ตอนที่ 4 : บทที่2 : วันหยุดแรก
บทที่ 2
เอามาให้อีกสักตอน ขอโทษที่มันอาจจะแปลกๆนะค่ะ ช่วงนี้แย่จริงๆ เหนื่อยจริงๆ เครียดแบบไม่รู้ตัวมารู้อีกทีตอนฟังเพลงก็ไม่สนุกแล้ว ฮือออ ไว้จะมาแก้ให้แน่ๆค่ะ ฝากหน่อยนะค่ะ^^
วันเสาร์ในเวลายามเช้าที่ใครหลายๆคนต่างนอนหลับสบายอยู่บนเตียงนอนของตัวเองซะส่วนใหญ่ แต่ไม่ใช่กับฮยอนซึงที่วันหยุดแรกของการทำงานเริ่มขึ้นอย่างน่าหงุดหงิด และตอนนี้เจ้าตัวก็ยืนทำหน้ายุ่งอยู่หน้าประตูบานใหญ่ของคอนโดท่านรองประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ มือเล็กถูกยกขึ้นมาขยี้ผมสีแดงสดของเจ้าตัวอย่างหงุดหงิดที่โดนเรียกออกมากะทันหัน
“คุณ ผมยืนรอนานแล้วนะ คุณรองประธาน” เสียงใสที่บ่งบอกถึงอารมณ์ขุ่นมัวของเจ้าตัวถูกส่งไปทางอินเตอร์โฟนหน้าประตู จนคนในห้องยืนอมยิ้มอย่างนึกสนุกกับอาการนั้น
ปัง
เสียงประตูห้องตรงหน้าเปิดออกมาเบาๆ ก่อนร่างสูงใหญ่ของเจ้าของห้องและเจ้าของชั้นนี้ทั้งชั้นจะปรากฏขึ้น
“คุณ! ทำไมไม่แต่งตัวเล่า!” ฮยอนซึงโวยวายอย่างไม่พอใจกับภาพร่างกายสูงใหญ่ของคนตรงหน้า และที่สำคัญ อีตารองประธานหื่นกามนี่ยังใส่แค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนี่สิ..
“โอ๊ะ! โทษทีๆ ฉันรีบสุดแล้วนะ เข้ามาสิ” จุนฮยองพูดอย่างสำนึกผิด แต่ไอ้ดวงตาแพรวพราวแบบนั้น ฮยอนซึงคนนี้คิดแค่ว่า.... มันน่าจิ้มให้บอดนัก ฮึ๋ย
“เดี๋ยวนี้ไม่ทาผมสีดำมาเลยนะ หมดเหรอ? ผมซื้อให้ไหม” จุนฮยองถามไปถึงผมสีแดงที่ตอนเจอกันวันที่บริษัทวันแรกคนตรงหน้าลงทุนเอาแว็กซ์เปลี่ยนสีผมมาทาให้ดูเรียบร้อย แต่เขาว่าแบบนี้เหมาะกับเจ้าตัวกว่าเยอะเลย ถึงจะไม่ค่อยชอบใจเวลามีคนมองตามก็เถอะนะ
“ทำไมเห็นผมหล่อกว่านะสิ อิจฉาใช่ไหม” น้ำเสียงมั่นใจมากของฮยอนซึงตอบกลับอย่างไม่กลัวเท่าไหร่ ก็นะทำงานมาด้วยตั้งหลายวัน ถ้าเขากลัวก็แย่แล้ว
“ที่จริงคุณมองผมตอนนี้ก็น่าจะรู้นะว่าผมจะอิจฉาคุณทำไม...คนสวย”
“หน้าด้าน..” ฮยองซึงบ่นเบาๆกับสภาพล่อแลหมของคนตรงหน้า แต่เหมือนจุนฮยองจะได้ยินซะอย่างนั้น
“อะไร”
“ไม่มีหรอก หลบสิ แล้วคุณก็รีบไปแต่งตัวแล้วมาคุยงานสิ วันนี้ผมเอาค่าล่วงเวลานะ บอกไว้ก่อน”
ฮยอนซึงพูดเสียงดัง ก่อนจะเดินเลยคนตรงหน้าเข้าไปนั่งรออีกคนทางโซฟารับแขกด้านหน้า อย่างไม่ค่อยสนใจคนที่เดินไปทางห้องนอนตัวเองสักเท่าไหร่นัก
.
...
.....
.............
