-ночь- NighTime' รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #33 : SENT :: The Depth ความทรงจำ ความรักและความตาย [คุณโม]

The Depth ความทรงจำ ความรักและความตาย

สวัสดีครับคุณโม ขอบคุณที่ไว้ใจให้ผมทำการวิจารณ์นิยายให้นะครับ ผมต้องยอมรับว่าเป็นนิยายแนวที่ผมไม่ค่อยอ่านจริงๆ ไม่ใช่ตรงความดาร์ก แต่เป็นตรงส่วนของเรื่องรักๆ อะไรแบบนี้มันไม่ค่อยตรงกับความชอบผมเท่าไหร่ 555 เพราะงั้นอาจจะวิจารณ์ได้ไม่เต็มที่เท่าไหร่ แต่จะพยายามให้ออกมาดีที่สุดนะครับ!

1.ชื่อเรื่อง (8 คะแนน/10 คะแนน) – ชื่อเรื่องดีนะครับ แต่ผมคิดว่ามันห้วนไปหน่อย มันเข้ากับธีมเรื่องดีกับความดราม่าดี แต่ยังไม่ค่อยเห็นถึงความดาร์กเท่าไหร่ ถ้าอ่านผ่านๆ คงเป็นว่าเป็นแนวรักเศร้าๆ ทั่วไป ไม่ใช่แนวดาร์กขนาดนี้น่ะครับ

2.เนื้อเรื่อง (27 คะแนน/30 คะแนน) – ถึงผมจะไม่ชอบอ่านแนวนี้ แต่ถ้ามองในฐานะคนอ่านนิยายแนวดราม่า รักโรแมนติก สะท้อนสังคม เนื้อเรื่องจัดว่าดีเยี่ยมเลยนะครับ ไม่มีข้อติเลย การเฉลยปมในใจหรือแผลทางจิตใจของตัวละครเองก็ทำได้ค่อนข้างดี ไม่ทำให้เนื้อเรื่องสะดุด และได้กลิ่นอายความดราม่าได้อย่างเต็มที่ดีมากเลยล่ะครับ การเดินลำดับเวลาในเรื่องก็ค่อนข้างชัดเจนว่าเวลาค่อยๆ ผ่านไป เป็นเรื่องราวของเด็กน้อยสิบขวบที่ค่อยๆ โตขึ้นเรื่อยๆ อาจจะมีเรื่องการดำเนินเรื่องที่ค่อนข้างเนิบไปบ้าง ไม่ค่อยตรงกับจุดสนใจของเรื่อง แต่ตรงนี้ก็พอจะเข้าใจได้ครับว่ามันเป็นการปูทางเรื่องไปเรื่อยๆ แต่ผมคิดว่ากว่าจะถึงปัจจุบันซึ่งเป็นปมหลักของเรื่องน่าจะนานพอสมควรเลยทีเดียว เพราะจากจำนวนเกือบยี่สิบตอน แต่ยังคงเป็นพาร์ทอดีต ซึ่งจัดว่าค่อนข้างนานกว่าจะเข้าเรื่องหลักครับ

3.การใช้ภาษา (27 คะแนน/35 คะแนน) – โดยรวมแล้วภาษาจัดว่าดีนะครับ อ่านแล้วค่อนข้างไหลลื่นไม่สะดุดเท่าไหร่ คำผิดยังพอมีบ้างประปรายแต่ไม่ได้เยอะขนาดนั้นครับ

แต่การใช้คำที่สละสลวยในมุมมองบุคคลที่หนึ่งบางทีทำให้คำดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติครับ อย่างในคำพูดบางประโยค เช่น ลอยด์มามอบให้เธอไม่ได้ เป็น ลอยด์มาให้เธอไม่ได้ (คำว่า”มอบ” ปกติเราจะไม่ค่อยพูดกันเท่าไหร่ ยิ่งถ้าสนิทด้วยแล้ว) หรือตอนดำเนินเรื่อง เช่น มีการ์ดเล็กๆ ใบหนึ่งอยู่ ฉันจึงหยิบมันขึ้นมาดู ถ้าใช้เป็น “ฉันเลยหยิบมันขึ้นมาดู” จะทำให้ดูเป็นธรรมชาติ ดูเป็นการเล่าเรื่องมากกว่าครับ เพราะมุมมองที่หนึ่งแบบนี้ ให้เปรียบมันก็คือการเล่าเรื่องให้ผู้อ่านฟัง ถ้าทางการไปจะทำให้มันแปลกๆ น่ะครับ

