ไหนก็ตาม หากตัวเขาซึ่งเป็นผู้นำกระทำตัวไม่สมเหตุสมผลแล้วพาลไปทั่วมันก็คงไม่ดีเท่าไหร่ ซ้ำยังส่งผลให้หมดซึ่งความศรัทธาหรือนับถือเสียด้วย

          IX เคารพในทุกการตัดสินใจ ไม่ถือตัวเองเป็นใหญ่

          เขาเคารพในการตัดสินใจของทุกคน ไม่ว่าจะทั้งส่วนที่เสนอความเห็นในประเด็น หรือคัดค้านในประเด็น สำหรับเขามันมีน้ำหนักเท่ากันต่อให้มันเป็นเพียงเสียงส่วนน้องเขาก็สนใจ และไม่ปล่อยเลยผ่าน เขาเชื่อว่าไม่ใช่ทุกอย่างที่จะมีข้อดีโดยไร้ซึ่งข้อโต้แย้งแม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่ดีไปซะหมดด้วยซ้ำไป หากรับฟังความเห็นส่วนมากแล้ว เราก็ย่อมต้องนำความคิดเห็นส่วนน้อยมาปรับทั้งสองอย่างให้กลายเป็นความเข้าใจอย่างอันหนึ่งอันเดียวกันไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามที เขาไม่ค่อยนำทิฐิตัวเองเข้ามาประกอบในความคิดเห็นเช่นเดียวกับความอคติ ( ยกเว้นเรื่องรอสเพล่าร์ที่จะเถียง ) ไม่ว่าในที่ประชุมนั่นเขาจะเกลียดใครซักคนที่อยู่ฝั่งเดียวกันมากๆก็ตามแต่เขาจะไม่แสดงท่าทีอันเป้นการไร้มารยาทใส่ในที่แห่งนั้นเป้นอันขาดเลยทีเดียวแม้ว่ามันจะน่าโมโหแค่ไหนก็ตาม โซฮาร์ก็เลือกจะอดทนและรับฟังก็เพียงเท่านั้น

          X เป็นคนที่คาดเดาความคิดได้ยาก แม้แต่แววตาที่สะท้อนให้เห็นก็ยากจะหยั่งว่าคิดอะไร

          เขาเป็นคนที่ยากจะเดาซึ่งอารมณ์และความคิด ไม่มีทางล่วงรู้เสียด้วยซ้ำว่าชายคนนี้คิดจะทำอะไร คิดอะไร และกำลังมีอารมณ์แบบไหนอยู่ มันช่างยากจะคาดเดาเสียเหลือเกิน ดวงตานั้นบางคราวมันก็สะท้อนซึ่งความว่างเปล่าที่ยากหยั่ง เขาว่ากันว่าดวงตาก็เหมือนหน้าต่างสะท้อนจิตใจ เห็นทีสิ่งที่เห็นมันคงเป็นหน้าต่างที่ถูกปิดอยู่ดดยไม่มีใครสามารถง้างมันเปิดออกได้เว้นแต่ตัวเขาเองก็เท่านั้นที่รู้ว่าตนนั้นคิดจะทำอะไร

ลักษณะการพูดจา ::

          “ โซฮาร์ คาร์ลไฮนซ์ครับ..ทหารระดับสูงแห่งเดียมาน แม้จะเป็นทหารระดับสูงก็ตามแต่ผมเองก็ยังอ่อนประสบการณ์ในฐานะทหารหากเทียบกับทหารหลายคนในอาณาจักรนี้นัก ยังไงก็ตามคงต้องฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ” เขาเป็นชายที่พูดจาอย่างสุภาพและมีความอ่อนน้อมถ่อมตนไม่เว้นแม้แต่ในคำพูด เขาไม่ชอบจะพูดจาโอ้อวดโพนทะนาความสามารถตนนักเท่าไหร่ มักจะแทนตัวเองว่าผมและลงท้ายด้วยครับไม่ว่าจะคุยกับใครก็ตาม จะเป็นคนที่อาวุโสกว่า อายุเท่ากัน คนอายุน้อยกว่าไม่เว้นแม้แต่สตรี เด็กและคนชรา

          “ คุณผู้หญิง มีอะไรให้ผมช่วยรึเปล่า.. หืม ไม่รบกวนหรอกครับ แค่นี้เองไม่ได้ลำบากอะไรเลย ”

