ตอนที่ 3 : บทที่1 : EP1
บทที่1 EP1
ข้างล่างแปะโอพีวีเรื่องนี้กับวันวาเลนไทน์ไว้น้าาาา ลงไปดูฟินๆกันเนอะ^^
ในคอนโดหรูใจกลางกรุงโซล ห้องชุดชั้นที่สิบแปด จะมีเพียงห้องเดียวที่มักจะมีของขวัญต่างๆจากเคาเตอร์ที่มีแฟนคลับมาฝากไว้ วางบนโต๊ะหน้าห้องอย่างทุกวัน เพราะห้องนี้เป็นห้องของ อี ฮยอกแจ
อี ฮยอกแจ ดาราคนดัง ขวัญใจของผู้คนหลายช่วงอายุ อาจจะเพราะบทบาทน่าสงสารๆที่ตัวเองชอบได้รับ ทำให้คนที่ได้ดูละครหรือภาพยนตร์ของเขาสงสารคนตัวเล็ก ที่เวลาร้องไห้แล้วน่าสงสารจนได้แต่อยากกอดปลอบ และยังรวมไปถึงนิสัยร่าเริง สนุกสนาน เข้าถึงง่ายของเจ้าตัว ที่ทั้งผู้คนในวงการ ทีมงานหรือแม้กระทั่งแฟนคลับ ก็ชอบเขาได้ไม่ยาก
ตึก
“จะไม่ไปเป็นเพื่อนฮยอกจริงๆเหรอ”
เสียงกระเป๋าเป้ใบเล็กดังขึ้นบนโซฟาตัวใหญ่ที่อีทึกนั่งอยู่ ตามด้วยเสียงออดอ้อนของคุณดาราหน้าหวานตัวแสบดังขึ้นในคอนโดกว้าง กลุ่มผมสีอ่อนถูกับแขนของพี่ชายใจดีอย่างอ้อนๆ
....ก็พี่ทึกจะทิ้งให้เขาไปคนเดียวอ่ะ ฮือ...
“ไม่ได้จริงๆ เดี๋ยวพี่ไปส่งฮยอกแล้วกลับเลย ห้ามไปก่อเรื่องนะ พี่มีงานต้องเข้าตึกนะสิ”
อีทึกอธิบายคนเอาแต่ใจที่นั่งทำหน้าน้อยใจอย่างใจเย็น แต่แทนที่ฮยอกแจจะใจเย็นขึ้น กลับรีบทำตาโต..ก็เท่าที่ตาเล็กๆนั่นจะโตได้แหละนะ..
“ทำไมพี่ต้องเข้าบริษัทอ่ะ คุณคังอินเขาไม่ว่าหรอกถ้าพี่จะโดดงานสักวัน โอ๊ย...” เสียงหวานที่บ่นๆอยู่ร้องออกมาเสียงดัง เพราะอีทึกดังเขกหัวเขาเข้านะสิ
....แต่เขาพูดความจริงนิ....
“คุณคังอินเขาเป็นประธานบริษัทนะ พูดดีๆหน่อยสิ” อีทึกดุอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่ ก็บอกแล้วว่าเขาแพ้ลูกอ้อนจากตาแป๋วๆนั่น
“โถ่ พี่ทึกก็จะเป็น คุณนายท่านประธานบริษัทอยู่แล้ว กลัวทำไม น้อ” เสียงลากยาวๆกับท่าทางน่ารักๆ ยิ่งทำให้อีทึกได้แต่ส่ายหัวกับความออดอ้อนของคนตัวเล็ก
...ก็ถึงจะพูดอะไรเอาแต่ใจไปหน่อย แต่ฮยอกแจก็ไม่ได้คิดไม่ดีนะ...
“พอเลย เพ้อเจ้อใหญ่แล้วเรา คุณคังอินเขาดูแลเยอะเพราะเรานั่นแหละชอบก่อเรื่อง หัดทำตัวดีๆสิ”
“ง่ะ เรื่องนี้อีกแล้ว ก็ฮยอกบอกแล้วไงว่าไอ้นั่นผิดอ่ะ ผิดที่จะลวนลามฮยอกนะ ก็เลยเผลอไปนิด .....นิดเดียวจริงๆน้า”
ฮยอกแจรีบอ้อนเพื่อลบความผิด ตาใสๆก็มองอีกคนอย่างรู้ว่า ทุกคนแพ้ท่าทางอ้อนๆแบบนี้ของเขา
...คิกคิก ฮยอกฉลาดใช่ไหมล่ะ....