มีเรื่อง จ้ะ - จ๊ะ เสียงสูงต่ำใช้แบบนี้ครับผม หลายคนชอบใช้ผิดเป็น จ่ะ ซึ่งปกติไม่เขียนไม้เอกครับ แต่ใช้เป็นไม้โทแทน คำว่า “เถ่อะ” ไม่มีไม้เอกนะครับผม เป็น “เถอะ” ธรรมดา แล้วก็เรื่องเว้นวรรคครับ มีเว้นวรรคลั่นอยู่ประปราย รวมถึงการใช้เว้นวรรคหลังไม้ยมก (ๆ) ด้วยครับ

เรื่องถัดมาคือการใช้จุดไข่ปลา “...” ผมสังเกตว่าคุณโมใช้มันเยอะมาก ซึ่งพอเยอะไปทำให้อ่านแล้วมันจะกลายเป็นรกแทนน่ะครับ บางช่วงที่ไม่จำเป็นต้องใช้ ก็พยายามเลี่ยงการใช้จะดีกว่าครับ ฝช้แค่เคาะวรรคพอครับ (ยกตัวอย่างเช่น “มิเรียมพูดต่อพลางหัวเราะเบาๆ... ความหมายของเธอคือ... อีริคน่ะ... ไม่มีฝีมือในเรื่องอาหารเลยน่ะสิ...”ทั้งย่อหน้านี้(และในอีกหลายๆ ย่อหน้า ผมคิดว่าไม่มีความจำเป็นต้องใช้ “...” เลยครับ )

แล้วก็เรื่องสุดท้าย คือ เรื่องคำศัพท์ครับ ผมคิดว่าคุณโมใช้ศัพท์ไม่ค่อยหลากหลายเท่าไหร่ ใช้คำเดิมค่อนข้างเยอะ ตรงนี้ถ้าใช้คำหลากหลายจะทำให้ภาษาสวยมากขึ้นและอ่านได้ลื่นขึ้นไปอีกครับผม (อย่างเช่น ตัวจีเซลที่ชอบประหม่าเขินอายเวลาอยู่กับเซดริก คุณโมก็จะใช้คำว่า “ประหม่าเขินอาย” ซ้ำค่อนข้างบ่อย เป็นต้น)

บทนำ คำผิด -

บทที่1 คำผิด คว่ำหน้า – สระมันซ้อนครับ ผมพิมพ์ตามไม่ได้ , โค๊ช – โค้ช , แน่ะ - แหนะ , ตัวย่อย่อ – ย่อครั้งเดียว , จำต้อง - จำเป็นต้อง , บลูซีย – บลูซีย์ , ที่นี้ - ที่นี่ , รถยนตร์ – รถยนต์ , เล – เลย

- มันน่ารักมากๆ และหนูก็ชอบมันมากเลย

            ความจริงมันก็ไม่ผิดหรอกครับ แต่ผมว่ามันไม่ค่อยเป็นธรรมชาติเท่าไหร่ เวลาพูดความรู้สึกเราจะไม่ค่อยพูดว่า “และ” เท่าไหร่น่ะครับ ในความคิดของผม อาจจะเป็น “มันน่ารักมากๆ หนูชอบมันมากเลย” หรืออาจจะเป็น “มันน่ารักมากๆ แล้วหนูก็ชอบมันมากเลย” เหมือนถ้าจะใส่ บางทีคำว่า “แล้ว” จะดูเป็นธรรมชาติมากกว่าครับ

- เพราะว่าลอยด์ไม่ใช่คนช่างพูด ถึงแม้เขาจะใจดีกับฉันก็ตาม แต่บนการ์ดของเขากลับเขียนแค่สั้นๆ ว่า...