          “ คุณลุงครับ! มาครับผมช่วย ขืนปล่อยคุณลุงแบกของหนักๆแบบนี้ก็แย่กันพอดีสิ ! ” เขามักจะเรียกแทนคนอื่นด้วยสรรพนามต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นคุณผู้หญิง คุณลุง คุณผู้ชาย คุณหนู ถ้าสนิทด้วยก็จะเรียกด้วยชื่อแต่ก็มักจะนำหน้าด้วยคำว่าคุณเสมอไม่ว่าอีกฝ่ายจะแก่กว่าหรืออ่อนกว่า หรือเป็นแค่เด็กก็ตามที ตัวอย่างเช่น “ คุณสมิธ ” .. “ คุณอัลเบิร์ต ”

          “ กรุณาคิดไตร่ตรองให้ดีก่อนจะพูดด้วยนะครับ.. แต่อย่างว่าล่ะคนเราผิดพลาดกันได้เนอะ ”

          “ เป็นไปได้อย่าพูดสิ่งที่แสดงถึง...อา ไม่ดีเท่าไหร่ถ้าจะใช้คำว่าสันดาร สำหรับคุณมันอาจจะเป็นสิ่งที่ต่ำยิ่งกว่านั้นเสียงอีก ” เขาเป็นคนที่ไม่ใช้คำหยาบคายในการพูดเท่าไหร่นัก แม้แต่การด่าเองคงจะเลือกพูดอ้อมๆแล้วให้เก็บไปคิดกันเองเสียมากกว่า ต่อให้อีกฝ่ายจะหยาบใส่เขาแค่ไหนเขาก็สวนกลับไปด้วยคำพูดอย่างสุภาพชนอยู่ดี

ประวัติคร่าวๆ ::

          โซฮาร์ คาร์ลไฮนซ์ บุตรชายคนโตของดยุคเอฟเนอร์ คาร์ลไฮนซ์และดัสเชสเลย์ล่า คาร์ลไฮนซ์ บุตรชายคนโตผู้เกิดมาพร้อมความเพรียบพร้อมมากมายไม่ว่าจะเป็นทั้งในด้านรูปร่างหน้าตา ความฉลาด ไหวพริบหรือแม้แต่ความเพรียบพร้อม เด็กชายผู้เกิดมาบนกองเงินกองทองชีวิตเขาแทบไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ ทุกๆอย่างช่างแสนสุขสบาย แม้แต่อนาคตของเขาเองก็มีเส้นทางที่ถูกเตรียมพร้อมไว้แล้วด้วยซ้ำในฐานะผู้นำคนต่อไปของตระกูลคาร์ลไฮนซ์ แต่ทว่ามันไม่ใช่เขา...เขาไม่ใช่พวกที่กระดิกเท้าไปวันๆแล้วทิ้งเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์อยู่บนสิ่งที่พ่อแม่ประเคนมาให้ตั้งแต่เด็ก โซฮาร์หาใช่คนแบบนั้นแม้แต่น้อยแม้จะเกิดในตระกูลผู้ดี แต่เขากลับเป็นคนที่มัธยัสถ์ แถมทำตัวติดดิน ไม่ชอบคลุกคลีกับพวกขุนนาง รักอิสระและเสรีภาพ ทั้งยังมีความสนใจในการเป็นทหารเช่นผู้เป็นพ่ออีกด้วยซ้ำ ไอ้ความสนใจในการเป็นผู้นำตระกูลแทบไม่มีอยู่ในโสตประสาทเขาเลยด้วยซ้ำไป

               แต่นั่นยังไม่ใช่จุดเริ่มต้นทั้งหมดที่ทำให้เขามาเป็นทหารระดับสูงได้

               สิ่งที่ทำให้เขาก้าวขึ้นมาเป็นทหารได้มันเริ่มจากเรื่องราว..อันโหดร้ายมากกว่าจะเป็นเรื่องราวอันสวยงาม ไม่จำเป็นที่เส้นทางของทหารแห่งเดียมานจะต้องโรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป สำหรับเขาคำนั้นมันแทบเป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำมาตั้งแต่เกิด ชีวิตที่ถูกตีกรอบ และดำเนินเส้นทางชีวิตตามที่ผู้ใหญ่ได้ปูทางเอาไว้ หากเขาเลือกแบบนั้นโซฮาร์ คาร์ลไฮนซ์อาจจะไม่ได้เป็นทหารระดับสูงในวันนี้ หากให้เท้าความแล้วนั้น...

