ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    -ночь- NighTime' รับวิจารณ์นิยาย

    ลำดับตอนที่ #38 : SENT :: CONVERT - Evening Ray [คุณMoonMaru]

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 98
      1
      7 ส.ค. 60

    CONVERT – Evening Ray

    สวัสดีครับ คุณมูนมารุ ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ใช้เวลาเกือบสองเดือน(...)ในการส่งงาน ไม่มีอะไรจะแก้ตัวครับ ส่งเลทก็คือเลท 5555 แต่เอาเป็นว่า หวังว่าจะชอบคำวิจารณ์ของผมนะครับ ถ้ามีอะไรส่วนไหนผมเข้าใจผิดไป สามารถชี้แจงและติเตียนได้นะครับผม ขอบคุณที่ใช้บริการร้านวิจารณ์นิยายเล็กๆ ของผมนะครับ ^ ^

    1
    .ชื่อเรื่อง (7 คะแนน/10 คะแนน) ถ้าผมตีความหมายชื่อเรื่องไม่ผิด มันก็คงหมายถึงความเปลี่ยนแปลงหลังแสงสุริยายามเย็น อะไรประมาณนั้นสินะครับ? ชื่อเรื่องต้องอาศัยความหมายแฝงเยอะก็ไม่ได้แน่อะไร แต่ผมว่าถ้ามีชื่อไทยให้เข้าใจง่ายขึ้นจะดีกว่ามากเลยล่ะครับผม

     

    2.เนื้อเรื่อง (21 คะแนน/30 คะแนน) เนื้อเรื่องโดยรวมจัดว่าดี น่าติดตามนะครับ แต่เปิดมาในช่วงแรกนั้นค่อนข้างเนิบไปเสียหน่อย ด้วยการที่คามิลเลียอธิบายเหตุการณ์ทุกอย่างเกี่ยวกับโลกหรือฉากของเนื้อเรื่อง ตรงนี้เลยทำให้แอบน่าเบื่อไปหน่อยนึง แล้วก็ผมแอบรู้สึกว่าหลายอย่างมันดูลงล็อกไปหมด แบบจะเกิดก็เกิดจะจบก็จบอะไรแบบนี้ ขาดความสมเหตุสมผลไปบ้าง(อ่านได้ต่อในส่วนตอนที่ 9) แต่เอาจริง ความแฟนตาซีมันก็มีอะไรเกิดขึ้นได้หมดล่ะนะครับ แต่แค่มันมีความรู้สึกว่าง่ายไปหน่อยเท่านั้นเอง อย่างชามาลที่จู่ๆ ก็พานางเอกเข้าฐานไม่ซักถามอะไร โชคดีที่ดันมาเป็นนางเอก แล้วทุกอย่างก็เลยไหลไปตามเนื้อเรื่อง เป็นต้นครับ งงมั้ย? คือผมก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน 5555

                ตรงส่วนของการดำเนินเรื่อง ความเร็วไม่ช้าไม่เร็วเกินไปนะ ในความคิดผม เพียงแต่การตัดฉากอะไรพวกนี้ยังทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คืออ่านแล้วเรื่องนี้ยังดึงอารมณ์ผู้อ่านได้ไม่ขนาดนั้นน่ะครับ เหมือนจะตกใจก็ตกใจได้ไม่สุด จะเศร้าก็ไม่สุด ประมาณนั้นครับ

    บทที่ 2 ผมว่าฉากที่จู่ๆ ตัวนางเอกสัมผัสได้ถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามามันแปลกๆ ครับ คือพอเข้าใจที่ทรุด แต่งงว่าทำไมจู่ๆ ถึงแรงกลับมา? หรือเป็นเพราะอันตรายที่ว่านั่นมาถึงแล้วหรอครับ? แล้วก็ฉากตอนที่นางเอกสัมผัสได้ถึงอันตรายแล้วต้องกุมหน้าอก แต่ก็ต้องรักษากิริยาทุกอย่างเอาไว้ให้คงที่ อ่านแล้วมันขัดๆ กันครับ คือ กุมหน้าอกขนาดนั้นจะไม่มีใครสังเกตเลยหรอครับ? เพราะตอนนี้ตัวคามิลเลียเองก็เป็นเป้าสนทนาอยู่ด้วยแล้ว ประมาณนั้นครับ

