คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : EP.17 – จัดการ H+
EP.17 – จัดการ
[แกต้องจัดการหมอนั่นนะจิน แกคนเดียวที่จัดการได้!] เสียงเตกีล่าดังจากปลายสาย วันนี้มันโทรมาหาฉันแต่เช้าเลย คงจะหงุดหงิดกับหมอนั่นไม่น้อยสินะ [ได้ยินที่ฉันบอกไหมวะ? ไอ้บ้านั่นรับตำแหน่งยังไม่พ้นเดือนก็ฟาดผู้หญิงในมหาลัยไปเกือบยี่สิบคนแล้วนะเว้ย! โอ๊ยทำไมนะ! ทำไมชีวิตฉันช่วงนี้ถึงพบเจอแต่ไอ้ผู้ชายพรรค์นี้ทั้งนั้นเลยวะ!]
“รู้แล้ว เดี๋ยวจัดการให้”
[ด่วน ๆ เลยนะแก ก่อนที่ไอ้บ้านั่นจะเคลมผู้หญิงหมดมหาลัย!]
หลังจากฟังยัยควีนตัวร้ายบ่นอีกสองสามประโยคก็กดวางสายกันไป ฉันมองใบหน้าตัวเองในกระจกอีกครั้ง แววตาเย็นชามองตอบกลับมาราวกับคนไร้ความรู้สึก
นานแค่ไหนแล้วนะ… รอยยิ้มของฉันมันหายไปนานแค่ไหนแล้ว
“เฮ้อ…” ฉันถอนหายใจให้ตัวเองเบา ๆ พลางใช้ผ้าขนหนูซับใบหน้า ก่อนจะหยิบเสื้อช็อปขึ้นมาสวมลวก ๆ หลายคนคงนึกภาพฉันใส่ชุดนักศึกษาไม่ออกสินะ แน่นอนล่ะ… เลิกคิดไปได้เลย เพราะฉันใส่แต่เสื้อช็อปกับกางเกงขายาวเท่านั้นแหละ ไอ้กระโปรงนักศึกษาหรือว่าเสื้อรัดรูปนั่นน่ะ… ฝันไปเถอะว่าฉันจะใส่
ครืด…
TEQUILA : วันนี้หมอนั่นมีเรียนบ่ายนะจิน ไปจัดการมันด้วย ANIS : จัดการอะไรกัน? LIQUEUR : นั่นสิ? หมอไหน? พวกแกมีเรื่องอะไรกัน? TEQUILA : ไม่มีอะไร ฉันให้จินไปจัดการไอ้รัฟเฟียนคนใหม่อ่ะ! LIQUEUR : อ้อ เข้าใจแล้ว ANIS : อ่าหะ เคลียร์ค่ะ |
ฉันเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าเป้เมื่ออ่านข้อความกลุ่มจนจบ ถึงแม้พวกเราสี่คนจะไม่ค่อยได้ว่างเจอกันบ่อย แต่ยัยสามสาวนั่นก็ขยันแชทกันแทบไฟลุก บางครั้งฉันถึงกับต้องปิดเสียงเตือนเลยทีเดียว พวกเรารักกันมากเลยนะว่าไหม?