               ดัสเชสเลย์ล่า..คือบุคคลผู้เป็นปัจจัยสำคัญในการทำให้โซฮาร์ ได้เลือกเส้นทางของทหารแทนที่จะป็นผู้นำตระกูล เธอเป็นสตรีที่มีสิริโฉมงดงาม ผมสีทองอันเป็นเอกลักษณ์ ดวงตาสีมรกตเช่นเดียวกับโซฮาร์เรียกได้ว่าบุตรชายคนโตของนางได้รับลักษณะแทบจะทั้งหมดมาจากนางเลยด้วยซ้ำไป แรกเริ่มเดิมทีนางไม่ได้มียศดัสเชสเป็นเพียงขุนนางชั้นเคานท์เตสก็เท่านั้น เธอมีนิสัยที่หาได้เรียบร้อยเยี่ยงผ้าพับไว้ หรือมีความรักสวยรักงาม นางเป็นสตรีที่มีความสามารถมากมาย มีนิสัยอันกล้าหาญ วาทศิลป์ฉะฉาน เป็นนักวางแผนที่ชาญฉลาดและมองการณ์ไกลอยู่เสมอ เส้นทางชีวิตของเธอล้วนมีแต่ความลำบากตรากตรำกว่าจะได้ขึ้นมาเป็นดัสเชสอย่างทุกวันนี้มันไม่ง่ายเอาเสียเลย ต่างจากผู้เป็นสามีที่มีนิสัยหยิ่งทระนงในศักดิ์ศรี รักในเกียรติ ละโมบในทรัพย์และค่อนข้างขี้งกเงินซักแดงเดียวยังไม่คิดจะเอาไปบริจาคช่วยเหลือด้วยซ้ำไป นางและดยุคแอฟเนอร์ถูกจับคลุมถุงชน แต่งงานกันจนมีลูกสามคน คนแรกนั้นเอาการเอางานเหมือนดั่งเลย์ล่า แต่อีกสองกลับไม่เอาถ่าน หนักไม่เอาเบาไม่สู้ แม้นางจะอยากให้ลูกคนแรกที่เพรียบพร้อมนั้นมีความสุข และอยู่กับนางไปตลอดแต่อนิจจาเด็กชายกลับปฏิเสธหนทางสบายไป และเลือกจะไปเสี่ยงชีวิตเพื่อเดียมาน เธอไม่คิดจะห้ามยังไงเสีย...นั่นก็คือสิ่งที่เด็กคนนั้นเลือก

               เขาเริ่มเป็นทหารตอนอายุ 18 และไต่เต้าไปจนถึงทหารระดับสูงตอนอายุ 23 ซึ่งนับเป็นช่วงเวลาที่เร็วมากนัก ใช้เวลาไต่เต้ามาด้วยความพยายามแม้จะเจอเสียงวิพากษ์วิจารณ์หาว่าใช้เส้นสายเข้าเป็นทหารแต่อนิจจาทุกอย่างเขาล้วนกระทำด้วยตัวเองทั้งสิ้น เขาอุทิศตนเพื่อปกป้องคนและกำจัดสิ่งที่นำมาซึ่งความอยุติธรรม หากเพื่อการปกป้องแล้วต่อให้จะทิ้งทั้งชีวิตไปก็ตามเขาก็ยินดีที่จะทำมันอยู่ดี แม้ว่าโดยใจจริงแล้วตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่ทั้งยังอยู่ในระดับสูงเช่นนี้จะไม่ใช่สิ่งที่เขามุ่งหมายและไม่ได้ต้องการหรือปรารถนามัน ทว่าด้วยฝีมือที่ยากจะหาใครมาเทียมทั้งยังถูกยอมรับในฐานะผู้ที่เก่งกาจเหมาะสมกับตำแหน่งก็เป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เขาได้ขึ้นมาเป็นทหารระดับสูงด้วยเช่นกัน ทว่าในตอนที่เขาได้รับตำแหน่งทหารระดับสูงก็เป็นจังหวะเดียวกันกับตอนที่ดินแดนรอสเพล่าร์ได้คิดลุกฮือขึ้นต่อต้านพวกเขาอีกครา แต่ในคราวนี้มันทวีความรุนแรงมากนัก..