                แล้วก็ฉากต่อสู้ที่แนทสบถว่ามีคนเก่งระดับนี้อยู่ด้วยหรอ ผมว่ามันไม่น่าแปลกใจนะ เพราะจากคำบรรยายข้างต้นที่บรรยายว่า “แนทพยายามใจกล้า...” แสดงว่าตัวเธอก็ต้องรู้อยู่ในระดับหนึ่งแล้วล่ะว่ามันน่าจะใช้ไปได้ไม่ตลอดรอดฝั่ง แล้วก็จากความโกลาหลที่เกิดขึ้น แสดงว่าอย่างน้อยๆ พวกนี้ก็ต้องมีคนเก่งอยู่แล้ว เพราะเป็นถึง กองโจรชื่อเสียงกระฉ่อน ไม่งั้นคงโดนทางจักรวรรดิกำราบไปนานแล้วครับ จากที่ผมอ่านแล้วตีความเอง เข้าใจเองน่ะนะครับ

    บทที่ 3 มีการบรรยายว่าตระกูลวาลัคของนาตาเลียนั้นเป็นตระกูลจอมเวทที่ใช้เวทมนตร์ได้ดั่งใจ ค่อนข้างขัดกับบทที่แล้วที่บอกว่านาตาเลียทำได้แค่เสริมกำลังขาครับผม

    บทที่ 4 “และที่เขาพูดเมื่อกี้ คำที่ในสมัยนี้ไม่มีใครใช้กันแล้ว...” ตรงนี้ด้วยความที่เป็นการบรรยายของตัวคามิลเลีย ถ้าเธอไม่เข้าใจความหมาย เธอก็ไม่น่าจะรู้น่ะครับว่ามันเป็นคำที่ “สมัยนี้ไม่มีใครใช้แล้ว” น่าจะเป็นอารมณ์ “คำที่ไม่มีใครใช้กัน” มากกว่า

                แล้วก็ถ้านางเอกต้องแอบหลบๆ ซ่อนๆ มาจริง ผมว่ามันแปลกที่เธอเลือกใส่ชุดสีชมพูหวานจ๋อย เพราะมันเป็นสีค่อนข้างสะดุดตาน่ะครับ

    บทที่ 9 ผมงงมากครับ อ่านในตอนนี้ อะไรคือเหตุผลที่ทำให้จู่ๆ ทุกคนก็ต่างอธิบายเหตุผลของตัวเองขึ้นมา? คือศัตรู(ที่เป็นอดีตมิตร) รับโทรศัพท์ก็ปล่อยให้เขาคุยอย่างนั้นน่ะหรอ? ทำไมจู่ๆ คามิลเลียถึงยอมปลดอาณาเขต ในเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นหนอนบ่อนไส้ แม้จะเป็นอดีตเพื่อนร่วมรบ แต่ก็ยอมง่ายๆ ทั้งที่ได้เปรียบอยู่? ทั้งที่จะหนีไปพร้อมกันทุกคนก่อนทางนั้นจะมาก็ได้ ไม่ใช่ยืนรอทางนั้นมาสมทบแล้วก็ต้องกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แถมพอมาถึงทุกคนก็ใจเย็นมาก ทั้งที่จนถึงตอนนี้บิวท์อารมณ์ผู้อ่านแทบตายว่าเป็นสงครามที่แลกเลือดกัน คือคำถามผมตรงจุดนี้เยอะมาก แล้วผมก็งงมากด้วยครับ ไม่โกรธนะ 55 (ซึ่งต้องบอกต่อเลยว่า เกี่ยวเนื่องไปงงต่อในตอนที่10 ว่าทำไมถึงแนะนำตัวราวกับเป็นเพื่อนกันขนาดนั้น...)

     

    3.การใช้ภาษา (30 คะแนน/35 คะแนน) ภาษาของคุณมูนมารุนี่จัดว่าสวยเลยนะครับ คำผิดเองก็ไม่เยอะมาก อ่านค่อนข้างสบายตาดี ไม่ค่อยมีข้อให้ติสักเท่าไหร่ การบรรยายเองก็เห็นภาพชัดเจนดีมากเลยล่ะครับ ผมชอบนะ

                อาจจะมีแค่เรื่องการเรียบเรียงประโยคที่ดูงงๆ บ้าง แปลกๆ บ้าง แต่ผมก็เชื่อว่าแต่งไปเรื่อยๆ ตรงจุดนี้จะดีขึ้นเอง เหมือนบางทีรูปประโยคสวย ต้องการสื่ออะไรหลายอย่าง เลยทำให้รูปประโยคออกมาปนๆ กัน จนรูปประโยคเพี้ยนไปน่ะครับ

                อีกเรื่องคือเรื่องการเชื่อมประโยค บางที บางประโยคของคุณมูนมารุสามารถเขียนเป็นประดยคเดียวได้ ใช้คำสันธานต่างๆ เชื่อมเอาได้ แต่บางทีก็เชื่อมจนรูปประโยคอ่านแล้วแอบงง ตรงนี้ก็อยากให้ทบทวนดูด้วยนะครับผม