“ไปได้แล้ว ป่านนี้ชินดงมารอรับนานแล้ว”
อีทึกรีบขัดการอ้อนของอีกคน มือเรียวหยิบกระเป๋าของตัวเองก่อนจะออกไปจากห้อง เพราะชินดงที่เป็นผู้ช่วยเขาน่าจะมานานแล้ว ทิ้งไว้แค่ฮยอกแจที่รีบสะพายกระเป๋าเป้ตามออกไป
.
...
.....
...........
.......................
รถตู้คันหรูสีดำของดาราดังอย่าง อี ฮยอกแจ ออกจากย่านคังนัมในกรุงโซลมาได้สองชั่วโมง ก็มาถึงเมืองเล็กๆที่เต็มไปด้วยความร่มรื่นและชาวบ้านที่ดูต่างจากในเมืองหลวงโดยสิ้นเชิง
ดวงตาคู่สวยมองไปรอบๆทางที่รถตู้ของตัวเองขับผ่านอย่างตื่นเต้น เมืองชองจูในจังหวัดชุนชองใต้ ที่เงียบสงบ ร่มรื่น และผู้คนบางตา ทำให้ฮยอกแจที่ยังไม่เคยมาเที่ยวเมืองเล็กๆเมืองนี้ ตื่นเต้นจนหน้าหวานๆแนบไปกับกระจกหน้าต่างของรถเพื่อดูบรรยากาศรอบๆ
....ว้าว สวยสุดๆ น่าอยู่มาก...
.
....
..........
“เอาละ เดี๋ยวพี่กับชินดงจะเข้าบริษัท เราอยู่นี่ทำตัวดีๆนะ เข้าใจ”
“ครับผม”
ฮยอกแจรับคำอีทึกอย่างน่ารัก ตาหวานเป็นประกายตื่นเต้น เพราะไม่ว่าจะหันไปทางไหน ก็มีแต่ธรรมชาติ สุดยอดสุดๆ
สุดท้ายคนตัวเล็กก็ยกมือบ๊ายบายพี่ชายทั้งสองคนอย่างน่ารัก ตาเรียวรีที่กรีดทับด้วยอายไลเนอร์เส้นเล็กมีแววสนุกอยู่เต็มที่
....แต่เหมือนฮยอกแจจะลืมไปนะว่า....ยังไม่ได้ถามเรื่องงานเลย...
.
...
......
“สวัสดีครับ”
เสียงหวานของฮยอกแจทักทายทีมงานทุกคนดังไปทั่วอย่างร่าเริง คนตัวเล็กโค้งทักทายทุกคนอย่างน่ารัก
...ก็ฮยอกบอกแล้ว ฮยอกหน่ะออกจะน่ารัก ที่มีข่าวนั่น คนพวกนั้นทำตัวไม่ดีก่อนทั้งนั้น...
“เอ่อ คุณฮยอกแจแต่งหน้ามาแล้วเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นรบกวนเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ” หญิงสาวสไตลิตส์ที่ดูโตกว่าฮยอกแจคนหนึ่งพูดกับฮยอกแจอย่างเกร็งๆ ..ก็ข่าวฮยอกแจนี่ไม่ใช่น้อยๆเลยนะ...
“ครับผม....แต่เรียกฮยอกว่าน้องก็ได้นะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอกครับ”
คนตัวเล็กพูดอย่างจริงใจ ใบหน้าหวานส่งยิ้มสวยๆให้จนคนรอบข้างยังเผลอยิ้มตาม แล้วมือเล็กก็จัดการเอาเสื้อผ้าตัวสวยไปเปลี่ยนในห้องแต่งตัวด้านใน
“นี่ๆ ฮยอกแจน่ารักจังเลย ไม่เห็นเหมือนในข่าวเลย”
“ใช่ ใครบอกขี้วีน น่ารักมากเลย”
“ถึงว่าล่ะ คนอื่นๆตอนฉันไปถามนะ มีแต่คนบอกว่าตัวจริงน่ารัก ก็น่ารักจริงๆนะ”
และอีกหลายๆเสียงของทีมงานรายการ ที่พูดถึงคนตัวเล็กที่ดูไม่มีพิษไม่มีภัยเหมือนในข่าวดังที่เจ้าตัวก่อขึ้นมา
....ลองเป็นแบบนี้ คงต้องมองดาราหน้าหวานคนนี้ใหม่แล้วมั้ง...
.
.....
..............
......................