มาพูดถึงรัฟเฟียนคนใหม่… จะว่าไปฉันก็ไม่เคยเห็นหน้าหมอนั่นเลยสักครั้งแฮะ แม้ตำแหน่งของฉันกับเขาจะควบคู่กันก็เถอะ ไม่เหมือนกับสมัยที่รัมยังครองตำแหน่งนี้อยู่ ฉันกับหมอนั่นได้เจอกันบ่อยจนกลายเป็นเพื่อนร่วมกลุ่มกันในที่สุด แต่กับหมอนี่กลับหายหัวไปเลย ฉันได้ยินเตกีล่าบ่น ๆ ว่าหมอนั่นไม่เคยเข้าสภาเลยสักครั้ง แถมยังทำตัวเสเพลไปวัน ๆ อีกต่างหาก
เหอะ! ได้เวลาสั่งสอนกฎระเบียบให้กับหมอนั่นแล้วสินะ
เป็นเวลาร่วมเดือนแล้วที่ซีเคร็ทเข้ามาดำรงตำแหน่งรัฟเฟียน ฉันไม่รู้ว่าหมอนั่นเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าถึงได้ทำตัวเสเพล เจ้าชู้ ฟันผู้หญิงไปทั่วสมกับตำแหน่งเลว ๆ นั่นซะจริง เพราะถึงแม้ตำแหน่งนี้จะดูเลวและอันตราย แต่มันมีไว้เพื่อควบคุมคนให้หวาดเกรง ไม่ใช่มีไว้เท่ ๆ แล้วฟันผู้หญิงเล่นไปวัน ๆ และแน่นอนว่าการประพฤติตัวแบบนั้นย่อมผิดกฎระเบียบของทางมหาวิทยาลัยอยู่แล้ว เตกีล่าเลยโยนหน้าที่ตักเตือนมาให้ฉันที่ ‘น่าจะ’ จัดการหมอนั่นได้
อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าของโค้ดเนมซีเคร็ทที่ใคร ๆ ต่างล่ำลือกันว่าหน้าตาดีนักหนาจะมีหนังหน้าเป็นยังไง!
มหาวิทยาลัย GBAC
“ฉันว่ายัยนั่นเสร็จซีเคร็ทไปแล้วแหละ”
“นั่นสิ เหอะ! นึกแล้วก็สะใจชะมัดเลย ชอบทำตัวไร้เดียงสาเรียกคะแนนสงสารดีนัก ป่านนี้คงโดนซีเคร็ทขย้ำตายคาเตียงไปแล้วล่ะมั้ง!”
“แน่ล่ะ ฉันได้ข่าวมาว่าหมอนั่นน่ะร้ายตัวพ่อ อันตรายสมกับตำแหน่งรัฟเฟียนเลยล่ะ ผู้หญิงอย่างนังอิงฟ้าน่ะ! สมควรจะโดนคนเลว ๆ แบบนั้นจัดการแล้วล่ะ เผื่อจะเลิกแอ๊บใสซื่อบ้าง!”
ครืด!
“ว้าย!”
“กรี๊ด!”
เสียงวัตถุหลายอย่างที่เคยวางอยู่บนโต๊ะหินอ่อนบัดนี้ตกกระจายลงเต็มพื้นสนามด้วยฝีมือของฉันเอง ส่งผลให้กลุ่มนักศึกษาหญิงปีสามประมาณสี่คนกรีดร้องด้วยความตกใจที่เห็นของตัวเองโดนปัดจนกระเด็นต่อหน้าต่อตา พวกเธอเงยหน้าขึ้นมองฉันด้วยสายตาไม่พอใจเหมือนพร้อมจะเหวี่ยงเต็มที่ หากทว่าพอสบกับสายตาเย็นเหยียบและเห็นว่าฉันคือใครพวกหล่อนก็รีบหุบปากฉับก่อนจะพากันหน้าซีดแล้วมองกันตาหลักตาเหลือก
“พูดอีกทีซิ...”
“...”
“ไอ้เวรที่ดักฉุดอิงฟ้าเมื่อคืนเป็นใคร!?!”
“เอ่อ...”
ฉันกดสายตาดุร้ายไล่มองทีละคนเพื่อเค้นคำตอบ ตอนแรกว่าจะไม่สนใจพวกเพื่อนตัวร้ายของอิงฟ้าแล้วนะ ตั้งใจจะเดินผ่านไปโดยไม่ทำอะไรอยู่แล้วเชียว แต่พอได้ยินบทสนทนาเลว ๆ ของผู้หญิงพวกนี้แล้วมันอดไม่ได้ อิงฟ้าไม่น่าคบเพื่อนชั่ว ๆ พวกนี้เลย พวกหน้าไหว้หลังหลอก คิดแต่จะทำร้ายกันตลอดเวลา มันน่าจับมากระทืบเอาเลือดเลว ๆ ออกจากหัวสมองซะบ้าง!