            ตรงนี้ผมว่า ไม่จำเป็นต้อง “แต่” ในประโยคสุดท้ายครับ เพราะประโยคแรกอธิบายอยู่แล้วว่านิสัยลอยด์เป็นคนไม่ค่อยพูดน่ะครับ ลองอ่านประโยคที่ผมลองแก้ให้ดูนะ “เพราะว่าลอยด์ไม่ใช่คนช่างพูด ถึงแม้เขาจะใจดีกับฉันก็ตาม บนการ์ดของเขาเลยเขียนแค่สั้นๆ ว่า...” อะไรประมาณนี้น่ะครับ ไม่ต้องแต่ซ้ำซ้อนอะไร

- ทิ้งพวกเราห้าคนไว้ในห้องนั้นได้เพียงยี่สิบนาทีเท่านั้น

            ตรงนี้เป็น “ทิ้งพวกเราห้าคนไว้ในห้องนั้นได้เพียงยี่สิบนาที” พอครับ ถ้าใช้คำว่า ”เท่านั้น” ความหมายมันจะกลายเป็นว่า ตั้งใจทิ้งไว้และต้องกลับมาอย่างช่วยไม่ได้ ประมาณนั้นครับ

- ดูเหมือนว่าเมื่อพ่อบุญธรรมของฉันเห็นรถที่จอดอยู่ด้านหน้าเขา จึงพูดกับภรรยาของตัวเองที่นั่งอยู่...

            รูปประโยคแปลกๆ ครับ ผมว่าไม่มีคำว่า “ดูเหมือนว่า” จะดีกว่าครับ เป็น “เมื่อพ่อบุญธรรมของฉันเห็นรถที่จอดอยู่ด้านหน้าเขา จึงพูดกับภรรยาของตัวเองที่นั่งอยู่...”

- ...ยืนนิ่งที่ขั้นบนสุด ยังคงหันหลัง

            น่าจะมีคำเชื่อมครับผม “...ยืนนิ่งที่ขั้นบนสุด โดยยังคงหันหลัง” หรืออาจจะใช้คำอื่นแทน เช่น “...ยืนนิ่งที่ขั้นบนสุดไม่หันกลับมา” อะไรแบบนี้น่ะครับ

บทที่2 คำผิด คริสต์มาสต์ – คริสต์มาส , งา – งาม , ซานตาครอส - ซานตาคลอส , ฝ่ากล่อง – ฝากล่อง , ชื้ - ชี้

- รอคอยอีริคกลับจากโรงแรมที่เข้าไปเคลียร์งานที่ทำงาน

            ผมว่าไม่จำเป็นต้องมีคำว่า “ที่ทำงาน” ต่อท้ายครับผม

บทที่3 คำผิด น้ำตาลเข็ม – น้ำตาลเข้ม , ศรีษะ – ศีรษะ , ถึงขึ้น – ถึงขั้น

- และเมื่อผลงานแต่ละชิ้นที่เสร็จแล้วก็เอาไปให้เขาดู

            รูปประโยคแปลกๆ ครับ ไม่ต้องมีคำว่า “เมื่อ” หรือถ้าจะมีก็น่าจะต้องเปลี่ยนคำนิดหน่อยครับ เช่น “และเมื่อผลงานแต่ละชิ้นทำเสร็จแล้วก็เอาไปให้เขาดู”

บทที่4 คำผิด ปละ – และ , ท้ง - ทั้ง , นัยต์ตา – นัยน์ตา , โนตบุค – โน๊ตบุ๊ค

4.ตัวละคร (12 คะแนน/15 คะแนน) – ตัวละครทำออกมาได้ดีเช่นกันครับ มีลักษณะของตัวละครแต่ละตัวค่อนข้างชัดเจน เรื่องบุคลิกนิสัยนั้นเข้าใจได้ไม่ยากเท่าไหร่ แถมการค่อยๆ ทยอยตัวละครออกมาทำให้ง่ายแต่การจดจำ อย่างตัวจีเซลที่ค่อนข้างขี้อายในตอนแรก แต่ก็เป็นเด็กสาวทั่วๆ ไปที่มีปมในใจแต่ไม่กล้าบอกคนอื่น และตามหาที่พึ่งทางใจ ซึ่งก็ปรากฏออกมาเป็นหนึ่งในตัวเต็งพระเอกอย่างเซดริกที่สุขุมและนิ่ง แต่แอบอ่อนโยนด้วยความเข้าใจของการมีความหลังฝังใจ เป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยแปลกใหม่อะไรเท่าไหร่นักสำหรับเรื่องแนวนี้ แต่คุณโมก็สามารถสะท้อนมันออกมาได้ค่อนข้างดีทีเดียวครับผม