“ผมต้องอยู่ที่นี่เหรอ”
เสียงหวานของฮยอกแจพูดขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นสถานที่ตรงหน้า
ตารางการอัดรายการที่จะอัดแค่อาทิตย์ละไม่กี่วันไม่เป็นปัญหาสำหรับฮยอกแจเลยสักนิด ถึงจะให้เขามาค้างก็เถอะ แต่กระโจมหลังเล็กๆกับของใช่ที่มีแค่เตียงกับชั้นวางของนิดหน่อย มันทำให้เขาอดถามไม่ได้
“ผมขอตัวก่อนนะ”
ฮยอกแจบอกกับทีมงานเพื่อขอเวลาส่วยตัว มือเรียวรีบหยิบโทรศัพท์เครื่องบางมาต่อสายหาผู้จัดการคนเก่งทันที
.
...
“พี่ทึก ฮยอกต้องค้างที่นี่เหรอ มันมืดนะ อยู่คนเดียวด้วย ทีมงานเขาก็กลับตอนกลางคืนอ่ะ ไม่ค้างไม่ได้เหรอ” ฮยอกแจรีบอ้อนไปตามสายทันทีเมื่อคนตรงหน้ารับสาย
‘อยู่นั่นแหละ อีกไม่กี่วันก็กลับมาแล้ว’
“งื้อ ไม่เอาอ่า ฮยอกอยู่คนเดียวไม่ได้หรอกนะ ไม่มีคนร่วมรายการคนอื่นเลยนะ ไม่เอาอ่ะ” ฮยอกแจเริ่มเอาแต่ใจขึ้นอีกครั้งจนอีทึกได้แต่ถอนหายใจมาตามสาย
...ก็รู้หรอกว่าฮยอกแจไม่ค่อยเกี่ยงงาน แต่เจ้าตัวไม่ชอบอยู่คนเดียวนะสิ ติดพี่อย่างกับเด็กๆเลย...
‘ผมขอคุยได้ไหมครับ...’ เสียงของคังอินที่รอดมาปลายสายทำให้ฮยอกแจที่เตรียมจะอ้อนอีทึกอีกรอบเงียบไป
‘โอเค ฮยอกแจ รายการนี้เขาต้องการให้นายเป็นแขกรับเชิญ ฉันเห็นว่ามันเหมาะดีเลยตกลงไป ถ้าห่วงเรื่องอยู่วันแรกๆไม่ไหว ฉันจะให้คนไปคอยดูแล้วกัน ตอนนี้ ไปทำงานได้แล้ว’ คังอินร่ายยาวรายละเอียดทั้งหมดจนฮยอกแจต้องยอมแพ้
“ก็ได้..” เสียรับคำเบาๆพูดขึ้นก่อนที่คนปลายสายจะตัดสายไปเมื่อหมดธุระ โดยที่ไม่รู้เลยว่า....
“คอยดูนะฮยอกจะไม่ให้จีบพี่ทึกอีก ฮยอกจะป่วนคนที่ส่งมาให้เขาส่งฮยอกกลับเลย คอยดู”
คนตัวเล็กตั้งใจอย่างแน่วแน่ ใบหน้าหวานเริ่มยิ้มออกมาเมื่อคิดอะไรได้
....อีกไม่นานหรอก ถ้าฮยอกไม่ได้กลับ พี่ทึกก็ต้องมาหาฮยอก....
.
....
...........
“พร้อมแล้วครับ”
ฮยอกแจที่กลับมาหาทีมงานอีกรอบพูดขึ้นอย่างพร้อมดำเนินรายการ รอยยิ้มน่ารักๆที่ส่งออกมาทำให้ทีมงานที่พากันสงสัยคุณดาราตัวเล็กเมื่อกี้นี้ กลับมาดูแลคนตัวเล็กเหมือนเดิม..ก็เล่นน่ารักขนาดนี้
ทีมงานหลายคนเริ่มเข้ามาจัดเตรียมสถานที่ กล้องตัวใหญ่จากหลายๆมุมก็ถูกจัดเอาไว้ ฮยอกแจเดินไปตามรอบๆกรโจมหลังเล็กเงียบๆ จนเจอเข้ากับ..
“เจอแล้ว”
ฮยอกแจที่เห็นว่าคนอื่นยงคงยุ่งๆอยู่กับการเตรียมสถานที่ก็เริ่มปฏิบัติภารกิจแรกที่เขาคิดขึ้นมา
...ถ้าปล่อยเจ้าแพะ เจ้าแกะ พวกนี้ไป ทีมงานต้องวุ่นแน่ นั่นแหละ แล้วเขาก็จะโดนส่งตัวกลับ ฮะฮะ ฉลาดจริงๆเลย...
