-ночь- NighTime' รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #30 : SENT :: Mystic Land ฝ่ามิติแดนพิศวง [คุณศรา]

Mystic Land ฝ่ามิติแดนพิศวง

สวัสดีครับ คุณศรา ผมเห็นที่คุณศราบอกว่าอยากให้อ่านหมดทั้งภาค แต่ผมต้องขออภัยด้วยที่ไม่สามารถทำตามนั้นได้นะครับ ผมอ่านไปได้ประมาณตอนที่สิบกว่าๆ ยี่สิบนี่ล่ะครับ เนื่องจากเวลาของผมที่ช่วงนี้ทำนู่นทำนี่เต็มไปหมดเลยต้องเจียดนิดนี่หน่อยทำทั้งวิจารณ์นิยายและแปลฟิค ไหนจะแต่งนิยายตัวเองด้วยอีก คงไม่มีอะไรจะบอกได้นอกจากเป็นความผิดผมเองที่หาเหาใส่หัวตัวเองล่ะนะครับ 5555 อย่างไรก็ตามไปอ่านคำวิจารณ์กันเลยดีกว่าครับ  ^ ^

1.ชื่อเรื่อง (10 คะแนน/10 คะแนน) – ไม่มีข้อติครับ

2.เนื้อเรื่อง (25 คะแนน/30 คะแนน) – สำหรับเรื่องนี้ ตอนแรกอ่านอารัมภบทก็ให้ความรู้สึกแปลกๆ ดีครับ เป็นการเกริ่นที่ค่อนข้างน่าติดตาม แต่ในขณะเดียวกันผมรู้สึกว่ามันรวบรัดรวดเร็วไปเสียหน่อย อาจจะเพราะเป็นอารัมภบทที่เกิดจากบทสนทนาอย่างเดียว เลยให้ความรู้สึกแบบนั้นครับ แต่พออ่านๆ เข้าไปในบทแรกๆ มันทำให้ผมเปิดกลับไปอ่านแนวนิยายที่คุณศราเขียนบอกผมมาครับว่า “ผจญภัย-แฟนตาซี” แต่มันกลับเป็นอารมณ์นิยายสยองขวัญที่ถูกปูความรู้สึกแบบนั้นมาตั้งแต่พวกนางเอกหลงป่า ผมเลยอยากจะแนะนำว่าเติมประเภทนี้ลงไปด้วยก็คงจะไม่เสียหายครับ แต่หลังๆ ก็เข้าเรื่องดีครับ เป็นแนวแฟนตาซีหลุดไปอีกโลกหนึ่งที่ดำเนินเรื่องได้ดี มีอะไรหลายๆ อย่างให้ลุ้น แต่สิ่งที่ผมชอบคือการดำเนินเรื่องของคุณศราครับ มันไหลลื่นไปเรื่อยๆ ดี การดึงยื้อให้ผู้อ่านอยากอ่านต่อเองก็ทำได้ค่อนข้างดีเช่นกันครับผม เนื้อเรื่องเองก็มีความน่าติดตาม น่าสนใจอยู่ในตัวของมันเองอยู่แล้วเลยไม่ใช่ปัญหาอะไร แต่จะมีตรงส่วนที่เดี๋ยวปัจจุบันเดี๋ยวย้อนอดีตที่ผมมีแอบงงๆ บ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรครับ

บทที่1 มีตรงส่วนหนึ่งที่กัซทักเอื้องคำว่าเอื้องคำมีปัญหากับนายบ้าน ซึ่งตรงนี้ผมอ่านไม่เจอครับว่าไปคุยกันมาตอนไหน เพราะตอนที่เอื้องคำปฏิเสธไม่ไปบ้านพ่อหลวงก็บอกว่ามีเรื่องจะต้องทำน่ะครับ แล้วก็อีกส่วนที่แค่สงสัยเฉยๆ ว่า พ่อหลวงที่เอื้องคำเรียก ทำให้กัซถึงเรียกว่านายบ้านเหรอครับ?