            เรื่องที่จะติคือมีเรื่องลักษณะหน้าตาตัวละครที่ค่อนข้างน้อยยากแก่การจินตนาการตามเนื้อเรื่อง ถึงคุณโมจะใส่อิมเมจไว้ที่หน้าแนะนำตัวละครแล้วก็ตาม แต่ระหว่างอ่านผู้อ่านคงไม่ได้ตามเปิดขนาดนั้น การจะจำภาพลักษณ์ตัวละครได้ก็มีส่วนเกี่ยวกับกับอรรถรสในการอ่านเช่นเดียวกันครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็พอจะเข้าใจได้ว่าเป็นสไตล์การแต่งแบบนี้ ซึ่งคล้ายกับนิยายตะวันตกส่วนมากครับผม

            แล้วก็นางเอกตอนสิบขวบ ทำให้ผมรู้สึกว่ามีความโตเกินเด็กรุ่นๆ เดียวกันครับ อาจจะเป็นบุคลิกที่คุณโมตั้งใจไว้รึเปล่า อันนี้ผมไม่แน่ใจครับ คือพอจะเข้าใจครับว่าเป็นเด็กต่างชาติ แต่ผมก็ยังรู้สึกว่าสิบขวบไม่ได้ดูโตขนาดนี้น่ะครับ ถ้าให้ผมอ่านโดยที่ไม่รู้อายุตัวละครน่าจะประมาณ12-13ขวบมากกว่า (แล้วก็บางทีจีเซลพูด คะ-ค่ะ กับลียา แต่บางทีก็ไม่ ผมเลยคิดว่าน่าจะเอาสักแบบไปเลยดีกว่าน่ะครับ มันจะทำให้คนอ่านเข้าใจตัวละครมากขึ้น)        

5.การจัดรูปแบบ (8 คะแนน/10 คะแนน) – เรื่องนี้ทำดีแล้วล่ะครับ การจัดขนาดฟ้อนท์หรือการย่อหน้า จะมีแค่เรื่อง “...” ที่เคยพูดไปในหัวข้อก่อน กับเรื่องเว้นช่วงยาวไปเท่านั้นแหละครับที่อยากจะตินิดหน่อย เว้นช่วงของคุณโมค่อนข้างยาว จนบางทีผมงงว่าจบตอนรึยัง 555 แต่ส่วนอื่นก็โอเคหมดแล้วล่ะครับผม

รวมคะแนน 82 คะแนน/100 คะแนน

ผมเป็นนักวิจารณ์ฝึกหัด อาจจะมีผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะครับ ^ ^

ผมเป็นคนเกณฑ์สูงครับ สารภาพตามตรงเลย แล้วก็ค่อนข้างจู้จี้จุกจิก เรื่องมากอีกหน่อย แหะๆ

อาจจะยาวไปบ้าง แต่ทุกอย่างผมตั้งใจวิจารณ์ทุกรายละเอียดเท่าที่ผมสามารถทำได้ครับ

ถ้ามีส่วนไหนก็ผมอ่านแล้วเข้าใจผิดไปก็ต้องขออภัยด้วยเช่นกันครับ

ที่วิจารณ์ไปนั้น ไม่ใช่ว่าทุกข้อจำเป็นต้องแก้ตาม ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของผู้แต่งทุกท่านเลยนะครับ เพราะมันก็เป็นเพียงความเห็นส่วนตัวของบุคคลบุคคลหนึ่งเท่านั้นครับ

ขอบคุณที่ใช้บริการร้านวิจารณ์ของผมนะครับ  ^ ^

RECEIVE’

ชื่อของท่าน :

นามปากกา :

วันที่รับงาน :

ความรู้สึกต่องานวิจารณ์ :

รบกวนแปะแบนเนอร์และโหวตให้ด้วยนะครับ :

เพิ่มเติม (คำติชม ฯ) :

ขอบคุณที่ไว้ใจผมให้ทำงานวิจารณ์ชิ้นนี้นะครับ หากมีข้อสอบถามอะไรเพื่อพัฒนาผลงานท่านสามารถสอบถามผมได้ ถ้าผมตอบได้ก็จะช่วยเต็มที่ครับ แล้วก็หากมีผลงานชิ้นใหม่ ยินดีต้อนรับที่ NighTime’ รับวิจารณ์นิยายนะครับ  ^ ^

Ⓒ QRD