มือเรียวเอื้อมไปจับประตูคอกไม้อันเล็กเบาๆ ดวงตาเล็กที่ถูกแต่งแต้มจนสวยมีแววมุ่งมั่นมองไปที่เจ้าลูกแพะและลูกแกะทั้งสองตัวที่กำลังมองเขาเหมือนอยากจะออกมาด้านนอก ก่อนที่จะ....
“ทำอะไรนะ!”
เสียงทุ้มที่ดูดุดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้ฮยอกแจสะดุ้งน้อยๆ ก่อนที่จะเตรียมหันไปส่งยิ้มให้อีกคน ที่น่าจะเป็นทีมงานที่มาเจอเขา
“แหะๆ พอดีมันน่ารักฮยอกเลย...”
“อ้าว คุณซีวอน มาตรวจความเรียบร้อยเหรอครับ”
เสียงพีดีของรายการที่ตะโกนถามซีวอน ทำให้คนที่กำลังจะแก้ตัวเรื่องทำความผิดมองคนข้างหน้าอย่างงงๆ ก็ชื่อนี้มันชื่อเจ้าของที่นี่แล้ว...
...หนุ่มขนาดนี้เนี่ยนะ เป็นเจ้าของ เจ้าของที่นี่ จากที่ถามทีมงานมาทำธุรกิจหลายอย่างไม่ใช่เหรอไง รวยด้วย นายนี่เด็กเกินไปมั้ง....
“ครับ พอดีคังอินให้มาช่วยดูแลทุกคนกับฮยอกแจนะครับ ผมว่างพอดีเลยตกลงช่วย”
เสียงทุ้มตอบกลับอย่างใจดี พร้อมกับส่งโทรศัพท์ที่ปรากฏมีชื่อของคังอินขึ้นอยู่ให้กับพีดีของรายการได้คุยกับคนปลายสาย และด้วยรูปร่างหน้าตาที่ดีมาก ทำให้ตอนนี้คนตัวสูงในชุดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนต์ธรรมดากลายเป็นที่จับตามองได้ไม่ยาก ใบหน้าหล่อติดจะเรียบนิ่งทำให้ใครต่อใครยิ่งมองอย่างหลงไหล
“ขอบคุณมากครับคุณซีวอน....คุณฮยอกแจครับ อีก5นาทีเริ่มนะครับ” พีดีของรายการส่งโทรศัพท์เครื่องหรูคืนให้เจ้าของและกล่าวขอบคุณ ก่อนที่จะหันมานัดเวลากับคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆกัน
“นี่ๆ คุณคังอินว่าอะไรเหรอ” ฮยอกแจกระซิบถามคนข้างๆอย่างอยากรู้ ขาเล็กๆก็เขย่งเกือบสุดตัวเพื่อจะถามคนตัวสูงใกล้ๆ
“เป็นเด็ก ไม่ต้องรู้หรอก” ซีวอนตอบแค่นั้นก่อนจะเดินหนีไปทิ้งไว้แค่คนที่ยืนโวยวายอยู่ด้านหลัง
“ใครเด็ก ฮึ๋ย” ฮยอกแจบ่นตามหลังอย่างไม่พอใจ
...เขาเด็กที่ไหนกัน ปีนี้เขา22แล้วนะ เด็กตรงไหนไม่ทราบ นายหน้าแก่เอ้ย...
“ฮะฮะ”
เสียงหัวเราะเบาๆจากความคิดของฮยอกแจดังขึ้น เรียกความสนใจจากซีวอนได้เป็นอย่างดี แต่ภาพที่เห็นก็มีแค่คนตัวเล็กที่กำลังขำอยู่เบาๆเท่านั้น
...สนุกอะไรอยู่นะ....
.
...
.........
“นี่ครับ สคริปของเรามีไม่มากนะครับ ทางเราอยากเน้นให้ดูธรรมชาติ แต่ทางรายการขอเพิ่มคุณซีวอนเข้าไปเป็นที่ปรึกษาในรายการนะครับ”
สคริปบางๆเพียงไม่กี่แผ่น ยังไม่ทำให้ฮยอกแจได้เท่ากับสิ่งที่ทีมงานอธิบายอยู่ตรงหน้า
คนตัวเล็กรีบหันไปมองซีวอนที่ยืนอยู่ข้างๆ อย่างสงสัย แต่ท่าทางตอบกลับอย่างนิ่งเฉยของคนตัวสูงทำให้ฮยอกแจย่นจมูกใส่อย่างไม่ชอบใจ
...แข็งตายไปเลยนะ ฮึ๋ย...