บทที่2 ตรงส่วนที่กัซตอบเอื้องคำว่ามาลาเธอแล้วฟ้าบรรยายฟ้ากัซคงเข้าใจว่าเธอจะล้มลงไปอีกรอบแน่ ตรงนี้ฟ้าล้มรอบแรกไปตอนไหนเหรอครับ? จุดที่สองตรงส่วนที่บรรยายว่าฟ้าเห็นดวงไฟลอยจนรอบสามคนที่กำลังเดินขึ้นบ้าน ถ้าผมจำไม่ผิดจะมีสองคนนะครับ?

3.การใช้ภาษา (29 คะแนน/35 คะแนน) – เอาจริงๆ ผมไม่ถนัดอ่านคำบรรยายแบบนี้สักเท่าไหร่ครับ แหะๆ เนื่องจากมันเป็นการบรรยายในมุมมองบุคคลที่1และใช้ภาษาที่สละสลวยมากประหนึ่งผู้เล่าเป็นนักประพันธ์มาเอง ซึ่งโดยส่วนตัวผมคิดว่ามันดูเหมือนคนเล่ามีอาการเพ้อๆ เพราะปกติแล้วเวลาคนเราเล่าอะไรผ่านมุมมองของตัวเองมักจะใช้คำที่ไม่ได้สละสลวยมาก อาจจะสวยได้ แต่ก็ไม่ถึงขนาดจะพรรณนาละเอียดยิบด้วยถ้อยคำงดงามอ่อนช้อยน่ะครับ แต่จากที่เห็นในแท็กนิยายเขียนว่านิยายไทยก็พอจะเข้าใจได้ครับ แต่ถึงผมจะอย่างงั้นอย่างงี้สำหรับหัวข้อนี้แล้ว ผมต้องขอชมเลยครับว่าคุณศราใช้ภาษาได้ดีจัดไปทางดีมากครับ ภาษาที่ใช้ค่อนข้างไหลลื่นดีมาก คำผิดเองก็น้อย(แต่เหมือนตอนหลังๆ จะเยอะขึ้นครับ) การบรรยายต่างๆ ก็สามารถทำออกมาได้ดีและเห็นภาพได้ชัดเจนดีครับ ต้องขอปรบมือให้เลยล่ะครับ แต่แน่นอนว่าก็ยังมีจุดให้สังเกตอยู่ประปรายเช่นเดียวกันครับ

เรื่องแนะนำเรื่องแรกคือภาษาถิ่นครับ ผมว่าตรงนี้ควรแปลให้ผู้อ่านด้วยครับ เพราะมีผู้อ่านที่อ่านภาษาถิ่นไม่ออกแน่นอนครับผม

เรื่องที่สองคือการใช้ “...” ต่อท้ายประโยคครับ ในย่อหน้าหนึ่งที่มีการใช้ ... ผมว่าไม่ควรใช้มากเกินไปครับ อย่างเช่นในตอนที่ 0 ตรงที่ “ภาพที่ฉันเห็นก็เริ่มพร่าเลือน... สติสัมปชัญญะเริ่มขาดห้วง... แล้วร่างกายของฉันก็พลันสะดุ้งโหยงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย...” โดยส่วนตัวใส่ “...” แค่ในประโยคท้ายสุดจะดีกว่าครับ แถมด้วยการบรรยายของคุณศราเป็นแบบมุมมองบุคคลที่1 การใส่จุดไข่ปลามากเกินไปจะทำให้รู้สึกแปลกๆ ครับ แล้วก็บางครั้งมันดูไม่จำเป็นต้องใส่น่ะครับ เช่น (ในตอนที่0เช่นกัน) “ตามเนื้อตัวของฉันเปียกโชกไปด้วยเหงื่อที่ไหลท่วมกาย...” มันทำให้เนื้อหาดูเรื่องใหญ่และตัวคนเล่าตกใจกับมันเกิดจริงน่ะครับ