                แล้วก็ผมเห็นคุณมูนมารุใช้ “แต่อย่างนั้น” เยอะ แต่ผมรู้สึกว่ามันทำให้อ่านแล้วแปร่งๆ รวมถึงความหมายด้วย ถึงจะเข้าใจก็เถอะ ถ้าเขียนให้คุ้นชินและอ่านเข้าใจง่าย ใช้คำว่า “แต่ถึงอย่างนั้น” จะดีกว่าครับ

    บทนำ -

    บทที่1 คำผิด เนียบร้อย - เรียบร้อย

    บทที่2 คำผิด ละ – และ , ร่วม - รวม

    - เป็นสิ่งที่ฉันรู้โดยใช้ “วิธีนั้น”... เหลือแค่ว่าฉันจะใช้ประโยชน์จากมันยังไง

                ตรงช่วงนี้ผมว่าประโยคยังไม่ค่อยชัดเจนครับ ว่าตัวคามิลเลียจะใช้ประโยชน์จาก “อะไร” ด้วยการขึ้นต้นประโยชน์ที่พูดถึง “เรื่องราว” ที่คามิลเลียเล่ามาตั้งแต่ต้น ทำให้อ่านแล้วเหมือนเธอจะใช้ประโยชน์จาก “ข้อมูล” ที่เธอรับรู้มามากกว่า แต่ผมไม่แน่ใจว่าคุณมูนมารุตั้งใจจะสื่อถึง “วิธีนั้น” รึเปล่าที่เธอจะเลือกใช้ประโยชน์ยังไง (หรือถ้าต้องการจะสื่อถึงข้อมูลพวกนั้นอยู่แล้วก็ข้ามไปครับ 555)

    - ตามจริงแล้ว มีโรงเรียนแบบนี้กระจายไปตามมหานครใหม่ทั่วโลก ที่ๆ มีบุตรหลานของ 72 ตระกูลอยู่

                ตรงประโยคที่ผมว่าใช้ “ที่” รอบเดียวพอครับ เป็น “ตามจริงแล้ว มีโรงเรียนแบบนี้กระจายไปตามมหานครใหม่ทั่วโลกที่มีบุตรหลานของ 72 ตระกูลอยู่” เขียนเป็นประโยคเดียวไปเลยดีกว่า

    - มันตะโกนคำว่าฆ่ามันซ้ำไปซ้ำมาอย่างบ้าคลั่ง

                ตรงนี้ผมว่าใส่เครื่องหมายคำพูดครอบไว้หน่อยก็ดีครับ อย่างเช่น “มันตะโกะคำว่าฆ่ามันซ้ำไปซำมาอย่างบ้าคลั่ง”

    บทที่3 คำผิด บรรยกาศ – บรรยากาศ

    - จึงจะพบเห็นได้หลายตระกูล     

                ผมว่าประโยคนี้ไม่จำเป็นต้องมีคำว่า “จะ” ครับ อ่านแล้วแปลกๆ

    - เพราะฉะนั้น ฉันจึงต้องฉลาดเฉลียวพอที่จะใช้เล่ห์กลกับสตรี...

                ตรงย่อหน้านี้ทั้งย่อหน้า อ่านแล้วเข้าใจความหมายแต่รูปประโยคงงๆ ครับ แนะนำให้ลองอ่านทวนแล้วแก้ไขดูนะ

    - จอมเวท หรือก็คือมนุษย์ผู้มีบรรพบุรุษเป็นแม่มดในอดีตอันห่างไกล จอมเวทสามารถใช้เวทมนตร์ ทำให้ปาฏิหาริย์ทั้งหลายเป็นจริง มีการเปิดเผยตัวตน...

                ตรงนี้รูปประโยคแปลกๆ ครับ น่าจะเป็น “จอมเวท หรือก็คือมนุษย์ผู้มีบรรพบุรุษเป็นแม่มดในอดีตอันห่างไกลนั้น สามารถใช้เวทมนตร์ทำให้ปาฏิหาริย์ทั้งหลายเป็นจริง พวกเขามีการเปิดเผยตัวตน.. หรืออะไรประมาณนั้นครับ

    บทที่4 คำผิด เสื้อเชิต – เสื้อเชิ้ต

    - ถึงกระนั้นก็ยังทำให้ [ปีศาจในคราบมนุษย์] ชามาล นาเบเรียสยังคงงดงามในแบบของเขา

                ประโยคนี้ไม่ต้องใช้ “ยังคง” ซ้ำด้านหลังครับ เพราะคุณมูนมารุใช้ “ยัง” ตอนแรกไปแล้ว หรือจะกลับกันแทนก็ได้นะครับผม