“แล้วทำไมเป็นคุณซีวอนล่ะครับ ฮยอกนึกว่าเป็นทีมงานซะอีก”
“ทางคุณคังอินติดต่อให้นะครับ เราก็เห็นว่าดีแล้วนะครับ”
“เอ่อ..แต่ว่าคุณซีวอนเขา...”
“ถ้าพร้อมแล้วก็ไปถ่ายสิ ฉันจะได้กลับสักที”
เสียงทุ้มที่ขัดขึ้นมาทำให้ฮยอกแจหันหน้าหนีไปอีกทาง ปากเล็กๆบ่นแบบไม่มีเสียงอย่างไม่พอใจ ก่อนที่จะเดินหนีอีกคนไปทางกระโจมหลังเล็กที่ต้องถ่ายทำทันที
.
...
......
............
“รายการ STAR LESSON TAKE1 ACTION!”
เสียงของทีมงานที่เคาะสัญญาณเริ่มถ่ายทำดังขึ้น เพื่อบอกให้ทุกคนเริ่มทำหน้าที่ของตัวเองได้ รวมไปถึง...
“สวัสดีทุกๆคนครับ ฮยอกแจ อี ฮยอกแจครับ เรามาดูกันดีกว่าว่าวันนี้ผมจะมาทำอะไร”
เสียงหวานพูดอย่างซุกซน คุณดาราตัวเล็กที่อยู่ในชุดเสื้อเช็ตสีเข้มกับกางเกยีนต์เข้ารูปที่ควรจะดูเขร่งขรึม แต่พอฮยอกแจเป็นคนใส่กลับทำให้ดูน่ารักขึ้นมาแทน ประกอบกับกลุ่มผมสีอ่อนที่ส่องประกายนั้นอีก น่ารักสุดๆเลย
ฮยอกแจยิ้มหวานใส่กล้องอย่างน่ารัก จนคนที่มองอยู่หลายๆคนเคลิ้มไปกับความน่ารักนั่น มือเล็กผลักประตูกระโจมให้เปิดออกเบาๆและมองไปรอบๆอย่างตื่นเต้น
“ใช่ๆ ลืมไปเลย วันนี้ผมมีคู่หูด้วยนะ เป็นเจ้าของฟาร์มใหญ่ๆนี่เลยแหละ เดี๋ยวไว้จะแนะนำให้รู้จักนะ ถ้าเจ้าตัวเข้าเลิกทำหน้ายุ่งนะ”
กล้องตัวใหญ่ที่ตามเข้ามาก็คอยตามหลังคนตัวเล็กเงียบๆ แต่ไอ้อาการที่อยู่ดีๆก็หันกลับมามองกล้องก็ทำให้ตากล้องเผลอตกใจเหมือนกัน แต่เมื่อคนตัวเล็กเอานิ้วชี้มาแตะปากเบาๆและส่งสัญญาณให้เงียบเสียง คนที่ยืนดูอยู่หลายๆคนก็อดไม่ได้ที่จะเอ็นดูกับท่าทางแบบนั้น แต่คนที่โดนแซวกลางรายการอย่างซีวอนกลับทำเพียงแค่ส่ายหัวเบาๆอย่างเหนื่อยๆกับท่าทางของฮยอกแจ
...ซนแบบนี้ไง คังอินถึงห่วงหนักหนา ถ้าไม่ใช่เพราะคังอินกับอีทึกขอนะ ไม่มายืนเสียเวลาอยู่แบบนี้หรอก...
ก็เมื่อตอนสายที่ปกติ เจ้าของไร่ตระกลูชเว ไร่ที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดอย่าง ชเว ซีวอน จะเดินตรวจไร่กับฟาร์มหรือไม่ก็ทำบัญชีอยู่ที่บ้าน แต่เพื่อนรักเขาดันโทรศัพท์พาเรื่องวุ่นๆมาให้นะสิ จะปฏิเสธก็เห็นใจเพื่อนที่อาจจะต้องให้อีทึกเป็นคนมาเองอีก
...ก็เลย ดันเผลอรับปากว่าจะมาช่วยรายการซะได้ พลาดจริงๆ...
สุดท้ายก็ดินมาหยุดอยู่ที่กองถ่ายหลังรับปากเพื่อนเสร็จ แถมยังจับเด็กที่กำลังเล่นซนกับลูกแพะลูกแกะที่เขารับมาเลี้ยงจากชาวบ้านอีก และไหนจะไอ้การล้อเลียนเขาออกอากาศนั่นอีก
...อี ฮยอกแจ นี่มันน่าห่วงตรงไหนกัน...
“อ๊ะ! เจอแล้ว!”