เรื่องที่สามเป็นเรื่องที่ผมพูดต่อจากเรื่องที่สองแต่เปลี่ยนเครื่องหมายครับ คือเครื่องหมายตกใจ ผมอ่านไปแล้วรู้สึกว่าคุณศราแอบมีใช้มันเน้นหลายอย่างมากไปหน่อยหนึ่งครับ เช่นในบทที่1 ตรงส่วนที่ฟ้าจมน้ำและพยายามจะขอความช่วยเหลือ “เพราะน้ำเข้าไปในปอด! ... เพราะน้ำเข้าตาจนแสบไปหมด!” ตรงนี้อาจจะด้วยรูปประโยคที่คุณศราใช้แบบเดิม(ทำอะไรไม่ได้ เพราะ...!) เลยรู้สึกว่ามันใช้เยอะไปหน่อย จนผมอ่านแล้วแอบเสียอรรถรสเล็กๆ ครับ หรืออย่าง “เพื่อนคนอื่นๆ หันมามองฉันกับเอกเป็นตาเดียวกันแล้วล่ะ!” ที่ดูจะใช้แล้วทำให้ประโยคดูเว่อร์เกินจริงน่ะครับ

เรื่องที่สี่เป็นเรื่องที่เจอไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ก็มีพบบ้างคือเรื่องการเคาะเว้นวรรคระหว่างประโยคครับ พบประปรายในแต่ละตอน อย่างเช่นในตอนที่2 “ฉันอดไม่ได้ ที่จะสังเกต...” ตรงนี้ผมคิดว่าไม่ต้องเคาะเว้นวรรคนะครับเพราะมันเหมือนอ่านแล้วยังไม่จบประโยคครับผม

เรื่องที่ห้าคือการใช้คำซ้ำครับ ที่เจอบ่อยๆ จะเช่น “เสียอย่างนั้น” “มัดกล้าม” “ร่วงหล่น” “เคลื่อนไหว” หรืออย่างเวลาบรรยายผีเสื้อก็เป็น “ผีเสื้อหลากลวดลาย” หรือตอนที่พูดถึงภาพที่เห็นตรงหน้ามักจะเป็นคำว่า “ทัศนียภาพเบื้องหน้า” และอีกหลายคำซึ่งบางทีสามารถใช้คำอื่นแทนได้ครับ แต่ผมก็พอจะเข้าใจนะครับว่าคุณศราต้องการให้คำมันออกมาสละสลวย เลยอาจจะใช้มันไปโดยไม่รู้ตัวน่ะครับ

อารัมภบท คำผิด ไม่มีครับ

            ผมมีความรู้สึกว่าย่อหน้าสุดท้ายตรง”จะว่าไป...”นั้นมันเหมือนตัดฉับไม่ค่อยต่อกับประโยคก่อนหน้าครับ ตรงนี้อยากให้ลองอ่านออกเสียงดูแล้วจะรู้สึกว่าเหมือนจู่ๆ ก็พูดขึ้นมาเสียอย่างนั้นน่ะครับ แล้วด้วยในตอนนี้เป็นเพียงคำพูดยิ่งทำให้อ่านแล้ว ระหว่างสองประโยคนี้มันเลยฟังดูไม่ค่อยลื่นเท่าไหร่ครับ แล้วก็มีตรง”อย่าเพิ่งรีบตอบ...”ที่ดูห้วนๆ ไปหน่อย ถ้าเติมแต่ไปอาจจะเชื่อมประโยคนี้กับประโยคก่อนหน้าได้ดีขึ้นครับ

บทที่0 คำผิด -

- ผิวน้ำสะท้อนแสงแดดยามเย็นเป็นประกายสีแดงระยับผิดธรรมชาติ

                        ตรงส่วนนี้ไม่ได้ผิดอะไรและอาจจะเป็นแค่ผม แต่พออ่านครั้งแรก มันให้ความรู้สึกเหมือนน้ำเวลาสะท้อนแสงแดดไม่ได้เป็นสีแดงมากกว่าที่น้ำกลายเป็นสีแดงต่างจากสีฟ้ายามปกติครับ

บทที่1 คำผิด -

บทที่2 คำผิด เอกูด – เอกพูด

- เดี่ยวก็เห็นภาพหลอนอะไรอีกหรอก

            ตรงประโยคนี้ตกเครื่องหมายคำพูดปิดท้ายประโยคครับ

บทที่3 คำผิด เหงียดยาว – เหยียดยาว , ขันสะกังสี – ขันสังกะสี

- ฉันรู้สึกถึงหยดน้ำกระเซ็นกระทบผิวเนื้อ และแสงแดดอ่อนๆ มากระทบเปลือกตาตัวเอง

            ผมว่าเติมคำเชื่อมเข้าไปหน่อยจะดีกว่าครับ เช่น “รู้สึกถึงหยดน้ำที่กระเซ็นกระทบผิวเนื้อ” และทำนองเดียวกันในประโยคหลังครับ

บทที่4 คำผิด นุษย์ – มนุษย์

- ร่างยักษ์ที่กำลังกอดอกออกเอ่ยขึ้นมา...