“อ่ะ นี่เอกสารที่ต้องเอาไปคุยกับลูกค้าวันจันทร์นี้” จุนฮยองบอกพร้อมส่งแฟ้มเอกสารให้คนที่นั่งรออยู่
“ครับ แต่คุณไม่คิดจะแต่งตัวบ้างหรือไง โรคจิตของแท้นะเนี่ย” ฮยอนซึงบ่นให้อีกคนได้ยินพร้อมกับรับเอกสารในมือมาถือ
“ปากร้ายจริงๆ อืม....ว่าเจ้านายไม่ดีสมควรโดนลงโทษไหมนะ” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์อย่างปิดไม่มิดของจุนฮยองดังขึ้นข้างหูคนที่นั่งอยู่เบาๆ ก่อนที่ดวงตาที่มันเจ้าเล่ห์จนน่าหมั่นไส้จะมองใบหน้าสวยอย่างไม่วางตา
“หยุดก่อนสิคุณ...แบบนี้แสดงว่าคุณยอมให้ผมรักแบบที่ผมเคยพูดแล้วเหรอ” นิ้วเรียวเล็กของฮยอนซึงแตะเบาๆที่ริมฝีปากของจุนฮยอง ก่อนที่ดวงตาคู่สวยจะจ้องกลับจุนฮยองไปอย่างไม่เกรงกลัว
“ยังไม่เลิกเชื่ออะไรแบบนั้นอีกนะ อืม...ไม่ทาสีดำบนผมแบบวันนั้นก็ดี ตอนเหงื่อออกคงสวยดีนะ...ผมจะพิสูจน์เองว่าผมไม่อยู่ล่างคุณหรอก หึหึ”
จุนฮยองตอบกลับ ก่อนที่จะก้มไปหาความหอมจากซอกคอขาว มือใหญ่ก็ลูบเบาๆตรงหลังบางไล่มาถึงสะโพกอย่างต้องการที่จะแกล้ง จนคนได้รับตัวสั่นน้อยๆกับสัมผัสแปลกๆ
“อืม..คุณ..พอก่อนสิ...” ฮยอนซึงพูดอย่างติดขัดเมื่อรู้สึกแปลกๆกับลมหายใจอุ่นๆใกล้ลำคอ และมือที่ไล้อยู่แถวๆหลัง
“รอพิสูจน์ก่อนสิ จริงไหม...” จุนฮยองตอบกลับอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่จะมองคนตรงหน้า ที่ใบหน้าเริ่มขึ้นสีแดงเรื่อยๆจนแทบจะแข่งกับผลมะเขือเทศได้อยู่แล้ว
.
...
“พี่จุน! โยมารับพี่ซึงแล้วนะ”
เสียงใสของโยซอบดังขึ้นตั้งแต่เปิดประตูห้องของพี่ชายเข้ามา จนฮยอนซึงรีบผลักคนตัวใหญ่ออกไปอย่างรวดเร็ว มือเล็กเริ่มทำอะไรไม่ถูกจนได้แต่จัดผมตัวเองอย่างรีบร้อน
“อ้าว! พี่จุน! น่าเกลียดสุดๆ ไปแต่งตัวสิ โยขอพาพี่ซึงไปกินข้าวนะ บายๆ” โยซอบที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเดินมาจูงฮยอนซึงออกไปข้างนอกด้วยกันตามที่ฮยอนซึงได้นัดเอาไว้ตั้งแต่เช้า แล้วเขาก็บอกว่าจะมาหาที่คอนโดของจุนฮยอง
“เดี๋ยวโย รอพี่แปปหนึ่งนะครับ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” จุนฮยองพูดกับน้องชายอย่างอ่อนโยน ก่อนที่จะรีบเดินไปเตรียมตัว
“โอเคคร้าบ นั่งรอก่อนนะพี่ซึง” โยซอบตอบรับอย่างดีใจก่อนที่จะนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่เพื่อรอพี่ชายตัวเองแทน
.
...
..........
.......................
...............................
“เอาอันนี้ครับ นี่ด้วย เอาจานนี้ด้วยนะ พี่จุนพี่ซึงเอาอะไรอีกไหม?” โยซอบถามทั้งสองคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม ก่อนทั้งสองจะส่ายหน้าเร็วๆเพราะอาหารที่โยซอบสั่งไปก็ไม่ใช่น้อยๆเลย
ตอนนี้ร้านอาหารหรูในห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ โต๊ะมุมในของร้านมีโยซอบที่นั่งรออาหารต่างๆอย่างตื่นเต้นอยู่ กับจุนฮยองและฮยอนซึงที่โดนโยซอบสั่งให้นั่งฝั่งเดียวกัน ในแบบที่จุนฮยองก็ชวนคนตัวเล็กคุยตลอด แต่ฮยอนซึงทำเพียงตอบกลับเบาๆในบ้างครั้ง และไหนจะใบหน้าหวานที่แดงแทบจะตลอดเวลานั่นอีก ทำใหจุนฮยองไม่ได้โกรธอะไรเพราะคิดว่าอีกคนคงเขินอยู่แน่ๆ
“พี่จุน จะนั่งมองพี่ซึงเขาอีกนานไหม เขามาเสิร์ฟนานแล้วนะ” โยซอบเรียกคนที่นั่งอยู่เสียงดังจนจุนฮยองรู้สึกตัว
อาหารหลายอย่างที่โยซอบสั่งไป ถูกลำเลียงออกมาเรื่อยๆ และโยซอบก็จัดการทันทีจนไม่ได้สนใจสองคนที่มาด้วย ว่าจะกินทันเขาหรือเปล่าด้วยซ้ำ...