เสียงใสที่ดังขึ้นจากมอนิเตอร์ เรียกให้ซีวอนหันกลับไปสนใจภาพตรงหน้าต่อ
และก็เจอเข้ากับภาพของดาราตัวเล็กจอมซนที่ชูซองของรายการอยู่ในมือ และค่อยๆเปิดมันออกอย่างตื่นเต้น
...เด็กจริงๆ หึหึ...
.
.....
.........
“วันนี้เป็นวันแรก ให้คุณลองทำความคุณเคยกับลูกแพะและลูกแกะสองตัวที่อยู่ด้านหน้า เพราะทั้งสองตัวจะเป็นเพื่อนของคุณจนกว่าจะจบรายการซีซั่นนี้”
ฮยอกแจอ่านจบก็ส่งยิ้มสดใสให้กับกล้อง สองขาเล็กพาเจ้าตัววิ่งออกไปเบาๆทางคอกไม้ที่เขาสนใจในทีแรก
...เอาหน่า มองข้ามแผนแรกที่ไม่สำเร็จไปก่อน สองตัวนั้นก็น่ารักเหมือนกัน...
“ชู่ว มันหลับอยู่ เงียบๆ” ฮยอกแจหันมากระซิบกับทีมงานเบาๆ ก่อนที่จะเดินไปนั่งลงข้างคอกไม้อย่างไม่กลัวเปื้อน
“แบะ...” เสียงลูกแพะในคอกไม่ดังขึ้นทันทีที่ลืมตามาเจอคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ตามด้วยลูกแกะตัวเล็กที่ทำท่าจะร้องตามออกมา
“ง่ะ มันร้องกันใหญ่เลย ทำไงดีครับๆ” ฮยอกแจหันมาถามทีมงานอย่างตกใจที่เจ้าสองตัวในคอกยังไม่หยุดร้อง แต่กลับร้องดังขึ้นเรื่อยๆ จนคุณดาราจอมซนเริ่มเบะปากตามอย่างทำอะไรไม่ถูกซะแล้ว...
“มันคงหิวนะ นี่นมมันอยู่ตรงนี้ สองตัวนี้มันกำพร้าแม่หน่ะ ฉันเอามาเลี้ยงจากชาวบ้านอีกที”
ซีวอนที่เดินเข้ามาช่วย ก็อธิบายช้าๆ พร้อมกับเดินไปหยิบอุปกรณ์สำหรับป้อนนมและขวดนมสำหรับลูกสัตว์สองขวดที่ด้านข้างมาให้ฮยอกแจแทน
“แบะ...” เสียงร้องของเจ้าลูกแพะดังขึ้นก่อนที่จะหันหน้าหนีขวดนมที่ซีวอนยื่นมา
“เป็นอะไรนะ ทำไมไม่กิน” ซีวอนพูดอย่างสงสัยก่อนที่จะเริ่มหาความผิดปกติของอุปกรณ์ตรงหน้า
“มาแล้วๆกินแบบนี้แทนเนอะ” ฮยอกแจที่ถือจานเล็ก ก็เนเข้ามาอย่างระวัง สองมือเล็กก็ประคองจานใบเล็กที่มนมใส่เอาไว้อย่างระวัง และวางลงตรงหน้าลูกแพะตัวเล็ก
สุดท้ายเจ้าแพะน้อยก็ค่อยๆกินนมในจานอย่างอร่อย ไม่ต่างจากเจ้าลูกแกะที่ยอมกินนมจากขวดนมของซีวอน
.
...
“อิ่มแล้ว ฮยอกเอาไปเก็บนะ” ฮยอกแจพูดกับเจ้าตัวเล็กตรงหน้าอย่างน่ารัก่อนที่จะลุกออกไป
“แบะ...”
“อ้าว เป็นอะไรไม่อิ่มเหรอ” เสียงร้องเรียกของลูกแพะ ทำให้ฮยอกแจที่กำลังจะเดินออกไปรีบหันกลับมาดู ก็เจอกลับเจ้าลูกแพะที่มองเขาอยู่ แต่นอกจากนั้นซีวอนก็มองเขาอยู่เหมือนกันนะสิ..
“ไปเก็บของก่อนนะ เดี๋ยวจะมาเล่นด้วย”
ฮยอกแจบอกลูกแพะอีกรอบ ก่อนที่จะหันกลับไปคืนจานใบเล็กกับทีมงานด้านนอก
หลังจากนั้นทางทีมงานก็ถ่ายภาพตอนฮยอกแจเล่นกับลูกแพะลูกแกะอีกสักพัก ก่ออนจะหยุดการถ่ายทำของวันและพากันกลับไป
.