    บทที่5 คำผิด เนื้อมนุษย์ - เหนือมนุษย์

    บทที่6 คำผิด เพชฆาต – เพชฌฆาต , ออกม – ออกมา

     

    4.ตัวละคร (10 คะแนน/15 คะแนน) เอาจริง ตรงนี้คุณมูนมารุก็ทำได้ดีอยู่แล้วนะ เรื่องของนิสัยตัวละคร ด้วยความที่บรรยายแบบบุคคลที่หนึ่งทำให้ผู้อ่านสามารถเข้าถึงลักษณะนิสัยของคามิลเลียได้เป็นอย่างดี อาจจะมีบ้างที่นิสัยคามิลเลียยังไม่คงที่ เดี๋ยวทำตัวสมวัยอย่างเด็กอายุ16(?) หรือ บางทีที่ทำตัวดูเจนโลกเหมือนผ่านมานานอะไรแบบนี้ แต่โดยรวมแล้วก็จัดว่าดีครับ ในส่วนของคนอื่น มันยังไม่มีอะไรมากนัก แต่ก็ไม่มีข้อให้ติอะไรในเรื่องของลักษณะนิสัย

                ส่วนเรื่องภาพลักษณ์ภายนอก คุณมูนมารุอาจจะยังไม่ค่อยตามติดลักษณะภายนอกตัวละครเท่าไหร่ เหมือนนอกจากครั้งแรกแล้วก็ไม่มีกล่าวถึงอีก แต่ตรงส่วนนี้คิดว่าคงเป็นเพราะลักษณะการบรรยายแบบบุคคลที่หนึ่งด้วยครับ

                ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ตัวละคร ตรงส่วนนี้ผมว่ามันยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่ อย่างตัวของคามิลเลียเองที่จู่ๆ ก็เกิดความรู้สึกรักต่อเกรโกรี หรือตรงนี้ผมอาจจะไม่เข้าใจมันเองก็ได้ล่ะครับ (เพราะมันก็เป็นส่วนหนึ่งว่าทำไมผมถึงไม่ค่อยอ่านนิยายรัก 5555 ) คือถ้าเป็นความรู้สึกผูกพันแบบพ่อลูกผมยังพอเข้าใจได้ ผมรู้สึกว่ามันชั่ววูบขึ้นมา เหมือนเป็น”ความยึดติด”เสียมากกว่าที่จะเป็น“ความรัก” ประมาณนั้นล่ะมั้งครับ หรืออย่างความสัมพันธ์ระหว่างตัวคามิลเลียกับชามาล รู้สึกว่าชามาลไว้ใจ(?)ในตัวของคามิลเลียมากไปหน่อย ประมาณนั้นน่ะครับ

     

    5.การจัดรูปแบบ (10 คะแนน/10 คะแนน) ส่วนนี้ไม่มีปัญหาครับผม อ่านง่ายสบายดี มีเว้นวรรคย่อหน้าเรียบร้อยดีครับผม

     

    รวมคะแนน 78 คะแนน/100 คะแนน

     

    ผมเป็นนักวิจารณ์ฝึกหัด อาจจะมีผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะครับ ^ ^

    ผมเป็นคนเกณฑ์สูงครับ สารภาพตามตรงเลย แล้วก็ค่อนข้างจู้จี้จุกจิก เรื่องมากอีกหน่อย แหะๆ

    อาจจะยาวไปบ้าง แต่ทุกอย่างผมตั้งใจวิจารณ์ทุกรายละเอียดเท่าที่ผมสามารถทำได้ครับ

    ถ้ามีส่วนไหนก็ผมอ่านแล้วเข้าใจผิดไปก็ต้องขออภัยด้วยเช่นกันครับ

    ขอบคุณที่ใช้บริการร้านวิจารณ์ของผมนะครับ  ^ ^

     

    RECEIVE’

    ชื่อของท่าน :

    นามปากกา :

    วันที่รับงาน :

    ความรู้สึกต่องานวิจารณ์ :

    รบกวนแปะแบนเนอร์และโหวตให้ด้วยนะครับ :

    เพิ่มเติม (คำติชม ฯ) :

    ขอบคุณที่ไว้ใจผมให้ทำงานวิจารณ์ชิ้นนี้นะครับ หากมีข้อสอบถามอะไรเพื่อพัฒนาผลงานท่านสามารถสอบถามผมได้ ถ้าผมตอบได้ก็จะช่วยเต็มที่ครับ แล้วก็หากมีผลงานชิ้นใหม่ ยินดีต้อนรับที่ NighTime’ รับวิจารณ์นิยายนะครับ  ^ ^

         
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×