               เขาสูญเสียทั้งพ่อและแม่ในเหตุการณ์ตอนนั้นโดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้..แม้แต่การปกป้องประชาชนก็ตามทีเขาทำอะไรไม่ได้เลย กว่าจะรู้ตัวอีกทีผู้คนมากมายก็ล้มตายอยู่เบื้องหน้า ภาพที่ตราตรึงอยู่ในโสตประสาทของเขาล้วนมีแต่การนองเลือดและซากศพ เขานึกโทษตัวเองมาโดยตลอด..มันเป็นยิ่งกว่าฝันร้ายสำหรับเขา ทั้งๆที่เขามีฝีมืออันเชี่ยวชาญ ทั้งๆที่เขาเป็นทหารระดับสูงแต่ตัวเขาเองก็ยังพลาด..พลาดที่ไม่สามารถปกป้องใครไว้ได้เลย! ใจหนึ่งเเขาก็นึกคับแค้นเหล่าชาวรอส อีกใจก็นึกเกลียดตัวเองที่อ่อนแอ...ทั้งยังทำให้เขาได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสแม้ดูภายนอกจะไม่รู้ก็ตาม หากแม้นฝืนตัวเองเกินความจำเป็นที่ร่างกายรับไหว หากเขายังรั้งที่จะสู้โดยไม่สนใจสังขารตัวเองในท้ายที่สุด...มันอาจจะนำเขาไปสุ่จุดจบเร็วขึ้นนัก

ชอบ :: การได้ปกป้องใครซักคน , เด็กๆ , ท่านแม่ , เสียงเพลง , ท้องฟ้ายามเช้า , เสียงหัวเราะ

ไม่ชอบ :: การที่ไม่สามารถทำอะไรได้ ไม่ว่าจะในเรื่องการช่วยเหลือหรือปกป้อง , พวกหัวรั้น , เงินทอง , ความร่ำรวย

แพ้ :: -

กลัว :: การสูญเสียคนสำคัญไป

อาวุธ :: ดาบ

 

https://i.pinimg.com/564x/24/97/3d/24973d1909264f7be1c017dee86ad31b.jpg

          ดาบ [ ไอเลย์ ( Ilay ) ] อันเป็นดาบคู่กายของโซฮาร์ ดาบเล่มใหญ่สีเงินมีลวดลายทองประดับอย่างปราณีตและงดงาม แม้จะอยู่ในปลอกดาบก็ตามแต่มันก็มีพลานุภาพที่มหาศาลไม่แพ้ดาบที่ถอดปลอกแล้วแม้แต่น้อยเลย กระนั้นเองมันก็เป็นดาบที่ถูกตีโดยช่างตีเหล็กผู้เชี่ยวชาญในการทำวัตถุเวทย์มนตร์และผู้ทรงศีลมันจึงเป็นดาบที่มีพลังเวทย์และมีอานุภาพในการชำระไปพร้อมกัน แต่ในการจะเหวี่ยงดาบแต่ล่ะครั้งยิ่งโดยเฉพาะเมื่อปลดปลอกดาบออกมันจำเป็นที่จะต้องใช้พลังงานจากผู้ถือ หากผู้ถือมีร่างกายที่อ่อนแอมันก็สามารถจะฆ่าผู้ถือได้ด้วยซ้ำ โซฮาร์เองแม้จะแข็งแรงก็ตามแต่ก็ไม่สามารถฝืนใช้มันได้นานๆ

ความสามารถพิเศษ :: ทักษะในการฟันดาบ - ความจำอันรวดเร็ว - การต่อสู้ในระยะประชิด แต่เขาไม่ค่อยเชี่ยวชาญในการใช้มีดเท่าไหร่นัก - เล่นออร์แกน ( เป็นงานอดิเรกที่ทำเวลาเครียดๆ )

พลังพิเศษ :: ( ไม่มี )

เพิ่มเติม :: เลี้ยงเหยี่ยวฟอลคอนไว้ตัวหนึ่ง ชื่อ กาเวน..

T
B