....
........
.............
“นี่ นี่ๆ...”
“มีอะไรอีก ทำไมไม่ไปพักตามมาทำไม”
ซีวอนที่ทนแรงสะกิดของคนตัวเล็กที่เดินตามเขามาตลอดทางไม่ไหว หันกลับมาถามอย่างยอมแพ้ ก่อนที่ทำท่าจะเดินเข้าบ้านของตัวเองต่อ
“กินข้าวด้วยสิ นะนะ หิวมากๆเลย” ฮยอกแจอ้อนออกมาอย่างน่ารัก มือเล็กๆก็ลูบท้องตัวเองเบาๆอย่างน่าสงสาร
“แล้วทำไมไม่ทำกินล่ะ ทีมงานก็เตรียมของไว้ให้ครบนิ”
“ก็มันหิวนี่ นะนะ กินด้วยคนสิ”
“ไม่..” ไม่มีทางเด็ดขาด ถ้าซีวอนยอมให้นะ โต๊ะกินข้าววุ่นวายแน่
“นายกลับที่พักไปได้...”
“อ้าว คุณซีวอนป้าทำมื้อเย็นเสร็จแล้วเชิญที่โต๊ะค่ะ นั่นคุณฮยอกแจหรือเปล่าค่ะ...ตายแล้ว ตัวจริงน่ารักกว่าในทีวีอีกนะคะเนี่ย”
เซบิน แม่บ้านเก่าแก่ของซีวอนพูดขึ้นอย่างตกใจ ร่างท้วมของหญิงสูงวัยเดินเข้ามาจับมือของฮยอกแจอย่างตื่นเต้น และได้ผลตอบรับเป็นรอยยิ้มหวานๆจากคุณดาราตัวเล็ก
“ครับ ขอบคุณที่ชอบฮยอกนะครับ” ฮยอกแจตอบกลับอย่างน่ารัก คำแทนตัวเองน่ารักๆถูกหยิบขึ้นมาใช้เพื่อนเรียกความเอ็นดูจากคนตรงหน้า
“ค่ะ ป้าชอบคุณฮยอกแจมากเลย แต่เวลาร้องไห้นี่น่าสงสารมากเลยนะคะ ป้าชื่อเซบินนะคะ เป็นแม่บ้านที่นี่มาตั้งแต่คุณซีวอนตัวเล็กเลยล่ะค่ะ แล้วคุณฮยอกแจมาถ่ายรายการเหรอค่ะ” เซบินพูดอย่างตื่นเต้นกับคุณดาราตัวเล็กตรงหน้า
“ครับ วันนี้ฮยอกถ่ายจบแล้ว กำลังจะมาขอกินข้าวกับคุณซีวอน แต่คุณซีวอนไม่อนุญาตินะครับ ฮยอกคงต้องกลับไปกินที่กระโจมคนเดียว...”
เสียงหวานแผ่วๆและท่าทางน่าสงสารของฮยอกแจ ทำให้คนมองอย่างเซบินทั้งตกใจและสงสารเลยทีเดียว
“ตายแล้ว ทำไมคุณซีวอนแกล้งคุณฮยอกแจแบบนี้คะ ไม่เป็นไรค่ะ คุณฮยอกแจไปกินข้าวกับป้านะ ตัวยิ่งเล็กๆอยู่ต้องกินเยอะๆ” เซบินหันมาบ่นซีวอนนิดหน่อยก่อนจะหันไปคุยกับฮยอกแจต่อแทน
“ขอบคุณครับคุณแม่บ้าน แต่คุณซีวอนคงไม่อยาก...” ฮยอกแจแกล้งพูดเบาๆอย่างกลัวๆ อ่นที่จะหยุดพูดไปเหมือนไม่อยากพาดพิงถึงอีกคนหนึ่งมาก
“มากินด้วยกันก็ได้ ป้าตั้งโต๊ะเพิ่มเลยครับ”
สุดท้ายก็เป็นซีวอนที่ทนสายตากดดันจากคุณป้าแม่บ้านที่ทำเหมือนเขาเป็นคนผิดมากมาย และสายตาจากคนตัวเล็กที่อ้อนอยู่ไม่ไหว สรุปทุกอย่างขึ้นมาแทน
“โอเคค่ะ รอป้าจัดโต๊ะแปปเดียวนะค่ะคุณฮยอกแจ”
เซบินรับคำ ก่อนที่จะเดินไปจัดโต๊ะ แต่ยังไม่ลืมที่จะหันมาบอกฮยอกแจที่ยืนส่งยิ้มหวานให้อย่างห่วงๆ
...แค่นี้ก็รู้แล้ว ว่าคุณป้าแม่บ้าน เข้าข้างใคร...