            อันนี้ผมไม่แน่ใจว่าคุณศราพิมพ์คำว่าออกเกินมาหรือตั้งใจครับ

4.ตัวละคร (13.5 คะแนน/15 คะแนน) – ในส่วนนี้ก็ยังคงทำได้ดีครับ การแนะนำตัวละคร การบรรยายตัวละครให้ผู้อ่านจำได้ ทั้งยังเรื่องการกระจายบทบาทที่ทำได้ค่อนข้างดีอีกด้วย แต่ก็ยังมีในส่วนของต่ายครับ บางทีเธอดูไม่มีความมั่นใจ แต่บางทีก็ดูเหมือนไม่ใช่แบบนั้นน่ะครับ เหมือนอย่างบางตอนที่เธอพูดแซวฟ้าเรื่องกัซ มันดูขัดกับนิสัยเพราะว่าคนไม่มีความมั่นใจจะไม่ค่อยกล้าพูดอะไรที่กระทบคนอื่นเท่าไหร่น่ะครับ แต่เรื่องนี้เป็นหนึ่งในเรื่องหายากที่ผมจะมีถูกใจตัวละครสักตัวนะครับเนี่ย คุณศราพอจะเดาได้มั้ยครับว่าใคร? แล้วก็เรื่องนี้พระเอกนี่ใช่จักรไหมครับ?(อ่านไม่จบยังมีหน้าไปถามถึงพระเอกอีกผม =w=”)

5.การจัดรูปแบบ (8.5 คะแนน/10 คะแนน) – ตรงนี้ตัวหนังสืออ่านง่าย ทั้งเรื่องของฟ้อนท์และขนาด การจัดเรียงหน้ากระดาษก็โอเค แต่จะมีเวลาที่คุณศราต้องการจะเน้นข้อความ ไม่จำเป็นต้องดันมันกลับมาชิดขอบกระดาษครับ ผมว่าให้เคาะย่อหน้าเหมือนเดิมดูสม่ำเสมอดีกว่าครับ

รวมคะแนน 86 คะแนน/100 คะแนน

ผมเป็นนักวิจารณ์ฝึกหัด อาจจะมีผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะครับ ^ ^

ผมเป็นคนเกณฑ์สูงครับ สารภาพตามตรงเลย แล้วก็ค่อนข้างจู้จี้จุกจิก เรื่องมากอีกหน่อย แหะๆ

อาจจะยาวไปบ้าง แต่ทุกอย่างผมตั้งใจวิจารณ์ทุกรายละเอียดเท่าที่ผมสามารถทำได้ครับ

ถ้ามีส่วนไหนก็ผมอ่านแล้วเข้าใจผิดไปก็ต้องขออภัยด้วยเช่นกันครับ

ขอบคุณที่ใช้บริการร้านวิจารณ์ของผมนะครับ  ^ ^

RECEIVE’

ชื่อของท่าน :

นามปากกา :

วันที่รับงาน :

ความรู้สึกต่องานวิจารณ์ :

รบกวนแปะแบนเนอร์และโหวตให้ด้วยนะครับ :

เพิ่มเติม (คำติชม ฯ) :

ขอบคุณที่ไว้ใจผมให้ทำงานวิจารณ์ชิ้นนี้นะครับ หากมีข้อสอบถามอะไรเพื่อพัฒนาผลงานท่านสามารถสอบถามผมได้ ถ้าผมตอบได้ก็จะช่วยเต็มที่ครับ แล้วก็หากมีผลงานชิ้นใหม่ ยินดีต้อนรับที่ NighTime’ รับวิจารณ์นิยายนะครับ  ^ ^

Ⓒ QRD