“ตอบ!!”
“คะ…คือ… เอ่อ…”
“ฉันถามว่าไอ้เวรเมื่อคืนนั่นเป็นใคร?! หรือต้องให้ช่วยง้างปากกันวะ!” ฉันกดเสียงต่ำพลางยกเท้าขึ้นกระแทกลงบนเก้าอี้หินอ่อนที่พวกเธอนั่งอยู่
ตึง!
“บอกแล้วค่ะรุ่นพี่! เขา… เขาชื่อซีเคร็ทค่ะ”
“ซีเคร็ท?” ฉันปรายตามองเจ้าของคำตอบนั่นด้วยสายตาเย็นชา พวกเธอรีบละล่ำละลักตอบด้วยความรวดเร็ว
“ใช่ค่ะ ระ… รัฟเฟียนคนใหม่นั่นแหละค่ะ!”
หมายความว่า… ไอ้สารเลวที่ทำระยำกับอิงฟ้าเมื่อคืนก็คือ… ซีเคร็ท?
รัฟเฟียนคนใหม่สินะ!!
[บทบรรยาย ซีเคร็ท]
“อื้อ~” เสียงครางในลำคอดังขึ้นภายในห้องนอนกว้างขวาง ร่างอวบอัดขยับเคลื่อนไหวไปตามแรงอารมณ์บนร่างกายแข็งแกร่งเต็มไปด้วยหมัดกล้ามของผม ริมฝีปากแดงสดกดจูบลงมาอีกครั้งก่อนส่งแรงควบรุนแรงราวกับจะขาดใจตายก็ไม่ปาน
“อ่า...” ผมเงยหน้าสูดปากเสียงดังไล่อาการสะท้านกายที่ถูกผู้หญิงเหนือร่างควบคุม เธอเร่าร้อนและโคตรจะรุนแรงเลย ถูกใจผมชะมัด!
“อ๊า...” เธอครางออกมาอีกรอบเมื่อริมฝีปากร้อนของผมครอบครองความอวบอิ่มทั้งสองของเธอ มือหนาก็เคล้นคลึงไปตามแรงอารมณ์พลุ่งพล่าน ดูดดึงจนหน่ำใจผมก็จับร่างของเธอให้พลิกกายลงด้านล่างโดยมีร่างแกร่งของผมทาบทับและเคลื่อนไหวรุนแรงอย่างไม่มีวี่แววจะหยุดพัก “อ๊ะ... .อ่า”
เสียงครางยังดังระงมแข่งกับเสียงร่างกระทบกัน ผมสูดปากขณะขยับกายเข้าหาร่างอวบอิ่มด้วยความรัวเร็ว เธอผวากอดรอบคอผมพร้อมร่างที่กำลังสั่นสะท้านเกร็งกายแน่น ผมจึงรีบส่งแรงเน้น ๆ เพื่อปลดปล่อยอารมณ์ดิบตามเธอไปในเวลาต่อมา
“แฮ่ก... ฉะ… ฉันรักนายนะซี”
วิสกี้จูบปากผมอีกรอบพลางกระซิบคำรัก ผมปล่อยให้เธอกระทำตามใจชอบขณะถอดเครื่องป้องกันออกจากร่างกายตัวเอง
น่าขำนะว่าไหม? ผมกับเธอรู้จักกันยังไม่ถึงสามวันด้วยซ้ำแต่ผมก็ได้ขย่มเธอง่าย ๆ แถมเธอยังบอกรักผมได้อย่างหน้าตาเฉย ผู้หญิงสมัยนี้ยังมีกันอยู่ไหมนะ... ไอ้คำว่ายางอายน่ะ
ความคิดเห็น