.
...
........
...............
“มาวันแรกก็ทำให้เขาหลงกันเลยนะ แสบๆแบบนายนี่น่ารักตรงไหน” ซีวอนที่ยืนเงียบอยู่พูดขึ้นเมื่อเห็นฮยอกแจยืนยิ้มใส่เขาอย่างภูมิใจ
“น่ารักทุกตรงนะแหละ คุณแม่บ้านเขาอยู่กับคนหน้านิ่งทุกวันจนเบื่อไง โอ๊ะ! หอมจังเลย ฮยอกไปกินข้าวก่อนนะ...คุณเจ้าของฟาร์ม”
พูดแค่นั้นก่อนที่คุณดาราตัวแสบจะวิ่งไปทางที่คุณแม่บ้านเดินไป ทิ้งให้ซีวอนยืนมองตามอยู่ข้างหลัง
...รอบนี้นายชนะไป จอมแสบ...
100%
TaLk: ลง 14/02/15
เอาล่ะครบร้อยแล้ว และแล้วก็จะมีคู่สอง คังทึกค่าาาา เรื่องนี้จะมาไม่บอ่ยนะคะ อย่าเพิ่งทิ้งกันนะ มันแต่งยากกว่าเรื่องอื่นแล้วยาวกว่ามากๆเลยล่ะ
ใครหลงฮยอกเหมือยป้าเซบินบ้างยกมือ >_</ วันนี้เรามาพร้อมโอพีวีแหละ คึคึคึ
สุดท้ายรักทุกเม้น ทุกวิว ทุกโวหต ทุกแฟนคลับ รักรีดเดอร์ รักเอสเจสุดๆ
ไม่เม้นก็เล่นแท็กเนอะๆ #ฟิคเด็กฟาร์ม
เอาล่ะ มาถึงโอพีวีที่โอ้อวดเอาไว้(ที่จริงมันไม่ค่อยสวยหรอกแหะๆ) จิ้ม!
ตอบเม้นๆ
PumpkinViLLa (@pumpkinvilla) : อวยสุดไรสุดคนนี้ หลงฮยอกแล้วสินะ มาอ่านต่อเร็วๆๆๆ^^
Myhyukjae'108 (@jas-suju): เราก็ขอบคุณเหมือนกันนะที่ชอบ มันอาจจะไม่สนุกเท่ารายการ แต่จะไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอนค่ะ มาอ่านต่อเร็วๆ^^
Angle: มาอ่านต่อเร็วๆๆ ว่าเด็กแสบทำอะไรสำเร็จไหม คึคึ
hyuk4ever: ใช่เลย มาตอนแรกคนก็หลงรักซะเยอะเลยนะ มาอ่านต่อเร็วๆๆ ขอบคุณที่ชอบนะ^^
ปล. ตามเก็บภาพวอนต่อ 5555
HappyValentine’sDay
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
คุณเจ้าของฟาร์มใจดีกับน้องหน่อยสิคะ
คิดถึงยามียอมีที่เจอกันตอนแรกเลยอ่ะไรท์
ฮยอกแจน่ารักทุกตรงนะ พี่วอนไม่เห็นหรอ
ตาไม่ดีนะเราน่ะ 5555555
ทำจุ๊ๆเล่นกล้องงี้ งอแงอยากกินข้าวงี้ ใครจะไม่อยู่ข้างน้องล่ะ ใช่มะๆๆ #ทีมฮยอกแจ
ฮยอกแจกับน้องแพะน้องแกะน่ารักมากจริงๆนะ งืออออ
อยากให้ชีวอนไปรายการนี้เหมือนในฟิคจริงๆเลย ฟิน ;__;
รอน้าาาาา ;^)
คือ ความน่ารักกลบความแสบหมดเลย ฮ่าๆๆ น่ารักขนาดนี้ จะแสบ จะซนแค่ไหนก็ให้อภัยค่ะ
เอาน่าวอน โอกาสหน้าก็ยังมี ค่อยแก้มือใหม่นะ อิอิ
อยากจับเด็กซนมาตีก้นจริงๆ หมันเขี้ยว งื้อออออออออ ~
หลงฮยอกเข้าแล้ว
มาต่อไว้ๆนะคะ รออยู่ๆ^_^
ใช่พี่วอนป่ะเสียงนั้น
แต่ดูเหมือนจะไม่ง่ายนะ วอนมาขวางไว้พอดี อิอิ