.
....
“อ้าว จุนฮยองคะ พอดีเลย โฮยอนมาคนเดียวพอดี นั่งด้วยคนนะค่ะ” เสียงแหลมเล็กของหญิงสาวดังขึ้น ก่อนที่จะนั่งเบียดลงไปข้างจุนฮยองอย่างไม่สนใจฮยอนซึงที่แทบจะตกไปอีกฝั่งจากแรงผลักของตัวเอง
“เอ่อ คุณ โฮยอนครับ พอดีพวกผมเรียบร้อยแล้ว ต้องขอโทษด้วยนะครับ”
จุนฮยองพูดอย่างรู้สึกผิดมือใหญ่วางเงินจำนวนหนึ่งไว้บนโต๊ะ ก่อนจะรีบดึงมือเล็กของฮยอนซึงให้ลุกตาม พร้อมๆกับโยซอบที่ปรายตามองหญิงสาวเล็กน้อยก่อนจะเดินตามออกมา
...คิม โฮยอน ผู้หญิงคนนี้ทั้งจุนฮยองทั้งโยซอบ ต่างลงความเห็นได้ว่า น่ารำคาญสุดๆ...
.
....
“นี่คุณ ทำไมไม่นั่งกินข้าวกับคนสวยๆเมื่อกี้ก่อนล่ะ”
เสียงหวานของฮยอนซึงดังขึ้นบนรถคันหรูหลังจากแยกกับโยซอบแล้ว และจุนฮยองก็อาสามาส่งคนตัวเล็กที่บ้านด้วยตัวเอง ยิ่งคิดถึงใบหน้าสวยที่ถูกแต่งออกมาอย่างดีของหญิงสาวรวมทั้งรูปร่างชวนมอง ทำให้ฮยอนซึงอดที่จะพูดถึงไม่ได้
“ก็..เอาน่า แต่นั่นนะคิม โฮยอน ลูกสาวของคุณคิม ชอนจุน ที่ร่วมงานกับบริษัทเราบ่อยๆ ไม่ได้เป็นอะไรกับผม” จุนฮยองพูดอย่างไม่คิดอะไร แต่เขากลับรู้สึกไม่อยากให้คนข้างๆเข้าใจผิด
ก่อนที่รถคันหรูจะมีความเงียบเข้ามาแทนที่ จนกระทั่งถึงจุดหมายหลังจากผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง
.
....
“ฮยอนซึง!” เสียงเรียกดังๆของจุนฮยองหยุดคนที่กำลังจะก้าวเข้าบ้านหลังเล็ให้หันมามองอย่างแปลกใจ
“...”
“ฝันดีนะ”
ไม่รู้ว่าเพราะรอยยิ้มอบอุ่น หรือเพราะเสียงอ่อนโยน ที่ทำให้คนตัวเล็กที่ยืนฟังได้แต่ก้นหน้าลงอย่างหนีสายตาของคนที่เพิ่งขับรถออกไป ใบหน้าหวานร็สึกร้อนจนมือเล็กสองข้างกุมมันเอาไว้เพราะรู้ว่า ตอนนี้...คงหน้าแดงทั้งหน้าแล้วแน่ๆ...
100%
Talk: ลง 24/01/15
เอามาให้ก่อนนนน ยังไม่ทันตรวจคำผิดอะไรเลย เพิ่งกลับมาจากขางนอก รีบสุดๆๆ
จะมาแก้ใหม่น้ออออ
รักทุกเม้น ทุกวิว ทุกโหวต ทุกแฟนคลับนะ รักรีดเดอร์ทุกคนเลย^^
ตอบเม้นๆ
Nick kies (@1234nick): ซึงไม่ได้เปลี่ยนสีผมหรอก แค่มาวันแรกก็อยากเรียบร้อย มาอ่านต่อเร็วๆนะ ขอบคุณที่ชอบค่ะ ขอโทษด้วยที่ตอนนี้มันแปลกๆ
ฟะฟ่ะฟ้ะฟ้าาา (@sasiwimon_): มาแล้วววว ขอบคุณที่ชอบนะๆ ขอโทษด้วยนะค่ะที่ตอนี้มันแปลกๆ จะมาแก้ให้จริงๆค่ะ^^
Wanna: มาแล้วค่ะ^^ คุณยงไม่ทำอะไรหรอก คุณยงน่ารัก? ขอบคุณที่ชอบนะ ขอโทษล่วงหน้าถ้ามันแปลกๆ
yongzaaazy (@loveyongyong) : หือ? ทำอะไรค่ะ มิ้นไม่รู้วววววววว คึคึ ขอบคุณที่ชอบนะ ขอโทษด้วยน้าถ้าตอนนี้มันแปลกๆ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อย่างน้อยซึงก็เขินแล้วเว้ยยยยย
ไรต์เตอร์:ไม่แปลกค่ะฟินดี><